Του Νίκου Καράβελου
Ο γράφων, ως φοιτητής τότε στην Νομική Σχολή των Αθηνών, δούλεψε πάνω σε ένα θέμα που είχε σχέση με την ποινική αντιμετώπιση μιας ειδικής κατηγορίας εγκληματιών πολέμου, του κατώτερου πολιτικού, αστυνομικού και στρατιωτικού προσωπικού και λοιπών υπαλλήλων που είχαν υπηρετήσει πιστά το ναζιστικό καθεστώς. Το θέμα είχε δώσει ο αείμνηστος Γεώργιος Αλέξανδρος Μαγκάκης και ήταν να αναπτυχθεί στα Γαλλικά.
Έπρεπε να προσεγγιστεί η απόφαση του Δικαστηρίου της Νυρεμβέργης, ως προς την ενοχή τους. Να σημειωθεί ότι όλοι, ως υπερασπιστικό τους ισχυρισμό, είχαν το εξής: " Εγώ εκτελούσα εντολές ανωτέρων". Κι έτσι, από τον κατώτερο στον ανώτερο, όλοι έδειχναν ως μόνο υπαίτιο τον Αδόλφο Χίτλερ.
Κάπου χωμένη εκείνη η φοιτητική εργασία, ίσως δεν έχει πια καμιά αξία , καθώς σπουδαία σχετικά βιβλία αποτυπώνουν την ιστορική αλήθεια.
Η γενική γραμμή του Δικαστηρίου ήταν μια: " Άπαντες ένοχοι".
Ένοχοι γιατί το Δικαστήριο έκρινε ότι η άνωθεν εντολές δεν απαλλάσσουν τους δράστες από τα εγκλήματά τους. Τούτο διότι, με την συνεχή μετάθεση ευθυνών στους ανωτέρους, οι κατώτεροι θα γλίτωναν και η ενοχή θα έπρεπε να αποδοθεί μόνο στους "πρωτόπλαστους". Αυτό θα γινόταν "φρούριο" υποκρισίας, που μέσα του θα κρυβόταν ο κάθε εγκληματίας.
