Σκότω λιμός ξύνοικος

Της Ελένης Καρασαββίδου

«Σκότω λιμός ξύνοικος» Η πείνα συγκατοικεί με το σκοτάδι, έγραψε ο Αισχύλος, σε μια από τις πιο πυκνές πολιτικοκοινωνικές φράσεις που γράφτηκαν ποτέ. Αποδείχθηκε από τότε χιλιάδες φορές στην ιστορία. Ποδηγετήθηκε πολλές για να γεμίσει η ανθρωπότητα πραγματικούς και σημειολογικούς τάφους. Ξεπεράστηκε αρκετές για να φυτρώσει στις γωνιές του πλανήτη η ελπίδα. Αναλύθηκε με μυριάδες τρόπους. Παρεξηγήθηκε με άλλους τόσους. Δεν επιλύθηκε ποτέ.

Σήμερα όχι το σύνολο μα ολόκληρα στρώματα πληθυσμού (και) στην πατρίδα μας πεινάνε. Κι όμως… τα ροδάκινα που δεν δέχεται λόγω του εμπάργκο ο Πούτιν θα καταλήξουν στις χωματερές για να έχουν δικαίωμα οι ροδακινοπαραγωγοί στην αποζημίωση.

Σε μια παράγραφο όλη η κοινωνικοπολιτική μας παθογένεια δηλαδή… Η έλλειψη πολιτικής ευαισθησίας ή έστω timing να ξεπεραστεί ο σκόπελος, η προτεραιότητα στην αποζημίωση των ροδακινοπαραγωγών (που δεν πεινάνε ακριβώς μετά τις εξαγωγές των 2 τελευταίων ετών αν κι έχουν δικαίωμα φυσικά να επιζητούν την αποζημίωση…) η απουσία ενός αληθινά πλατιού και δημιουργικού κινήματος από τα κάτω καθώς στα καφενεία και στα σαλόνια όλοι ξύνονται κι όλοι αναρωτιούνται που είναι ο λαός να οργανωθεί;; (εσείς που είστε;) και να ζητήσει άμεσα την διανομή των ροδάκινων, συγκροτούν τον πίνακα της νεοελληνικής κι «ευρωπαϊκής» (νόμος της ΕΕ) παράνοιας.

Και παρόλο που η απουσία κινήματος είναι που ενισχύει το κομματικό πελατειακό κράτος, (καθώς συχνά οι από κάτω υπνωτίζουν με τις ιδεοληψίες τούς τους από πάνω και τα δικαιώματα σου θεωρούνται «χάρες»), η απουσία κινήματος την ίδια ώρα δεν αφορά μονάχα τον λαό, αφού αποτελεί ζωντανή μαρτυρία όσων τον αφήνουνε στην πείνα, δηλαδή στο σκοτάδι. Από επιλογή οι θιασώτες του καπιταλισμού που κανιβαλίζει πια την κοινωνία, από αμάθεια οι θιασώτες του σταλινισμού που αναζητούν ιδεολογική καθαρότητα πιστεύοντας πως η ανέχεια οδηγεί στην αριστερά (αμ δε! Στην ακροδεξιά οδηγεί αφού στερεί και το πολιτιστικό κεφάλαιο της παιδείας) από λάθος προτεραιότητες οι ενδιάμεσοι, μια παιδική χαρά που παίζει αλλού με νεκροκεφαλές κι αλλού με στομάχια σ’ αυτόν τον πλανήτη. Ακόμα… Προσεχώς «σε έναν κινηματογράφο δίπλα σας»…

Παρεμπιπτόντως, εάν θέλετε να διαβάσετε μια πολύ καλή ανάλυση για την (αρχαιοελληνική και όχι μόνο) παιδεία και την σχέση της με τον/την συνειδητό πολίτη αναζητήστε το «Πλάτωνος Περιήγησις», (δωρεάν προσφερόμενη αυτοέκδοση κι έχει σημασία αφού δεν παίζουμε άρα κάποιον εκδοτικό οίκο), γραμμένη από έναν νεαρό αξιόλογο επιστήμονα και μετανάστη 2ης γενιάς με καταγωγή από την Αλβανία τον Σπύρο Μάλλιο.

Η πείνα λοιπόν συγκατοικεί με το σκοτάδι. Πόσο τραγικό όταν συγκατοικεί και με το κέρδος, και με θεσμούς που αδυνατούν ν αλλάξουν τον γραφειοκρατικό δογματισμό τους (γιατί δογματικοί είναι κι οι νεοφιλελεύθεροι, η αγορά θα προσφέρει τις καλύτερες τιμές κι ευκαιρίες λένε αναπαράγοντας τα τσιτάτα του Σμιθ και των άλλων από 2 αιώνες πριν, ζώντας σ άλλον πλανήτη) βρίσκοντας τρόπο να καλύψουν έστω και λιγότερο όσους ροδακινοπαραγωγούς θα έχουν την γενναιότητα ψυχής να προσφέρουν την σοδειά τους όχι στα σκουπίδια μα σε ανθρώπους… Αλλά γιατί να ναι αυτό το απλό και ουσιαστικό αυτονόητο σ’ έναν κανιβαλιστικό υπέρ του κέρδους κόσμο στον οποίον η πείνα όπως έγραψε ο Θερβάντες βουτώντας την πένα του στο ξύδι, είναι η καλύτερη σάλτσα στον κόσμο; Ας περιχύσουμε μ’ αυτήν την έλλειψη αλληλεγγύης μας λοιπόν κι ας την καταπιούμε, όπως οι χωματερές θα καταπίνουν τα τρόφιμα και μαζί τις ελπίδες κάποιων ανθρώπων για λίγη περισσότερη ανθρωπιά (καπετάνιε μου)….

Πηγή:http://tvxs.gr/news/ellada/skoto-limos-ksynoikos