Δαγκ ά ματα...

Του Περικλή Κοροβέση

Δίπλα μου, στο μπαρ, καθόταν ένας σοβαρός και αξιοπρεπής άνθρωπος, ντυμένος στην πένα. Φαινόταν να ταξιδεύει στον κόσμο του και να μην ήθελε κουβέντα. Σκέφτηκα πως ήταν αρκετά μεγάλος για να έχει κάποια ερωτική απογοήτευση και αν είχε, στην ηλικία του, θα έπρεπε να την είχε συνηθίσει, δεν έδειχνε να έχει κάποιο πένθος, ίσως να ονειροπολούσε ή, αν ήταν ποιητής, μπορεί να έγραφε κάποιο στίχο στο μυαλό του.

Ο,τι και να ήταν, σκέφτηκα, στο τρίτο ποτήρι θα μου πιάσει κουβέντα, όπως λέει και η μεγάλη εγκυκλοπαίδεια οίνων και οινοπνευμάτων (εκδόσεις Σούρα, Νεμέα). Και όντως στο τρίτο ποτήρι απευθύνθηκε σε εμένα με ευγενικό αλλά επιθετικό τρόπο: «Κύριε Κοροβέση, αν δεν σεβόμουν την ιστορία σας, θα σας είχα δαγκάσει». Του απάντησα με ειλικρίνεια για να τον προφυλάξω:

«Είμαι πετσί και κόκαλο και κινδυνεύετε να σπάσετε τη μασέλα σας. Στο μόνο μέρος που έχω ψαχνό είναι στο κωλομέρι». Ο καλός μας άνθρωπος το πήρε σαν ειρωνεία και ευτυχώς οι κάποιες γλωσσολογικές γνώσεις μου τον έπεισαν για τις καλές μου προθέσεις.

Και του εξήγησα πως οι λέξεις δεν έχουν μόνο λεξικογραφική ερμηνεία, αλλά και πολλές άλλες. Όταν λέμε «Νέα», «Βήμα», «Καθημερινή» κ.λπ., δεν είναι αυτό που μας λέει το λεξικό, αλλά είναι τρεις εφημερίδες.

Και ο εκλεκτός μεζές «μπούτι αρνάκι στον φούρνο» κωλομέρι είναι. Αν είχε επικρατήσει η έκφραση «κωλομέρι στον φούρνο», θα είχαμε ξεχάσει όλοι την αρχική σημασία και θα μας ενδιέφερε μόνο αν ήταν καλοψημένο ή κακοψημένο, νόστιμο ή άνοστο. Και αφού επικράτησε ένα καλύτερο κλίμα, εκμεταλλεύτηκα την ευκαιρία να του θέσω το ερώτημα από πού προήλθε η επιθυμία του να με δαγκώσει.

Ηταν γι’ αυτά που γράφω κατά διαστήματα για τον ΣΥΡΙΖΑ. Με χαροποίησε που κάποιος Συριζαίος ήθελε να μου μιλήσει. Κατά κανόνα όσοι είναι στην κυβέρνηση ή την υποστηρίζουν, όταν συναντηθούμε τυχαία πουθενά, ή με αποφεύγουν ή λένε ένα ξερό γεια, άσχετα αν γνωριζόμαστε από χρόνια.

Και ο άνθρωπός μας μου ξανοίχτηκε: «Είμαι συνταξιούχος γιατρός και προέρχομαι από οικογένεια γιατρών. Και ο πατέρας μου και η μάνα μου εκτελέστηκαν στον Εμφύλιο. Η αδελφή μου κι εγώ μεγαλώσαμε με τους παππούδες μας. Και οι εκτελεσμένοι γονείς μας ήταν σαν κατάρα επάνω μας ήδη από το Δημοτικό.

»Ημαστε παιδιά και μας χλεύαζαν σαν “κομμουνιστόσπορους”. To ίδιο δύσκολο ήταν και τα γυμνασιακά μας χρόνια. Ευτυχώς βρέθηκε η Νεολαία της ΕΔΑ και μας έδωσε υπόσταση. Και με το 114 και το 15% ξαναγίναμε ελεύθεροι. Αλλά με τη χούντα, και η αδελφή μου, και αυτή γιατρός, και εγώ υπογράψαμε δήλωση μετανοίας, χωρίς να έχουμε συνεννοηθεί.

»Η αδελφή μου, δύο χρόνια μεγαλύτερη, με ένα μωρό παιδί και ένα άλλο στην κοιλιά της, μου είπε: Μπορεί να αποτύχαμε να γίνουμε ήρωες, αλλά μπορούμε να φανούμε χρήσιμοι στην κοινωνία με τα επαγγέλματά μας. Η ιατρική θα έπρεπε να είναι αριστερή κοινωνική στράτευση. Οι γονείς μας ήταν ήρωες, αλλά μετά την εκτέλεσή τους δεν θεράπευσαν κανέναν.

»Κι έτσι αφοσιώθηκα στο επάγγελμά μου και το υπηρέτησα όσο πιο καλά μπορούσα. Αλλά οι εκτελεσμένοι γονείς δεν ξεχνιούνται, όπως δεν ξεχνιούνται και οι εκατοντάδες χιλιάδες νεκροί, θύματα του ξένου και ντόπιου φασισμού. Και για όλους αυτούς μια κυβέρνηση της Αριστεράς είναι μια δικαίωση των αγώνων και των θυσιών αυτού του λαού. Και όλοι μας πρέπει να την υποστηρίξουμε. Κατά την άποψή μου, ακόμα και το ΚΚΕ, ακόμα και η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά».

Και εδώ τον διέκοψα λέγοντάς του πως στις εκλογές δεν ψηφίζουμε Ιστορία, αλλά μια κυβέρνηση με ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα που θα εφαρμοστεί την επόμενη τετραετία. Πού είναι το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, για να μην πω για ολόκληρο το πρόγραμμα και το καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ; Πώς το όχι έγινε ναι;

Πώς από κει που θα καταργούνταν τα μνημόνια με έναν νόμο και με ένα άρθρο ήρθε και το τρίτο, το πιο φαρμακερό μνημόνιο; Ο «αυτόματος κόφτης» δεν καταργεί έστω και αυτήν τη θλιβερή κοινοβουλευτική δημοκρατία;

Δεν κάνουν κουμάντο τα προεδρικά διατάγματα, κατά την άποψη πολλών ειδημόνων, αντισυνταγματικά; Έχουμε ή δεν έχουμε «εγωαρχηγική εξουσία» από τον κ. Τσίπρα και το περιβάλλον του; Πού είναι τα όργανα, είτε στο κόμμα είτε στην κοινοβουλευτική ομάδα, που χαράσσουν πολιτική και πώς ελέγχεται η εξουσία;

Μου απάντησε ψύχραιμα λέγοντάς μου πως άλλο πράγμα η πραγματική εξουσία που πρέπει πάντα να κάνει συμβιβασμούς και άλλο οι προγραμματικές δηλώσεις. Και συμπλήρωσε με μια πληροφορία τελείως εμπιστευτική: «Ξέρω από έγκυρη κυβερνητική πηγή πως όλοι οι βουλευτές της συγκυβέρνησης διαφωνούν με τα μέτρα που ψηφίζουν. Αλλά δεν μπορούν να κάνουν αλλιώτικα εφόσον είμαστε στο ευρώ και την Ε.Ε.».

Και πρέπει να μείνουν στην κυβέρνηση, γιατί δεν υπάρχει άλλη λύση. Ξανά ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. δεν γίνεται. Είπαμε και άλλα πολλά. 

Το κέρδος από αυτήν την ιστορία ήταν που γλίτωσα τη δαγκωματιά...

*Πηγή: efsyn.gr [με τίτλο: Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΜΕ ΔΑΓΚΩΣΕΙ]

Δευτέρα 23 Μαΐου 2016