Ελληνικές οικουμενικές αξίες και «πολιτικά ορθές» πραγματικότητες της παγκοσμιοποίησης

Είμαστε όλοι παρόντες εδώ

γιατί μια εσώτερη φωνή μάς κάλεσε

μια μνήμη μίλησε στο αίμα μας.

Γιατί εσύ δεν είσαι μόνο μια Τράπεζα

ή ένα Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Έχεις γίνει η τυφλή κορυφή

ενός σκοτεινού κύματος

από μια απάνθρωπη μήτρα…

(Σηάτλ, Δεκέμβριος 1999)

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

Αυτή είναι η αγωνία που νοιώθουν οι πολίτες τις τελευταίες δεκαετίες, που είμαστε μάρτυρες μιας αναγκαστικής πορείας για τα έθνη και τους λαούς της Ευρώπης και του κόσμου, ενός μονόδρομου χωρίς επιλογές, στον οποίο κυρίαρχο ρόλο έχουν μερικές εκατοντάδες πολυεθνικών εταιρειών που ελέγχουν την παγκόσμια παραγωγή, την διακίνηση των αγαθών και την ροή της πληροφορίας.

Διάφορα διεθνή λόμπυ και υπερεθνικοί θεσμοί αμφιβόλων προθέσεων –όπως το Διεθνές Νομισματικό ταμείο και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου- δρουν κυριολεκτικά ερήμην των λαών σε πλανητικό επίπεδο και επιβάλλουν το «πολιτικώς ορθό» χωρίς καμμιά ιστορική αναφορά, κανένα πολιτικό όραμα για την Ευρώπη ή τον κόσμο.

Τόσο η πορεία της Ευρώπης όσο και οι τύχες της παγκόσμιας κοινότητας έχουν μετατραπεί σε μια υπόθεση τεχνοκρατών και διπλωματών ενός αλαζονικού παγκόσμιου καθεστώτος που στήνει ουσιαστικά ένα παγιδευτικό ιστό για τα έθνη, τους πολίτες και τις κοινωνικές τάξεις.

Η νέα γεωπολιτική ιδεολογία υπό τον Τζωρτζ Μπους, τον νεώτερο, είναι στην ουσία το τελευταίο στάδιο του ιμπεριαλισμού.

Η Νέα Εποχή του Ιμπεριαλισμού αρχίζει το 1990-1991 με την αντιμετώπιση της κρίσης του Κόλπου.

Όλα αυτά δεν έγιναν τυχαία. Υπάρχει Σχέδιο για την ιστορία που στον μεταμοντέρνο κόσμο μας εξυφαίνεται στα άδυτα των σύγχρονων μαντείων, δηλ. των μυστικών υπηρεσιών και δικτύων. Η 11η Σεπτεμβρίου του 2001 είναι ένα ορόσημο γιατί πολλοί δύσπιστοι κατάλαβαν πόσο κυνικά προετοιμάζεται η Νέα Τάξη. Και ότι οι Επικυρίαρχοι δεν πρόκειται να κάνουν πίσω πριν αιματοκυλίσουν τον κόσμο.

Σύμφωνα με τον καθηγητή του Χάρβαρντ και του Πρίνστον, Carroll Quigley (Κάρρολ Κουΐγκλυ), που εξομολογήθηκε ότι υπήρξε «εκ των έσω» γνώστης και έμπιστος της «ελιτίστικης ομάδας» της NWΟ: «Αυτό το δίκτυο... το έχω μελετήσει επί 20 χρόνια... τα έγγραφά του και τα μυστικά αρχεία του... οι στόχοι τους φθάνουν στην δημιουργία ενός παγκόσμιου συστήματος οικονομικού ελέγχου σε ιδιωτικά χέρια ικανού να κυριαρχήσει στο πολιτικό σύστημα κάθε χώρας και στην παγκόσμια οικονομία συνολικά. Το σύστημα προγραμματίσθηκε να ελέγχεται με φεουδαρχικό τρόπο από τις κεντρικές τράπεζες παγκοσμίως που θα δρούσαν ενορχηστρωμένα, με μυστικές συμφωνίες που θα υπογράφοντο σε μυστικές διαβουλεύσεις και συσκέψεις». (Carroll Quigley: «Tragedy and Hope», Ν.Υ. 1966, Macmillan Co.)

Ο Πόλεμος του Κόλπου του 1991 διεξάχθηκε από τις ΗΠΑ με την"σοβιετική" συναίνεση. Αλλά η ΕΣΣΔ έπνεε τα λοίσθια και ο Μιχαήλ Γκορμπατσώφ ( πριν να διαφημίσει την Pizza-Hutt )  ήταν ο πρώτος παγκόσμιος ηγέτης που μίλησε δημοσίως για μια «Νέα Παγκόσμια Τάξη», 2 χρόνια νωρίτερα από τον Τζωρτζ Μπους (ΟΗΕ, 7 Δεκεμβρίου 1988):

«Περαιτέρω παγκόσμια πρόοδος είναι σήμερα δυνατή μόνο μέσω της αναζήτησης μιας παγκόσμιας ομοφωνίας (κοινής συναίνεσης) για μια νέα παγκόσμια τάξη».

Δύο χρόνια αργότερα, φεύγοντας για την περίφημη συνάντηση του Ελσίνκι της Φινλανδίας τον Σεπτέμβριο του 1990, για να συζητήσουν την Κρίση του Περσικού, ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Τζωρτζ Μπους, πατήρ, του απάντησε ότι πάμε με την ελπίδα πως «τα θεμέλια της Νέας Παγκόσμιας Τάξης θα τεθούν στο Ελσίνκι».

Στην συνέχεια, το 1993, η Νέα Παγκόσμια Τάξη (New World Order) καθιερώθηκε ως θεμιτή εθνική επιδίωξη επί Κλίντον. Στην συνέχεια, πάλι επί Κλίντον, το 1996, επειδή ο όρος κτυπούσε άσχημα και έφερνε δυσάρεστες μνήμες, αποφασίστηκε σε ειδική σύσκεψη στον Λευκό Οίκο, με πρωτοβουλία του «οικολόγου» Αλ Γκορ, να προωθηθεί στα ΜΜΕ ο όρος «globalization» = «παγκοσμιοποίηση».

Η μεγάλη αλλαγή που επιδιώκεται να γίνει στον κόσμο - από τις δυνάμεις της «globalization» δεν είναι μόνο οικονομική, όπως διατυμπανίζεται από τους εκφραστές του νεοφιλελεύθερου οικονομικού διεθνούς κατεστημένου.

Είναι προπαντός ιδεολογική και αφορά έναν άλλο τρόπο ερμηνείας της ιστορίας και θέασης του κόσμου, που εξυπηρετεί την μετεξέλιξη του καπιταλιστικού συστήματος που βγήκε «νικητής» από τον Ψυχρό Πόλεμο σε έναν υπερεθνικό ασύδοτο παγκοσμιοποιημένο turbo-καπιταλισμό..., που συνδυάζει την απληστία του χρηματιστηριακού κεφαλαίου με μια ιδεολογία και πρακτική που έχει ενσωματώσει τα περισσότερα συνθήματα και ιδεολογήματα του 20ου αιώνα δεξιά και αριστερά, αποκρυφιστικά και ματεριαλιστικά όσο συγκρουσιακά κι αν υπήρξαν αυτά μεταξύ τους και όσο αντιφατικό και αν ακούγεται αυτό.

• Φασιστικές μεθοδεύσεις: άκρατος μιλιταρισμός, υπερσυγκέντρωση από τους πλανητάρχες εξελιγμένου πολεμικού οπλοστασίου, νέες «έξυπνες βόμβες», πυρηνικά και βιοχημικά, λατρεία της μηχανής και της τεχνολογίας, συγκεντρωτικό έλεγχο (Μεγάλος Αδελφός), γενικευμένη ηλεκτρονική παρακολούθηση)... αντιδημοκρατικές διαδικασίες (ελίτ που αποφασίζει, Patriot Act στις ΗΠΑ), αεροπλάνα-φυλακές της CIA, επανεισαγωγή των βασανιστηρίων μετά τον Β’ Παγκ. Πόλεμο στον Δυτικό κόσμο, τρομονόμοι, γραφειοκρατία των Βρυξελλών κλπ...

• Σοσιαλδημοκρατική και αριστερή λογική: Εξαγωγή της νεοφιλελεύθερης "δημοκρατίας". Ανθρώπινα δικαιώματα, φεμινισμός, προστασία μειονοτήτων (στον βαθμό που εξυπηρετεί την διάσπαση εθνικών οντοτήτων), διαγραφή της έννοιας του έθνους και διεθνιστικά συνθήματα που θυμίζουν την πρώτη περίοδο (προ της σταλινικής αναδίπλωσης) στην ΕΣΣΔ,.

• Τεχνολογική ρητορική: νέες τεχνολογίες, «κοινωνία της γνώσης», διαρκής εξέλιξη στο μέλλον, Κυβερνητική κ.ά.

• Φονταμενταλιστική και σεχταριστική ηθική: Είτε Προτεσταντική-Βιβλική (Χριστιανοσιωνιστές) είτε Νεογνωστικά και Νεοπλατωνικά ρεύματα που παραμένουν υπόγεια και αναβίωσαν στον 20ο αιώνα.

• Συμπιλήματα από μυστικισμό –ανατολικό και δυτικό:γιόγκα, Φενγκ-σούϊ, ταρώ, δρυϊδισμός, αποκρυφιστικός συμβολισμός τύπου Κώδικα ντα Βίντσι, νεομαγεία, αστρολογία και δεν συμμαζεύεται (Η Sony Entertainment κυκλοφόρησε τον Ντα Βίντσι και παρουσίασε τα τέρατα Lordi).

Ο «πολυπολιτισμός», τα «ατομικά δικαιώματα» των πιο απίθανων ανθρώπινων κοινοτήτων ή μειονοτήτων (αύριο, γιατί όχι, των παιδεραστών και των κτηνοβατών), ΟΠΩΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ από το ΝΕΟΤΑΞΙΚΟ ΘΕΩΡΗΤΙΚΟ ΟΠΛΟΣΤΑΣΙΟ, οδηγούν σε μια μονοδιάσταση πλανητική εμπορευματοποίηση των πάντων, στον μετάνθρωπο-σουπερκαταναλωτή. Και με την επιβολή των «πολιτικά ορθών» ιδεολογημάτων δεν θα υπάρχει οποιαδήποτε αντίσταση ή εμπόδιο στην ανεξέλεγκτη κίνηση του Κεφαλαίου. Αυτό θέλουν. Την εξαφάνιση όλων των τοπικών αντιστάσεων στο διεθνοποιημένο χρηματιστηριακό Κεφάλαιο.

Δείτε για παράδειγμα την πολιτική ορθότητα στην παιδεία που μας ταλανίζει τελευταία. Στο όνομα του «φεμινισμού», στο νέο βιβλίο της ιστορίας της Επανάστασης του ’21 της ΣΤ’ Δημοτικού, όλοι οι οπλαρχηγοί ήρωες του ’21 –οι «τρομοκράτες» της εποχής- αναφέρονται σε μία μόνο σελίδα με κάτι φωτογραφίες-γραμματόσημα (Κολοκοτρώνης, Ανδρούτσος, Καραϊσκάκης, Διάκος) ως άλλη «εθνική Ελλάδος» και απέναντι αφιερώνεται άλλη μία σελίδα για τις γυναίκες του αγώνα (Μαντώ Μαυρογένους – Δόμνα Βισβίζη). Πρόκειται για ένα ψευδεπίγραφο «σεβασμό» της γυναίκας από το ίδιο σύστημα που την διασύρει καθημερινώς από την διαφήμιση στην τηλεόραση και το life-style. Και οι δύο παράλληλες ντιρεκτίβες έρχονται από παράλληλα υπερεθνικά κανάλια (π.χ. Σώου Μίζνες – ΟΟΣΑ). Το παληό «νεο-εποχίτικο» πρόσταγμα.

Πολύ λίγες από τις ιδεολογίες του «new age», τα σύμβολά του, τις αναφορές του είναι πραγματικά καινούργιες. Ένα μεγάλο κομμάτι του New Age είναι η χρήση ορισμένων ψυχο-τεχνολογιών: διαλογισμός, γιόγκα, Ζεν, ύπνωση, διαπροσωπική ψυχολογία, κλπ. Ακόμα και ο νεοεποχίτικος φεμινισμός (ένα κακέκτυπο του πολιτικού φεμινισμού) έχει ορισμένους δεσμούς με την πνευματικότητα του new age. Η Wicca είναι η 1η μη προτεσταντική θρησκεία σήμερα ανάμεσα στον γυναικείο στρατιωτικό πληθυσμό των ΗΠΑ (βλ. Αμπού Γκράϊμπ).

Να, μερικές ακόμα «πολιτικά ορθές» επιταγές του «ανάποδου κόσμου» (Αγωνία μπροστά σε έναν «Ανάποδο Κόσμο», όπως ευφυώς τον έχει ορίσει ο Λατινοαμερικανός συγγραφέας Εδουάρδο Γκαλεάνο, ένας από τους πιο μαχητικούς κατηγόρους της παράνοιας και του ψεύδους της Οργουελλικής παγκοσμιοποίησης) που οι χρυσοπληρωμένοι κονδυλοφόροι της κατεστημένης πολιτικής προπαγάνδας και των ΜΜΕ χρησιμοποιούν κατά κόρον :

• Ο μαφιόζικος καπιταλισμός λέγεται κομψά «οικονομία της αγοράς»
• Ο ιμπεριαλισμός και η διεθνή ασυλία του κεφαλαίου λέγεται «παγκοσμιοποίηση»
• Η υποταγή και η προδοσία λέγεται «ρεάλ πολιτίκ» και πραγματισμός
• Η κατοχή εδαφών άλλης χώρας λέγεται «απελευθέρωση» και «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας»
• Η ανεργία λέγεται «ευελιξία της αγοράς εργασίας»
• Η πολιτιστική ισοπέδωση και το αμερικανικού τύπου«χωνευτήρι» (melting pot) ανθρώπων και λαών είναι, λέει..., «πολυπολιτισμικότητα»!

Και είδαμε και το πιο ωραίο στην Ελλάδα, να φιγουράρει στα ανάλγητα πρωτοσέλιδα κάποιων εφημερίδων: Η φτώχεια είναι πλέον έλλειψη κοινωνικότητας...

Και δεν αναρωτιούνται, ποιος φταίει γι’ αυτή την μεταλλαγή;

Ο ιδεολογικός στόχος των Επικυρίαρχων της Νέας Τάξης και των κατά τόπους δουλικών-υπερεθνικών ελίτ, που είναι εξαρτημένες απόλυτα πλέον από αυτές τις επιταγές της Παγκοσμιοποίησης, είναι, μεταξύ άλλων:

• Η διάλυση του κοινωνικού ιστού των παραδοσιακών εθνών και εθνικών κρατών και η απόλυτη εξατομίκευση. [«Δεν υπάρχει κοινωνία, υπάρχουν μόνον άτομα», ήταν το αγαπημένο μόττο της Μάργκαρετ Θάτσερ]. Αυτό συνεπάγεται το τέλος της πολιτικής, της ταξικής πάλης, των εθνικών και κοινωνικών προταγμάτων.

• Στην θέση αυτή μπαίνουν η εξατομικευμένη ευτυχία, οι κανόνες της «πολιτικά ορθής» διαβίωσης (υγιεινή, άχρωμη και άοσμη ζωή, όπως αυτή στο «Τρούμαν Σώου» ή στο Matrix), η ναρκισσιστική έννοια της «αυτοπραγμάτωσης», η κουλτούρα της επιτυχίας του «winner» και του «looser», το ατομικό βόλεμα αντί για την συντροφική στράτευση, ο αυτιστικός λόγος του ιδιώτη (idiot) του ηλίθιου-καταναλωτή [μια οικογένεια διασπασμένη ισούται με πολλαπλάσιους καταναλωτές συσκευών και προϊόντων, γι’ αυτό ακούμε για «μονογονικές οικογένειες» τελευταίως].

• Την καταστροφή της λαϊκής παράδοσης, την αντικατάσταση της εθνικής κουλτούρας από την μαζική υποκουλτούρα και την παγκόσμια προώθηση δι’ αθέμιτων μέσων (μονοπωλιακών συγκροτημάτων ψυχαγωγίας) ενός συγκεκριμένου προτύπου στην διασκέδαση.

• Στην θέση της Λαϊκής Τέχνης επιβάλλεται η βιομηχανοποιημένη εκδοχή της. Εθνικές παραδόσεις πολτοποιούνται προς όφελος του πολιτικά ορθού νεοταξικού μοντέλου.

• Ιδιωτικοποίηση ακόμα και της Φύσης, διατροφική μετάλλαξη, παγκόσμιο μονοπώλιο των σπόρων (Monsanto), μεταλλαγμένα τρόφιμα, καταστροφή της πρωτογενούς αγροτικής δομής (βλ. Ευρ. Ένωση).

Το στρατηγικό εγχείρημα της Νέας Τάξης και της παγκόσμιας υπερεθνικής ελίτ που σχεδιάζει και εκτελεί την μετάβαση σε ένα οργουελλικό Matrix είναι η δημιουργία μιας αφασικής, αταξικής, πλανητικής αγοράς χωρίς ιστορικό στίγμα και χωρίς πολιτικές αντιστάσεις.

Η ιδεολογική τακτική είναι ένας ετεροχρονισμένος ψευτο-«Διαφωτιστικός» -που μας γυρίζει στον 19ο αιώνα- Λόγος, ένας παλιοκαιρισμένος «Αντικληρισμός» και ένας αμερικανικού τύπου «φιλελευθερισμός» των sixties.

Πολλά από αυτά τα συνθήματα, που χρησιμοποιούν αντίστροφα σήμερα οι αλαζονικοί Επικυρίαρχοι για να επιβάλλουν την Νέα Τάξη, ξεκίνησαν ως αξίες του πολιτικού και πολιτιστικού ριζοσπαστισμού των «sixties» (το ’60), που εκδηλώθηκε αφ’ ενός με την πολιτικοποίηση της φοιτητικής νεολαίας στην Δύση και την εξέγερση του Μάη του ’68 και αφ’ ετέρου με την αντικουλτούρα και το new age στην Καλιφόρνια.

Η ανάγκη για επικοινωνία μέσα στο «παγκόσμιο χωριό» ήταν μια αισιόδοξη προοπτική τότε και με τίποτα δεν σχετιζόταν με τον μονοπωλιακό θρίαμβο του πολυεθνικού καπιταλισμού σήμερα.

Ήταν η πρώτη φορά που η ύπαρξη μιας κρυφής ελίτ «Ηλίθιων Λευκών ανδρών» που μπορούν να κυβερνούν τον κόσμο εκτέθηκε δημοσίως και παραδόθηκε στην χλεύη των πολιτών. Οι διαδηλωτές τραγούδαγαν «όλος ο κόσμος σας ξέρει».

Όμως, αυτό που αρχικά θεωρήθηκε ως νέα πολιτική εποχή ξεφούσκωσε; Οταν τελείωσαν τα Σίξτις  οι επαναστάτες του ’60, παθιασμένοι από τα ουτοπικά οράματα και απασχολημένοι στον ακτιβισμό τους, έχασαν το μονοπάτι για τον στόχο της ανατροπής του συστήματος;

Είναι αξιοσημείωτο ότι ηγέτες των φοιτητικών κινημάτων του ’60-’70 έχουν ενσωματωθεί στα γνωστά δικομματικά σχήματα εξουσίας και σχεδιάζουν την Ε.Ε. στα πλαίσια της NWO. Με πρόσχημα έναν «προοδευτικό-πολυπολιτισμικό λόγο» υπηρετούν την μετάλλαξη της παληάς στην νέα εξουσία και την παγκοσμιοποίηση της επιχειρηματικότητας. Το φοιτητικό κίνημα χρησιμοποιήθηκε –και στην χώρα μας στην Μεταπολίτευση- σαν αποδομητικός παράγοντας δρώντας χωρίς πολιτικό όραμα απέναντι στα σχέδια που θέλουν να επιβάλλουν.

Η Γαλλίδα σοσιαλίστρια Σεγκολέν Ρουαγιάλ απείλησε με ...στρατιωτικά ιδρύματα όπου θα κλείνονται οι νέοι με «παραβατική» συμπεριφορά.

Οι πιο εξτρεμιστικές ριζοσπαστικές ομάδες «κάηκαν» στις αρχές του ’70 και πολλοί από αυτούς που απέμειναν και έχασαν την πίστη τους στον πολιτικό ακτιβισμό οδηγήθηκαν σε διαφόρου τύπου νεοεποχίτικα ρεύματα.

Ο βασικός λόγος ήταν ότι η επανάσταση των Σίξτις ήταν σε μεγάλο βαθμό ατομιστική.

Έτσι, από το όραμα της κοινωνικής αυτοδιαχείρισης ξεκίνησε μια πορεία προς την κοινωνία των «αυτο-διαχειριζόμενων ιδιωτών». Το σύνθημα «Power to the People» (Όλη η Δύναμη στον Λαό) υιοθετήθηκε από την διαφήμιση για να γίνει το μοντέλο του λαϊκισμού, της ιδιωτικοποίησης κάθε τομέα της κοινωνικής ζωής στο όνομα της «ελεύθερης αγοράς».

Τις επόμενες δεκαετίες στο τέλος του 20ου αιώνα, τα συνθήματα της «νέας» αριστεράς του ’60 έμελλε να ξαναενεργοποιήσουν τον καπιταλισμό γιατί στην μοντέρνα οικονομία, όπου ο πλούτος και η εργασία έχουν γίνει «information factors» (παράγοντες πληροφορίας), το να καταλαμβάνεις πανεπιστήμια ή εργοστάσια δεν σημαίνει ότι τα ελέγχεις.

Ο Γάλλος αριστερός εικονοκλάστης, Ρεζί Ντεμπρέ, είπε δέκα χρόνια μετά τον Μάη ότι «οι εξεγερμένοι του ’68 εξαπατήθηκαν ως προς τον προορισμό τους όπως ο Χριστόφορος Κολόμβος μπέρδεψε την Αμερική με τις Ινδίες. Σαλπάροντας για την Κίνα του Μάο, προσγειώθηκαν στις ακτές της Καλιφόρνια όπου οι πολλές φανταχτερές ψευδαισθήσεις τουNew Age θεοποιούσαν την ανάπτυξη του Εγώ παραβλέποντας τα δεσμά του καπιταλισμού και την ανάγκη για συλλογική δράση».

Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Η κατάργηση του κοινωνικού ανθρώπου, η υποχώρηση της ελληνικής έννοιας της «πόλης», της «εκκλησίας του δήμου». Η εξαφάνιση του λόγου που διαρθρώνεται λογικά και διαμορφώνει την επικοινωνία των πολιτών, δηλ. την πολιτική. Αυτός είναι ο «κοινός λόγος» του Ηρακλείτου.

Στην θέση του ελληνικού «κοινού λόγου» έρχεται η νεοταξική «ατομική άποψη», που δεν είναι τίποτα άλλα παρά το αποτέλεσμα της μαζικής υποβολής, της πλύσης εγκεφάλου από τα κατευθυνόμενα νεοταξικά ΜΜΕ... Οι Αμερικανοί έλεγαν, εδώ και καιρό, «according to my opinion», ό,τι ήθελε το σύστημα!

Αναφερόμενος ο Ηράκλειτος στον ΚΟΙΝΟΝ ΛΟΓΟΝ (την υπέρτατη αρχής της πόλεως), με την χρησιμοποίηση του όρου «ξυνόν» λόγον, που προέρχεται από το αρχαιοελληνικό «ξυν-νόω», εννοεί την ταύτιση του κοινού λόγου με την κοινή σε όλους «φρόνηση». Όσοι βρίσκονται σε εγρήγορση, οι ενεργοί και σκεπτόμενοι πολίτες θα λέγαμε σήμερα, συνδέονται με τον κοινόν-ξυνόν λόγον. Όσοι κοιμούνται, ιδιωτεύουν και στρέφονται στον «ίδιον» κόσμον.

Ούτως, η δημοκρατία είναι η κοινότητα ελεύθερων, δημιουργικών, ομολογιακών υποκειμένων (ομού+λόγος), τα οποία σκέπτονται και πράττουν σύμφωνα με τον κοινόν λόγον.

Τοις εγρηγορόσιν ένα και κοινόν κόσμον είναι, των δε κοιμωμένων έκαστον εις ίδιον αποστρέφεσθαι. (Για τους εν εγρηγόρσει υπάρχει ένας και κοινός κόσμος, ενώ όσοι είναι σε λήθαργο στρέφεται ο καθένας στον κόσμο του).

Αυτοί οι «αξύνετοι» άνθρωποι, οι απομονωμένοι από την κοινότητα, που δεν διαλέγονται, δεν έχουν «γνώμη», δεν υπακούουν στα κοινώς συμφωνηθέντα, δεν έχουν αίσθηση συνέχειας ή ιστορίας, δεν ζουν και πεθαίνουν τοις ΜΜΕ ρήμασι πειθόμενοι.

Ο μεταμοντέρνος άνθρωπος ή οι «μετάνθρωποι», όρος της κυβερνητικής μηχανικής της Νέας Τάξης, συνυπάρχουν μέσα σε ένα ασύνδετο παραμιλητό, ουσιαστικά μέσα σε μια εκκωφαντική σιωπή με απολύτως αντίθετες απόψεις, εχθρικές μεταξύ τους.

Έτσι, τα διαπλεκόμενα συμφέροντα, η διαφθορά, η αδιαφάνεια, οι μίζες, οι εγκληματικές δραστηριότητες, που είναι σε πλήρη αντίθεση με την διεθνή νομιμότητα, συγκαλύπτονται μέσα από ένα κοκτέϊλ ειδήσεων, διασκέδασης, διαφήμισης και προπαγάνδας –αλήθειας και ψέματος της πληροφοριο-διασκεδαστικής (infotainment) βιομηχανίας.

Ο παγκόσμιος έλεγχος της πληροφορίας επιτρέπει το αμπαλλάρισμα και την παραμόρφωση της «πραγματικότητας» ώστε να επιτυγχάνεται ο μαζικός ευνουχισμός των ανθρώπων-καταναλωτών. Η διεθνής αγορά των Μέσων Ενημέρωσης κυριαρχείται πλέον από επτά έως εννέα πολυεθνικές που ελέγχουν όλα τα μεγάλα κινηματογραφικά στούντιο, τα τηλεοπτικά δίκτυα, το 80% της παγκόσμιας μουσικής αγοράς, τους περισσότερους δορυφόρους που εκπέμπουν διεθνώς, ένα μεγάλο μέρος της αγοράς των εκδόσεων βιβλίων και περιοδικών, την μερίδα του λέοντος της ευρωπαϊκής τηλεόρασης και ένας Θεός ξέρει τι ακόμα...

Στο μυθιστόρημα του Τζωρτζ Όργουελ, 1984, «το κράτος βρισκόταν σε έναν διαρκή πόλεμο με έναν συνεχώς μεταλλασσόμενο εχθρό». Μήπως σας φαίνεται γνωστό;

«Αν κυκλοφορούσε εφημερίς ραχητικών θ’ αποδείκνυε, βράδυ πρωΐ, την ωραιότητα, την αγαθότητα, την αναγκαιότητες του είδους των. Μια εφημερίδα δεν βγαίνει ποτέ για να σε διαφωτίσει, αλλά για να κολακεύσει τις πεποιθήσεις σου. Έτσι, μέσα σ’ ένα δεδομένο χρονικό διάστημα, όλες οι εφημερίδες δε θα ‘ναι παρά δειλές, υποκρίτριες, άτιμες, ψεύτρες, δολοφόνες». Θα δολοφονούν ιδέες, συστήματα, ανθρώπους.. (από το μυθιστόρημα ΧΑΜΕΝΑ ΟΝΕΙΡΑ του Ονορέ ντε Μπαλζάκ, εκδ. ΣΤΑΧΥ, 2000). 

Το αποτέλεσμα είναι να έχει καταστραφεί κάθε αίσθημα δημοσίου συμφέροντος και δίκαιης λειτουργίας των παγκόσμιων θεσμών και η απαξίωση της πολιτικής να είναι παγκόσμιο φαινόμενο.

Οι άνθρωποι αισθάνονται  ότι η υπόθεση της παγκοσμιοποίησης και της Ε.Ε. είναι μια ίντριγκα μακιαβελλικής πολιτικής και σκοτεινών παρασκηνίων, όπως την περιγράφει το γνωστό βιβλίο του Dan Brown, «Ο Κώδικας Da Vinci», που έγινε παγκόσμιο μπεστ-σέλλερ. Οι τετριμμένες ιδεολογίες του παλιού κόσμου δεν δίνουν καμμία δέξοδο και προοπτική πλέον γι’ αυτό τον λόγο βλέπουμε την αδυναμία συγκρότησης ικανής εναλλακτικής πολιτικής.

Μέσα σ’ αυτό το κλίμα, η «Αυτοπραγμάτωση» παίζει τον ρόλο του καπετάνιου του «Τιτανικού» που, ενώ πλησίαζε το παγόβουνο, τηλεφωνούσε στον μάγειρα να μάθει τι ώρα θα σερβιρισθεί το φαγητό.

Μην ξεχνάμε ότι η ψυχεδέλεια, η παγκοσμιοποίηση δια της πληροφορικής... ο σχετικισμός σαν φιλοσοφική βάση... τα Cybernetics, η ολιστική αντίληψη... οι παληότερες «αεθνικές» θεωρίες, χρησιμοποιήθηκαν από το σύστημα για τον επαναπρογραμματισμό της ανθρώπινης προσωπικότητας (καταστροφή των εθνών / εθνικών κρατών). Η ίδια η CIA ξεκίνησε να εξελίξει ένα πρόγραμμα για την δημιουργία «αντιαυταρχικής προσωπικότητας», όπως περιγράφεται από τον Adorno. (πειράματα Τίμοθυ Λήρυ με LSD κλπ). [Lutz Danumbeck «Das Netz», Edition Nautilus, Hamburg 2005]

Τι νόημα θα έχει ο Διαλογισμός στην Βαβυλωνία της εικονικής πραγματικότητας; Τι νόημα θα έχει, για παράδειγμα, η ολιστική αντίληψη και η υγιεινή διατροφή σε έναν Οργουελλικό κόσμο όπου το Να Καταπίνεις τα Λόγια Σου θα είναι η πιο θρεπτική... δίαιτα.

Η μόνη απάντηση σε αυτό το «έλλειμμα δημοκρατίας» είναι η επιστροφή στα ιδανικά και τις οικουμενικές αξίες της άμεσης δημοκρατίας και της σεισάχθειας, όπως αυτά ξεκίνησαν εδώ στην Ελλάδα προσαρμοσμένων στις σημερινές συνθήκες (με τους ανακλητούς θεσμούς για τα δημόσια αξιώματα, την εφαρμογή δημοψηφισμάτων για πολλές αποφάσεις, το ενδιαφέρον για τους αναξιοπαθούντες, με τις χορηγίες για τους πολίτες, κ.ά...), την άμεση δημοκρατία μέσω των υπολογιστών, και άλλους θεσμούς κύρους  που να κάνουν τους σημερινούς υπηκόους πολίτες ικανούς να πάρουν τα ηνία στα χέρια τους.

Πραγματικός παγκόσμιος πολιτισμός δεν γίνεται χωρίς την συνείδηση των εθνικών παραδόσεων, των ιδιαίτερων πολιτισμικών αξιών, την επίγνωση το ιστορικού ρόλου και τον σεβασμό της ψυχής των λαών.

[Εισήγηση στο Συμπόσιο για την Ελληνική Πνευματική Παράδοση,  στο πάνελ «Ελληνικότητα και Σύγχρονη Ελλάδα», που έγινε στις 21/22 Οκτωβρίου 2006, στον Πολυχώρο «Αθηναΐς»]

Πηγή:http://pylitonfilon.blogspot.gr/2014/09/blog-post_11.html