Οι καλοί φράχτες κάνουν τους καλούς γείτονες!

Απο Alexandros Raskolnick

Οι καλοί φράχτες κάνουν τους καλούς γείτονες, λέει μια παροιμία. 

Αλλά οι Εγγλέζοι που επινόησαν αυτήν την παροιμία, γιατί εγγλέζικη είναι, ενδεχομένως αγνοούν ίσως ότι στην εποχή του Τάπερμαν, που έλεγε και η συχωρεμένη η Μαλβίνα, η Ελλάδα έγινε σε μία νύχτα ξέφραγο αμπέλι. Το αγνοούν και αρκετοί απληροφόρητοι Έλληνες, αυτό!

Ο φαιδρός παρ’ ολίγον σωτήρας μας, ο Mind-the-GAPapandreou, ως «Υπουργός» Εξωτερικών το 2003, υπέγραψε την περίφημη συμφωνία που είναι γνωστή ως «Δουβλίνο ΙΙ», μετατρέποντας την πατρίδα μας αυτοστιγμεί, αυθωρεί και παραχρήμα -αμελλητί, σαν να λέμε,  σε αποθήκη ανθρώπινων ψυχών.

Αυτό ήταν το αποτέλεσμα -κι αφού οι Τούρκοι στήσανε απέναντι την μπιζνα την καλή, τώρα δεν είναι κορόιδα να την κλείσουνε ξαφνικά, έτσι δεν είναι? Tι να σου κάνουν οι φράχτες κι αυτοί οι τύποι της Frontex? Ότι κάνει το FBI στα σύνορα με το Μεξικό κάνουν κι αυτοί, για τον φόβο των Ιουδαίων: Μια τρύπα στο νερό. Οι μπόμπες, ο βούρδουλας κι η πείνα δεν είναι χειρότερα πράγματα από τις άλλες κακουχίες των κολασμένων, που κι ο πνιγμός είναι μόνο μια νοσηρή πιθανότητα που λίγο μετράει για τους απελπισμένους.

Οι απέναντι, αρχίσανε λοιπόν τη φάμπρικα με τις ευλογίες των ανεκδιήγητων που μας κυβέρνησαν και συνεχίζουν να μας κυβερνούν ή που από το σπίτι τους επιμένουν να διεκδικούν δημόσιο λόγο -κι από πάνω, να μας κουνάνε –ενίοτε- και το δάχτυλο, οι ακατανόμαστοι.

Κι αρχίσανε να στέλνουνε στα μέρη μας όσους δυστυχισμένους ήταν περισσευούμενοι δούλοι, τόσοι και τόσοι διωγμένοι από τους τόπους τους, από την πείνα, από τον βούρδουλα της γιαγιάς Σαρίας, από τις βόμβες των συμμάχων και των φίλων μας. 

Δεν χρειάζονταν καλύτερη ευκαιρία για τους εθνικούς μας εργολάβους εκείνη την εποχή για φτηνή και ανασφάλιστη εργασία, προκειμένου να δουλέψει αποδοτικά ο κασμάς και με το διάφορό του το χαμαλίκι, εκείνο τον καιρό που ο χρόνος έτρεχε γρήγορα! Τι σημασία είχε που μας τα χρέωναν όλα τα ολυμπιακά έργα διπλά και τρίδιπλα? Έβγαζαν κι από κει. Χτιζόταν τότε η Μεγάλη Νέα Ιδέα, η Ολυμπιακή Φλόγα θα γύρναγε και μπορεί και να έμενε στον γενέθλιο τόπο της -κι αν σφάχτηκαν σαν τα κοκόρια στα θεμέλια των υπέρλαμπρων υποδομών, μερικοί από δαύτους τους δούλους, δεν θα χάλαγε δα κι ο κόσμος, μπροστά στον υπέρτατο σκοπό. 

Αλλά έφερε γουρσουζιά το άδικα χυμένο αίμα, γιατί τα ρημάξανε και τα ολυμπιακά τα έργα, οι Ολετήρες, κατά που ξέρουνε αυτοί πιο καλά απ’ όλα να κάνουνε: να καταστρέφουν και να μας υπνωτίζουν για να  σιτίζονται δωρεάν στο Πρυτανείο με τη δική μας ψήφο, είναι μόνον άξιοι.

Κι ύστερα ξυπνήσαμε από τον εφιάλτη, γιατί χαθήκανε μαζί με όλα τα άλλα και οι ποταπές δουλειές που τους βάζαμε να κάνουν ανασφάλιστοι και κακοπληρωμένοι, σε όλες τις Μανωλάδες και τα σφύζοντα από δουλειά εργοτάξια της χώρας.

Και θα μου πεις, εγώ υπάλληλος γραφείου ήμουν, τι να έκανα, δεν έχω ευθύνη! 

Μα δεν είναι τώρα η ώρα να μιλήσομε για τις ευθύνες μας και να μπλέξομε σε ατέρμονες και αδιέξοδες συζητήσεις πάλι, καλύτερα να κοιτάμε τι θα κάνουμε με όλους αυτούς που ξεβράζει η θάλασσα, μισοπνιγμένους στις ακτές μας. 

Όπως το βλέπω εγώ, η πρώτη δουλειά είναι να τους περιθάλψουμε -κι αυτό βέβαια δε μπορεί να γίνεται στο κέντρο της Αθήνας, αλλά κάπου αλλού και μακριά. 

Σκορπισμένοι σε μέρη που υπάρχει γη παρατημένη και χειρωνακτική δουλειά. Θα τους ταΐσουν οι ντόπιοι με το αζημίωτο, αφού τα Ευρωπέη πρόθυμα πληρώνουν τα έξοδα των ατασθαλιών τους για να έχουν την ησυχία τους και στο κάτω-κάτω, καλύτερα είναι να τα τρώνε τα λεφτά οι δουλέμποροι της Αμυγδαλέζας?  Ας ωφεληθούν οι πρόθυμοι να προσφέρουν ανθρώπινη φροντίδα. 

Κι ύστερα όταν σταθούν στα πόδια τους, όλοι αυτοί να υπάρχει ένα μεροκάματο για να συντηρούν τους εαυτούς τους με αξιοπρέπεια μέχρι να αποφασιστεί η τύχη τους.

Παρατημένες γιαγιάδες στα άδεια χωριά, κοιτάνε χωρίς ελπίδα  τις εγκαταλειμμένες κι άσκαφτες πεζούλες που χάσκουν μισογκρεμισμένες και δεν έχουν ακούσει ποτέ για το πείραμα του Ριάτσε  γιατί αν το είχαν ακούσει, μπορεί να είχαν σε κάτι να ελπίζουν.

Και για να σε προλάβω εσένα αριστερούλη μου σύντροφε, που πάλι θα βάλεις τις φωνές και θα μου πεις ότι αυτό που σου προτείνω είναι αντιδημοκρατική εκμετάλλευση ανθρώπου από τον άνθρωπο, θα σου πω ότι κάποιος πρέπει και να σκάψει και να πληρωθεί σαν σκαφτιάς κι όχι σαν διευθυντής τραπέζης, που λέει ο λόγος, γιατί βαρέθηκα τον ταβερνιάρη από δίπλα να μου γκρινιάζει ότι αναγκάζεται και φτιάχνει το τζατζίκι που πουλάει στους τουρίστες, με κινέζικα σκόρδα. Ασφαλώς δεν πρόκειται να πάει να σκάψει ούτε ο ξάδερφός σου, ο απολυμένος καθηγητής Τεχνικών αλλά ούτε κι ο κανακάρης σου που προκοψες να τον σπουδάσεις ψυχολόγο με μεταπτυχιακά στο τέταρτο της Σορβόνης κι ας παραμένει άνεργος ο καημένος –αμαρτία δεν είναι κοτζάμ ψυχολόγο να τον κάνεις σκαφτιά?

Διότι αν δεν θέλουμε να αερολογούμε, κι επειδή ούτε να τους πνίξουμε τους ανθρώπους σα να ήτανε γατιά, μπορούμε, όπως ουρλιάζουν οι ανεγκέφαλοι που πληθαίνουν, ούτε να τους «επαναπροωθήσουμε» (sic) πίσω στην κόλαση ούτε όμως επ’ αόριστον να τους ταΐζουμε επειδή είναι πάρα πολλοί και γιατί πεινάμε κι εμείς οι ίδιοι, τώρα∙ πρέπει λοιπόν να κοπούν τα αστεία.

Γιατί αν συνεχιστεί, βέβαια, αυτή η κατάσταση που θα πάμε. Αυτός ο κακός χαμός που κάνει κάποιους να θέλουν να ανοίξουν κεφάλια μεταναστών για εκτόνωση, γιατί έχουν απηυδήσει με όλα τα αίσχη στη ζωή τους τη σκυφτή και σαν τις μύγες που πέφτουν στο ψόφιο κρέας, έτσι κι αυτοί πέφτουν να φάνε τους ξένους, να τους διώξουν από τις γειτονίες τους που μεταλλάσσονται σε γκέτο, ας τους λες εσύ φασίστες, εγώ καθόλου δε θα διαφωνήσω μαζί σου, αλλά έτσι είναι η ζωή, τι να κάνομε? Άλλον ο Θεός τον έκανε φιλεύσπλαχνο, υπομονετικό  κι ανθρωπιστή –κι άλλον τον έφτιαξε με μεγάλη μύτη. Τι να κάνουμε, να τις κόψουμε τις μύτες απ' όσους τις έχουν μεγάλες?

Όχι, εγώ λέω ότι μέχρι να δούμε τι θα κάνουμε με την αναθεώρηση των κατάπτυστων συνθηκών που έχουν συνυπογράψει ή έχουν επωάσει οι αχαρακτήριστοι πολιτικοί σκερβελέδες που μας κυβερνούν, οφείλουμε να σχεδιάσομε στα σοβαρά τον τρόπο που θα γίνει η διαχείριση αυτής της λαοθάλασσας. 

Τόσοι άνθρωποι αβοήθητοι στους δρόμους και μερικοί μαντρωμένοι σε απάνθρωπες φυλακές που λέγονται χώροι φιλοξενίας, δεν είναι για καλό. 

Έτσι που το πάνε οι φαυλεπίφαυλοι που μας κυβερνούν, θα χυθεί αίμα –και δεν θα είναι κατά ανάγκη μόνο αίμα των απρόσκλητων ξένων. 

Πηγή:http://my-pillow-book.blogspot.gr/2014/09/fences.html