Στάση πληρωμών: Η δίκαια αντίδραση της κοινωνίας

Του Αρη Δαβαράκη

Αν παρακολουθήσατε την Τετάρτη, την Πέμπτη και την Παρασκευή τα προσεκτικά μας βήματα από εδώ, μετά εδώ και μετά εδώ, θα έχετε διακρίνει καθαρά πιά και μέσα σας αλλά και γύρω σας την ανάγκη μεγάλου μέρους της κοινωνίας να αντιδράσει με κάποιον τρόπο ειρηνικό αλλά πολύ αποφασιστικό, στις υπερβάσεις εξουσίας στις οποίες επιδίδεται η «συγκυβέρνηση» χωρίς κανένα μέτρο και κανένα όριο, έχοντας μετατρέψει τον τόπο σε φέουδο που δικαιούται να το χειρίζεται μόνο προς όφελος δικό της (οικονομικό πάντα) και των ισχυρών «φίλων» που την στηρίζουν.

Το κείμενο του Ermippou Ermippiou (το αληθινό του όνομα το ξέρω βέβαια αλλά ως Ερμιππος υπογράφει) βοήθησε πολλούς να ξεκαθαρίσουν μέσα τους τι ακριβώς θα σήμαινε μια στάση πληρωμών που θα ξεκινούσε από την κοινωνία, η οποία και θα έδειχνε έτσι την αντίδρασή της αλλά και την απόφασή της να μην κάθεται με σταυρωμένα τα χέρια - ενώ μια ολιγαρχία Νεοελλήνων, παρέα με το «πολιτικό προσωπικό» της, βυσσοδομεί και συνεχίζει να θησαυρίζει πάνω στα βάσανα μιας Ελλάδας που κατάντησε έτσι όπως είναι σήμερα με ευθύνη αυτής ακριβώς της ολιγαρχίας και της μικρής πνοής πολιτικών που την υπηρετεί ανενδοίαστα, χωρίς όραμα και πάθος – αλλά με μεγάλο έρωτα για το χρήμα.

Κάποτε πρέπει να σταματήσει αυτό. Και κανένας «σωτήρας» δεν μπορεί να μας σώσει αν δεν έχει την υποστήριξη μας αλλά και την σύμφωνη γνώμη μας. Όλα δείχνουν πια ότι έχει έρθει η ώρα να οργανωθούμε σοβαρά, όσοι από μας νοιώθουμε ξένοι και κατατρεγμένοι από τις εξουσίες μέσα στον ίδιο μας τον τόπο, θύματα μιας ολιγαρχίας (με συγχωρείτε που επαναλαμβάνω συχνά αυτή τη λέξη αλλά είναι η μόνη που περιγράφει αυτό το «παρεάκι της εξουσίας» το θρασύτατο) η οποία έχει πάρει πάλι θάρρος από το δικό μας γενικό ψάρωμα και, αν δεν την διώξουμε, δεν θα φύγει ποτέ.

Πριν λίγες ώρες, πάλι ο Ermippos ανέπτυξε άλλη μια σκέψη του :  «Το 2010, το πολιτικό σύστημα ήταν φανερά υπό καθεστώς επικείμενης κατάρρευσης. Σαστισμένοι και σε κατάσταση πανικού οι Μαυρογυαλούροι, δεν μπορούσαν να αρθρώσουν κουβέντα και αισθάνονταν τις ώρες τους μετρημένες. Αυτό ήταν κάτι περισσότερο από εμφανές.

Σήμερα, οι ίδιοι ακριβώς άνθρωποι κουνάν αυστηρά το δάκτυλο στον ένοχο λαό, δικάζουν και επιβάλλουν βαριές ποινές. Μας σώζουν από τον εαυτό μας.

Βρείτε τι ακριβώς κάναμε λάθος. Επειδή σίγουρα κάναμε κάτι πολύ λάθος. Και τα λάθη πληρώνονται ακριβά».

Και (σαν να σκέφτεται πολύ αυτές τις μέρες και μόλις ολοκληρώσει μια σκέψη την ρίχνει στο χωνευτήρι του fb για να πάρει το δρόμο της), επανέρχεται και γράφει τα εξής πολύ ουσιώδη: «Τις ασφαλιστικές μου εισφορές, (που χάθηκαν χωρίς προοπτική επανάκτησης), δεν τις εμπιστεύθηκα με την θέληση μου στο κράτος, για να τις αξιοποιήσει. Τις οικειοποιήθηκε το ίδιο με αναγκαστικούς νόμους.

Περαιτέρω, η διαφορά των δικών μου εισφορών με αυτές της υπαλληλίας ήταν ότι οι πρώτες αποτελούνταν από πραγματικό χρήμα, που εισέρρεε στα ταμεία της Τράπεζας της Ελλάδας, ενώ οι δεύτερες σωρεύονταν ως λογιστικές εγγραφές, ως υποσχετικές του κράτους, έναντι των δικαιούχων.

Σήμερα το κράτος αυτό μου λέει ότι, δυστυχώς, χάσαμε. Και ότι δεν πρέπει να ζητάω τίποτε, παρά μόνο να αποδεχθώ την συλλογική μας ατυχία. Πόσο συλλογική, όμως, είναι η ατυχία αυτή; Μια και την ίδια στιγμή, το ίδιο αυτό κράτος, καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια, για να εγγυηθεί και μάλιστα με τους δικούς μου φόρους τις αντίστοιχες λογιστικές εισφορές των υπαλλήλων του.

Η αντίληψη αυτή συνιστά κατάφωρη παραβίαση της θεμελιώδους αρχής της ισότητας των πολιτών. Το γεγονός ότι εγώ υποχρεώθηκα να παραδώσω τις εισφορές μου στην πολιτεία, χωρίς όρους ανταποδοτικότητας στα κέρδη και χωρίς ρήτρες αποζημίωσης στις ζημίες, για λόγους δημοσίου συμφέροντος ασφαλώς, σημαίνει ότι τόσο αυτά τα κέρδη όσο και αυτές οι ζημίες θα πρέπει να επιμερίζονται αναλογικά στο σύνολο του πληθυσμού. Ένα κοινό ταμείο πρέπει να παραμένει κοινό είτε χάσει είτε κερδίσει.

Οι κραυγές των διαφόρων κατηγοριών υπαλλήλων του δημοσίου, σήμερα, για την διεκδίκηση της ακεραιότητας των δικών τους λογιστικά καταβεβλημένων εισφορών, στον βαθμό που βρίσκουν ευήκοα ώτα, συνιστούν θεσμοθέτηση της βαριάς ανισότητας. Τα χρήματα των κρατικών υπαλλήλων χάθηκαν, στον ίδιο ακριβώς βαθμό που χάθηκαν και τα δικά μου. Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες νομικές γνώσεις, (το Σύνταγμα άλλωστε είναι ένα απλό κείμενο), για να αντιληφθεί κανείς ότι όταν το κράτος "έπαιζε" χωρίς να με ρωτήσει με τις δικές μου αποταμιεύσεις πρέπει να θεωρείται ότι έπαιζε ταυτόχρονα και αναλογικά και με τις διακρατημένες υποσχετικές των δημοσίων υπαλλήλων συμπολιτών μου.

Είναι καιρός πια να αρχίσουμε να συζητάμε σοβαρά για ένα ενιαίο ταμείο, κοινό για το σύνολο του πληθυσμού, στο οποίο θα ενταχθεί ότι έχει γίνει μέχρι τώρα. Για να μοιραστούμε όλοι μαζί, εξίσου, δικαστές, αστυνομικοί, ένστολοι, εργάτες και ελεύθεροι επαγγελματίες, ότι έχει απομείνει. Και στο μέλλον, αν κρίνουμε σκόπιμο, να κρατήσουμε άλλους, πιο καθαρούς λογαριασμούς. Χειριζόμενοι οι ίδιοι τις περιουσίες μας, μακριά από την υψηλή εποπτεία του κράτους πατερούλη, του κράτους με τα διαφορετικά παιδιά και την δικαιοσύνη των πολλών ταχυτήτων».

Να με συγχωρήσει ο Ermippos που για δεύτερη φορά μεταφέρω εδώ, για toportal.gr κάποιες απόψεις του. Έχει όμως μια σκέψη ξεκάθαρη που διατυπώνεται σωστά, και μέσα στη χάβρα των καιρών που ζούμε αυτού του είδους οι άνθρωποι είναι πολύτιμοι – γιατί οι περισσότεροι από μας δεν έχουμε την ικανότητα να εκφράσουμε καθαρά, με διαύγεια και ψυχραιμία, απόψεις δυναμικές, μαχητικές και καλοζυγισμένες.

Η «στάση πληρωμών» είναι νομίζω κάτι που πρέπει να το οργανώσουμε και να το προχωρήσουμε. Πριν το τέλος του Αυγούστου toportal.gr θα φτιάξει μια σελίδα στο facebook όπου θα μαζευτούμε όσοι συμφωνούμε πως πρέπει να δράσουμε, να ενημερώσουμε καλύτερα όσο περισσότερους πολίτες πλήττονται και δεν αντιδρούν, να μαζέψουμε υπογραφές και να τις επιδώσουμε στο κόμμα αυτό που διεκδικεί την εξουσία στις επόμενες εκλογές και στον αρχηγό του, διευκρινίζοντάς του ότι θα έχει την ψήφο μας μόνο εφ’ όσον μας στηρίξει στην προσπάθειά μας να αντιδράσουμε με στάση πληρωμών στις ακραίες και συχνά αντισυνταγματικές υπερβάσεις της «συγκυβερνήσεως».

Κάποια στιγμή πάνω στην «συζήτηση», το chat που προκλήθηκε από το παραπάνω πόστ του, ρωτάει ο ίδιος ο Ermippos:

Ermippos Ermippiou Τι γίνεται από δω και πέρα;

Αλλά έχει ήδη απαντήσει από χτές: Στάση Πληρωμών: Ο ΕΝΦΙΑ μπορεί να είναι η αρχή.

Πρέπει να οργανωθούμε και να δράσουμε: Δεν βγαίνει άλλος χειμώνας σκυφτός, με τις σφαλιάρες να πέφτουνε βροχή.

Πηγή:http://www.toportal.gr/?i=toportal.el.politikh&id=5090