Η GΑΤΤ ΚΑΙ Ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΕΜΠΟΡΙΟΥ ΄Η ΠΩΣ «ΤΑΚΤΟΠΟΙΕΙΤΑΙ» Ο ΚΟΣΜΟΣ

Tου Alan Freeman [1]

μετάφραση Άκης Γαβριηλίδης

O κοιμισμένος χωροφύλακας της νέας παγκόσμιας τάξης

Μόλις σκεφτούμε την παγκόσμια οικονομία, δύο οικείες λέξεις μας έρχονται στο μυαλό: το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Παγκόσμια Τράπεζα, οι δύο υπερεθνικοί φορείς που δημιούργησε η Συμφωνία του Μπρέτον Γουντς το 1947, όταν οι συμμαχικές δυνάμεις οικοδομούσαν τη μεταπολεμική παγκόσμια οικονομική τάξη. Δεν είναι εξίσου γνωστό ότι στους δύο αυτούς φορείς έχει προστεθεί ένας τρίτος. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου (ΠΟΕ) σχηματίστηκε το 1994 μετά την ολοκλήρωση του διαπραγματευτικού «Γύρου της Ουρουγουάης» και αναδύθηκε ως ο τρίτος πυλώνας της μεταπολεμικής οικονομικής τάξης. Παρόλο που γενικά παρουσιάζεται ως απλή συνέχιση της GΑΤΤ, ο ΠΟΕ στην πραγματικότητα εισήγαγε μια θεμελιώδη αλλαγή στην οργάνωση του παγκόσμιου εμπορίου.

Η GΑΤΤ έπαψε να είναι ένα αναποτελεσματικό εμπορικό επιμελητήριο και έχει μεταμορφωθεί σε ισχυρό εργαλείο για την αναδιάρθρωση της παγκόσμιας αγοράς προς το εμπορικό και χρηματιστικό συμφέρον των κυρίαρχων δυνάμεων, με κύριο στόχο τη διατήρηση της υπεροχής της οικονομίας των ΗΠΑ — οι οποίες βρίσκονται αντιμέτωπες με το μεγαλύτερο εμπορικό έλλειμμα στην παγκόσμια ιστορία.

Ρήξη και Grexit

Του Απόστολου Διαμαντή

Όλες οι πληροφορίες από τα διεθνή ΜΜΕ δείχνουν ένα βαθμό εμπλοκής στις διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με τους δανειστές. Η κατάσταση για την Ελλάδα είναι από πάσης απόψεως οριακή. Τι πρόκειται να συμβεί; Και κυρίως, τι πρέπει να συμβεί;

 Η πιθανότητα συμφωνίας παραμένει το ισχυρότερο ενδεχόμενο. Πρώτον, διότι η ευρωζώνη υπό τον Ντράγκι βρίσκεται στη διαδικασία ποσοτικής χαλάρωσης και επομένως δεν είναι λογικό να επιθυμεί την αναστάτωση που θα προκαλέσει ένα grexit. Δεύτερον, η κυβέρνηση των ΗΠΑ πιέζει για συμφωνία, καθώς μια κρίση στην ευρωζώνη θα επιδρούσε αρνητικά στην ασταθή πορεία προς την ανάπτυξη της αμερικανικής οικονομίας και επιπλέον θα δημιουργούσε σοβαρά γεωπολιτικά προβλήματα στην ΝΑ Μεσόγειο. Και τρίτον, οι πολιτικές συνθήκες αυτή τη στιγμή στην ευρωζώνη δεν ευνοούν πολιτικές εντάσεις και πολύ περισσότερο ένα grexit, διότι στην περίπτωση αυτή θα ενισχύονταν τα ευρωσκεπτικιστικά κόμματα, με πρώτο το Εθνικό Μέτωπο στη Γαλλία.

Αυτές είναι οι παραβιάσεις του Διεθνούς και Εθνικού Δικαίου που διεπράχθησαν σε βάρος της χώρας μας

Σχόλιο: Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί μοναδικό ντοκουμέντο γνώσης, που περιλαμβάνει τις πιο βασικές παραβιάσεις του Διεθνούς και Εθνικού Δικαίου που έγιναν στην Πατρίδα μας, από την ημέρα που "εισέβαλαν" οι Δανειακές Συμβάσεις και τα Μνημόνια στην Πατρίδα μας.

Επίσης ο συγγραφέας με την ταυτοποίηση των παραβιάσεων, ταυτόχρονα προετοιμάζει και προτείνει και ανάλογο κατηγορητήριο για όλους τους υπεύθυνους εντός και εκτός της Ελλάδας  που έπληξαν βάναυσα τη χώρα μας με τη σωρεία των αναφερομένων παραβιάσεων.

Με αυτήν την έννοια το παρακάτω κείμενο είναι από τα πλέον χρήσιμα για τον κάθε Δημοκράτη- Πατριώτη.

του Κώστα Κούστα

Ο Ελληνικός λαός παρακολουθεί με ενθουσιασμό μια νέα κατάσταση να εξελίσσεται στα πλαίσια των κινήσεων της νέας κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, όπου διαφαίνεται βαθιά ρήξη με τις πολιτικές που ακολούθησαν οι μνημονιακές κυβερνήσεις της τελευταίας πενταετίας.

Όμως, επειδή έχουμε βιώσει στο παρελθόν παρόμοιες εξάψεις ενθουσιασμού από τον λαό...

για να βρεθεί αργότερα προδομένος και απογοητευμένος, καλό θα ήταν να είμαστε όλοι ενήμεροι για το ποια είναι τα ισχυρά χαρτιά της Ελλάδας που δεν επιτρέπουν κωλοτούμπες από αυτή την κυβέρνηση.

Οι Ελληνικές κυβερνήσεις διέπραξαν ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ με βάση το ΕΥΡΩΠΑΪΚΌ και το ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ ενώ τα όργανα της ΕΕ (Εurogroup - EΚΤ - ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ ΗΓΕΤΩΝ ΕΕ) παρανομούν με την συγκρότηση της ΤΡΟΙΚΑΣ και την επιβολή των μνημονίων παραβιάζοντας την ιδρυτική συνθήκη της ΕΕ και την ΧΑΡΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ του ΟΗΕ!

Γιατί η κυβερνώσα αριστερά είναι ικανή για τα χειρότερα;

Του Δημήτρη Καζάκη

Μέχρι στιγμής η κυβέρνηση "κοινωνικής σωτηρίας" του κ. Τσίπρα δεν έχει ξεφύγει στο ελάχιστο από τα μέτρα και τις ρυθμίσεις που προβλέπονται από το επικαιροποιημένο μνημόνιο του Απρίλη 2014. Εφαρμόζει, ή έστω επιδιώκει να εφαρμόσει τα μέτρα και τις ρυθμίσεις που δεν κατόρθωσε, ή δεν τόλμησαν να εφαρμόσει στην πράξη η συγκυβέρνηση των δοσιλόγων.

Όμως το χειρότερο δεν είναι αυτό. Όπως αποκάλυψε ο ίδιος ο κ. Τσίπρας επιδίωξη του είναι να υπογράψει ένα Contract - όπως το χαρακτηρίζει ο ίδιος στην επιστολή του προς την Μέρκελ στις 15 Μαρτίου - "ανάκαμψης και ανάπτυξης της Ελλάδας" με τους Θεσμούς. Πού ακούστηκε κράτος να υπογράφει ένα τέτοιο Συμβόλαιο (Contract); Που ακούστηκε κυβέρνηση να θέλει να παραδώσει το σύνολο των πόρων και των μέσων ανάκαμψης και ανάπτυξης της χώρας της σε ξένα κέντρα, τους Θεσμούς;

Γιατί αυτό ακριβώς σημαίνει η υπογραφή ενός τέτοιου Συμβολαίου. Με ενδεχόμενο "γλυκαντικό" για τον αδαή και αφελή κόσμο, μια ακόμη επιμήκυνση του χρέους "διάσωσης", όπως εκείνη που αποφασίστηκε το Νοέμβριο του 2012. Με τα ίδια αποτελέσματα μ' εκείνα του 2012.

Παύση πληρωμών απάντηση σε εκβιασμούς πιστωτών και σενάρια διπλού νομίσματος

Ευθεία απειλή προς την κυβέρνηση και επίδειξη πυγμής των Ευρωπαίων ήταν το σημαντικότατο προχθεσινό δημοσίευμα του πρακτορείου Ρόιτερς βάσει του οποίου «η Ελλάδα μπορεί να αναγκαστεί να εισάγει εναλλακτικά μέσα πληρωμών, παράλληλα με το ευρώ, για ορισμένες εσωτερικές πληρωμές αν η συμφωνία μεταρρυθμίσεις-έναντι-μετρητών με τους πιστωτές δεν εξασφαλιστεί σύντομα». Οι πληροφορίες αποδίδονται σε αξιωματούχους της ευρωζώνης.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Το σκεπτικό του νέου αυτού σχεδίου ξεκινάει από την πρόθεση της κυβέρνησης να εξοφλήσει πλήρως και εγκαίρως την δόση στο ΔΝΤ της 9ης Απριλίου, που ανέρχεται σε 458 εκ. ευρώ (ή 360 εκ. Ειδικά Τραβηκτικά Δικαιώματα – SDR), όπως ξεκαθάρισε η κυβέρνηση την Παρασκευή το μεσημέρι, αποδεικνύοντας έτσι ότι αναφορές τόσο του υπουργού Οικονομικών Γ. Βαρουφάκη όσο και του υπουργού Εξωτερικών αρμόδιου για τις διεθνείς οικονομικές σχέσεις Ευκλ. Τσακαλώτου περί ρήξης ήταν λεονταρισμοί. Τσάμπα μαγκιά πούλαγαν οι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ! Η κυβέρνηση ούτε καν εξετάζει το ενδεχόμενο παύσης, ακόμη και ολιγοήμερης καθυστέρησης των πληρωμών επί του δημοσίου χρέους, όπως φάνηκε με διορθωτική δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου.

Επιταχύνεται η διαδικασία συγκέντρωσης της αγροτικής γης

Γράφει ο Στωικός

Το 3,3% των μεγάλων αγροτικών νοικοκυριών (με ιδιοκτησία πάνω από 250 στρέμματα) κατείχε το 2010 το 31,2% της αγροτικής γης της χώρας, ενώ το υπόλοιπο 96,7% το 68,8%.

Τα στοιχεία αυτά είναι εντυπωσιακά, αν λάβουμε υπόψη ότι δέκα χρόνια πριν, το 2000, το 2,3% των μεγάλων αγροτικών νοικοκυριών με ιδιοκτησία πάνω από 250 στρέμματα, κατείχε το 24,6% της αγροτικής γης και το υπόλοιπο 97,7%( με ιδιοκτησία κάτω από 250 στρέμματα) το 75,4% της γης.

Μέσα δηλαδή στη δεκαετία 2000 – 2010, οι μεγάλες αγροτικές εκμεταλλεύσεις αυξήθηκαν κατά 1% και η ιδιοκτησία τους στην αγροτική γη, σημείωσε αύξηση 6,6%.

Η συγκέντρωση της καλλιεργούμενης γης στα χέρια λίγων μεγάλων αγροτικών εκμεταλλεύσεων, είναι αποτέλεσμα τόσο της εφαρμογής της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ή οποία ευνοεί προκλητικά την καπιταλιστική ανάπτυξη της γεωργίας σε βάρος της μικρής καλλιέργειας, όσο και της αθρόας προσέλευσης ξένων μεταναστών στην ελληνική επαρχία. Τα χαμηλά μεροκάματα των εργατών γης σε συνδυασμό με την μεγάλη προσφορά εργασίας, επιταχύνουν την ταξική διαφοροποίηση στον πρωτογενή τομέα της οικονομίας. Σε πάρα πολλές περιπτώσεις, έχουμε την κλασσική περίπτωση της καπιταλιστικής επιχείρησης, όπου ο εργοδότης – αγρότης, προσλαμβάνει με το μήνα ένα αριθμό εργατών γης. Στις περιπτώσεις αυτές η αντίθεση κεφαλαίου – εργασίας δεν έχει ευκαιριακό χαρακτήρα, αλλά παίρνει μόνιμα και σταθερά χαρακτηριστικά. Η εδραίωση του καπιταλισμού στη γεωργία, δεν θα ήταν τόσο γρήγορη και τόσο στέρεα, αν δεν υπήρχαν οι χιλιάδες μετανάστες, οι οποίοι με την εργασία τους σε καθημερινή βάση, αναπαράγουν το σύνολο των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής και στην ύπαιθρο.

Επικίνδυνο σχέδιο της Αθήνας που ξεπερνά τα όρια της άγνοιας κινδύνου

Το σκηνικό το οποίο πορεύεται η χώρα τις τελευταίες ημέρες έχει ξεπεράσει τα όρια της άγνοιας κινδύνου από την παρούσα κυβέρνηση και έχει εισέλθει σε μια πορεία βλακώδους καταστροφής.

Οι παλινωδίες που βασίζονται στην ανώριμη και ουτοπική στρατηγική της εσκεμμένης ασάφειας από την ελληνική κυβέρνηση, έναντι των εταίρων, έχει στην κυριολεξία κονιορτοποιήσει το οποιοδήποτε ψήγμα αξιοπιστίας είχε καταφέρει η χώρα και ο λαός της, με αβάστακτες θυσίες να ανακτήσουν τα τελευταία χρόνια.

Η καταστροφή έχει βάλει ήδη το ένα της πόδι μέσα από την πόρτα και βρίσκεται πλέον σε πορεία ολοκληρωτικής εισόδου.

Μιλώντας κανείς με σοβαρά πρόσωπα διεθνώς λαμβάνει μηνύματα και πληροφορίες που προκαλούν απλά ανατριχίλα.

Σε μια από τις σημαντικότερες κοιτίδες της διεθνούς οικονομίας τη Νέα Υόρκη, σοβαροί οικονομικοί παράγοντες είναι πλέον πεπεισμένοι ότι η ελληνική κυβέρνηση είναι μια ομάδα ακραίων αριστερών που οδηγούν με ταχύτατους ρυθμούς τη χώρα στα βράχια. Αυτή τη στιγμή έχουν στρέψει όλη τους την προσοχή στο τι θα πράξει η ελληνική κυβέρνηση στις 9 Απριλίου όταν θα πρέπει να ικανοποιήσουν πέρα από τις μεγάλες εσωτερικές ανάγκες, τη δόση ύψους 448 εκατομμυρίων ευρώ προς το ΔΝΤ.

Ψύχωση, τρέλλα, πολιτισμός και ο Λούπιτς

Το πρόσφατο δραματικό συμβάν της (όπως διαφαίνεται) εσκεμμένης ρήψης του αεροπλάνου από τον συγκυβερνήτη Λούπιτς μας συγκλόνισε και προκάλεσε ρίγη για τον άτυχο θάνατο τόσων ανθρώπων. Εκτός των άλλων έβγαλε στο φως ένα αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό της σημερινής κοινωνίας όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει παρόμοια γεγονότα με διαφορετικές πολιτισμικές αναφορές. Το κλασσικό μοτίβο ”λευκός δολοφόνος=τρελλός, μουσουλμάνος δολοφόνος=τρομοκράτης” αν και ταίριαζε απόλυτα στην διαχείριση από τα ΜΜΕ της περίπτωσης Μπρέιβικ, εδώ αποτελεί ένα στοιχείο ανεπαρκές από μόνο του, αλλά από το οποίο μπορούμε να αντλήσουμε κάτι άλλο. (Ο Μπρέιβικ ήταν όντως ένας τρομοκράτης. Η περίπτωση του Λούπιτς όμως δεν μπορεί να χαρακτηριστεί τρομοκρατική, μιας και ”τρομοκράτης” είναι κάποιος του οποίου οι ενέργειες του αποσκοπούν στο να διεγείρει συγκεκριμένες αντιδράσεις για πολιτικούς λόγους).

Το αξιοσημείωτο εδώ δεν είναι το γιατί αποκαλούμε τον Λούπιτς ψυχοπαθή και όχι τρομοκράτη (γιατί όντως μάλλον ψυχοπαθής θα ήταν). Δεν είναι ούτε στο γιατί αποδίδουμε στον μουσουλμάνο τρομοκράτη πολιτισμικά χαρακτηριστικά, αλλά το αντίθετο: το αξιοσημείωτο είναι ότι αποδίδουμε στον μουσουλμανικό πολιτισμό τρομοκρατικά χαρακτηριστικά ή χαρακτηριστικά βαρβαρότητας και οπισθοδρόμισης, αλλά δεν αποδίδουμε στον ”δυτικό” πολιτισμό ψυχωτικά χαρακτηριστικά. Με λίγα λόγια, αν τον χαρακτήρα του μουσουλμάνου τρομοκράτη που δεν ανέχεται την ελευθερία του λόγου τον ανάγουμε  στην κουλτούρα του, τότε γιατί δεν πράττουμε παρόμοια σε άλλες εκφάνσεις βίας;

Μαρξ και Ένγκελς για το εθνικό ζήτημα

Γράφει ο 2310net //

Με αφορμή την επέτειο της Επανάστασης του 1821 ίσως θα έπρεπε να μιλήσουμε λίγο για το ζήτημα του έθνους, επιχειρώντας μια συνοπτική παρουσίαση της μαρξιστικής θεωρίας για αυτό.

Καμία συζήτηση για κανένα κοινωνικό ή πολιτικό φαινόμενο δεν μπορεί να γίνει χωρίς να υπάρχει, έστω και έμμεση αναφορά στο έργο του Καρλ Μαρξ. Η επιρροή που άσκησε και συνεχίζει να ασκεί, τόσο σε θεωρητικούς κύκλους όσο και στην παγκόσμια πολιτική ζωή είναι χωρίς προηγούμενο. Είναι προφανές ότι στις συζητήσεις για το εθνικό ζήτημα δεν μπορεί να απουσιάζει ο μαρξισμός. Παρά το γεγονός ότι ο ίδιος ο Μαρξ δεν ασχολήθηκε συστηματικά με το έθνος, από το σύνολο της θεωρίας του προκύπτει μια ιδιαίτερα σημαντική προσέγγιση του εθνικού ζητήματος. Ο Μαρξ μαζί με τον Ένγκελς αφιερώνουν τη ζωή τους στην θεμελίωση μιας θεωρίας που θα αναδείξει τις αντιφάσεις του καπιταλιστικού συστήματος και θα συμβάλλει στην επαναστατική μεταβολή της κοινωνίας, στο πέρασμα της ανθρωπότητας σε αταξικές κομμουνιστικές κοινωνίες του μέλλοντος. Η προσέγγιση του εθνικού ζητήματος από τους δύο στοχαστές εντάσσεται σε αυτό το πλαίσιο.

Ο Μαρξ αντιλαμβάνεται ότι η ανθρωπότητα κινείται με προοδευτική κατεύθυνση δημιουργώντας αντιφάσεις. Η πρόοδος της βασίζεται στις οικονομικές σχέσεις, τις σχέσεις παραγωγής. Αυτές αναπτύσσονται διαρκώς και λειτουργούν ως τα θεμέλια ολόκληρης της κοινωνικής και πολιτικής ζωής.

Δ Καζάκης: Γιατι χρειάζονται αλήθεια τούς 4 μήνες;

Εθνική ανεξαρτησία υπό πλήρη οικονομική εξάρτηση!

Γράφει ο Όθων Ιακωβίδης 

Ο τίτλος, θα μπορούσε να αποτελεί ένα από τα πιο σύντομα ανέκδοτα, αν δεν απεικόνιζε το άκρον άωτον της υποκρισίας, πίσω από την οποία κρύβεται η πραγματικότητα και η Αλήθεια!

25η Μαρτίου 2015. Η πέμπτη συνεχής χρονιά που γιορτάζεται η Εθνική Ανεξαρτησία της Ελλάδας μας, η οποία τελεί υπό την πλήρη και ασφυκτική οικονομική εξάρτησή της από τους “δανειστές” της!!!

Οι ίδιες δυνάμεις (τα κόμματα) που οδήγησαν τη Χώρα στην οικονομική (και όχι μόνο) καταστροφική εξάρτησή της από τους “Δανειστές” της και, στη συνέχεια, στην (διά παραδόσεως σ' αυτούς) απώλεια της Αυτοδιάθεσής της, μέσα από Συμβάσεις ειδεχθούς και ύπουλης προδοσίας (τα γνωστά μας “Μνημόνια”) που κατέστησαν τη Χώρα μας οικονομικό προτεκτοράτο, πρωτοστατούν (για ακόμη μια φορά) με τον Α ή Β τρόπο στις πανηγυρικές γιορτές και εκδηλώσεις για την επέτειο της ανάκτησης της Εθνικής Ανεξαρτησίας, μετά τα 400 χρόνια του Τουρκικού ζυγού!!!...

Επέτειος της 25ης Μάρτη σήμερα. Για ποιούς;

Του Δημήτρη Καζάκη

Στο Μεγάλο μας Τσίρκο, ο Ιάκωβος Καμπανέλης έβαζε επί σκηνής να ζωντανεύει το άγαλμα του Κολοκοτρώνη και να απευθύνεται στους σημερινούς Έλληνες μ' ένα λόγο που ακόμη ακούγεται γνώριμος και εξαιρετικά επίκαιρος:

Κολοκοτρώνης: "Αύριο ξημερώνει πάλι 25 του Μάρτη…Θα ‘ρθουνε με στεφάνια και τούμπανα…Εγώ θα ‘μαι εκεί πάνω σαν άγαλμα…Και σαν έρθει η στιγμή να βγει μπροστά ο μαγκούφης που θα βγάλει το λόγο… «Στάσου»…θα του πω!… «Κάθε χρόνο το λόγο τον εβγάνατε εσείς!…Φέτος θα τον βγάλουμε εμεί… Για ακούτε βρε τωρινοί Έλληνες. Άμα σας φέρνουνε για παράδειγμα εμάς τους πεθαμένους, μάθετε να ξεχωρίζετε με ποια πονηριά σας το λένε…Κι άμα σας λένε για την ελευθεριά που πολεμήσαμε, να τη βλέπετε πρώτα αν έχει τέσσερα μάτια. Δυο μπροστά για να βλέπει τον κατακτητή και δυο πίσω για να βλέπει εκείνον που θέλει να φύγει ο κατακτητής, για να γίνει αφέντης αυτός. 

Προσέχετε Έλληνες, εμείς οι παλιοί όσο ζούσαμε πολλά επικραθήκαμε κι αδικηθήκαμε…Κι αν θέτε στ’ αλήθεια να τιμήσετε εμάς τους παλιούς, μη μας τηράτε πλέον. Κάμετε το δικό σας δρόμο, πάτε μπροστά και αγωνιστείτε! Εμάς το έργο μας και ο καιρός μας επέρασε και δε μοιάζει με το δικό σας. Μη σας λένε πως εμείς αγράμματοι, μ’ ένα ξεροκόμματο και με την πίστη στο Χριστό κάναμε θαύματα !

Ρήξεις και ρήγματα στον ΣΥΡΙΖΑ

Η κεϊνσιανή μορφή ανάπτυξης και διαχείρισης με αναδιανεμητική πολιτική, κράτος πρόνοιας, κοινοβουλευτική δημοκρατία και δικαιώματα στην ανεπτυγμένη μορφή τους αποτελούν ουτοπία στο στάδιο του ολοκληρωτικού καπιταλισμού, λόγω της προτεραιότητας που αποκτά η στρατηγική εξόδου από την δομική και χρόνια κρίση, με οποιοδήποτε κόστος.

Tου Δημήτρη Γρηγορόπουλου

Καταρρέουν οι μύθοι του ΣΥΡΙΖΑ

Μύθος πρώτος: Κατέρρευσε η αντίληψη του «μαθητευόμενου μάγου» της διαπραγμάτευσης. Υποτίθεται ότι οι διαπραγματευτές του ΣΥΡΙΖΑ θα έπειθαν τους θεματοφύλακες του νεοφιλελευθερισμού να διαγράψουν το μεγαλύτερο μέρος του χρέους, να αποδεχτούν μορατόριουμ και ρήτρα ανάπτυξης για την αποπληρωμή του χρέους, αλλά και εφαρμογή ενός νέου σχεδίου Μάρσαλ για την ανάπτυξη. Δηλαδή, ούτε λίγο ούτε πολύ, μας διαβεβαίωναν ότι ο γερμανικός ιμπεριαλισμός θα αποποιούνταν τη νεοφιλελεύθερη διαχείριση για τα μάτια του ΣΥΡΙΖΑ…

Στις επίμονες ερωτήσεις τι θα πράξουν, αν οι Βρυξέλλες απορρίψουν τα αιτήματά τους, απαντούσαν μονότονα ότι δεν θα τα απορρίψουν, γιατί λειτουργούν και προς το συμφέρον των δανειστών. Τα «έπεα πτερόεντα» κατέρρευσαν στη Συμφωνία της 20ής/2, που επιβάλλει στους Έλληνες «να πληρώσουν πλήρως και εγκαίρως τα χρέη τους».

Στα ίχνη της Τρόικας - ολόκληρο το video (υπότιτλοι)

Το ντοκυμαντέρ των Harald Schumann και Árpád Bondy που εξέπεμψε στις 9/3/15 το 1ο κανάλι της γερμανικής κρατικής τηλεόρασης ARD και ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων. Μια πιο εκτεταμένη βερσιόν του είχε προβληθεί από το γαλλογερμανικό κανάλι ARTE στις 24/2/15.

(https://www.youtube.com/watch?v=xYUqp...στα γερμανικά και https://www.youtube.com/watch?v=nYGOW... στα γαλλικά)

Εναλλακτικό σχέδιο για τη ρήξη ή τρίτο μνημόνιο!

Του Πάνου Κοσμά

Οι "μέσα" και οι "έξω", η στάση πληρωμών, το νόμισμα και οι τράπεζες.

Υπάρ­χουν συ­γκυ­ρί­ες στην τα­ξι­κή πάλη που τα δευ­τε­ρεύ­ο­ντα και τα ανού­σια υπο­χω­ρούν ή εξα­φα­νί­ζο­νται και όλα συ­μπυ­κνώ­νο­νται σε ένα, κυ­ρί­αρ­χο δί­λημ­μα, από του οποί­ου την απά­ντη­ση εξαρ­τώ­νται τα πάντα. Όταν τα πο­λι­τι­κά επί­δι­κα συ­μπυ­κνώ­νο­νται με τέ­τοιο τρόπο σε ένα, κυ­ρί­αρ­χο δί­λημ­μα, τότε και ο πο­λι­τι­κός χρό­νος συ­μπυ­κνώ­νε­ται τρο­μα­κτι­κά. Τότε δεν είναι μόνο το δί­λημ­μα κα­θα­ρό, είναι και ο κα­τα­να­γκα­σμός του χρό­νου πολύ με­γά­λος. Τότε ισχύ­ει το "χθες ήταν νωρίς, αύριο θα είναι αργά", καθώς η κα­τεύ­θυν­ση των εξε­λί­ξε­ων, ίσως μά­λι­στα και ο ίδιος ο αγώ­νας συ­νο­λι­κά, κρί­νε­ται σε σύ­ντο­μο χρόνο - οι μέρες με­τρούν για βδο­μά­δες, οι βδο­μά­δες για μήνες και οι μήνες για χρό­νια. Σε μια τέ­τοια ακρι­βώς συ­γκυ­ρία βρι­σκό­μα­στε σή­με­ρα, κάτι λι­γό­τε­ρο από 50 μέρες ύστε­ρα από τις εκλο­γές της 25ης Ια­νουα­ρί­ου, καθώς στον ορί­ζο­ντα της πο­λι­τι­κής πάλης προ­βάλ­λει το δί­λημ­μα "Ρήξη ή πλή­ρης υπο­τα­γή και συ­ντρι­βή".

Φυ­σι­κά, δεν συ­μπυ­κνώ­νε­ται για όλους με αυτό τον τρόπο το νόημα της πάλης, καθώς -όπως μπά­ντα σε ανά­λο­γες ιστο­ρι­κές συ­γκυ­ρί­ες- υπάρ­χουν και αυτοί που, αυ­τα­πα­τώ­με­νοι ή απλώς απο­ξε­νω­μέ­νοι από τα ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κά ερ­γα­λεία δια­χεί­ρι­σης κα­τα­στά­σε­ων ρήξης, ελ­πί­ζουν σε μια "μέση οδό", σε έναν "έντι­μο συμ­βι­βα­σμό". Όμως, τα γε­γο­νό­τα και τα δε­δο­μέ­να είναι συ­ντρι­πτι­κά ενα­ντί­ον τέ­τοιων αυ­τα­πα­τών, τόσο, ώστε να μπο­ρούν να χα­ρα­κτη­ρι­στούν κάλ­λι­στα πο­λι­τι­κός στρου­θο­κα­μη­λι­σμός.

Εκπλήρωση πόθων

Του Γιάννη Μαακριδάκη

Το ζητούμενο της νέας τάξης πραγμάτων ήταν να υπάρξει στην Ελλάδα μια κυβέρνηση η οποία΄θα μπορεί να εξασφαλίσει :

1. ευρεία πολιτική συναίνεση στη βάση της πλήρους αποδοχής της κατάστασης που έχει ως κύρια χαρακτηριστικά την εσωτερική υποτίμηση και την εκποίηση του δημόσιου πλούτου,

2. ευρεία κοινοβουλευτική συναίνεση προς συνταγματική νομιμοποίηση των δανειακών συμβάσεων, των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων, που τελούν ακόμη υπό ακύρωση ως διεθνείς συμβάσεις μη επικυρωμένες από 180 και άνω βουλευτές

3. ευρεία κοινωνική συναίνεση για την πάταξη των υφιστάμενων επί δεκαετίες κυκλωμάτων διαπλοκής με στόχο την αποτελεσματική φορολόγηση και των εκλεκτών των προηγούμενων κυβερνήσεων

Τι θα μπορούσε να κάνει μια κυβέρνηση για να ξεφύγει από τους εκβιασμούς των δανειστών;

Συνέντευξη εφ' όλης της ύλης του οικονομολόγου και ιδρυτικού μέλους του Ε.ΠΑ.Μ., Δημήτρη Καζάκη στον Αιμίλιο Λιάτσο, στην εκπομπή "kontra 24" στο τηλεοπτικό κανάλι kontra channel. 10 Μαρτίου 2015.

Μετάβαση σε Εθνικό νόμισμα - Ομιλία Δ. Καζάκη Μαρούσι Κυριακή 22 Μαρτίου στις 10.30 πμ.

Την Κυριακή 22 Μαρτίου στις 10.30 πμ.

στα γραφεία του ΕΠΑΜ στο Μαρούσι, Σαλαμίνος 36,

θα γίνει διάλεξη με θέμα "ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΣΕ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ"

Ομιλητής ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ

Θα ακολουθήσει συζήτηση, 

για να λυθούν όλες οι απορίες πάνω σε αυτό το καυτό θέμα.

Μια σύγκρουση για όλες τις εποχές.

Από τον επιθανάτιο ρόγχο της φεουδαρχίας στην κρίση του υπαρκτού καπιταλισμού: Οι άνθρωποι, το ιστορικό πλαίσιο, τα διλήμματα.

Γράφει : Θανάσης Σκαμνάκης - Σκέψεις - 20/03/2015

Ανέβηκε στο θέατρο, νομίζω δεν παίζεται πια, η πολύ ενδιαφέρουσα παράσταση «Ένας άνθρωπος για όλες τις εποχές”, του Ρόμπερτ Μπόλτ (σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου). Κι ενώ το έργο μιλάει για πάθη και παθήματα του 16ου αιώνα στην φεουδαρχική Αγγλία, κι ενώ μιλάει για βασιλιά και καγκελάριο και αυλικούς, δείχνει να μην είναι ξένο προς τα δικά μας. Καθώς, όπως νομίζω, κάτι από την Ιστορία, η οποία ασφαλώς δεν επαναλαμβάνεται, επανέρχεται με έναν περίεργο τρόπο, ή για να υπενθυμίσει ή για να μας καταστήσει προσεκτικούς. Ή και για να μας μάθει να μην είμαστε βιαστικοί και τόσο “ασφαλείς” στις προβλέψεις και στις τακτοποιήσεις μας.

Ας εστιάσουμε κι εμείς στα δύο κύρια πρόσωπα: ο βασιλιάς Ερρίκος ο Η΄ και ο καγκελάριος Τόμας Μόρ. Το σωτήριον έτος 1526, οπότε αρχίζει η διαμάχη, η Αγγλία είναι η πιο καθυστερημένη οικονομικά περιοχή της Ευρώπης. Καθολική και εξαρτημένη, διαιρεμένη σε φέουδα, με φεουδάρχες που ορίζουν την τύχη της. Όμως το εμπόριο έχει αρχίσει. Και αναπτύσσονται μικρές βιοτεχνίες. Η Ευρώπη ζει την αφύπνιση της Αναγέννησης, εδώ και καιρό.

Προς καταγραφή

Του Γιάννη Μακριδάκη

Μου τηλεφώνησε ο υπεύθυνος του Ιανού και μου είπε ότι θέλουν να μου κάνουν αφιέρωμα. Έχουν κάνει, είπε, αφιερώματα σε πολλούς γνωστούς σύγχρονους Έλληνες συγγραφείς, μου τους απαρίθμησε κιόλας έναν προς ένα και μία προς μία και κατόπιν με ρώτησε αν θέλω να πάω κι εγώ, και πότε.

Τον ευχαρίστησα τον άνθρωπο που με σκέφτηκε αλλά του απάντησα ότι έχω ιδεολογικό πρόβλημα με τον Ιανό, δεν συμφωνώ με τις πρακτικές, τις οποίες μαθαίνω από διάφορες καταγγελίες του σωματείου εργαζομένων στον χώρο του βιβλίου, ότι εφαρμόζει ο ιδιοκτήτης του στους εργαζόμενους, συνεπώς δεν μπορώ να δίνω άλλοθι σε αυτές με την παρουσία μου εκεί, άρα ότι δεν θέλω να μου κάνουν αφιέρωμα.

Με ευχαρίστησε κι αυτός και μου είπε ότι αυτήν ακριβώς την απάντηση περίμενε από μένα…

Σε τέσσερις μήνες; Τα πάνω κάτω!

Του Λεωνίδα Βατικιώτη («Unfollow”)

Τι θα μπορούσε να κάνει η κυβέρνηση από τη στιγμή που ευθέως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η Γερμανία και οι υπόλοιποι 18 υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης που απαρτίζουν το Eurogroup απείλησαν με επανάληψη του κυπριακού σεναρίου; Στέγνωμα δηλαδή των τραπεζών από ρευστό και bank run; Αυτό είναι ίο ερώτημα που αντιτείνει η κυβέρνηση μετά τον ατιμωτικό συμβιβασμό της στο συμβούλιο των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης στις 20 Φεβρουάριου, επιχειρώντας να εμφανιστεί ότι βρέθηκε απροετοίμαστη απέναντι σε τέτοιο κυνισμό και, κυρίως, με την πλάτη στον τοίχο.

Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι πράγματι η κυβέρνηση δεν είχε ακούσει ποτέ τι συνέβη στην Κύπρο του Νίκου Αναστασιάδη το Μάρτιο του 2013 από πού κι ως πού επομένως να υποθέσει ότι θα κληθεί να απαντήσει στον ίδιο εκβιασμό και πράγματι πίστευε ότι το Eurogroup αποτελεί μια κοινοβιακή κοινότητα ισότιμων και αλληλέγγυων εταίρων, όπου με σεβασμό ακούει ο ένας τον άλλον, λαμβάνοντας πάντα υπόψη του τα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Και στις 20 Φεβρουάριου έμαθε πρώτη φορά για τους εκβιασμούς και τις πιέσεις που ασκούνται. Το ερώτημα που χρήζει απάντησης επομένως είναι τι μπορεί να κάνει έστω και τώρα στο πλαίσιο των τεσσάρων μηνών που εξασφάλισε για να διαπραγματευτεί μια νέα μακροχρόνια συμφωνία με τους πιστωτές.

Ο νομικός τρόπος εξόδου από την ευρωζώνη

Του Πέτρου Ι. Μηλιαράκη*

Με αφορμή τις δηλώσεις του Αυστριακού υπουργού Οικονομικών Χαν Γεργκ Σέλινγκ παρουσία του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε που έλαβαν χώρα προσφάτως στις 12 Μαρτίου στη Βιέννη, επαναφέρεται προς συζήτηση το λεγόμενο ζήτημα του "Grexit".

Η στάση και συμπεριφορά αυτή των εταίρων συνεπάγεται κακή χρήση χειρισμού διαδικασιών της ευρωζώνης έναντι της ανθρωπιστικής κρίσης που σοβεί στην Ελλάδα εξ αιτίας των από καθέδρας μέτρων λιτότητας που επιβλήθηκαν στην ελληνική κοινωνία.

Ταυτοχρόνως η ανοίκεια αυτή συμπεριφορά των εταίρων, προδήλως συνιστά υπέρβαση του μέτρου (1), ειδικότερα ως προς τα δίκαια αιτήματα που η παρούσα κυβέρνηση έχει θέσει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης. Η συμπεριφορά των δύο αυτών αξιωματούχων της ευρωζώνης, εγείρει το βάσιμο ερώτημα εάν η Ελλάδα συστηματικώς εξωθείται από την ευρωζώνη, με τρόπο όμως ανομολόγητο από τους εταίρους, προκειμένου εκείνοι να μην αναλαμβάνουν την ιστορική ευθύνη. Επίσης τίθεται ζήτημα εάν λόγω ανυπέρβλητης κρίσης, εξ αιτίας της στάσης των δανειστών, καταστεί αδιστάκτως αδύνατη η παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη.

Σχέδιο Β : «Στις 20 Μαρτίου η παραπαίουσα Ελλάδα επιστρέφει στις 20 Φεβρουαρίου, όχι με τη συμφωνία του Βαρουφάκη, αλλά του Τσίπρα»

Πρώτο, ο πρωθυπουργός ζήτησε τη συνάντηση ορισμένων ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης με βασική επιδίωξη να επιτύχει μέσω μιας “πολιτικής συμφωνίας” αύξηση της ρευστότητας σε ευρώ λόγω της απελπιστικής κατάστασης που έχει δημιουργηθεί στη χώρα.

Επιστρέφει έχοντας συναινέσει σε ένα κείμενο που δε μετακινεί , όπως διατυπώθηκε από τους επικεφαλής της Κομισιόν, του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και του Eurogroup,   τις απαιτήσεις της τρόικας ούτε κατά ένα χιλιοστό. Καμία μετακίνηση -- ούτε στη ρευστότητα που εξαρτάται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ούτε σε σχέση με το υπόλοιπο των 7,2 δισ. ευρώ από το χρηματοδοτικό πρόγραμμα της τρόικας, και ιδιαίτερα όσον αφορά την άμεση καταβολή στην Ελλάδα του 1,8 δισ. ευρώ των κερδών που αποκόμισε η Ευρωζώνη από τα ελληνικά ομόλογα. Τα 2 δισ. που ανακοίνωσε ο Γιουνκέρ, ποσό μικρότερο από το αναγκαίο για την κάλυψη του κενού στις προβλέψεις του προϋπολογισμού, δεν είναι άμεσα αποδόσιμα για την εκτόνωση της οξείας έλλειψης ρευστότητας, πέρα από το ότι είναι αμφίβολο ότι θα δοθούν, εφόσον το πρόγραμμα της Κομισιόν, από το οποίο θα προέλθουν, δεν υφίσταται καν ακόμα.

Επισημοποιήθηκε η διπλή αποικιοκρατική κηδεμονία της χώρας

Ανακοίνωση

Στην Σύνοδο Κορυφής των Επτά στις Βρυξέλλες επιβεβαιώθηκε για ακόμη μια φορά το προφανές. Ότι η ελληνική κυβέρνηση παραμένει δέσμια της αποικιοκρατικής κηδεμονίας, που επιτεύχθηκε και επικαιροποιήθηκε από το Εurogroup της 20ής Φεβρουαρίου 2015. Στο κοινό ανακοινωθέν της μίνι Συνόδου η οποία έγινε μετά από αίτημα του Έλληνα πρωθυπουργού αναφέρεται: «Παραμένουμε προσηλωμένοι στην συμφωνία του Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου 2015».

Επισημαίνουμε ότι στο Eurogroup του Φεβρουαρίου, η ελληνική πλευρά δεσμεύτηκε να μην ακυρώσει τίποτα απ’ όσα έγιναν, αφού όπως αναφέρεται στο κείμενο που εκδόθηκε: «...ο σκοπός της επέκτασης (της Κύριας Σύμβασης Χρηματοπιστωτικής Διευκόλυνσης) είναι η επιτυχής ολοκλήρωση της αξιολόγησης στην βάση της υπάρχουσας διευθέτησης».

Με άλλα λόγια στο περιβόητο κείμενο της δεσμευτικής συμφωνίας της 20ης Φεβρουαρίου, η νέα ελληνική κυβέρνηση συμφώνησε την συνέχεια της εφαρμογής όλων των βάρβαρων πολιτικών της προηγούμενης κυβέρνησης.

Έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ κωλοτούμπα;

Της Βασιλικής Σιούτη

(και σχόλιο του Γιάννη Μακριδάκη στο τέλος του άρθρου)

Γιατί μια στροφή την έχει κάνει, αλλά 180 μοιρών για την ώρα,  δεν τη λες. Αν θα επιλέξει να την ολοκληρώσει ή αν θα επιστρέψει στις θέσεις του, μένει να το δούμε στο επόμενο διάστημα. Το σίγουρο είναι  -έτσι όπως τρέχει ο πολιτικός χρόνος τελευταία-  πως θα το διαπιστώσουμε  πολύ σύντομα.  

Προς το παρόν, δεν μπορούμε να πούμε λοιπόν ότι έκανε  κανονική κωλοτούμπα, αλλά ας δούμε τι έκανε και πόσο έχει στρίψει.

Ο πρώτος προγραμματικός στόχος του ΣΥΡΙΖΑ ήταν: «Ακυρώνουμε τα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους». Με την απόφαση της 20ης Φεβρουαρίου του Eurogroup όμως, η κυβέρνηση δεσμεύτηκε να τα σεβαστεί και να μην τα ακυρώσει. Στο εσωτερικό ακροατήριο  υποστηρίζει ότι δεσμεύτηκε μόνο για τέσσερις μήνες, ερμηνεία που δεν τεκμηριώνεται ωστόσο  από τη συμφωνία . Μένει να διαπιστώσουμε αν στην πορεία η κυβέρνηση αποφασίσει να μην τηρήσει όσα υπέγραψε.

Ο άλλος  βασικός  προγραμματικός  στόχος του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης και η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους.  Αντί για επαναδιαπραγμάτευση όμως,  κατέληξε να ζητήσει την παράτασή της για τέσσερις  μήνες (και για την ώρα επαναδιαπραγματεύεται  μόνο τα μέτρα του μνημονίου για να κλείσει η αξιολόγηση και να πάρει τη δόση)  ενώ η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους,  ούτε καν διατυπώνεται ως αίτημα μετά  τις 25 Ιανουαρίου μέχρι και σήμερα από την ηγεσία της κυβέρνησης.

Πύρρειαι νίκαι...

Του Λουκά Αξελού

Τα μεγάλα κινήματα του νου είναι περισσότερο σε κινδύνους εκτεθειμένα, όταν αφήνονται στον εαυτό τους κι όταν στερημένα από τη θεωρητική γνώση αστήριχτα κι ανερμάτιστα, παρατιώνται μόνο στην εσώρμητή τους ώθηση και στην άμαθη τόλμη τους γι’ αυτό, όπως πολλές φορές έχουν ανάγκη από κέντρισμα, το ίδιο έχουν ανάγκη κι από χαλινάρι.

Ο ελληνικός λαός στις εκλογές τις 25ης Ιανουαρίου απέρριψε την ολέθρια μνημονιακή πολιτική.

Αυτό που σημειώθηκε, αποτελεί μια σημαντική πολιτική νίκη. Νίκη του λαού, νίκη της Αριστεράς, νίκη του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και νίκη προσωπική του προέδρου Αλέξη Τσίπρα. Θα ήταν λάθος λοιπόν να υποβαθμιστεί, στον βαθμό που η ήττα δεν αφορούσε μόνο τη συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου αλλά συμπαρέσυρε όλο το μνημονιακό στρατόπεδο αναδεικνύοντας, παρ’ όλη την αντιφατικότητά του, το αντιμνημονιακό μπλοκ, που περικλείει διαφορετικές κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις υπό την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.

Υπ’ αυτήν την έννοια, η συγκρότηση κυβερνητικού σχήματος με τους ΑΝΕΛ αποτελεί με βάση τα υπαρκτά δεδομένα μια σωστή επιλογή.

Η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Η νέα κυβέρνηση έχει, αναγκαστικά, να επιλέξει αν θα συγκρουστεί επί της ουσίας με την ευρωπαϊκή αριστοκρατία του χρήματος ή αν θα συμβιβαστεί με αυτήν, διεκδικώντας απλώς ορισμένες παραχωρήσεις διαχειριστικής και επικοινωνιακής υφής.

Ο Δημήτρης Καζάκης στο e-roi - 11 Μαρτίου 2015

Οι αυτοκτονίες και η ψυχολογία της αντίστασης

«Τα στοιχεία που διακινούνται για τις αυτοκτονίες στην Ελλάδα είναι ένα τρομερό ψέμα.» δήλωσε οργισμένος ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Ν.Δ Άδωνις Γεωργιάδης λίγες ημέρες προ των εκλογών κατά τη διάρκεια συζήτησης σε τηλεοπτικό σταθμό προσθέτοντας ανερυθρίαστα «δεν θα εμπορευτείτε εσείς τον θάνατο για ψήφους».

Δύο χρόνια πριν ο ίδιος με την ιδιότητα του Υπουργού Υγείας απαντούσε σε χρήστη του twitter που επικαλέστηκε στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για την αύξηση των αυτοκτονιών στη χώρα μας ελέω των μνημονίων.

«Κρίση διανύουμε δεν στο έχει πει κανένας; Η αύξηση κατά 17% των αυτοκτονιών είναι μικρή σε σχέση με την έντασή της.Να λέμε πάλι καλά που αυξήθηκαν μόλις τόσο».

O Άδωνις Γεωργιάδης και η παρέα του, εξακολουθούν με απύθμενο θράσος και αναλγησία, στα απομεινάρια μιας πρωτοφανούς για καιρό ειρήνης ανθρωπιστικής κρίσης, να επαναλαμβάνουν ακόμη και σήμερα τα περί succes story και κινδύνου να πέσει η χώρα στα βράχια.

Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε στο σημείο αυτό ότι σε δικό τους αποκλειστικά succeς story οφείλονται οι αυτοκτονίες που διεπράχθησαν κατά τη διάρκεια του 2011 στη χώρα: πρόκειται για τον υψηλότερο αριθμό αυτοκτονιών κατά τη διάρκεια της τελευταίας πεντηκονταετίας(ανήλθαν στις 600).Από τότε δηλαδή που άρχισαν οι επίσημες καταγραφές σύμφωνα με την Π.Ο.Υ.(Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας).

Μικροί παράδεισοι

Tου Γιάννη Μακριδάκη.

Μόλις μπαίνει ο Μάρτης αρχίζουν οι άνθρωποι να κυκλοφορούν και να δουλεύουν στα χωράφια. Περπατάς και ακούς ήχους ανθρώπινης δραστηριότητας, εκ των οποίων κάποιοι είναι σε αρμονία με το ακουστικό περιβάλλον που παράγουν τα άλλα πλάσματα, κάποιοι άλλοι όμως κυριαρχούν βίαια επ’ αυτού και το μαγαρίζουν.

Η φύση βρίσκεται σε οργασμό και αν καθίσεις για λίγο σε μια πέτρα να αφουγκραστείς, μπορείς να νιώσεις καθαρά το μεγαλείο του Χάους του απροσμέτρητου και την ματαιότητα της ζωής του ανθρώπινου πλάσματος που νομίζει ότι μπορεί να το καθυποτάξει. Σίγουρα θα ήταν όλα αλλιώς στη γη και στις ζωές μας αν κάθε άνθρωπος καθόταν σε μια πέτρα για πέντε λεπτά κάθε μέρα…

Χιλιάδες είδη πλασμάτων τριγύρω σου βιώνουν και συνθέτουν τη ζωή και την εικόνα, αναπαράγονται δε με όλους τους τρόπους, ακόμη και χρησιμοποιώντας εσένα τον ίδιον, επιτυγχάνοντας έτσι την αέναη εξελικτική διαδικασία, τη φυσική ανάπτυξη, τη μόνη υφιστάμενη αναπτυξιακή έννοια.