Tου Γιάννη Μακριδάκη.
Μόλις μπαίνει ο Μάρτης αρχίζουν οι άνθρωποι να κυκλοφορούν και να δουλεύουν στα χωράφια. Περπατάς και ακούς ήχους ανθρώπινης δραστηριότητας, εκ των οποίων κάποιοι είναι σε αρμονία με το ακουστικό περιβάλλον που παράγουν τα άλλα πλάσματα, κάποιοι άλλοι όμως κυριαρχούν βίαια επ’ αυτού και το μαγαρίζουν.
Η φύση βρίσκεται σε οργασμό και αν καθίσεις για λίγο σε μια πέτρα να αφουγκραστείς, μπορείς να νιώσεις καθαρά το μεγαλείο του Χάους του απροσμέτρητου και την ματαιότητα της ζωής του ανθρώπινου πλάσματος που νομίζει ότι μπορεί να το καθυποτάξει. Σίγουρα θα ήταν όλα αλλιώς στη γη και στις ζωές μας αν κάθε άνθρωπος καθόταν σε μια πέτρα για πέντε λεπτά κάθε μέρα…
Χιλιάδες είδη πλασμάτων τριγύρω σου βιώνουν και συνθέτουν τη ζωή και την εικόνα, αναπαράγονται δε με όλους τους τρόπους, ακόμη και χρησιμοποιώντας εσένα τον ίδιον, επιτυγχάνοντας έτσι την αέναη εξελικτική διαδικασία, τη φυσική ανάπτυξη, τη μόνη υφιστάμενη αναπτυξιακή έννοια.
Βγήκα να κόψω μάλαθρα για το φαϊ και συνάντησα έναν άνθρωπο που καθάριζε το χωράφι του. Είχαν φυτρώσει μέσα καλαμιές από τα τόσα χρόνια που είχε να το επισκεφθεί, ο ένφιας του το θύμισε, έτσι μου είπε, και ήρθε να το συμμαζέψει και να το καθαρίσει, να το καλλιεργήσει κιόλας μιας που πληρώνει φόρους. Μου έδειξε το παλιό μονοπάτι, μου ονομάτισε και τους πλησιαστές. Μικροί κλήροι, όπως παντού σε αυτή την πανέμορφη μικρή χώρα. Μικροί κλήροι, μεγάλος πλούτος. Αυτή είναι η κλίμακα και η ιδιαιτερότητα που μας καθορίζει και μας σώζει. Όπου υπήρχαν άπλες και κλήροι τεράστιοι, μπήκε η εντατική καλλιέργεια και έγινε η γη χημικό απόρριμμα, τελείωσε η ζωή της και οδεύει προς την ερημοποίηση. Εδώ όμως, τούτα τα μικρά χωραφάκια παράγουν ακόμη πλούτο και ζωή, τα πηγάδια ξεχειλούν και η βιοποικιλότητα είναι πολύ μεγάλη. Ουσιαστικά σωθήκαμε από την εποχή της απομύζησης λόγω αυτών ακριβώς των μικρών κλήρων και του φυσικού ανάγλυφου που δεν ευνοούσε τον γιγαντισμό. Τώρα που αρχίσαμε να νιώθουμε ως ανθρωπότητα το λάθος μας και φεύγουμε σιγά σιγά από την ύβρη του καταναλωτισμού, βλέπουμε ξανά τη γη με άλλο μάτι και καταλαβαίνουμε πως ήταν τύχη τελικά που είχαμε μικρούς κλήρους και χώρα.
Το έχω ξαναγράψει, η Ελλάδα είναι ένα άθροισμα μικρών παραδείσων και μονάχα ως τέτοιο πρέπει να την αντιμετωπίζουμε. Μικρής κλίμακας να είναι και οι κινήσεις μας και οι πολιτικές μας. Με σεβασμό στη φύση και στα έργα των ανθρώπων. Μονάχα έτσι θα γίνει η ζωή μας καλύτερη, πιο πλούσια, πιο υγιής και πιο πολιτισμένη.
Πηγή:http://yiannismakridakis.gr/?p=6080
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.