Η Μεγάλη Απάτη του ΣΥΡΙΖΑ (και απάντηση)

Του Άρη Τσολογιάννη

Καθοδόν προς εξερεύνηση νέων μονοπατιών, η χώρα ολοφάνερα οδηγείται σε περίοδο βουλευτικών εκλογών. Η πολιτική και κοινωνική σύγχυση δεν αφήνει στόματα κλειστά. Όλοι, συνήθως ανεπιτυχώς, προσπαθούν να ερμηνεύσουν την ανεκδιήγητη πολιτική κατάσταση της Ελλάδας, που διανύει απροσδιόριστες αποστάσεις με τεράστιες ταχύτητες μεταξύ απάτης και αφέλειας.

Αρκετά έτη πια στην δίνη της οικονομικής κρίσης και πολλά περισσότερα στην δίνη της κοινωνικής κρίσης, ο κόσμος δεν έχει αντιληφθεί εξ ολοκλήρου τα προβλήματα, τους κινδύνους και τις συγκυρίες με τις οποίες είναι αντιμέτωπος, αφού είναι ανίκανος να επεξεργαστεί μετά διαύγειας την πραγματικότητα που τον περιβάλει. Ο καθοδηγητής σε αυτήν την κατάσταση είναι μια σχεδόν αφηρημένη έννοια, που ταλανίζει επιτυχημένα τον άνθρωπο από τις απαρχές της ιστορίας του, βυθίζοντας τον σε καταστάσεις αδιαπραγμάτευτου αδιεξόδου και ακατανόητης δυσκολίας. Ο καθοδηγητής αυτός είναι η εξαπάτηση. Η εξαπάτηση στην πολιτική ζωή της Ελλάδας είναι ένα εδραιωμένο καθεστώς με κοινωνικές και συνειδησιακές ρίζες και οποιαδήποτε αμφισβήτηση αυτού θεωρείται δόλια κακοήθεια με ασαφή κίνητρα προς εκτενή διερεύνηση. Η προσωποποίηση όμως μια καθοδηγητικής δύναμης για την ύπαρξη της Ελλάδα στο μέλλον φαίνεται να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, με ό,τι και αν αυτό μπορεί να σημαίνει.

Το παρόν άρθρο έχει ως μοναδικό σκοπό να παρουσιάσει μια μακροσκελή, εμπεριστατωμένη, περιεκτική και ξεκάθαρη ανάλυση περί της απάτης που ο ΣΥΡΙΖΑ ενσαρκώνει, εξετάζοντας επίσημα και μη στοιχεία που ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ παραθέτει, κάνοντας ξεκάθαρο πλέον το πεδίο για το ποιον ρόλο θα αναπαραστήσει σε επικείμενη κυβέρνηση του.

Ο κοινά αποδεκτός και ορθός τρόπος κρίσης και εξέτασης ενός πολιτικού μορφώματος είναι βάσει των προγραμματικών του θέσεων και των οποιωνδήποτε μέχρι τώρα στοιχείων έχει παραθέσει στην δημόσια ζωή. Ξεκινώντας από αυτό κανείς θα πρέπει να αναλύσει και να μελετήσει εις βάθος το ανανεωμένο, πλέον, πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ.

Τα σημαντικότερα προβλήματα της Ελλάδας θεωρούνται πως είναι οικονομικά. Απέναντι σε αυτά τα προβλήματα που ασφυκτικά επιχειρούν να οδηγήσουν στον θάνατο έναν ολόκληρο λαό, ο ΣΥΡΙΖΑ παραθέτει τα εξής (παρατίθενται κάποια από τα σημαντικότερα προγραμματικά μέτρα του ΣΥΡΙΖΑ και κάθε πληροφορία συνοδεύεται από επίσημη πηγή προέλευσης της) :

«Ακυρώνουμε τα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους. Εφαρμόζουμε ένα πρόγραμμα οικονομικής, κοινωνικής ανόρθωσης, παραγωγικής και οικολογικής ανασυγκρότησης, το οποίο θα επουλώνει τα πλήγματα που έχουν δεχθεί οι εργαζόμενοι και θα αποκαθιστά σταδιακά τους όρους ασφαλούς εργασίας και αξιοπρεπούς διαβίωσης, με τους ανάλογους μισθούς και συντάξεις, δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας. Πρώτο βήμα αποτελεί η αποκατάσταση στα προ του μνημονίου επίπεδα των εργασιακών σχέσεων, των συλλογικών διαπραγματεύσεων, του κατώτερου μισθού, της κατώτερης σύνταξης, του επιδόματος ανεργίας και των οικογενειακών επιδομάτων. Δεν θα αναγνωρίσουμε τις συνταγματικές και παράνομες ενέργειες της κυβέρνησης που οδήγησαν το τελευταίο διάστημα σε διαθεσιμότητα χιλιάδες δημοσίων υπαλλήλων και σε κατάργηση σημαντικών υπηρεσιών του δημόσιου τομέα. Στη δική μας προσέγγιση του δημόσιου ως μοχλού ανασυγκρότησης της χώρας όλοι οι εργαζόμενοι που απολύθηκαν έχουν ρόλο και θα επαναπροσληφθούν.» Δείτε εδώ

«- Θεσμοθέτηση και εφαρμογή ενός απλού, αποτελεσματικού, διαφανούς και κοινωνικά δίκαιου προγράμματος ρύθμισης των κόκκινων δανείων, το οποίο θα ανακουφίζει πραγματικά τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, δίνοντας προτεραιότητα στην προστασία των πιο αδύναμων οικονομικά δανειοληπτών και όσων έχουν πληγεί από την κρίση, προς όφελος της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας.» Δείτε εδώ

«Ολική διαγραφή χρεών για τις περιπτώσεις αντικειμενικής μόνιμης αδυναμίας αποπληρωμής, δηλαδή για χρέη που δεν υπάρχει καμία δυνατότητα να αποπληρωθούν, με βάση συγκεκριμένα κριτήρια, δηλαδή για ευπαθείς ομάδες (πχ ηλικιωμένοι πάνω από ένα ορισμένο όριο ηλικίας, ανίατα ασθενείς, κλπ), που αδυνατούν να προσποριστούν τα στοιχειώδη του βίου.» Δείτε εδώ

«Η ανατροπή της μνημονιακής συγκυβέρνησης και η κατάργηση των Μνημονίων και των μνημονιακών μέτρων, αποτελεί τη θεμελιώδη προϋπόθεση για την ανασυγκρότηση του αγροτικού τομέα <έως> – Στήριξη συλλογικών δικτύων διακίνησης και εμπορίας τοπικών προϊόντων. – Δημιουργία σήματος προϊόντων νησιωτικής γεωργίας.» Δείτε εδώ

2. Αποτρέπουμε τη μετατροπή της χώρας μας σε αποικία χρέους. Επαναδιαπραγματευόμαστε τις δανειακές συμβάσεις και ακυρώνουμε τους επαχθείς όρους τους, θέτοντας ως πρώτο θέμα τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, πραγματοποιώντας λογιστικό έλεγχο. Όπως συμπυκνώνει το σύνθημα «καμιά θυσία για το ευρώ», απόλυτη προτεραιότητα για τον ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί η αποτροπή της ανθρωπιστικής καταστροφής και η ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, όχι η υποταγή σε υποχρεώσεις που ανέλαβαν άλλοι, υποθηκεύοντας τη χώρα. Δεσμευόμαστε ότι θα αντιμετωπίσουμε τις ενδεχόμενες απειλές και τους εκβιασμούς των δανειστών με όλα τα δυνατά όπλα που μπορούμε να επιστρατεύσουμε, ενώ είμαστε ήδη έτοιμοι να αναμετρηθούμε με οποιαδήποτε εξέλιξη, βέβαιοι ότι, σε κάθε περίπτωση, ο ελληνικός λαός θα μας στηρίξει. Δείτε εδώ

«13. 8. Θέτουμε το τραπεζικό σύστημα υπό την ιδιοκτησία και τον έλεγχο του δημοσίου, με ριζική τροποποίηση του τρόπου λειτουργίας του και των στόχων που σήμερα υπηρετεί, με αναβάθμιση του ρόλου των εργαζομένων και των καταθετών. Ιδρύουμε δημόσιες τράπεζες ειδικού σκοπού με αντικείμενο την αγροτική πίστη, τη μικρή και μεσαία επιχείρηση και τη λαϊκή στέγη.» Δείτε εδώ

«Στο πρώτο διάστημα διακυβέρνησης αναμένεται θετική επίδραση στη συνολική ζήτηση και την παραγωγή από την ακύρωση των Μνημονίων και την εφαρμογή σειράς μέτρων ενίσχυσης του εισοδήματος των λαϊκών τάξεων και αύξησης των δημοσίων επενδύσεων και του τραπεζικού δανεισμού προς τις επιχειρήσεις, με ιδιαίτερη μέριμνα για τις μικρομεσαίες. Στο μεσο-μακροπρόθεσμο διάστημα, ο ρυθμός δημιουργίας θέσεων εργασίας θα εξαρτηθεί από την πορεία της παραγωγικής ανασυγκρότησης και το βαθμό έντασης εργασίας (ανειδίκευτης ή ειδικευμένης) των τομέων και κλάδων, στους οποίους θα στηρίζεται το νέο αναπτυξιακό και παραγωγικό πρότυπο. Ωστόσο, από μόνες τους, η οικονομική ανάπτυξη και οι δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις θα χρειάζονταν δεκαετίες για να απορροφήσουν ανεργία της τάξης του 27,5% ή 34%. Απαιτείται λοιπόν ο συνδυασμός της οικονομικής πολιτικής με την πολιτική απασχόλησης ώστε να αυξηθούν ταχύτερα οι θέσεις εργασίας. Από το φάσμα των πολιτικών απασχόλησης, το παρόν Σχέδιο Δράσης προκρίνει την άμεση δημιουργία θέσεων εργασίας στο δημόσιο τομέα καθώς και τη διευκόλυνση της απασχόλησης νέων και μακροχρόνια ανέργων από επιχειρήσεις ή φορείς του ιδιωτικού και του κοινωνικού τομέα. Στο δημόσιο τομέα θα δημιουργηθούν τόσο μόνιμες θέσεις εργασίας στις διοικητικές και κοινωνικές υπηρεσίες του κράτους, όσο και προσωρινές θέσεις εργασίας σε προγράμματα απασχόλησης δήμων και περιφερειών, σε άμεση σχέση με το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων που, σε πρώτη φάση, θα υποστηρίζει κυρίως δραστηριότητες έντασης εργασίας, ώστε να δοθεί μεγάλη ώθηση στην απασχόληση.» Δείτε εδώ

«13. 15. Λαμβάνουμε άμεσα μέτρα κατά της ακρίβειας, με έλεγχο των τιμών στις πηγές διαμόρφωσης του κόστους προϊόντων και υπηρεσιών, με παράλληλα μέτρα κατά των μονοπωλιακών και ολιγοπωλιακών καταστάσεων στην αγορά και με καθιέρωση ενός γνήσιου τιμάριθμου που θα αποτυπώνει τις πραγματικές αυξήσεις στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης. Εφαρμόζουμε ιδιαίτερα αυστηρό έλεγχο στα πετρελαιοειδή.» Δείτε εδώ

«13. 4. Προχωρούμε σε μια αποτελεσματική και κοινωνικά δίκαιη αντιμετώπιση των ελλειμμάτων, προτάσσοντας την αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου και την περιβαλλοντικά ασφαλή ανάπτυξη, με στόχο τη σταδιακή αύξηση των μισθών και των κοινωνικών δαπανών. Συγκροτούμε πλήρες κτηματολόγιο και περιουσιολόγιο, για την αποκατάσταση της οικονομικής δημοκρατίας. Τα δημόσια έσοδα θα προέλθουν από τη φορολόγηση του πλούτου, των καθαρών κερδών, των υψηλών εισοδημάτων, της μεγάλης ακίνητης και της εκκλησιαστικής περιουσίας, από την ακύρωση των προνομίων της ολιγαρχίας και των πολυεθνικών επιχειρήσεων και από την ανάσχεση της ύφεσης της οικονομίας.»

Δείτε εδώ

Βάσει των παραπάνω αποσπασμάτων του ιδρυτικού συνεδρίου αλλά και μετέπειτα καταστατικών κατοχυρώσεων του ΣΥΡΙΖΑ διακρίνονται κάποιοι θεμελιώδεις και καθοριστικοί άξονες επικείμενης οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ επί περιόδου διακυβέρνησης του. Αυτοί είναι οι εξής:

Ακύρωση μνημονίων και εφαρμοστικών νόμων. Αυτό σημαίνει άμεση αναίρεση πολυάριθμων δημοσιονομικών μεταρρυθμίσεων, περικοπών και προσαρμογών. Για να γίνει ξεκάθαρο το ποίες είναι όλες αυτές οι μεταρρυθμίσεις που ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει πως θα καταργήσει, οφείλουν οι πολίτες να έχουν διαβάσει τα λεπτομερή περιεχόμενα των μνημονίων. Το πώς θα ακυρώσει τα μνημόνια ο ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή επικαλούμενος ποια επιχειρήματα, παραμένει άγνωστο και κάποιος μπορεί να εικάσει πολλά ως προς αυτό, αφού τα περί κατάργησης μνημονίων έχουν ειπωθεί και στο παρελθόν από πρόσωπα που σήμερα τα κρατούν σαν Ευαγγέλια. Δείτε εδώ και εδώ

Επαναφορά κατώτατου μισθού, κατώτερης σύνταξης, επιδόματος ανεργίας και οικογενειακών επιδομάτων. Σε αυτό το σημείο παρόλο που παρατηρείται μια εννοιολογική ασάφεια, ως προς το περιεχόμενο των επαναφορών, είναι γνωστό ότι: η επαναφορά του κατώτατου μισθού σημαίνει ότι από τα 586 ευρώ μικτά μηνιαίως που βρίσκεται σήμερα, θα ανέλθει στα 751 ευρώ μικτά μηνιαίως. Το ποσοστό αυτό των χρημάτων συνεπάγεται μεγάλη οικονομική μεταρρύθμιση, αν υπολογίσουμε πως αυτομάτως αυξάνονται τα έξοδα των εργοδοτών, του κράτους και εν γένει μετασχηματίζεται ένας ολόκληρος οικονομικός κύκλος, που έχει τελική κατάληξη την είσπραξη του εργαζομένου. Για τις συντάξεις, από τα 486 ευρώ κατώτερης, θα ανέλθει στα 600 ευρώ, σημειώνοντας και εδώ μια σοβαρή οικονομική ρύθμιση, η οποία θα προκαλέσει σοβαρές οικονομικές αλλαγές στον προϋπολογισμό του κράτους. Αντίστοιχα και με τις υπόλοιπες μεταρρυθμίσεις που προαναφέρθηκαν, ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύεται πως θα ανατρέψει τα δεδομένα του προϋπολογισμού, αυξάνοντας τις παροχές στους πολίτες, αφήνοντας άγνωστο για το που θα βρεθούν τόσο μεγάλα χρηματικά ποσά για να καλυφθούν οι παραπάνω δεσμεύσεις.

Υπόσχεται παρέμβαση για την διευθέτηση του ζητήματος των κόκκινων δανείων, τα οποία χρήζουν αντιμετώπισης, καθώς κοινωνικές ομάδες πλήττονται σε βιοτικό επίπεδο από την ασφυκτική πίεση που αυτά ασκούν εν τω μέσω της οικονομικής κρίσης. Δηλώνεται μάλιστα ολική διαγραφή χρεών ευπαθών κοινωνικών ομάδων, κάτι το εύλογο και ευκταίο, αλλά καθόλου συμβατό με την τραπεζική πραγματικότητα, δηλαδή το κατά πόσο είναι δυνατόν να συμφωνήσουν οι τράπεζες σε τέτοιου είδους ρυθμίσεις. Δεν ξεκαθαρίζεται, επίσης, ο τρόπος με τον οποίον θα γίνει η παρέμβαση στο τραπεζικό δίκαιο και θα επέλθει νομοθετική μεταρρύθμιση για την ρύθμιση των κόκκινων δανείων.

Υπόσχεται σοβαρές μεταρρυθμίσεις στον γεωργικό τομέα, δημιουργώντας ευνοϊκές συνθήκες για την ανάπτυξη της γεωργίας στην Ελλάδα. Μια τέτοια ρύθμιση θα είχε, σαφώς, επιπρόσθετη επιβάρυνση του προϋπολογισμού, παράλληλα με το γεγονός ότι δεν είναι σαφής η προγραμματική διάταξη των μεταρρυθμίσεων στον αγροτικό τομέα και προτάσσονται μέτρα με υψηλές οικονομικές απαιτήσεις.

Υπόσχεται την διαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης και του ελληνικού δημόσιου χρέους με όλα τα όπλα που μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα διαθέτει. Παρόλα αυτά, ένα σοβαρό στέλεχος και εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ σε ομιλία του έχει δηλώσει μετά αστείρευτης βεβαιότητας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα διεκδικήσει την διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, κάτι που έρχεται σε αντίθεση με το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, που αναφέρει απλώς για διαπραγμάτευση –δηλαδή μη μονομερή διαχείριση χρέους- αφήνοντας αυτόματα ανοιχτό το ενδεχόμενο απόρριψης του αιτήματος από τους ευρωπαϊκούς εταίρους. Είναι ένα αξιοπερίεργο ζήτημα το να παρατηρείται διάσταση απόψεων μεταξύ προγράμματος και των ερμηνευτών του. (video με την παραπάνω δήλωση του κ. Λαφαζάνη

Δείτε εδώ

Υπόσχεται την εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος και αναδιοργάνωση του, καθώς και την δημιουργία νέων δημόσιων τραπεζών «ειδικού σκοπού». Σε αυτό το σημείο ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται μια ριζοσπαστική και ανατρεπτική μεταρρύθμιση, η οποία αναμφίβολα θα αλλάξει όλες της ισορροπίες της εσωτερικής οικονομίας. Η εθνικοποίηση ενός ολόκληρου τραπεζικού συστήματος αντιβαίνει άρθρα και προϋποθέσεις της ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, καθώς και της εκάστοτε συστημικής τράπεζας (π.χ στο καταστατικό της Τράπεζας της Ελλάδας δηλώνεται σαφέστατα ότι το ελληνικό δημόσιο ουδέποτε μπορεί να αποκτήσει μετοχικό κεφάλαιο σε αυτήν σε ποσοστό μεγαλύτερο του 35% της συνολικής μετοχικής σύνθεσης της

Δείτε εδώ. Μια τέτοια δήλωση-υπόσχεση θα έπρεπε να έχει προκαλέσει σοβαρές αναταραχές στους τραπεζικούς κύκλους. Αντί αυτού, ο κ. Μιχάλης Σάλλας, πρόεδρος της τράπεζας Πειραιώς, απαντώντας σε ερωτήματα δημοσιογράφων στο περιθώριο του 12ου συνεδρίου ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ του Τμήματος Μακεδονίας της Ελληνικής Εταιρείας Διοικήσεως Επιχειρήσεων (ΕΕΔΕ), δήλωσε: «¨Η χώρα έχει δημοκρατία. Έχει υιοθετήσει τον πρώτο πυλώνα της Ευρώπης, που είναι η κοινοβουλευτική δημοκρατία. Άρα λοιπόν, είναι ανοιχτή η πόρτα σε αυτούς που πιστεύουν στην κοινοβουλευτική δημοκρατία. Ο δεύτερος μεγάλος πυλώνας είναι η αγορά, για την υποστήριξη της ανάπτυξης, της εξέλιξης και της τεχνολογίας. Επομένως εγώ δεν ανησυχώ για τίποτα στην περίπτωση που υπάρχουν υιοθετημένες και εφαρμοζόμενες οι βασικές ευρωπαϊκές αρχές.» Μοιάζει αρκετά περίεργο το να μην ανησυχεί ένας Πρόεδρος Τραπεζικού ομίλου για την εθνικοποίηση της επιχείρησης στην οποία εργάζεται, δηλαδή την ριζική αλλαγή της λειτουργίας της, με αποτελέσματα σίγουρα σε βάρος του ιδιωτικού της κέρδους και υπέρ του κοινωνικού, βάσει των ειπωμένων προθέσεων του ΣΥΡΙΖΑ.

(Πηγή της απάντησης του Προέδρου της Τράπεζας Πειραιώς δείτε εδώ)

Τονίζεται η ακύρωση των μνημονίων και των μέχρι στιγμής προϋπογεγραμμένων συμβάσεων παράλληλα με την δημιουργία δημοσίων θέσεων εργασίας. Πέρα από το βάσει οικονομικής λογικής αδύνατο της κρατικής επέκτασης, με τις παρούσες συνθήκες του προϋπολογισμού, σε δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει στην ακύρωση των μνημονίων. Εδώ τίθεται ένα πολύ σοβαρό ζήτημα οικονομικής και πολιτικής αξιοπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ. Επανειλημμένα εκπρόσωποι ευρωπαϊκών κρατών, αλλά και της ΕΚΤ και του ΕΜΣ, έχουν δηλώσει πως η μονομερής αθέτηση εφαρμογής των μνημονίων συνεπάγεται έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ διατρανώνει την θέση του περί της παραμονής της Ελλάδας στο ευρώ επί κυβερνήσεως του. Αρνείται κατηγορηματικά οποιαδήποτε πληροφορία θέλει τον ΣΥΡΙΖΑ αντί-ευρώ κόμμα. Ορίστε όμως, που παρά τις προειδοποιήσεις των ευρωπαίων, ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει να καταργήσει τα μνημόνια. Εδώ υπάρχει ένα πολύ σοβαρό προγραμματικό χάσμα, το οποίο μπορεί να χαρακτηρίζεται μονάχα από δόλο ή αφέλεια. Συνήθως στην πολιτική, και δη κυβερνητική, πρωταγωνιστεί ο δόλος. (Παρατίθεται άρθρο στο site του Bloomberg, όπου αναφέρονται όλα τα παραπάνω από εμπεριστατωμένες πηγές: Δείτε εδώ

Ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται άμεση επέμβαση στην ρύθμιση των τιμών της εσωτερικής αγοράς για οικονομική ελάφρυνση του ταλαιπωρημένου ελληνικού λαού, με ιδιαίτερο έλεγχο στα πετρελαιοειδή. Για άλλη μια φορά ο ΣΥΡΙΖΑ ανακοινώνει παράτολμα μέτρα, τα οποία σαφέστατα θα κλονίσουν τους οικονομικούς κολοσσούς που στελεχώνουν και καθορίζουν τις τιμές της ελληνικής οικονομίες, οι οποίοι, ως επί το πλείστον, είναι εταιρίες εξωτερικού. Μια τέτοια κίνηση, όπως τα παραπάνω προγραμματικά μέτρα, είναι ευκταία. Αδύνατη όμως με τις παρούσες συνθήκες, καθώς δεν επιτρέπεται το κράτος να διαρρήξει τα δικαιώματα των ιδιωτικών επιχειρήσεων επικαλούμενο οποιοδήποτε επιχείρημα διάσωσης της μικρό-μεσαίας οικονομίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ σε αυτό το σημείο θεωρεί δεδομένη εν καιρώ κυβερνήσεως του την φορολόγηση των υψηλών εισοδημάτων με την επονομαζόμενη τακτική «αναδιανομής πλούτου» προς όφελος των χαμηλών οικονομικών στρωμάτων. Μια γνωστή προ-κυβερνητική προγραμματική φανφάρα που ακούγεται σε κάθε προεκλογική περίοδο με ύφος επαναστατικού μαχητή. Αλλά επειδή δεν θεωρείται και τόσο επιστημονικό το να εξετάζει κανείς βάσει προηγουμένων, το θέμα πρέπει να τίθεται διαφορετικά. Έχει ο ΣΥΡΙΖΑ τα διαπραγματευτικά εργαλεία ή τα εργαλεία επιβολής στην έσχατη περίπτωση για να διεκδικήσει τις προγραμματικές του θέσεις; Ο Ολάντ δεν τα είχε. Το ίδιο και ο Ομπάμα. Για να δούμε.

Τα παραπάνω προγραμματικά επιχειρήματα του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με όσα αναφέρονται στις δεκάδες σελίδες προγραμματικών μεταρρυθμίσεων του ΣΥΡΙΖΑ στο site (Δείτε εδώ ) (που πρέπει να μελετηθεί επισταμένως από τους εκλογείς), θεωρούνται εξ ολοκλήρου αυθαίρετα και αβάσιμα. Καθώς, μια επικείμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ εντός ευρωζώνης, όπως δηλώνει μετά αυστηρότητας ο ΣΥΡΙΖΑ ότι θα την διαμορφώσει, δεν έχει τα μακροοικονομικά εργαλεία για να επιβάλλει τέτοιες αποφάσεις, που αφορούν εγχώριο δίκαιο, αλλά και δίκαια χωρών του εξωτερικού. Οι αποφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την επικείμενη κυβέρνηση του έχουν διάτρητα σημεία, τα οποία δεν μπορούν να δημιουργήσουν ένα σταθερό και συγκροτημένο επιστημονικό πολιτικοοικονομικό πρόγραμμα αντιμετώπισης της κρίσης. Αντί αυτού, δημιουργούν πληθώρα αμφιβολιών και κατηγοριών στον ΣΥΡΙΖΑ για την συνολική του αξιοπιστία και δυνατότητα διαχείρισης της κυβέρνησης μια χώρας, η οποία έχει πληγεί και αποσαθρωθεί συστηματικά επί έξι συναπτά έτη και που είναι παντελώς ευάλωτη και αδύναμη να αντισταθεί σε περαιτέρω καταστροφικά χτυπήματα στην ραχοκοκαλιά της οικονομίας της.

Το βασικότερο λάθος επιχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, που ακυρώνει αυτομάτως την πλειοψηφία των προγραμματικών του δηλώσεων, είναι η επιμονή στην παραμονή της Ελλάδας στο νόμισμα του ευρώ. Μια χώρα σαν την Ελλάδα, υπό αυτές τις συνθήκες, δεν μπορεί να προχωρήσει σε όλες αυτές τις μεταρρυθμίσεις χρησιμοποιώντας ένα νόμισμα που δεν είναι υπό τον έλεγχο της. Το ευρώ είναι ένα νόμισμα το οποίο εκδίδεται και ελέγχεται από την ΕΚΤ και δανειοδοτείται στις εγχώριες τράπεζες υπό την μορφή χρέους, το οποίο πρέπει να αποπληρωθεί σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Αυτός είναι και ένας τρόπος με τον οποίο η Ελλάδα έφτασε να έχει τόσο υψηλό χρέος, παράλληλα με την έλλειψη παραγωγικότητας, που οδηγούσε στην διαρκή αδυναμία αποπληρωμής του, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να ξαναδανείζεται για να αποπληρώσει προηγούμενο μέρος του χρέους της. Επίσης, το ευρώ, είναι ένα νόμισμα που είναι διαχειρίσιμο εξ ολοκλήρου από το εξωτερικό και ως έτσι θα παραμείνει. Σε περίπτωση κυβερνητικής ανυπακοής σε αποφάσεις των ευρωπαίων, η ΕΚΤ μπορεί να προχωρήσει σε απαγόρευση της νομισματικής ρευστότητας στην Ελλάδα, κάτι το οποίο μπορεί να έχει τραγικές συνέπειες για την οικονομία σε όλους τους τομείς, αλλά και φέρνοντας την αντιμέτωπη με περαιτέρω αποτυχίες.

Αν οι ευρωπαϊκές δυνάμεις αποφασίσουν, έπειτα από πολιτική απειθαρχία του ΣΥΡΙΖΑ, την αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ, τότε η ελληνική πολιτική σκηνή βρίσκεται εξ απροόπτου αντιμέτωπη με ένα οικονομικό χάος. Θα πρέπει ατάκτως να αναπροσαρμόσει την εσωτερική της οικονομία σε σύστημα εθνικού νομίσματος, το οποίο θα πάρει μήνες για να προγραμματιστεί και να παγιωθεί και ακόμη περισσότερο καιρό για να ισορροπηθεί με τις παγκόσμιες αντιθέσεις και περιστάσεις. Μια ανοργάνωτη και άτακτη επιστροφή της Ελλάδας σε εθνικό νόμισμα, σε συνδυασμό με την δεινή οικονομική κατάσταση από την οποία ήδη υποφέρει η χώρα, θα έχει, ως αποτέλεσμα οικονομικής και πολιτικής τιμωρίας, ανυπολόγιστες συνέπειες για την ζωή του μέσου έλληνα, όπου στιγμές τρομακτικής οικονομικής κατολίσθησης θα συναντήσουν την τσέπη του.

Που θα βρει λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ τα χρήματα για όλες αυτές τις μεταρρυθμίσεις από την στιγμή που η ΕΚΤ δεν δανείζει και δεν πουλάει τζάμπα χρήμα; Πώς θα πληρωθούν όλοι αυτοί οι νέοι υπάλληλοι, πως θα καλυφθούν οι δαπάνες των νέων φορέων που δηλώνει πως θα δημιουργήσει και πως, εν τέλει, θα σηκώσει χωρίς διαπραγματευτικό χαρτί το ανάστημα του απέναντι στις θηριώδεις δυνάμεις του εξωτερικού για να διεκδικήσει τα αδιαπραγμάτευτα δικαιώματα του ελληνικού λαού;

Άραγε, είναι ενήμερος ο ΣΥΡΙΖΑ για όλα αυτά ή απλώς γνωρίζει μόνο πώς να πανηγυρίζει σε δείπνο και συναντήσεις για τις «νίκες της αριστεράς στον χώρο της πολιτικής»;

Έχει χαθεί τόσο πια η αίσθηση του κινδύνου ολοκληρωτικής ισοπέδωσης και τους επιτρέπει να ποζάρουν μονάχα ως μελλοντική κυβέρνηση και ως θεόσταλτοι υπερασπιστές ενός λαού που πνέει τα λοίσθια ή πρόκειται άλλη μια φορά για έμμισθους υπαλλήλους διεθνών και τοπικών συμφερόντων;

Τα ερωτήματα είναι δεκάδες, τα παράπονα ακόμη περισσότερα αλλά και δυσανάλογα περιορισμένες οι εναλλακτικές επιλογές, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζει πότε πρέπει να εκμεταλλευτεί την κατάσταση, πατάει σε στιγμές απόλυτης πίεσης και βγαίνει κερδισμένος. Κάθε αμφιβολία περί μη ύπαρξης παρασκηνιακού δόλου είναι αφελής ή συνεργατική στο δόλο. Ο ελληνικός λαός φαίνεται για άλλη μια φορά πως έχει πέσει θύμα και ταυτόχρονα κατέστη θύτης της ίδιας του της μοίρας, συνειδητά ή ασυνείδητα επιλέγει για άλλη μια φορά να περιχαρακώσει τον εαυτό του, όπως του έχουνε μάθει να κάνει ως ένδειξη υπακοής του κατώτερου στον ανώτερο για να εξακολουθεί να ζει ο κατώτερος ως κατώτερος και τίποτε άλλο.

Η αισχρή τακτική του ΣΥΡΙΖΑ, όμως, δεν σταματά σε πολιτικοοικονομικά προγράμματα, αλλά προεκτείνεται με την βοήθεια του χεριού της μνήμης μας και σε ζητήματα ηθικού αίσχους. Όπως η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτικών που πέρασαν ποτέ από την Ελλάδα χαρακτηρίζονται από ακατάσχετη λαμογίτιδα και μανία ψευδολογίας, έτσι και οι πολιτικοί του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζονται από τα παραπάνω και ίσως και χειρότερα.

Ακολουθεί video, στο οποίο ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει πως η Ελλάδα δεν βρίσκεται υπό κατοχή. Μια χώρα με στρατόπεδα συγκέντρωσης, οικονομικό έλεγχο επιβεβλημένο από δανειστές της, μέτρα λιτότητας σε βαθμό εθνικής γενοκτονίας και μισανθρωπική αστυνομική επιβολή για καταστολή διαμαρτυριών, θεωρεί ο κ. Τσίπρας πως είναι μια χώρα που δεν μπορεί να χαρακτηρίζεται υπό κατοχή. Μόνο ένας πολιτικός με σαφή κριτήρια συνέχισης του υπάρχοντος καθεστώτος στην Ελλάδα θα μπορούσε να δηλώσει δημοσίως κάτι τέτοιο, αλλά οι έλληνες θα έχουν πολύ πιο σημαντικά πράγματα να κάνουν κατά την επιδρομή του ΣΥΡΙΖΑ, όπως το να ελπίζουν και να προσεύχονται.

Δείτε εδώ

Στο επόμενο video, ο Αλέξης Τσίπρας δηλώνει την αποχή του από την θρησκευτική ζωή, όπως πολλοί που δηλώνουν αριστεροί άλλωστε. Δηλώνει πως δεν θέλει να παριστάνει τον θρησκευόμενο μπροστά σε κάμερες όπως «κάποιους» που το κάνουν προφανώς για πολιτικά οφέλη. Τότε, ο Τσίπρας δήλωνε τίμιος και καθαρός πολιτικός, που δεν θέλει να κοροϊδεύει τον ελληνικό λαό με φαινομενικές διαδικασίες προσμέτρησης νέων ψήφων.

είτε εδώ

Κοίτα όμως που οι καιροί αλλάζουν και ο ίδιος ο Τσίπρας το καλοκαίρι του 2014 είχε κατακλύσει τα μέσα μαζικής ενημέρωσης με την ευλαβική του διαμονή στο «Άγιο όρος» και την αγάπη του προς την θρησκευτική πίστη.

Δείτε εδώ

Ακόμη και αν το έκανε για ψηφοθηρικούς λόγους, τύπου: «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», όπως ειπώθηκε από πολλούς φανατισμένους και ωφελιμιστές ΣΥΡΙΖΑίους, θεωρείται ένας απαράδεκτος ψεύτης, που ξεδιάντροπα παρασιτεί νοητικά στους αφελείς ακολουθητές του κόμματος του. Και μάλιστα, αφού άρχισε από τόσο νωρίς τα ψέματα και τις οπισθοχωρήσεις απέναντι στους βρυχηθμούς του συστήματος για να πείσει μερικούς ψυχωτικούς θεοσεβούμενους για την ταπεινότητα και την θρησκευτικότητα του, μπορεί κανείς να φανταστεί πόσο εύκολα θα υποταχθεί απέναντι σε οικονομικούς και πολιτικούς τιτάνες του εσωτερικού και το εξωτερικού, όταν θα διακυβεύονται τα συμφέροντα ενός ολόκληρου λαού.

Στη συνέχεια θα μπορούσαμε να περάσουμε και σε άλλα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο ιστορικός μαχητής κ. Γλέζος, ο οποίος μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας παλεύει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για την κατάκτηση των κατοχικών γερμανικών δανείων. Ποζάρει σε κάμερες ως πάλαι ποτέ επαναστάτης, καπηλεύεται για ψηφοθηρικούς λόγους την ιστορική ταυτότητα του και διαπραγματεύεται στο εξωτερικό την κατάκτηση συμφερόντων ενός λαού που αντιτίθεται τα συμφέροντα ενός άλλου λαού, παρόλο που οι μνημονιακές υπογραφές το απαγορεύουν δια πολιτικού ροπάλου. Με υπερηφάνεια και λαμπρότητα, με έναν λαό να τον χειροκροτεί, μια κατάσταση δράμα που τους μοιάζει κωμωδία, μια κατρακύλα δίχως τέλος, μόνο συνέχεια και επίπεδα ξεπεσμού, όπου κάθε επίπεδου ξεπεσμού προετοιμάζει το επόμενο και προετοιμάζεται από το προηγούμενο σε μια διαδοχική διαδικασία που μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο ως διηνεκές όνειδος.

Στο σύνολο του ΣΥΡΙΖΑ όμως, αν πραγματικά ήταν ένα κόμμα που στις 26 του Μαή 2014 ήθελε να είχε ανατρέψει το καθεστώς της Ελλάδας, θα το είχε κάνει. Αν πραγματικά ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν μια δύναμη που μάχονταν για το συμφέρον του κάθε έλληνα πολίτη, θα το είχε καταφέρει με μέσα που θα τράνταζαν εκ θεμελίων το σύστημα και θα έγραφαν ιστορία αξέχαστη. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ πραγματικά αποτάσσονταν τις γενοκτονικές τακτικές που εφαρμόστηκαν, θα είχε αποχωρήσει από αυτό το κυνοβούλιο του αίσχους προ πολλού και δεν θα έστηνε τώρα, σε στιγμές απερίγραπτου εξευτελισμού, το δικό του περίπτερο εθνική αναστύλωσης. Δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα μόρφωμα αριβιστών και δολοπλόκων, που βαμπιρικά θα απομυζήσουν κάθε ζωτική ενέργεια που έχει απομείνει στο κουφάρι του ελληνικού λαού.

Λέγεται, όμως, ότι ο λαός είναι ο καθρέφτης των πολιτικών που εκλέγει, ή ότι οι πολιτικοί που εκλέγει είναι ο καθρέφτης του λαού. Ποιος είναι λοιπόν ο ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ; Είναι εκείνο το 44% του 2009. Εκείνο το ποσοστό που βγήκε στους δρόμους και πανηγύρισε μετά μανίας για τα λεφτά που υπήρχαν, αλλά τελευταία στιγμή εξαφανίστηκαν, γιατί υπέστησαν βαρυτική κατάρρευση και μετατράπηκαν σε μια μικροσκοπική μαύρη τρύπα, που μας ρουφάει σαν από καλαμάκι και μας οδηγεί σε χωροχρονικές καταστάσεις παραφροσύνης και ενδελεχούς αυτοκαταστροφής. Ένας λαός ο οποίος είναι κατεξοχήν απαίδευτος, αμόρφωτος κα ανερμάτιστος. Ένας λαός που δημιουργεί το μέλλον του βάσει των πρωινάδικων που παρακολουθεί στα κανάλια των δημίων του, βάσει των φιλοσόφων της ιδεολογικής λύσσας, βάσει της παράνοιας που χαρακτηρίζει κάθε κύτταρο του σώματος του. Αυτός είναι ο ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ, μια προσωπογραφία της αυτοκαταστροφικής τρέλας. Ε, μην περιμένει και πολλά κανείς από ένα τέτοιο σκύβαλο.

Στην γωνία όμως περιμένει και μια Χρυσή Αυγή, περιμένει σαν τον καρχαρία στον ωκεανό να πέσει το θύμα με τα κλειστά μάτια, που περπατούσε πριν λίγο στα τυφλά. Αν απογοητεύσει η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ, το αποτέλεσμα θα είναι το αναμενόμενο, φρικτό και ζοφώδες, το χειρότερο των τελευταίων δεκαετιών.

Ο καθένας θα πρέπει να αναλογισθεί πια τις ευθύνες του, έτσι όπως δεν του έμαθαν να κάνει, έτσι όπως δεν έκανε ποτέ στο παρελθόν, πρέπει να προσέξει περισσότερο από ποτέ, τώρα. Γιατί αν είναι να έρθει η ολική αυτοκαταστροφή, θα έρθει τώρα.

ΥΓ Το παραπάνω άρθρο σε καμία περίπτωση δεν παραθέτει κυβερνητική προπαγάνδα, δηλαδή υπέρ του Ναζιστικού καθεστώτος της Ελλάδας. Είναι απλά μια ανάλυση στα σκοτεινά σημεία του ΣΥΡΙΖΑ.

Για το Νόστιμον ήμαρ: Άρης Τσολογιάννης

.................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................

Απάντηση στην 'Μεγάλη απάτη του ΣΥΡΙΖΑ'

Του Μιχάλη Χιωτίνη

Με τρομερή έκπληξη διάβασα τη δημοσίευση Η Μεγάλη Απάτη του ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι πολλά τα προβλήματα που μία πιθανή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα έχει να αντιμετωπίσει, και πολλές οι αδυναμίες του συγκεκριμένου κόμματος, που προκύπτουν τόσο από την εσωτερική του πολυφωνία, όσο και από τον συντονισμένο πόλεμο που δέχεται από όλο το φάσμα των πολιτικών δυνάμεων και των ειδικών συμφερόντων. Στις διπλωματικές και οικονομικές κρίσεις που αναπόφευκτα θα παρουσιαστούν, αν θέλουμε να αλλάξει πορεία η χώρα, η πολυφωνία του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί από αδυναμία να γίνει δύναμη. Όμως το απαραίτητο που πρέπει να εξασφαλιστεί σε μία τέτοια περίπτωση είναι εθνική και λαϊκή συσπείρωση. Υπ’ αυτή την έννοια είναι ανεύθυνο να δημιουργούνται ανασφάλειες και διχαστικά διλήμματα στο λαό.

Και προχωρώ στις ενστάσεις που έχω για την κριτική που διάβασα.

Η κριτική αυτή δέχεται ως δεδομένη όχι μία Ευρώπη θεσμική που επιζητά την ολοκλήρωσή της, αλλά μία κατάσταση 28 εθνικισμών. Αν αυτό ισχύει, ήδη έχει πάψει να υφίσταται Ευρωπαϊκή Ένωση και η διάλυσή της είναι θέμα χρόνου. Επομένως, δεν μπορεί να χαράζεται μία στρατηγική με αυτό ως προϋπόθεση, διότι αυτή η προϋπόθεση καθιστά ταυτοχρόνως άκυρη και κάθε αντίπαλη στρατηγική. Δέχεται, επίσης, ως στατική μία άκρως δυναμική διεθνή συγκυρία όπου οι αλλαγές είναι δραματικές και γρήγορες.

Γίνεται η κριτική ότι “αυτά δεν γίνονται εντός ευρώ” και άρα ο ΣΥΡΙΖΑ εξαπατεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δεν είπε ότι αυτά θα γίνουν εντός ευρώ. Είπε ότι ο στόχος είναι να γίνουν εντός ευρώ. Με άλλα λόγια, στόχος είναι αυτά να γίνουν. Και ποιος μπορεί να διαφωνήσει ότι αυτό το οικονομικό μοντέλο που περιγράφει είναι το καλύτερο για την Ευρώπη και για την Ελλάδα; Κανένας. Επομένως το πρώτο βήμα είναι να διαγραφεί ξεκάθαρα η βούληση του λαού “θέλω αυτό το οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο”. Αυτό ξεκινά μία διαδικασία κατά την οποία ελευθερώνονται κι άλλοι λαοί της Ευρώπης αλλά ακόμα και άλλες ηγεσίες να διαγράψουν ακριβώς την ίδια βούληση.

Η βούληση αυτή θα πρέπει να λέει ότι το ευρώ δεν μπορεί να είναι ζουρλομανδύας. Δεν μπορείς να εξαναγκάζεις 17 οικονομίες να προσπαθούν να γίνουν ολόιδιες, και όταν φτάσουν εκεί να διατηρούνται ολόιδιες ισορροπώντας σε ένα τεντωμένο σχοινί. Αυτό δεν είναι νομισματική ένωση, είναι το τσίρκο Μεντράνο ή ο Κουταλιανός που μασάει σίδερα και καταπίνει φλόγες. Ακόμα χειρότερα, όμως, η Γερμανία απαιτεί να παραμείνει εμπορικά πλεονασματική οικονομία, απαιτώντας από τις άλλες χώρες-μέλη να γίνουν κι αυτές. Έναντι ποιου θα είναι όλοι πλεονασματικοί; Αυτό είναι ένας παραλογισμός! Η ευρωζώνη είτε θα δεχτεί τον διαφορετικό ρόλο κάθε οικονομίας στον καταμερισμό της εργασίας και θα ρυθμίζει με έναν κεντρικό τρόπο τις κεφαλαιακές ροές, και παρεμπιπτόντως, θα επιτρέπει τη χρεοκοπία των επί μέρους μερών χωρίς την απειλή του εξοβελισμού, ή θα πάψει να προσπαθεί να είναι νομισματική ένωση. Ήδη, λόγω και μόνο της απειλής του grexit, το νόμισμα έχει πάψει να είναι ένα και ενιαίο, καθ’ ότι η προσδοκώμενη αξία ισόποσων καταθέσεων σε τράπεζες άλλων χωρών είναι διαφορετική.

Το πρόγραμμα δεν στοχεύει εκεί επειδή είναι υπεραισιόδοξο, μήτε στοχεύει πολύ ψηλά από βίτσιο. Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ στοχεύει εκεί διότι είναι η μόνη ρεαλιστική πιθανότητα λύσης του ευρωπαϊκού προβλήματος. Η Ευρώπη ως σύνολο πρέπει να τεθεί αντιμέτωπη με το γεγονός ότι δεν μπορεί να υπάρξει υπό τις παρούσες συνθήκες και πολιτικές, και άρα να αποφασίσει: ή θα προχωρήσει προοδευτικά ή θα το διαλύσει το μαγαζάκι να τελειώνουμε. Η πιο ρεαλιστική έκβαση είναι υπό την πίεση των συνθηκών το ευρωπαϊκό ιερατείο να κάνει μικρές υποχωρήσεις. Όμως ακόμα και η μικρή υποχώρηση είναι μία σημαντική ψυχολογική νίκη που αλλάζει τα δεδομένα άρδην και δημιουργεί νέα αυτοπεποίθηση σε λαούς και ηγεσίες, ξεκινώντας μία διαδικασία αλλαγής, μία αρχή που πράγματι αποτελεί το ήμισυ του παντός.

Η αλήθεια είναι ότι μεγάλα τμήματα του λαού έχουν χεστεί πάνω τους από την τρομοκρατία των Αδώνιδων και των Ντινόπουλων, λαϊκιστών του χειρίστου είδους που μεταχειρίζονται τη γελοία θεατρικότητα του λόγου τους για να σπείρουν το φόβο. Αυτά τα κομμάτια του πληθυσμού όντως δεν μπορούν να προσεγγιστούν με ριζοσπαστικά προτάγματα, και χρειάζεται μία “απάτη” που όμως δεν προκύπτει από δόλο, προκύπτει από την εγγενή φύση της έννοιας της διαπραγμάτευσης. Όμως, μία μετεκλογική νέα κατάσταση θα απελευθερώσει ψυχολογικά αυτή την πίεση. Όπως ξέρει όποιος πχ έχει γράψει πανελλαδικές εξετάσεις, μπορεί η φαντασία της εξέτασης να σε τρομοκρατεί, να σε αγχώνει, να σε παραλύει, όμως όταν κάθεσαι στο θρανίο και παίρνεις στα χέρια σου το διαγώνισμα, όλα αυτά εξαφανίζονται. Η πραγματικότητα είναι πάντα ευκολότερη από τη φαντασία. Η Μεγάλη Απάτη του ΣΥΡΙΖΑ είναι παγιδευμένη μέσα σε αυτή την αρρωστημένη φαντασίωση μίας δήθεν επερχόμενης καταστροφής και χειραγωγεί με αυτήν το μυαλό του αναγνώστη.

ΥΓ. Ο αυταρχισμός της πραγματικότητας

Για το Νόστιμον ήμαρ: Μιχάλης Χιωτίνης

Πηγή:http://www.nostimonimar.gr/%CE%B1%CF%80%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B7-%CE%B1%CF%80%CE%AC%CF%84%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%83%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B6%CE%B1/