Πολιτική εκμετάλλευση θυγατέρων

Toυ Γιάννη Μακριδάκη

Τελευταία έγινε ζήτημα μικροπολιτικής εκμετάλλευσης από τους γνωστούς κύκλους της απερχόμενης αναξιοπρέπειας η προσωπική ζωή της κόρης του κ. Μηλιού, η οποία, ως εργαζόμενη σε κάποια πολυεθνική, έλαβε άδεια εορτών και έκανε διακοπές σε γνωστό ελβετικό θέρετρο.

Πριν από μερικούς μήνες είχαν γίνει ζήτημα των ίδιων κύκλων της αναξιοπρέπειας, προς την αντίθετη κατεύθυνση όμως, αυτή της ενδόξου προβολής, κάποιες προσωπικές στιγμές της κόρης του κ. Βενιζέλου, η οποία είχε λάβει επιτυχώς το διαπιστευτήριο αμερικανικού πανεπιστημίου.

Δεν γνωρίζω προσωπικά αυτά τα παιδιά αλλά, με όλο τον σεβασμό στην προσωπικότητά τους, θα τα χρησιμοποιήσω ως σημεία αναφοράς, απλά και μόνο επειδή αποτελούν δύο περιπτώσεις, οι οποίες δημοσιοποιήθηκαν ευρέως και όχι επειδή είναι αυτά που είναι ή γόνοι αυτών που είναι…

Τα παιδιά λοιπόν αυτά είναι οι εκπρόσωποι της ανθρωπότητας, η οποία γεννήθηκε σε συνθήκες αιχμαλωσίας. Από γεννήτορες δηλαδή οι οποίοι ήσαν αιχμάλωτοι οι ίδιοι εντός του χρηματοοικονομικού κλωβού-συστήματος, αποκομμένοι εντελώς από το οικοσύστημα και πλήρως ασυνείδητοι όσον αφορά την φυσική τους υπόσταση.

Έμαθαν αυτή γενιά της ανθρωπότητας ότι το σύστημα εντός του οποίου γεννήθηκαν για να υπάρξουν, είναι αποκλειστικά το στενό, πλαστό και πλάνο χρηματοοικονομικό και όχι το ρεαλιστικό αυθύπαρκτο οικοσύστημα, το οποίο είναι κάτι ξένο και μακρινό από τον εαυτό τους και υπάρχει ως μουσείο στη θέση του, με διαφορετικές μορφές και όψεις σε κάθε εποχή, ώστε να το επισκέπτονται κατά τον μήνα Αύγουστο και κατά τις διακοπές των εορτών αλλά και τα σαββατοκύριακα σε “αποδράσεις από το σύστημα”, εντός του οποίου ζουν.

Έμαθαν αυτή η γενιά της ανθρωπότητας ότι το χρήμα είναι φυσικός πόρος και μάλιστα ο μοναδικός, αφού αν το έχεις, έχεις ό,τι επιθυμείς, έμαθαν ότι πλούτος σημαίνουν τα κουπόνια του χρήματος και όχι οι φυσικοί πόροι, η ενέργεια και οι “καρποί” ΄των φυσικών πλασμάτων, έμαθαν ότι ζωή σημαίνει κατανάλωση δίχως αναπλήρωση των πόρων του οικοσυστήματος, ότι πολιτισμός σημαίνει συνεχής παραγωγή απορριμμάτων αδρανών, οργανικών και ψυχικών, ότι υγεία σημαίνει ομηρεία από τις χημικές ουσίες των φαρμάκων, ότι διατροφή σημαίνει κατανάλωση και όχι βρώση, τροφίμων και όχι τροφών, μαζικά παρασκευασμένων, επεξεργασμένων και συσκευασμένων και όχι ζωντανών και ελεύθερων, ότι ταξίδι σημαίνει κατανάλωση εικόνων, έρωτας κατανάλωση ανθρώπου και αισθήματος …

Έμαθαν αυτή η γενιά των ανθρώπων να ζουν από τα μικράτα τους εντός  συνεχούς καρκινογόνου ανταγωνισμού για το ποιος θα πάρει καλύτερους βαθμούς, καλύτερα χαρτιά από καλύτερα συστημικά πανεπιστήμια, ώστε να βρουν καλύτερες και ποιο προσοδοφόρες σε χρηματικά κουπόνια συνθήκες ενοικίασης του εαυτού τους σε εταιρίες πολυεθνικές, έμαθαν ότι χρέος έχουν να κυκλοφορούν το χρήμα και να ζουν μαζικά, ώστε να ασθενήσουν και να  αποδημήσουν στηρίζοντας το σύστημα, σίγουρα πριν προλάβουν να ζήσουν ελεύθεροι, αν ποτέ καταφέρουν να μάθουν ή να αισθανθούν καθ’ όλη την διάρκεια του βίου τους τι είναι ελεύθερη ζωή ανάμεσα σε πλάσματα και όχι ρίσκο καθημερινό σε ζούγκλα ανταγωνιστών και καταναλωτών της γης.

Έμαθαν δηλαδή αυτή γενιά των καταναλωτών να υποστηρίζουν με την ύπαρξή τους την ίδια, με την ζωή τους την μία και ανεπανάληπτη τον καταναλωτισμό, τον καπιταλισμό και την ύβρη, πριονίζοντας με το μαχαιροπίρουνο και τα κάθε μορφής πληκτρολόγιά τους καθημερινά το Είναι τους αλλά και το κλαδί επί του οποίου στέκουν και επί του οποίου σπούδασαν δίχως να μορφωθούν οι περισσότεροι.

Έμαθαν αυτή γενιά ότι είναι προνομιούχοι και πολιτισμένοι επειδή μπορούν να ζουν βολικά και δίχως να ιδρώνουν καθημερινά, ξεχνώντας όμως την βασικότερη γνώση την οποία πήραν από την συστημική τους εκπαίδευση, την αρχή διατήρησης της Ενέργειας, στην ευρεία μορφή της, το ότι δηλαδή τίποτε δεν κερδίζεται δίχως κάτι ανάλογο να χαθεί.

Έμαθαν να ζουν με αριθμούς και αντεστραμμένες αξίες και έννοιες, έμαθαν να λειτουργούν επεμβατικά και επιθετικά ο ένας προς τον άλλον και προς τα άλλα πλάσματα, δεν έμαθαν και δεν φαντάστηκαν ποτέ ότι είναι οι ίδιοι πλάσματα φυσικά, τα οποία διέπονται από τους απαράβατους και απαραβίαστους φυσικούς νόμους και ρυθμούς, ενταγμένα ανάμεσα σε άλλα πλάσματα και όλα έχουν ρόλο δοσμένο από το  Χάος των δυνάμεων και των δυναμικών που γέννησε και βαστά σε ισορροπία αυτό το οικοσύστημα. Δεν έμαθαν παρ’ όλη τους την εκπαίδευση ότι η μοναδική ανάπτυξη που υπάρχει είναι η αργή φυσική ανάπτυξη και ότι η παραμικρή επ’ αυτής ανθρώπινη επέμβαση προς εκβίαση των ρυθμών και των νόμων, οι οποίοι όλους μας ορίζουν, επιφέρει συνέπειες δυσανάλογες, που καταπίπτουν επί των κεφαλών μας ξανά ως ανθρωπότητα.

Δεν έμαθαν, τέλος, αυτή η γενιά ότι εκπροσωπούν ο καθένας προσωπικά την ανθρωπότητα και ότι η ανθρωπότητα είναι σύνολο ενιαίο από τότε που πρωτοεμφανίστηκε στον πλανήτη μέχρις ότου θα εξαφανιστεί, οπότε η συνειδητότητα του καθενός αποτελεί τον σημαντικότερο παράγοντα της συνολικής πορείας.

Τυφλώθηκε αυτή γενιά της ανθρωπότητας από τους ίδιους τους γονείς τους, είτε αυτοί ήταν αριστεροί, είτε δήθεν, είτε ήταν δεξιοί. Τυφλωμένοι οι ίδιοι από τους προηγούμενους και ασυνείδητοι ως όντα φυσικά, τύφλωσαν και τους απογόνους τους, τους έκαναν ασθενικούς καταναλωτές, τους εισήγαγαν ως αριθμημένα γρανάζια σε μια πλαστή ζωή και σε ένα σύστημα αξιών χυδαίων, που τους απομυζεί στιγμή με τη στιγμή το μοναδικό και πολύτιμο δώρο της φυσικής τους ύπαρξης, τους απέκοψαν από τη ζωή και τους έκαναν να τρέμουν τον θάνατο.

Στο τέλος, αφού τους τύφλωσαν, τους ευνούχισαν, τους παρέδωσαν ένα οικοσύστημα κατά πολύ φτωχότερο σε πόρους απ’ ό,τι το παρέλαβαν και τους εκπαίδευσαν να κάνουν και αυτοί το ίδιο ακριβώς στους απογόνους τους, τους χρησιμοποιούν κιόλας μέσα στην ασυνειδητότητά τους και για την ικανοποίηση των μικροπολιτικών αλλά και των προσωπικών τους σκοπιμοτήτων.

Γενιά με την γενιά όμως, συνθήκη με την συνθήκη και κυρίως ανάγκη με την ανάγκη η ανθρωπότητα φτάνει ολοένα και πιο κοντά στην συνειδητότητα. Οι γεννημένοι και μεγαλωμένοι εντός της πλάνης και της χυδαιότητας άνθρωποι είναι πλέον πιο υποψιασμένοι, το ψυχανεμίζονται και εν τέλει το βλέπουν πεντακάθαρα, πολλοί εξ αυτών, το σφάλμα των γονιών τους, την ύβρη την οποία τους κληροδότησαν και μάλιστα πομπωδώς και μεγαλειωδώς ως ζωή, νιώθουν την ανάγκη να ζήσουν ουσιαστικά και αλλάζουν την πορεία τους …

Ο θάνατος ο βιολογικός αλλάζει τις γενιές της ανθρωπότητας και η ανάγκη για Ζωή αλλάζει τις συνθήκες…

Πηγή:http://yiannismakridakis.gr/?p=5617

(Οι υπογραμμίσεις δικές μου)