Με ομοβροντία απειλητικών δηλώσεων και δημοσιευμάτων επιχειρούν οι πιστωτές και η αστική τάξη να δημιουργήσουν κλίμα τρόμου για την επόμενη μέρα των εκλογών, ακυρώνοντας εκ προοιμίου κάθε σκέψη διαφοροποίησης από την γραμμή της Τρόικας.
Του Λεωνίδα Βατικιώτη
Πρώτοι απ’ όλους βγήκαν οι τραπεζίτες που έκρουσαν το καμπανάκι του κινδύνου επειδή το Νοέμβριο έφυγαν από τις τράπεζες καταθέσεις ύψους 3 δισ. ευρώ κι έτσι έφτασαν τα 161 δισ. ευρώ. Ωστόσο, μια ματιά να ρίξει κανείς στο ύψος των καταθέσεων θα διαπιστώσει ότι όλο το 2011, ακόμη και τον Ιανουάριο του 2014, οι καταθέσεις κυμαίνονταν σε αυτό ακριβώς το ύψος: 161 δισ. ευρώ! Τώρα τους έπιασε η ανησυχία για τη φυγή κεφαλαίων; Άλλωστε, αν έχουν πρόβλημα μπορούν να ζητήσουν την επιβολή φραγμών στην κίνηση κεφαλαίων, όπως επιβλήθηκαν στην Κύπρο τον Μάρτιο του 2013…
Πρόβλημα εμφανίζουν και τα δημόσια έσοδα σύμφωνα με κυβερνητικές διαρροές, που αποδίδουν μάλιστα τις χαμηλές εισπράξεις του Δεκεμβρίου (κάτω από 5 δισ. ευρώ), παρά την πληρωμή των τελών κυκλοφορίας και της τέταρτης δόσης του ΕΝΦΙΑ, στις προσδοκίες των πολιτών για φιλολαϊκές αλλαγές στην φορολογία. Η αλήθεια είναι ότι τα δημόσια έσοδα άρχισαν να υπολείπονται των στόχων από την στιγμή που ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς άλλαξε τη διοίκηση της Γενικής Γραμματείας Δημόσιων Εσόδων. Έκτοτε σταμάτησαν να πληρώνουν φόρους και τα χονδρά πορτοφόλια που είχαν βρει τον μπελά τους με την Γενική Γραμματεία. Το πρόβλημα επομένως δεν είναι οι προσδοκίες, που μακάρι να πιάσουν τόπο, αλλά η μόνιμη φορολογική στάση πληρωμών του μεγάλου κεφαλαίου.
Νερό στο μύλο της κινδυνολογίας έριξε κι ο υπουργός Οικονομικών Γκίκας Χαρδούβελης που με συνέντευξή του στην αμερικανική εφημερίδα Γουόλ Στριτ Τζέρναλ προειδοποίησε ότι λόγω του κλίματος αβεβαιότητας θα χαθεί το μισό ποσοστό ανάπτυξης της οικονομίας που είχε προϋπολογισθεί. Ο πρώην τραπεζίτης έχει δίκιο. Η ανάπτυξη θα είναι όμως πολύ μικρότερη της προϋπολογισμένης επειδή η πρόβλεψη του 2,9% ήταν παντελώς αυθαίρετη και προπαγανδιστική!
Το θέμα ωστόσο είναι ότι ακόμη κι αυτές οι γελοίες πιέσεις χρησιμοποιούνται από τον ΣΥΡΙΖΑ για να εμφανιστεί ως επιβεβλημένη η στροφή προς τα δεξιά…
Ο εσωτερικός δανεισμός παραμένει ρεαλιστική δυνατότητα για την κάλυψη των ελλειμμάτων
Στο ίδιο μήκος κύματος χωρίς όμως τυμπανοκρουσίες και δημόσιες επιθέσεις, το διεθνές κεφάλαιο δημιουργεί κι αυτό τους όρους που θα επιβάλλουν την συμμόρφωση και την πειθάρχηση της επόμενης κυβέρνησης, πιθανότατα του ΣΥΡΙΖΑ. Η άνοδος των αποδόσεων του 10ετούς ομολόγου σε επίπεδα άνω του 10% και του 3ετούς ομολόγου, που εκδόθηκε από την κυβέρνηση Σαμαρά πέρυσι, σε επίπεδα άνω του 14%, σημαίνουν ότι οι πόρτες των αγορών είναι αυτή τη στιγμή ερμητικά κλειστές. Τυχόν σχέδια που στηρίζονται σε διεθνείς εκδόσεις ομολόγων για την κάλυψη των χρηματοδοτικών αναγκών της κυβέρνησης, επί του παρόντος είναι ανεφάρμοστα. Οι αγορές επομένως, κι επειδή αυτό ακούγεται απρόσωπο, τα πολιτικά κέντρα που βρίσκονται από πίσω τους, έχουν διαμορφώσει ήδη τους όρους ώστε στις διαπραγματεύσεις που θα ξεκινήσουν με τους δανειστές την επομένη κιόλας του σχηματισμού της κυβέρνησης, με το Γιούρογκρουπ πιθανά στις 26 Ιανουαρίου να δίνει το εναρκτήριο λάκτισμα, η Ελλάδα να βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο.
Η αλήθεια ωστόσο είναι ότι τα 7,6 δισ. ευρώ της Τρόικας, που αναμένονται για να πληρωθούν υποχρεώσεις ύψους 4,8 δισ. ευρώ που λήγουν το πρώτο τρίμηνο (0,5 τον Ιανουάριο, 2,1 τον Φεβρουάριο και 2,2 δισ. ευρώ τον Μάρτιο), δεν αποτελούν την μοναδική λύση για την επόμενη κυβέρνηση. Ανοιχτός για παράδειγμα παραμένει ο δρόμος του εσωτερικού δανεισμού μέσω έκδοσης εντόκων γραμματίων, για να μείνουμε μόνο στις πιο ήπιες και καθόλου συγκρουσιακές λύσεις.
Το ύψος των σχετικών εκδόσεων έφτασε τα 47,01 δισ. ευρώ το 2012, τα 44,7 δισ. το 2013 τα 40,6 δισ. το 2014 (με βάση εκτιμήσεις), ενώ για το 2015 αναμένεται να μειωθεί το σχετικό ποσό στα 38 δισ. ευρώ. Γιατί επομένως να μην φτάσει εκεί που ήταν το 2012; Ο μόνος λόγος είναι ότι δεν το εγκρίνει η Τρόικα…
Η απορρόφηση των εντόκων για την κάλυψη εκείνων των χρηματοδοτικών αναγκών που θα κρίνει ως νόμιμες και θεμιτές να πληρωθούν η επόμενη κυβέρνηση μπορεί να γίνει με δύο τρόπους: Πρώτο, μέσω των τραπεζών. Συνέπειες στη συνολική ρευστότητα της οικονομίας δεν θα υπάρχουν γιατί ούτως ή άλλως οι κρουνοί των δανείων σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά παραμένουν κλειστοί. Ο δεύτερος τρόπος είναι μέσω των αποταμιευτών. Να απευθυνθεί δηλαδή το ελληνικό δημόσιο στους καταθέτες με ένα ελκυστικό επιτόκιο, δηλαδή ανώτερο του τραπεζικού (προφανώς …ευκολάκι λόγω του ότι τα επιτόκια καταθέσεων αν δεν είναι τότε τείνουν στο μηδέν) και να μαζέψει όλο το εναπομείναν ρευστό της αγοράς. Το μόνο πρόβλημα σε αυτή την περίπτωση είναι πως οι αγαπητοί μας τραπεζίτες θα αποδεικνύονταν για μια ακόμη φορά …γυμνοί, παρότι έχουν στραγγίξει τον δημόσιο κορβανά επί 7 ολόκληρα χρόνια. Σε κάθε περίπτωση το πρόβλημα, στην περίπτωση του εσωτερικού δανεισμού, είναι των τραπεζιτών. Όχι του δημοσίου…
[Πριν, 11/1/2015]
Πηγή:https://leonidasvatikiotis.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.