Η Δύση κατασκευάζει τα μουσουλμανικά κτήνη

ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΗΓΟΡΗΘΕΙ ΓΙΑ ΤΗ 

ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ;

Τοῦ Andre Vltchek*

(Μετάφραση: Κωνσταντῖνος Ἀν. Θεμελῆς)

[Τό κείμενο αὐτό δημοσιεύεται στό περιοδικό Counterpunch (Ἀνταποδοτική Γροθιά, σημαίνει ἡ λέξη) τοῦ τρέχοντος Σαββατοκύριακου, 9-11 Ἰανουαρίου 2015. Τό δημοσιεύω ἐδῶ στά Ἐλληνικά ἒπειτα ἀπό ἂδεια πού μοῦ παρέσχε τό περιοδικό. Οἱ πλαγιογραμμίσεις καί χρωμοεμφάσεις εἶναι δικές μου. Κ. Ἀν. Θεμελής.]

*****************

Ἑκατό χρόνια πρίν δέν θά μποροῦσε κάποιος νά φανταστεῖ δύο μουσουλμάνους νά μπαίνουν σέ ἓνα καφενεῖο ἢ σέ ἓνα ὂχημα δημόσιας συγκοινωνίας καί νά ἀνατινάζονται, σκοτώνοντας δεκάδες ἀνθρώπων. Ἢ νά σφαγιάσει τό προσωπικό ἑνός σατιρικοῦ περιοδικοῦ στό Παρίσι! Τέτοια πράγματα ἁπλῶς δέν συνέβαιναν.

Ὃταν διαβάζει κάποιος τά ἀπομνημονεύματα τοῦ Edward Said ἢ μιλᾶ μέ ἠλικιωμένους ἂντρες καί γυναῖκες στήν Ἀνατολική Ἰερουσαλήμ, γίνεται ἀπολύτως καθαρό ὃτι τό μεγαλύτερο μέρος τῆς παλαιστινιακῆς κοινωνίας συνήθιζε νά εἶναι ἀπολύτως κοσμικό καί μετριοπαθές. Νοιαζόταν γιά τή ζωή, τήν κουλτούρα, ἀκόμα καί τή μόδα περισσότερο ἀπ’ ὃτι γιά τά θρησκευτικά δόγματα.

Τό ἲδιο θά μποροῦσε νά εἰπωθεῖ γιά πολλές ἂλλες μουσουλμανικές κοινωνίες, περιλαμβάνοντας ἐκεῖνες τῆς Συρίας, τοῦ Ἰράκ, τοῦ Ἰράν, τῆς Αἰγύπτου καί τῆς Ἰνδονησίας. Οἱ παλιές φωτογραφίες μιλοῦν μόνες τους. Γι’ αὐτό εἶναι τόσο σημαντικό νά μελετάει κάποιος προσεχτικά παλιές εἰκόνες ξανά καί ξανά.

Τό Ἰσλάμ δέν εἶναι μὀνο θρησκεία. Εἶναι μιά τεράστια κουλτούρα, μία ἀπό τίς μεγαλύτερες πάνω στή Γῆ, ἡ ὁποἰα ἒχει ἐμπλουτίσει τήν Ἀνθρωπότητα μέ μερικά ἀπό τά ὑπέρτατα ἐπιστημονικά καί ἀρχιτεκτονικά κατορθώματα καί μέ ἀναρίθμητες ἀνακαλύψεις στό πεδίο τῆς Ἰατρικῆς. Οἰ Μουσουλμάνοι ἒχουν γράψει καταπληκτική ποίηση καί ἒχουν συνθέσει ὂμορφη μουσική. Ἀλλά πάνω ἀπ’ ὃλα ἀνέπτυξαν μερικές ἀπό τίς πιό πρώιμες κοινωνικές δομές τοῦ Κόσμου, περιλαμβάνοντας καταπληκτικά δημόσια νοσοκομεῖα καί τά πρῶτα πανεπιστήμια πάνω στή Γῆ, ὃπως τό Πανεπιστήμιο τοῦ Al-Qarawiyyin στήν πόλη Φές τοῦ Μαρόκκου.

Ἡ ἰδέα τοῦ “σοσιαλιστικοῦ” ἦταν φυσική σέ πολλούς Μουσουλμάνους πολιτικούς καί ἐάν ἡ Δύση δέν ἒπρεπε νά παρέμβει βάναυσα ἀνατρέποντας ἀριστερές κυβερνήσεις καί βάζοντας στό θρόνο φασίστες συμμάχους τοῦ Λονδίνου, τῆς Γουώσινγκτον και τοῦ Παρισιοῦ, σχεδόν ὃλες οἱ μουσουλμανικές χῶρες, περιλαμβάνομένου τοῦ Ἰράν, τῆς Αἰγύπτου καί τῆς Ἰνδονησίας θά ἦταν σήμερα πιθανότατα σοσιαλιστικές, κάτω ἀπό μιά ὁμάδα μετριοπαθών καί, κυρίως, κοσμικῶν ἠγετῶν.

* * * * *

Στό παρελθόν, ἀναρίθμητοι μουσουλμάνοι ἠγέτες ὀρθώθηκαν ἐνάντια στόν ἒλεγχο τοῦ Κόσμου ἀπό τή Δύση καί τεράστιες μορφές ὃπως ὁ Ἰνδονήσιος Πρόεδρος Ahmet Sukarno ἦταν κοντά σέ κομμουνιστικά κόμματα καί ἰδεολογίες. Ὁ Sukarno σφυρηλάτισε ἐπίσης μιά παγκόσμια ἀντιιμπεριαλιστική κίνηση, τό Κίνημα τῶν Ἀδεσμεύτων, τό ὁποίο εἶχε προσδιοριστεῖ μέ σαφήνεια στή συνδιάσκεψη πού ἒγινε στήν πόλη Bandung τῆς Ἰνδονησίας, τό 1955.

Αὐτό ἐρχόταν σέ πλήρη ἀντίθεση μέ τόν συντηρητικό, προσανατλισμένον πρός τίς ἐλίτ Χριστιανισμό, ὁ ὁποῖος, ὡς ἐπί τό πλεῖστον, αἰσθανόταν σάν στό σπίτι του μέ τούς φασίστες πού κυβερνοῦσαν, μέ τούς Βασιλιάδες, τούς ἐμπόρους καί τήν ὀλιγαρχία τῶν μεγάλων ἐπιχειρήσεων.

Γιά τήν Αὐτοκρατορία, ἡ ὓπαρξη καί ἡ δημοφιλία τῶν προοδευτικῶν, μαρξιστῶν Μουσουλμάνων ἠγετῶν πού κυβερνοῦσαν τή Μέση Ἀνατολή ἢ τήν πλούσια σέ φυσικούς πόρους Ἰνδονησία, ἦταν κάτι ἀπολύτως ἀπαράδεκτο. Ἐάν ἐπρόκειτο νά χρησιμοποιήσουν τόν φυσικό πλοῦτο γιά νά βελτιώσουν τή ζωή τῶν λαῶν τους, τί θά ἒμενε γιά τήν Αὐτοκρατορία καί τίς ἐπιχειρήσεις της;Ἒπρεπε νά τό σταματήσουν μέ κάθε μέσο. Τό Ἰσλάμ ἒπρεπε νά διαρεθεῖ καί νά διαβρωθεῖ ἀπό ριζοσπάστες καί ἀντικομμουνιστές στρατιωτικούς, καθώς καί ἀπό ἐκεῖνους πού δέν θά μποροῦσαν νά ἐνδιαφέρονται λιγώτερο γιά τήν εὐημερία τῶν λαῶν τους.

Σχεδόν ὃλες οἱ ριζοσπαστικές κινήσεις στό σημερινό Ἰσλάμ, ὁπουδήποτε στόν Κόσμο, εἶναι συνδεδεμένες μέ τόν Wahhabism, μιά ὑπέρσυντηρητική, ἀντιδραστική σέχτα τοῦ Ἰσλάμ, ἡ ὁποία ἐλέγχει τήν πολιτική ζωή στή Σαουδική Ἀραβία, στό Κατάρ καί ἂλλους ἀφοσιωμένους συμμάχους τῆς Δύσης στό Κόλπο.

Γιά νά παραθέσω τόν Δρ. Abdullah Mohammad Sindi: “Εἶναι πεντακάθαρο ἀπό τά ἱστορικά δεδομένα ὃτι χωρίς τή βρετανική βοήθεια δέν θά ὑπῆρχαν σήμερα οὒτε ὁ Wahhabism οὒτε ἡ Βουλή τῶν Saud (Σαούντ). Ὁ Wahhabism εἶναι ἓνα βρετανικῆς ἒμπνευσης φονταμενταλιστικό κίνημα στό Ἰσλάμ. Καί οἱ Ἠνωμένες Πολιτεῖες, μέσω τῆς Βουλῆς τῶν Saud τό ὑποστηρίζουν, ἂμεσα καί ἒμμεσα, ἀνεξαρτήτως τῶν τρομοκρατικῶν ἐπιθέσεων τῆς 11ης Σετπεμβρίου 2001. Ὁ Wahhabism εἶναι βίαιος, δεξιός, ὑπερσυντηρητικός, μονολιθικός, ἐξτρεμιστικός, ἀντιδραστικός, σεξιστικός καί δυσανεκτικός…”

Ἡ Δύση ὑποστήριξε πλήρως τούς Wahhabis τή δεκαετία τοῦ 1980. Εἶχαν δουλειά, χρηματοδότηση καί ὁπλισμό, αφοῦ ἡ Σοβιετική Ἓνωση εἶχε συρθεῖ στό Ἀφγανιστάν, σ’ ἓναν πικρό πόλεμο πού διήρκεσε ἀπό τό 1979 μέχρι τό 1989. Ἐξ αἰτίας αὐτοῦ τοῦ πολέμου, ἡ Σοβιετική Ἓνωση κατέρρευσε, ἐξαντλήθηκε οἰκονομικά καί ψυχολογικά.

Οἱ Mujahedeen (Μουτζαχεντίν), πού μάχονταν τούς Σοβιετικούς καθώς ἐπίσης καί τήν ἀριστερῆς κλίσης κυβέρνηση τῆς Καμπούλ, ἐμψυχώνονταν κι ἐλάμβαναν χρήματα ἀπό τή Δύση καί τούς συμμάχους της. Ἦρθαν ἁπό ὃλες τίς γωνιές τοῦ μουσουλμανικοῦ κόσμου γιά νά πολεμήσουν ἐναντίον τῶν ἀπίστων κομμουνιστῶν. Σύμφωνα μέ τά ἀρχεῖα τοῦ State Department: “(Ἧταν) Βοηθητικά σώματα στρατοῦ τῶν ἀποκαλουμένων Ἀφγανῶν Ἀράβων πού ἐπιθυμοῦσαν νά διεξαγάγουν ἱερόν πόλεμο (τζιχάντ) ἐναντίον τῶν ἀθέων κομμουνιστῶν. Ξεχωριστός ἀνάμεσά τους ἦταν ὁ Σαουδάραβας πού ὁνομαζόταν Ὁσάμα μπιν Λάντεν, τοῦ ὁποίου ἡ ἀραβική ὁμάδα ἐξελίχθηκε, τελικά, στήν Αλ Κάεντα.”

Ἡ Δύση δημιούργησε μουσουλμανικές ριζοσπαστικές ὁμάδες –περιλαμβανομένης τῆς Ἀλ Κάεντα–, καί τίς ἐμφύτευσε σέ διάφορες μουσουλμανικές χῶρες, καί, πολύ προσφατα, δημιούργησε καί τόν ISIS (γνωστό καί ὡς ISIL). Ὁ ISIS εἶναι ἓνας ἐξτρεμιστικός στρατός πού γεννήθηκε στά “στρατόπεδα προσφύγων” τῶν Συριο-τουρκικῶν καί Συριο-ιορδανικῶν συνόρων, κaί ὁ ὁποῖος χρηματοδοτήθηκε ἀπό τό ΝΑΤΟ καί τή Δύση γιά νά πολεμήσει ἐναντίον τῆς συριακῆς (κοσμικῆς) κυβέρνησης τοῦ Bashar al-Assad (Μπασάρ αλ-Ἂσαντ).

Τέτοια ριζοσπαστικά ἐμφυτεύματα ἒχουν ὑπηρετήσει ἀρκετούς σκοπούς. Ἡ Δύση τά χρησιμοποιεῖ ὡς πληρεξούσιους σέ πολέμους πού διεξάγει ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν της – τίς χῶρες πού στέκονται ἐμπόδιο στόν δρόμο της πρός στήν πλήρη κυριαρχία τοῦ Κόσμου ἀπό τήν Αὐτοκρατορία. Ἒπειτα, κάπου στήν πορεία, ἀφοῦ αὐτοί οἱ ἐξτρεμιστικοί στρατοί “βγαίνουν ἐντελῶς ἐκτός ἐλέγχου” (καί πάντα θά βγαίνουν), μποροῦν νά χρησιμεύσουν ὡς φόβητρα καί νά δικαιολογήσουν τόν “Πόλεμο ἐναντίον τῆς Τρομοκρατίας”, ἢ, ὃπως ἒγινε μετά τήν κατάληψη τῆς Μοσούλης ἀπό τόν ISIS, ὡς δικαιολογία γιά τήν ἐπανεμπλοκή τῶν δυτικῶν στρατευμάτων στό Ἰράκ.

Οἱ ἱστορίες γιά τίς ριζοσπαστικές μουσουλμανικές ὁμάδες παρελαύνουν σταθερά στίς πρῶτες σελίδες τῶν ἐφημερίδων καί τῶν περιοδικῶν, ἢ παρουσιάζονται στίς τηλεοπτικές ὀθόνες, θυμίζοντας στούς ἀναγνῶστες “πόσο ἐπικίνδυνος εἶναι πραγματικά ὁ κόσμος”, “πόσο σημαντική εἶναι ἡ ἐμπλοκή τοῦ δυτικοῦ κόσμου”, καί, κατά συνέπεια πόσο σημαντική εἶναι ἡ παρακολούθηση τῶν πολιτῶν, πόσο ἀπαραίτητα εἶναι τά μέτρα ἀσφαλείας, καθώς ἐπίσης καί οἱ τεράστιοι προϋπολογισμοί γιά “ἂμυνα” καί πολέμους ἐνάντια σέ ἀναρίθμητα ἀπείθαρχα κράτη.

Ἀπό ἓναν εἰρηνικό καί δημιουργικό πολιτισμό, πού συνήθιζε νά κλίνει πρός τόν Σοσιαλισμό, τά μουσουλμανικά ἒθνη καί τό ἲδιο τό Ἰσλάμ βρέθηκαν, ξαφνικά, ἐκτροχιασμένα, ἐξαπατημένα, ἀνέλεγκτα, γεμᾶτα ἀπό ξένα θρησκευτικά καί ἰδεολογικά ἐμφυτεύματα καί μεταμορφωμένα ἀπό τούς δυτικούς ἰδεολογικούς καθοδηγητές καί προπαγανδιστές σέ μιά “τρομακτική ἀπειλή”· σέ κολοφῶνα καί σύμβολο τῆς τρομοκρατίας καί τῆς δυσανεξίας.

Ἡ κατάσταση εἶναι ἐντελῶς γκροτέσκ/τραγελαφική, ἀλλά κανένας δέν γελάει πραγματικά, διότι πάρα πολλοί ἂνθρωποι ἒχουν πεθάνει, πάρα πολλοί ἒχουν καταστραφεῖ.

Ἡ Ἰνδονησία εἶναι ἓνα ἀπό τά πιό ἐντυπωσιακά παραδείγματα τοῦ τρόπου μέ τόν ὁποῖο λειτουργοῦν πραγματικά τέτοιοι μηχανισμοί καταστροφῆς τῶν μουσουλμανικῶν ἀξιῶν:

Στή δεκαετία τοῦ 1950 καί τήν ἀρχή τῆς δεκαετίας τοῦ 1960 οἱ Ἠνωμένες Πολιτεῖες, ἡ Αὐστραλία καί ἡ Δύση ἐν γένει, ἐνδιαφερόταν ἒντονα γιά τήν αὐξανόμενη ἀντιιμπεριαλιστική καί διεθνιστική στάση τοῦ Προέδρου Sukarno καί γιά τήν αὐξανόμενη δημοφιλία τοῦ Κομμουνιστικοῦ Κόμματος τῆς Ἰνδονησίας (PKI). Ἀλλά ἦταν ἀκόμα περισσότερο ἀγχωμένοι γιά τόν φωτισμένο, σοσιαλιστικό καί μετριοπαθή ἰνδονησιακό κλάδο τοῦ Ἰσλαμ, πού συμμαχοῦσε καθαρά μέ τά κομμουνιστικά ἰδεώδη.

Χριστιανοί ἀντικομμουνιστές καθοδηγητές καί “σχεδιαστές”, περιλαμβανομένου τοῦ διαβόητου Jesuit Joop Beck, διεισέδυσαν στήν Ἰνδονησία. Ἒστησαν ἐκεῖ μυστικές ὀργανώσεις, ἀπό ἰδεολογικές μέχρι παραστρατιωτικές, βοηθῶντας τή Δύση νά σχεδιάσει τό πραξικόπημα πού μέσα καί μετά τό 1965 κόστισε ἀπό 1 μέχρι 3 ἑκατομμύρια ζωές.

Σχεδιασμένη στή Δύση, ἡ ἀκραῖα ἀποτελεσματική ἀντικομμουνιστική καί ἀντι-πνευματική προπαγάνδα διαδοσμένη ἀπό τόν Joop Beck καί τίς στρατιωτικές ὁμάδες του βοήθησε ἐπίσης στήν πλύση ἐγκεφάλου πολλῶν μελῶν μεγάλων μουσουλμανικῶν ὀργανώσεων, ὡθῶντας τους νά ἑνωθοῦν μέ τούς δολοφόνους τῶν Ἀριστερῶν ἀμέσως μετά τό πραξικόπημα. Λίγοι γνώριζαν ὃτι τό Ἰσλάμ, ὂχι μόνο ὁ Κομμουνισμός, εἶχε ἐπιλεγεῖ ὡς ὁ κύριος στόχος τῆς φιλοδυτικῆς χριστιανικῆς “Πέμπτης Φάλαγγας” μέσα στήν Ἰνδονησία ἢ ἀκριβέστερα, ὁ σκοπός ἦταν τό ἀριστερῆς κλίσης φιλελεύθερο Ἰσλάμ.

Μετά τό πραξικόπημα, ὁ δυτικο-χρηματοδοτούμενος φασίστας δικτάτορας στρατηγός Suharto χρησιμοποίησε τόν Joop Beck ὡς τόν κύριο σύμβουλό του. Ἐπίσης, στηρίχθηκε ἰδεολογικά στούς “μαθητές”τοῦ Beck. Οἰκονομικά, τό καθεστώς συνδέθηκε μέ χριστιανούς ἐπιχειρηματίες-μεγιστᾶνες, περιλαμβανομένου τοῦ Liam Bian Kie.

Στό πολυπλυθέστερο μουσουλμανικό ἒθνος τῆς Γῆς, τήν Ἰνδονησία, οἱ Μουσουλμάνοι ἦταν στό περιθώριο, τά “άναξιόπιστα” πολιτικά κόμματά τους τέθηκαν ἐκτός νόμου κατά τή διάρκεια τῆς δικτατορίας καί ἀμφότερες ἡ πολιτική (κρυφά) καί ἡ οἰκονομία (φανερά) ὑποβλήθηκαν στόν αὐστηρό ἒλεγχο τῆς χριστιανικῆς, φιλο-δυτικῆς μειονότητας. Μέχρι σήμερα, αὐτή ἡ χριστιανική μειονότητα διαθέτει τό πολύπλοκο καί δηλητηριῶδες δίκτυο ἀνικομμουνιστῶν πολεμιστῶν της, τίς στενά δεμένες ἐπιχειρήσεις, τά καρτέλ καί τή μαφία της, τά μέσα ἐνημέρωσης καί τά “ἐκπαιδευτικά πρατήριά” της -περιλαμβανομένων τῶν ἰδιωτικῶν θρησκευτικῶν σχολείων της, καθώς ἐπίσης καί τούς διαφθαρμένους θρησκευτικούς κήρυκες (πολλοί ἒπαιξαν κάποιον ρόλο στίς σφαγές τοῦ 1965) καί ἂλλους συνεργάτες μαζί μέ τοπικά καί παγκόασμια καθεστῶτα.

Τό ἰνδονησιακό Ἰσλάμ ἒχει περισταλεῖ σέ μιά σιωπηλή μειονότητα, ὡς ἐπί τό πλεῖστον φτωχή καί χωρίς ὁποιαδήποτε ἀξιοσημείωτη ἐπίδραση. Προκαλεῖ μόνο διεθνῆ πρωτοσέλιδα ὃταν οἱ ἀπογοητευμένοι μέ λευκές ρόμπες μαχητές της γκρεμίζουν μπάρες ἢ ὃταν οἱ ἐξτρεμιστές της, πολλοί ἀπό αὐτούς ἦταν Μουτζαχεντίν στόν Σοβιετο-Ἀφγανικό πόλεμο, ἀνατινάζουν νυχτερινά κλάμπ, ξενοδοχεῖα ἢ ἐστιατόρια στό Μπαλί ἢ στή Τζακάρτα.

Ἢ, μποροῦν ἀκόμη νά τό κάνουν πραγματικά;

Ὁ πρώην Πρόεδρος τῆς Ἰνδονησίας καί προοδευτικός Μουσουλμάνος κληρικός, ὁ Abdurrahman Wahid (πεταγμένος ἒξω ἀπό τό γραφεῖο του ἀπό τίς ἐλίτ), κάποια φορά μοῦ εἶπε: “Γνωρίζω ποιός ἀνατίναξε τό ξενοδοχεῖο Marriott στή Τζακάρτα. Δέν ἦταν ἐπίθεση ἀπό Ἰσλαμιστές· ἒγινε ἀπό τίς ἰνδονησιακές μυστικές ὑπηρεσίες, προκειμένου νά δικαιολογήσουν τήν ὑπαρξη καί τον προϋπολογισμό τους καί νά εὐχαριστήσουν τή Δύση.”

* * * * *

“Θά ἒλεγα ὃτι ὁ δυτικός ἰμπεριαλισμός δέν ἒχει σφυρηλατήσει μιά συμμαχία μέ τίς ριζοσπαστικές φατρίες πού δημιούργησε”, μοῦ λέει στό Λονδῖνο ὁ φίλος μου καί κορυφαῖος Μουσουλμάνος διανοούμενος Ziauddin Sardar. Καί συνεχίζει: “Πρέπει νά συνειδητοποιήσουμε ὃτι ἡ ἀποικιοκρατία ἒκανε πολύ περισσότερα ἀπό τήν καταστροφή μουσουλμανικῶν ἐθνῶν καί κουλτουρῶν. Ἒπαιξε μείζονα ρόλο στήν καταστολή καί τήν ἐνδεχόμενη ἐξαφάνιση τῆς γνώσης καί τῆς μάθησης, τῆς σκέψης καί τῆς δημιουργικότητας ἀπό τίς μουσουλμανικές κουλτοῦρες. Ἡ ἀποικιοκρατική σύγκρουση ἂρχισε μέ τόν σφετερισμό τῆς γνώσης καί τῆς μάθησης τοῦ Ἱσλάμ –σφετερισμός πού ἒγινε ἡ βάση τῆς “Εὐρωπαϊκῆς Ἀναγέννησης” καί τοῦ “Διαφωτισμοῦ”–, καί τελείωσε μέ τό ξερίζωμά τους ἀπό τίς μουσουλμανικές κοινωνίες καί ἀπό καί ἀπό τήν ἲδια τήν Ἱστορία. Αὐτό συνέβη μέ δύο τρόπους: μέ φυσική ἐξόντωση – καταστρέφοντας καί κλείνοντας ἰδρύματα μάθησης, ἀπαγορεύοντας συγκεκριμένους τύπους ἰθαγενοῦς γνώσης, σκοτώνοντας τοπικούς στοχαστές καί μελετητές–, καί ξαναγράφοντας τήν Ἱστορία ὡς ἰστορία τοῦ δυτικοῦ πολιτισμοῦ, στήν ὁποία ὑπάγονται ὂλες οἱ ἐλάσσονες ἱστορίες ἂλλων πολιτισμῶν.”

Τί μεγάλο καί τρομακτικό ταξίδι ἒχει γίνει ἀπό τίς ἐλπίδες τῶν ἀνθρώπων μετά τόν Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι τή ὁλοκληρωτικό σκοτάδι τῆς ἐποχῆς μας!

Ὁ μουσουλμανικός κόσμος εἶναι σήμερα πληγωμένος, ταπεινωμένος καί σέ κατάσταση σύγχισης – σχεδόν πάντα σέ θέση ἂμυνας.

Παρεξηγημένος ἀπό τούς ξένους καί, συχνά, ἀπό τούς δικούς του ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ἀναγκάζονται νά βασιστοῦν στή δυτική καί χριστιανική ἀντίληψη τοῦ κόσμου. Ὃ,τι καθιστοῦσε τήν κουλτούρα τοῦ Ἰσλάμ τόσο ἐλκυστική – ἡ ἀνεκτικότητα, ἡ μάθηση, τὀ ἐνδιαφέρον γιά τήν εὐημερία τῶν ἀνθρώπων–, ἒχει ἀκρωτηριαστεῖ ἀπό τό βασίλειό του, ἒχει καταστραφεῖ ἀπ’ ἒξω. Ἒμεινε εἶναι μόνο ἠ θρησκεία.

Σήμερα, οἱ περισσότερες μουσουλμανικές χῶρες κυβερνῶνται ἀπό δεσπότες/τυράννους, ἀπό στρατιωτικές καί διεφθαρμένες κλίκες. Ὃλες τους στενά συνδεδεμένες μέ τή Δύση, τό παγκόσμιο καθεστώς της καί τά συμφέροντά της.

Ὃπως ἒκαναν σέ πολλά σπουδαῖα ἓθνη καί Αὐτοκρατορίες τῆς Νότιας καί Κεντρικῆς Ἀμερικῆς, καθώς ἐπίσης καί στήν Ἀφρική, οἱ δυτικοί εἰσβολεῖς καί ἀποικιοκράτες ἐπέτυχαν νά ἐκμηδενίσουν/ἐξολοθρεύσουν σπουδαίες μουσουλμανικές κουλτοῦρες.

Αὐτό πού τίς ἀντικατέστησε μέ βία ἦταν ἠ Ἀπληστία, ἡ Διαφθορά καί ἡ Κτηνωδία.

Φαίνεται πώς κάθε τί πού βασίζεται στήν ἑτερότητα, σέ μή-χριστιανικά ἰδρύματα, κονιορτοποιεῑται ἀπό τήν Αὐτοκρατορία. Μόνο οἱ μέγιστες καί ἀνθεκτικές κουλτοῦρες συνεχίζουν νά ἐπιβιώνουν.

Κάθε φορά πού μιά μουσουλμανική χώρα προσπαθεῖ νά ἐπιστρέψει στήν Οὐσία της, νά βαδίσει τόν δικό της σοσιαλιστικό καί κοινωνικά προσανατολισμένον δρόμο της –εἲτε πρόκειται γιά τό Ἰράν, τήν Αἲγυπτο, τήν Ἰνδονησία, ἢ πιό πρόσφατα γιά τό Ἰράκ, τήν Λιβύη ἠ τή Συρία–, βασανίζεται καί καταστρέφεται ἀνελέητα.

Ἡ θέληση τοῦ λαοῦ της τσακίζεται –ἀνεπίσημα–, καί οἱ δημοκρατικά ἐκφρασμένες ἐπιλογές της ἀνατρέπονται.

Γιά δεκαετίες, ἡ Παλαιστίνη δέν εἶναι ἐλεύθερη οὒτε ἒχει τά στοιχειώδη ἀνθρώπινα δικαιώματα. Τό Ἰσραήλ καί ἡ Αὐτοκρατορία φτύνουν τό δικαίωμα τοῦ αὐτοπροσδιορισμοῦ της. Οἰ Παλαιστίνιοι εἶναι κλειδωμένοι σἐ γκέττο, ταπεινωμένοι καί δολοφονημένοι. Γιά μεριούς ἀπό αὐτούς μόνο ἡ θρησκεία τούς ἒχει ἀπομείνει.

Ἡ Ἀραβική Ἂνοιξη” ἐκτροχιάστηκε καί ἐξολοθρεύτηκε παντοῦ –ἀπο τήν Αἲγυτπο μέχρι το Μπαχρέϊν–, καί τά παλιά καθεστῶτα καί ὁ στρατός ξαναγύρισαν στήν ἐξουσία.

Ὃπως οἱ Ἀφρικανοί, οἱ Μουσουλμάνοι πληρώνουν τρομακτικό ἀντίτιμο ἐπειδή γεννήθηκαν σέ χῶρες πλούσιες σέ φυσικούς πόρους. Ἐπίσης, τούς ἀποκτηνώνουν (οἱ χριστιανοί τῆς Δύσης) ἐπειδή ἒχουν, μαζί μέ τήν Κίνα, τόν σπουδαιότερο πολιτισμό στήν Ἱστορία, ἒναν πολιτισμό πού ἐπισκιάζει κάθε κουλτούρα τῆς Δύσης.

* * * * *

Στίς τελευταῖες πέντε δεκαετίες, περίπου 10 ἑκατομμύρια Μουσουλμάνοι δολοφονήθηκαν ἐπειδή οἱ χῶρες τους δέν ὑπηρετοῦν τήν Αὐτοκρατορία. ἢ ἐπειδή δέν τήν ὑπηρέτησαν ὁλόψυχα ἢ ἁπλῶς ἐπειδή ἦταν στό δρόμο της. Τά θύματα ἦταν Ἰνδονήσιοι, Ἰρακινοί, Ἀλγερινοί, Ἀφγανοί, πακιστανοί, Ὑεμενιανοί, Σύριοι, Λιβανέζοι, Αἰγύπτιοι καί οἱ πιλῖτες τοῦ Μάλι, τῆς Σομαλίας, τοῦ Μπαχρέϊν καί πολλῶν ἂλλων χωρῶν.

Ἡ Δύση ἀναγνώρισε τά πιό τρομακτικά τέρατα, πέταξε σ’ αὐτά δισεκατομμύρια δολλάρια, τά ὂπλισε, τούς ἒδωσε προχωρημένη στρατιωτική ἐκπαίδευση κι ἒπειτα τ’ ἂφησε ἀσύδοτα, τ’ ἀμόλησε.

Οἱ χῶρες πού ἀναπαράγουν τήν τρομοκρατία, ἡ Σαουδική Ἀραβία καί τό Κατάρ, εἶναι μερικές ἀπό τίς στενότερες συμμάχους τῆς Δύσης καί δέν τιμωρήθηκαν ποτέ γιά τήν ἐξαγωγή τρόμου μέσα σέ ὃλον τόν Μουσουλμανικό κόσμο.

Σπουδαῖα μουσουλμανικά κοινωνικά κινήματα ὃπως ἡ Χεζμπολάχ, πού σήμερα ἐμπλέκεται σέ θανάσιμη σύγκρουση μέ τον ISIS, ἀλλά βοηθάει καί τόν Λίβανο στή μάχη του ἐναντίον τῆς ἰσραηλινῆς εἰσβολῆς, βρίσκονται στή “λίστα τῶν τρομοκρατῶν” πού ἒφτιαξε ἡ Δύση. Αὐτό ἐξηγεῖ πολλά σέ κάποιον πού εἶναι προσεκτικός.

Εἰδωμένη ἀπό τή Μέση Ἀνατολή, φαίνεται ὃτι ἡ Δύση, ἀκριβῶς ὃπως στίς Σταυροφορίες, σκοπεύει στήν ἀπόλυτη καταστροφή τῶν μουσουλμσνικῶν χωρῶν καί τῆς μουσουλμανικῆς κουλρτούρας.

Ὃπως ἡ μουσουλμανική θρησκεία, ἒτσι καί ἠ Αὐτοκρατορία: ἀποδέχεται μόνο τά ἂτολμα κλαδιά, ἐκεῖνα πού ἀποδέχονται τόν ἀκραῖο Καπιταλισμό καί τή δεσπόζουσα θέση τῆς Δύσης στόν Κόσμο. Ὀ μοναδικός ἂλλος ἀνεκτός τῦπος Ἰσλάμ εἶναι ἐκεῖνος πού κατασκευάζεται ἀπό τήν ἲδια τή Δύση καί ἀπό τούς συμμάχους της στό Κόλπο – καθορισμένος νά μάχεται ἐναντίον τῆς προόδου καί τῆς κοινωνικῆς δικαιοσύνης· ἐκεῖνος πού καταβροχθίζει τούς δικούς της ἀνθρώπους.

* Ὁ Andre Vltchek εἶναι μυθιστοριογράφος, κινηματογραφιστής καί δημοσιογράφος-ἐρευνητής. Ἒχει καλύψει πολέμους καί συγκρούσεις σέ δεκάδες χωρῶν. Ἀποτέλεσμά τους εἶναι τό τελευταῖο βιβλίο του Fighting Against Western Imperialism / Μαχόμενοι Ἐνάντια στόν Δυτικό Ἰμπεριαλισμό. Ὁ ἐκδοτικός οἶκος Pluto ἐξέδωσε τή συζήτηση μέ τόν Noam Chomsky On Western Terrorism / Περί Δυτικῆς Τρομοκρατίας. Ξανακυκλοφορεῖ τό θρυλικό πολιτικό μυθιστόρημά τουPoint of No Return / Σημεῖο χωρίς ἐπιστροφή. Ἡ Oceania / Ὠκεανία εἶναι τό βιβλίο του γιά τόν δυτικό ἰμπεριαλισμό στόν Νότιο Εἰρηνικό. Τό προκλητικό βιβλίο του γιά τήν Ἰνδονησία μετά τόν Suharto καί τό ἀγοραῖο-φονταμενταλιστικό μοντέλο ἒχει τίτλο Indonesia – The Archipelago of Fear / Ἰνδονησία: Τό Ἀρχιπέλαγος τοῦ Τρόμου. Τό ντοκυμανταίρ του Rwanda Gambit ἀναφέρεται στήν ἰστορία τῆς Ρουάντα καί τή λεηλασία τῆς Λαϊκῆς Δημοκρατίας τοῦ Κονγκό.

Μετά ἀπό πολλά χρόνια ζωῆς στή Λατινική Ἀμερική καί τήν Ὡκεανία, ὁ Vltchek κατοικεῖ καί ἐργάζεται στήν Ἀνατολική Ἀσία καί τήν Ἀφρική. Μπορεῖτε νά ἐπισκεφθεῖτε τήν ἱστοσελίδα ἢ τόTwitter του.

Σημείωση: Ἐνημέρωσα τόν Andre Vltchek γιά τή δημοσίευση τοῦ δοκιμίου του στά Ἑλληνικά καί στήν ἀπάντησή του ἒγραψε, ἀνάμεσα σέ ἀλλα, καί κάτι σημαντικό γιά κάθε διαβαστῆ τοῦ κειμένου: “Δέν εἶμαι Μουσουλμάνος κ. Θεμελῆ. Δέν ἐμπιστεύομαι καμμία θρησκεία – ἀπολύτως. Ἀλλά προσπαθῶ νά συνεγείρω τούς ἀναγνῶστες μου γιά τίς λανθασμένες ἀντιλήψεις πού διαδόθηκαν, γιά δεκαετίες καί αἰῶνες, ἀπό τούς δυτικούς κατασκευαστές παραπληροφόρησης καί προπαγάνδας. [“I am not a Muslim, Mr. Themelis. I do not trust any religion, whatsoever. But I am trying to alert my readers about wrong perceptions, which were being disseminated, for decades and centuries, by Western manufacturers of disinformation and propaganda.”]

Πηγή:"vulcanactiv.wordpress"

Σημείωση ιστολογίου: Η επιλογή της ψωτογραφίας δική μου