Η στάση του ΣΥΡΙΖΑ στην περίπτωση του ΕΝΦΙΑ ή ο ΣΥΡΙΖΑ σαν ο ΟΗΕ της ελληνικής πολιτικής

Του Γιάννη Φωτιάδη*

Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΝΦΙΑ (ΚΑΙ ΑΥΡΙΟ ΤΩΝ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΩΝ) ΚΑΙ Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Τα ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ συμφωνούν και ομονοούν: Ο «λαός» πρέπει να οργανώσει την απάντηση του στον «κοινωνικά άδικο» ΕΝΦΙΑ, όπως ασφαλώς αύριο και στους πλειστηριασμούς ακινήτων στο κλάσμα της αντικειμενικής τους αξίας, και στην πράξη να τα καταργήσει. Η λαϊκή αυτή απάντηση θα πρέπει να έχει σαν κορυφαία πράξη, σε ότι αφορά τον ΕΝΦΙΑ, την άρνηση πληρωμής ΕΝΦΙΑ από τους πολίτες. Αυτό προτείνουν, κυρίως με έμμεσο τρόπο, τα ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.

ΤΟ ΡΙΣΚΟ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ ΡΙΣΚΟ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Η άρνηση της πληρωμής ΕΝΦΙΑ καθώς και πολλές από τις ακτιβίστικες ενέργειες που μπορούν να γίνουν, όπως αυτές της Ζακύνθου, έχουν τα ρίσκα τους και το κόστος τους για τους πολίτες στο βαθμό που αντιτίθενται στη τυπική νομιμότητα του καθεστώτος. Π.χ. καταλογισμός προστίμων και στο βάθος πλειστηριασμοί ακινήτων για τους αρνητές πληρωμής ή ποινικές διώξεις για τους ακτιβιστές.

Εδώ γεννάται το εξής ερώτημα: Ο ΣΥΡΙΖΑ που προτείνει στους πολίτες να «παρανομήσουν», σαν τρόπο αντίστασης, αναλαμβάνοντας οι ίδιοι και τα αντίστοιχα ρίσκα, τι «παρανομία» και ποιό αντίστοιχο ρίσκο είναι διατεθειμένος να αναλάβει ο ίδιος; Η απάντηση είναι εμφανής: Καμιά «παρανομία» και κανένα ρίσκο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΣΑΝ Ο ΟΗΕ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ – Η ΘΕΜΕΛΙΩΔΗΣ ΑΔΙΚΙΑ

Πρέπει να ξεκαθαρισθεί ότι η ανάπτυξη των κοινωνικών κινημάτων δεν μπορεί να γίνει με απόλυτα νόμιμους τρόπους στο βαθμό που το καθεστώς (το οποιοδήποτε καθεστώς) φροντίζει να κτίζει μια νομιμότητα καθώς και να δίνει μια ερμηνεία της νομιμότητας τέτοια ώστε να εμποδίζονται οι κοινωνικές αντιστάσεις.

Έτσι το Κίνημα των Πλατειών ή τα Κινήματα Δεν Πληρώνω είχαν, αναγκαστικά, και τις «παράνομες» πλευρές τους και σαν συνέπεια αντιμετώπισαν την κρατική καταστολή στους δρόμους και τις ποινικές διώξεις των ακτιβιστών αντίστοιχα.

Ποια ήταν η στάση του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτές τις κινηματικές περιπτώσεις; Η στήριξη με σκληρές αντικυβερνητικές ανακοινώσεις των κινημάτων που μάτωναν κυριολεκτικά και μεταφορικά από τις καταστολές του καθεστώτος και ταυτόχρονα η απόλυτη τήρηση της τυπικής νομιμότητας.

Κατ’ αυτό τον τρόπο ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μετατραπεί σε κάτι σαν τον ΟΗΕ της ελληνικής πολιτικής και κοινωνικής ζωής: Όπως ο ΟΗΕ βγάζει καταδικαστικές ανακοινώσεις για τους εγκληματικούς βομβαρδισμούς που υφίστανται οι Παλαιστίνιοι από το κράτος του Ισραήλ και πέρα από αυτό τίποτα άλλο, έτσι και ο ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στους βομβαρδισμούς που διαπράττει το καθεστώς στην ζωή των πολιτών περιορίζεται μόνο σε ανακοινώσεις, ενδεχομένως πιο σκληρές στη διατύπωση από τις αντίστοιχες του ΟΗΕ, και λόγια στήριξης. Λόγια και λέξεις όμως και τίποτα άλλο.

Η μια πλευρά, δηλαδή, αυτή των κινημάτων, καταθέτει αίμα και η άλλη πλευρά, αυτή του ΣΥΡΙΖΑ, καταθέτει λέξεις. Μήπως υπάρχει λοιπόν μια θεμελιώδης αδικία;

ΞΕΠΕΡΝΩΝΤΑΣ ΤΗ ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ ΑΔΙΚΙΑ – ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΝΦΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΥΣ

Γεννάται λοιπόν το εξής ερώτημα: Τι θα μπορούσε να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, στις περιπτώσεις των κινημάτων, ώστε να μην ξεπέφτει στη θεμελιώδη αδικία που περιέγραψα παραπάνω;

Θα προσπαθήσω να απαντήσω με συγκεκριμένες προτάσεις ειδικά για την τρέχουσα περίπτωση του ΕΝΦΙΑ και των πλειστηριασμών, ώστε να διατηρήσω μια οικονομία για το κείμενο. Απλώς κάνοντας μια νύξη στην περίπτωση του Κινήματος των Πλατειών θα μπορούσα να σημειώσω μια παραδειγματική ενέργεια: Τουλάχιστον θα μπορούσε να αγοράσει μαζικά και να μοιράσει στους διαδηλωτές αντιασφυξιογόνες μάσκες.

Ως προς τον ΕΝΦΙΑ:

Θα μπορούσε να ανακοινώσει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι όταν γίνει κυβέρνηση αναλαμβάνει την υποχρέωση να αντιστρέψει όλες τις επιπτώσεις που έχουν υποστεί αυτοί που δεν πλήρωσαν ΕΝΦΙΑ, πλην των περιπτώσεων που αφορούν την μεγάλη ακίνητη περιουσία. Σαν επιπτώσεις λογίζονται, για παράδειγμα, οι καταλογισμοί τόκων και προστίμων, καθώς και οι πλειστηριασμοί ακινήτων.

Ως προς τους πλειστηριασμούς ακινήτων:

Θα μπορούσε να ανακοινώσει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι όταν γίνει κυβέρνηση αναλαμβάνει την υποχρέωση να αντιστρέψει όλους τους πλειστηριασμούς ακινήτων αυτών που δεν είχαν τη δυνατότητα να πληρώσουν, χωρίς να καταβληθεί καμιά αποζημίωση προς τους αγοραστές. Το τελευταίο είναι σημαντικό: Η προειδοποίηση προς τους αγοραστές μπορεί να λειτουργήσει αποτρεπτικά προς την επιτυχία των πλειστηριασμών.

ΟΙ ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ…

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μπορούν να αντιπαραταχθούν, στις παραπάνω προτάσεις, διάφορες αντιρρήσεις και επιφυλάξεις. Ακόμη καλύτερα, μπορεί να υπάρξουν βελτιώσεις στην διατύπωση των προτάσεων. Και το νομικό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ ασφαλώς μπορεί να βοηθήσει σε αυτό. Ακόμη πολύ καλύτερα, μπορεί να υπάρχουν άλλες προτάσεις, πολύ καλύτερες. Και οποιαδήποτε πρόταση είναι απαραίτητο να οργανωθεί με σοφία. Ωστόσο οι αντιρρήσεις και οι επιφυλάξεις δεν μπορούν να οδηγούν στην άρνηση οποιουδήποτε ρίσκου και επομένως στην ακινητοποίηση της πολιτικής και στην διαιώνιση της θεμελιώδους αδικίας.

ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΘΕΜΕΛΙΩΔΟΥΣ ΑΔΙΚΙΑΣ

Είναι σημαντικό, κατά τη γνώμη μου, να προσδιορισθεί τι βρίσκεται στη βάση της θεμελιώδους αδικίας. Εγώ προτείνω και αυτή την άποψη (ανάμεσα και σε άλλες ερμηνείες):

Στον ΣΥΡΙΖΑ, σαν πολιτική οντότητα, της απαραίτητης συναισθηματικής και ψυχικής νοημοσύνης υπερισχύει η κομματική νοημοσύνη (υπολογισμοί κομματικής ισχύος). Να δώσω μια επεξηγηματική εικόνα: Για τον άνθρωπο που αυτοκτονεί σήμερα από οικονομική απελπισία δεν τον αφορούν οι μεγάλες φροντίδες του ΣΥΡΙΖΑ για το πως θα γίνει κυβέρνηση αύριο. Αντίθετα, τον αφορούν αυτά που δεν έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ, αναλαμβάνοντας και τα ρίσκα του, σήμερα, προκειμένου να ελαττώσει το βάρος της απελπισίας του που τον οδήγησε στην αυτοκτονία.

ΤΙ ΛΕΓΕΤΑΙ ΣΤΑ «ΚΑΦΕΝΕΙΑ»

Αυτό που εγώ, όμορφα και οργανωμένα, το χαρακτηρίζω και το περιγράφω σαν «θεμελιώδη αδικία», στα «καφενεία» το περιγράφουν κάπως διαφορετικά:

«Ο ΣΥΡΙΖΑ», λένε, «δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για μας. Γι’ αυτούς το παραδάκι να τρέχει τώρα με τους μισθούς βουλευτών και ευρωβουλευτών και τις κρατικές επιχορηγήσεις και αύριο τα διάφορα οφέλη της κυβερνητικής εξουσίας και σκασίλα τους για εμάς. Εγώ δηλαδή που πεινάω τώρα και δεν μπορώ να πληρώσω τώρα τους φόρους μου, τι κάνει αλήθεια για μένα, τώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ; Τι σημασία θα έχει για μένα να βγει ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση όταν θα έχω χάσει το σπίτι μου;».

Ας δώσουμε τώρα μια περισσότερο ορθή πολιτική εξήγηση:

Ο ΣΥΡΙΖΑ επιζητά την ανάπτυξη κοινωνικών κινημάτων τα οποία αντικειμενικά μπορούν να λειτουργήσουν σαν μοχλοί πολιτικής ανατροπής και επομένως να υποβοηθήσουν τον στόχο κατάκτησης της κυβερνητικής εξουσίας. Ωστόσο δεν είναι διατεθειμένος να «εκτεθεί» στα κινήματα αυτά ώστε να μην παρουσιασθούν οποιοιδήποτε πολιτικοί κίνδυνοι. Από την άλλη, αν τα κινήματα κατασταλούν, η κοινωνική αγανάκτηση που θα υπάρξει, παρά τις πικρίες που θα έχουν δημιουργηθεί για την μη εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ ενεργότερη υποστήριξη των κινημάτων, θα κατευθυνθεί αναγκαστικά και σχεδόν απελπισμένα προς τον ΣΥΡΙΖΑ.

Παρατηρούμε ότι σε οποιαδήποτε περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κερδισμένος. Η κοινωνία όμως όχι.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ

Ωστόσο, η μη ανάληψη ρίσκων, αντίθετα από αυτό που προσδοκά η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, δεν απομακρύνει αντίστοιχα και τους κινδύνους στην προσπάθεια κατάληψης της κυβερνητικής εξουσίας. Μάλλον συμβαίνει το αντίθετο. Θα δώσω πάλι μια εικόνα:

Στην σημερινή πολιτική συγκυρία εμφανίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, περίπου, να εκλιπαρεί βουλευτές, Κουβέλη, κλπ., να μην συντρέξουν σε εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Αυτή η εικόνα κυριαρχεί στο πολιτικό σκηνικό. Εικόνα ασφαλώς πολιτικά επιζήμια για την πολιτική οντότητα που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ.

Αντίθετα όμως, αν μπει κανείς στη λογική των προτάσεων μου θα δει ότι το βάρος των προσπαθειών μετατίθεται στη κοινωνία, με την διαφορά ότι η κοινωνία στην περίπτωση αυτή δεν βοηθιέται με λέξεις, αλλά με πράξεις. Πράξεις που μπορούν πραγματικά να ενισχύσουν τη δυναμική ανατροπής από την ίδια την κοινωνία. Τότε τα παρακάλια σε πολιτικούς παράγοντες θα είναι αχρείαστα και ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταστεί πραγματική δύναμη κοινωνικής ανατροπής, στη πράξη και όχι στα λόγια.

ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΘΡΑΣΟΣ ΚΑΙ Η ΠΙΘΑΝΗ «ΕΚΔΙΚΗΣΗ» ΤΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ

Πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ κατηγορούν την κοινωνία ότι παραμένει απαθής. Ότι δηλαδή δεν ξεσηκώνεται όσο πρέπει απέναντι στην επίθεση που δέχεται. Με βάση τα παραπάνω αυτό μου φαίνεται σαν κάποιο είδος πολιτικού θράσους.

Θα ήθελα, επίσης, να παρουσιάσω την εξής σκέψη:

Γιατί να εξεγερθεί η κοινωνία; Για να ωφελείται, σε τελευταία ανάλυση και σε οποιαδήποτε περίπτωση, η, αυξημένης κομματικής νοημοσύνης, πολιτική οντότητα που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ, ενώ οι αγωνιζόμενοι πολίτες τραβάνε τα ζόρια; Ας τα βγάλει πέρα μόνος του, όπως αφήνει και εμάς μόνους μας, λέει αυτή η λογική. Μήπως επομένως βρισκόμαστε μπροστά και σε ένα είδος «εκδικητικότητας» απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ; Και είναι γνωστό από την ψυχολογία ότι προκειμένου να εκδικηθείς κάποιον, κάποιες φορές, δεν λογαριάζεις αν ταυτόχρονα βλάπτεσαι και εσύ.

* Ο Γιάννης Φωτιάδης είναι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ

Πηγή:http://www.iskra.gr/index.php?