O Captain! My Captain!

O Captain! My Captain! 

Ξύπνα το πρωί και άδραξε τη μέρα σου o captain, my captain! Μεγαλώσαμε με τις δύο αυτές ρήσεις που ακούγονταν ξανά και ξανά στον "Κύκλο των χαμένων ποιητών" Τα όνειρα, οι φόβοι, οι ελπίδες, οι προσδοκίες και οι απογοητεύσεις μιας χούφτας νέων που μόλις ξεκινούσαν τη ζωή τους. Μεγαλώσαμε με αυτήν την ταινία, κλάψαμε και ερωτευτήκαμε αυτόν τον captain μέσα από το ποίημα του 

Walt Whitman  που αν και αναφέρεται σε μία άλλη πραγματικότητα, πολύ ξένη προς εμάς, έχει τον τρόπο του να μας ξεσηκώνει. 

Τα μάτια του Ρόμπιν είχαν πάντα μία απέραντη θλίψη, όσο πλατύ κι αν ήταν το χαμόγελό του. Έχουμε δει πολλά άδοξα φινάλε στις ζωές των διάσημων αλλά τούτο εδώ μου ράγισε κυριολεκτικά την καρδιά γιατί ένιωσα να χάνεται μαζί με αυτόν τον άνθρωπο και κάτι δικό μου. Ένιωσα να χάνονται μαζί του όλες μου οι παιδικές και εφηβικές αναμνήσεις. Από τον "Βασιλιά της σιωπής" ως τον "Κύκλο των χαμένων ποιητών", το "Θα σε βρω στον παράδεισο" και τον "Κάπτεν Χουκ", πάντα έχω να θυμάμαι αυτό το δακρυσμένο χαμόγελο με τα πιο αστραφτερά και λυπημένα μάτια όλου του κόσμου. Έχω πάρει τόσα ερεθίσματα και τόσο κουράγιο από αυτόν τον άνθρωπο και νομίζω πως δεν είμαι η μοναδική. Τι ειρωνεία όμως της τύχης να έχεις χαρίσει τόση ελπίδα και αισιοδοξία στον κόσμο και να μη σου απέμεινε ούτε μια σταλιά για σένα, για να κρατηθείς.. Άσχημο πράγμα η απόγνωση και πίσω από όλες αυτές τις φανταχτερές ζωές ποτέ δεν ξέρουμε τι πόνος κρύβεται..

Δεν μπορεί όμως, θα σε βρούμε στον παράδεισο Ρόμπιν... 

Πηγή:http://andromeda-mygalaxy.blogspot.gr/2014/08/o-captain-my-captain.html

Προσθήκη ιστολογίου:

ΩΡΑ ΣΟΥ ΚΑΛΗ ROBIN...