Η μαμά φώναξε στη μικρή Σοφία:
- Έλα, Σοφία, έλα, ροδάκινο.
- Όσι, ζε σέλω!
είπε η μικρή Σοφία και στραβομουτσούνιασε.
- Γιατί παιδί μου δεν τρως ροδάκινα;
ρώτησε η μαμά με αγωνία.
- Πώς θα μεγαλώσεις και θα αποκτήσεις νου και γνώση άμα δεν τρως τις βιταμίνες σου;
- Ζε σέλω σου λέω, να το πετάτσεις στα σκουπίδια.
- Μα δεν είναι σωστό παιδί μου να πετάμε τον κόπο των ανθρώπων στα σκουπίδια. Είναι ο καρπός της γης.
- Όσι, να το πετάτσεις, να το πετάτσεις, να το πετάτσεις! Ζε με νοιάζει!
- Παιδί μου, μεθαύριο που θα μεγαλώσεις και θα γίνεις μια μεγάαααλη κυβερνητική εκπρόσωπος, έτσι θα μιλάς για την αγροτική παραγωγή; Τι θα σκέφτεται για σένα ο άνθρωπος που κοπιάζει για να παράξει την τροφή σου;
- Σεσμένο τον έχω! Εγώ σα ζίνω μια μεγάαααλη υπουρζίνα τσε όλοι σα με σέβονται τσε σα με υπολήπονται τσε θα μου μιλάνε με το σεις τσε με το σας τσε σα πάω τσε στο εξωτερικό τσε σα ζίνω μεγάλη τσε τρανή! Με τα ροδάκινα σα ασχολούμαι τώρα καλέ μαμά; Αααααα!
Και με το "Αααααα" η μικρή Σοφία άρχισε να τσιρίζει και να τραβάει τις κοτσίδες της, ώσπου η μαμά της απελπίστηκε και κατάλαβε οτι δεν είχε πολλές ελπίδες με αυτό το παιδί. Αλλά είπε να κάνει μια τελευταία προσπάθεια:
- Φάε παιδάκι μου το ροδάκινό σου, να, το βλέπεις; Γιατί αλλιώς θα το δώσω να το φάει η μεγάλη αρκούδα Πούτι!
- Όσι, όσι, όσι!
φώναξε η μικρή Σοφία τρομαγμένη!
- Όσι στην αρκούδα Πούτι! Είναι κακιά τσε τρώει τα παιζάκια!
Η μικρή Σοφία πήρε όλα τα ροδάκινα από το τραπέζι, τα πέταξε κάτω και άρχισε να τα πατάει με τα δυο της ποδαράκια μέχρι να γίνουν αλοιφή.
- Να, να, να, να!
Όταν μεγάλωσε και έγινε Υπουργός, διέταξε να σβηστούν από όλα τα σχολικά βιβλία οι ιστορίες με ροδάκινα. Έτσι, στα αναγνωστικά του δημοτικού, έμεινε μόνο η ιστορία με το μήλο:
- Λόλα, να ένα μήλο.
- Μήλα, Μίμη.
Έλα Μίμη, έλα.
Έλα, μήλα μέλι..
Πηγή:http://kerasiakrinoi.blogspot.gr/2014/08/blog-post_39.html
Σχόλιο ιστολογίου:
Να και μία άλλη σελίδα του Αναγνωστικού (ελαφρώς τροποποιημένη)
Γκίκας... αυτό το όνομα απο τότε που τόμαθα απο το Αναγνωστικό μου έχει ..."κάτσει"
Οσο για τη βούλτεψη τι καλύτερο να περιμένει κανείς ... (στο χωριό μου θα την έλεγαν ...βουλτιά...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.