Η προσοχή των περισσοτέρων έχει στραφεί στο, ενδεχομένως κωμικοτραγικό, «γαλλικό δράμα», το οποίο ξεκίνησε ουσιαστικά από τις ευρωεκλογές - όπου το κυβερνών κόμμα «ηττήθηκε κατά κράτος», με ορισμένους Γάλλους να απαιτούν τη σύσταση μίας κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας (πηγή).
Η ξαφνική παραίτηση όμως της γαλλικής κυβέρνησης, δύο ημέρες μετά την τοποθέτηση του ιταλού διοικητή της ΕΚΤ εναντίον της πολιτικής λιτότητας της ΕΚΤ, καθώς επίσης μία ημέρα μετά τις επιθέσεις των νομπελιστών οικονομολόγων εναντίον της καγκελαρίου για το ίδιο θέμα, τεκμηριώνει πιθανότατα πως, πίσω από το «γαλλικό θέατρο» με ευρωπαϊκές διαστάσεις που παρατηρούμε να εξελίσσεται, κρύβονται πολλές σκοπιμότητες.
Πόσο μάλλον όταν δεν πρόκειται ουσιαστικά για την πτώση μίας κυβέρνησης, αλλά για έναν ευρύτερο ανασχηματισμό - αφού δόθηκε απλά η εντολή στον πρωθυπουργό, από τον αποτυχημένο πρόεδρο, να σχηματίσει μία νέα κυβέρνηση.
Η βασική αιτία βέβαια ήταν η ραγδαία άνοδος του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου, το οποίο επιθυμεί την εγκαθίδρυση ενός άλλου πολιτικού συστήματος στη Γαλλία, αντίπαλου των καθιερωμένων - με κεντρικά χαρακτηριστικά τον εθνικοσοσιαλισμό (ανάλυση), καθώς επίσης την έξοδο από το ευρώ.
Εν τούτοις η κατάρρευση της Ευρωζώνης, εάν συνεχιστεί η ίδια πολιτική, δεν θα προέλθει μόνο από τη Γαλλία - παρά το ότι η οικονομία της ευρίσκεται σε διαρκή υποχώρηση, η ανεργία αυξάνεται, έχουν δημιουργηθεί συναισθήματα μίσους εναντίον των μεταναστών, ενώ η κοινωνία της είναι πολύ περισσότερο εκρηκτική και επαναστατική, συγκριτικά με άλλες χώρες.
Οι εστίες πυρκαγιάς
Η κατάρρευση, μοναδική λύση εναντίον της οποίας είναι η πολιτική ένωση της Ευρωζώνης και όχι απλά η «άρση» της πολιτικής λιτότητας, θα προέλθει από πολλές άλλες χώρες - οι οποίες ευρίσκονται στον προθάλαμο της καταστροφής. Αν και η μεγαλύτερη όλων δε είναι η Ιταλία, στην οποία τα συσσωρευμένα προβλήματα είναι τεράστια , ενώ οφείλει στη Γαλλία περί τα 500 δις € ή το 20% του γαλλικού ΑΕΠ (παλαιότερο γράφημα), δεν πρέπει κανείς να υποτιμάει τις υπόλοιπες - ειδικά την Ισπανία.
# Πατήστε στην εικόνα για zoom #
Δεν πρέπει επίσης να υποτιμάει κανείς το τεράστιο τραπεζικό πρόβλημα της Ευρωζώνης , το οποίο θα μπορούσε να ξεφύγει από τον έλεγχο ανά πάσα στιγμή - ειδικά τα κόκκινα δάνεια στις αδύναμες οικονομίες, τα οποία είναι πολύ μεγαλύτερα, από όσο θέλει να μας πείσει η ΕΚΤ.
Η πρόσφατη αναφορά στα κόκκινα, στα μη εξυπηρετούμενα δηλαδή δάνεια της Κύπρου, τα οποία συνεχίζουν να αυξάνονται μήνα με το μήνα (γράφημα) είναι αρκετή για να καταλάβουμε το μέγεθος του προβλήματος -αφού σε μία ανάλογη θέση θα βρίσκεται η Ελλάδα, καθώς επίσης πολλές άλλες χώρες της ΕΕ.
Όπως φαίνεται από το γράφημα, τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια των κυπριακών τραπεζών πλησιάζουν το τρομακτικό ποσοστό του 50% των συνολικών - γεγονός που σημαίνει πως ο ένας στους δύο οφειλέτες δεν πληρώνει, καθώς επίσης πως οι τράπεζες του νησιού είναι στην πραγματικότητα χρεοκοπημένες.
Η επιδιωκόμενη τραπεζική ένωση βέβαια θα έσωζε πιθανότατα το χρηματοπιστωτικό σύστημα - σε καμία περίπτωση όμως την Ευρωζώνη, η μοναδική λύση της οποίας είναι η πολιτική ένωση. Εναλλακτικά, η ελεγχόμενη επιστροφή όλων των χωρών μαζί στην αφετηρία - στην «προ ευρώ εποχή» δηλαδή, με ευρείες διαγραφές, καθώς επίσης με αναδιαρθρώσεις χρεών.
Τα επιτόκια δανεισμού
Ένας ακόμη παράγοντας κινδύνου κατάρρευσης της Ευρωζώνης, είναι αναμφίβολα τα επιτόκια δανεισμού των επιχειρήσεων της πραγματικής οικονομίας - παρά το ότι οι περισσότεροι, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, «θριαμβολογούν» για την πτώση των επιτοκίων δανεισμού του δημοσίου (ομόλογα).
Προφανώς δεν κατανοούν πως, αφενός μεν τα πραγματικά επιτόκια (αφαιρουμένου του πληθωρισμού) είναι τεράστια, λόγω του αποπληθωρισμού, αφετέρου πως η «συγκράτηση» τους οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην ΕΚΤ.
Ειδικά η Ελλάδα, το εμπορικό έλλειμμα της οποίας συνεχίζει να αυξάνεται, λόγω της κατακόρυφης μείωσης των εξαγωγών της (γεγονός που σημαίνει πως η πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης απέτυχε παταγωδώς), δεν έχει απολύτως κανένα λόγο να θριαμβολογεί - ενώ, ακόμη και αν επιτύχει τον περιορισμό των δημοσίων χρεών της, απευθυνόμενη στο κλαμπ του Παρισιού, ή μία αναπτυξιακή βοήθεια εκ μέρους της Γερμανίας, όπως ανακοινώνεται, δεν πρόκειται να ξεφύγει από το τέλμα.
Στο θέμα των επιτοκίων τώρα, το πραγματικό δανειακό κόστος των επιχειρήσεων του Νότου έχει αυξηθεί κατακόρυφα - γεγονός που σημαίνει πως από την πολιτική της ΕΚΤ ωφελούνται μόνο τα κράτη και οι τράπεζες. Αυτό είναι το συμπέρασμα της πρόσφατης έκθεσης του ΔΝΤ (πηγή), από την οποία προέρχεται το γράφημα που ακολουθεί (με κόκκινο η Ισπανία, με πορτοκαλί η Ιταλία και με μπλε η Γερμανία).
Εκτός των επιτοκίων βέβαια, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις της πραγματικής οικονομίας υποφέρουν επίσης από τη δύσκολη πρόσβαση τους σε δανειακά κεφάλαια - μεταξύ άλλων, λόγω της αύξησης των τραπεζικών επισφαλειών.
Ειδικά στην Ισπανία και στην Ιταλία, το 20% των αιτουμένων δανείων το πρώτο εξάμηνο του 2014 δεν εγκρίθηκαν -γεγονός που, σε συνδυασμό με το ότι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις στην Ισπανία, στην Πορτογαλία και στην Ιταλία κατέχουν το 80% των θέσεων εργασίας, καθώς επίσης το 70% του ακαθάριστου προϊόντος, αναδεικνύει το μέγεθος του προβλήματος.
Στα πλαίσια αυτά, η ακριβώς αντίθετη κατάσταση των γερμανικών επιχειρήσεων, οι οποίες έχουν εύκολη πρόσβαση στο δανεισμό τους, με πολύ χαμηλότερα επιτόκια, μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως αφενός μεν οι ευρωπαϊκές ασυμμετρίες συνεχίζουν να κλιμακώνονται, αφετέρου πως ο ανταγωνισμός εκ μέρους των επιχειρήσεων της Γερμανίας είναι ουσιαστικά αθέμιτος - με εξαιρετικά επώδυνα αποτελέσματα για τα εμπορικά ισοζύγια των υπολοίπων κρατών της ζώνης του ευρώ.
Πηγή:http://www.analyst.gr/2014/08/26/h-arxi-tou-telous-gia-tin-evrozoni/
Δες και:
Η Αγγλοσαξωνική βόμβα: http://monaxeros.blogspot.gr/2014/08/blog-post_839.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.