Βγες απ’ το βαρέλι

Του Γιάννη Μακριδάκη

Μια παλιά μέθοδος καταπολέμησης των ποντικιών είναι η δημιουργία κανίβαλων. Πιάνανε οι περιβολάρηδες καμπόσους ποντικούς, τους βάζανε σ’ ένα βαρέλι και τους μείωναν μέρα τη μέρα την τροφή, ώσπου τη μηδένιζαν εντελώς και τότε άρχιζε ο ένας ποντικός να τρώει τον άλλον. Αυτός που επικρατούσε όλων ήταν ο εκλεκτός κανίβαλος, γλυκαμένος από το κρέας των “συντρόφων” του αφηνόταν ελεύθερος μέσα στο περιβόλι και εξολόθρευε όποιον όμοιό του έβρισκε στο διάβα του.

Αυτά ακριβώς τα χαρακτηριστικά έχει και η ιστορική στιγμή της ανθρωπότητας, την οποίαν βιώνουμε εμείς τώρα.

Αιχμάλωτοι των επιλογών μας και των επιλογών των προγόνων μας, ζούμε μέσα στο βαρέλι του χρηματοοικονομικού συστήματός μας, αποκομμένοι από τον πραγματικό πλούτο του Οικοσυστήματος, δηλαδή τους Φυσικούς Πόρους και περιμένουμε από τις Τράπεζες και τις Αγορές να μας ελεήσουν με κάποιον “πόρο” χρήματος για να “ζήσουμε” καταναλώνοντας και ταυτόχρονα αυτοκτονώντας λίγο λίγο καθημερινά.

Εδώ και πολύν καιρό, χρόνο με τον χρόνο, στο ελληνικό βαρέλι μας, μας μειώνουν συνεχώς τους “πόρους”, τελευταία μας έκλεισαν εντελώς και τη στρόφιγγα. Ο κανιβαλισμός λοιπόν δεν είναι μακριά, έχει φανεί στη γωνία, μπορεί πια να τον διακρίνει και ο πιο αδαής και φοβάται.

Ο κανιβαλισμός όμως πλησιάζει, ακόμη και αν ανοίξει ξανά άμεσα η στρόφιγγα του χρήματος. Διότι η πορεία μας ως ανθρωπότητα καταναλωτών ούτως ή άλλως προς τον κανιβαλισμό οδηγεί, λόγω της πλήρους απομύζησης και του αφανισμού όλων των άλλων πλασμάτων και των φυσικών πόρων του πλανήτη.

Ζούμε λοιπόν εμείς στην Ελλάδα σήμερα την προβολή στο παρόν του μέλλοντός μας ως ανθρωπότητα. Είτε επικρατήσει το ΝΑΙ είτε το ΟΧΙ, είτε δηλαδή δεχτούμε την κατάσταση ως έχει, είτε πάμε σε κάποιον άλλον, κατά τη γνώμη μου εξίσου επώδυνο συμβιβασμό, είτε όμως ακόμη και αν καταφέρουμε να καθυστερήσουμε την ισοπέδωσή μας και να προκαλέσουμε αλλαγή πολιτικής και αποκήρυξη της συστημικής “λιτότητας” στην ευρωζώνη, αυτό που πρέπει να νιώσουμε και να κατανοήσουμε, είναι ότι δεν πάει άλλο έτσι.

Ότι ο τρόπος που μάθαμε να ζούμε ως καταναλωτές ξόφλησε. Ότι το χρήμα δεν είναι πλούτος. Ότι το αξιακό σύστημα που υπάρχει μες στο βαρέλι είναι σαθρό, είναι φτηνό, είναι για πέταμα.

Ότι αν θέλουμε πραγματικά να ευημερήσουν οι επόμενες γενιές, ένας και μόνον τρόπος υπάρχει. Η πλήρης και ολιστική στροφή μας στο Οικοσύστημα, η συνειδητοποίηση της φυσικής μας υπόστασης, της θέσης και του ρόλου μας ανάμεσα στα άλλα φυσικά πλάσματα και στους φυσικούς πόρους, η επανάστηση του αξιακού μας συστήματος στις πραγματικές και αληθινές του βάσεις, ο σεβασμός της ζωής “απ’ όπου κι αν προέρχεται”, η οικουμενική ματιά και η συνείδηση των κοινών πόρων και των αρχέγονων αγαθών κοινοκτημοσυνης όλων των πλασμάτων, τέλος, η συνειδητοποίηση ότι η μόνη ανάπτυξη που υφίσταται είναι η αργή φυσική ανάπτυξη και ότι κάθε διατάραξη των ρυθμών και των νόμων αυτής είναι εις βάρος μας και έχει τρομακτικές συνέπειες.

Καλή ψήφο λοιπόν σε όλους και ας σεβαστούμε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, είναι άλλωστε η συνισταμένη των “θέλω” μας. Ας σεβαστούμε και τον Άλλον, ό,τι κι αν ψήφισε, ας μην αναλωθούμε σε φτηνές και ανούσιες αντιπαραθέσεις, σε επικίνδυνο διχασμό αλλά ας δώσουμε την ενέργειά μας προς όφελος όλων. Ας πάρουμε επιτέλους τη ζωή μας στα χέρια μας, ας βγούμε από το βαρέλι, ας βγάλουμε έστω το κεφάλι μας, ας δούμε τον πραγματικό κόσμο και την πραγματική ζωή.

Είναι το δημοψήφισμα αυτό, ό,τι κι αν βγάλει, ένα κομβικό σημείο στην ιστορική πορεία μας, μιας και, καθώς φαίνεται και όλοι αντιλαμβανόμαστε και ψυχανεμιζόμαστε, τίποτε δεν θα είναι το ίδιο μετά απ’ αυτό αλλά όλα πολύ δυσκολότερα. Ας το κάνουμε κομβικό σημείο και της προσωπικής μας ιστορίας και ζωής ο καθένας, διότι έτσι μόνο θα αλλάξει επιτέλους η πορεία της ανθρωπότητας.

Πηγή:http://yiannismakridakis.gr/?p=6833