Αναβαλλόμενη Φορολογική Υποχρέωση ή αλλιώς Εγγυημένη Κερδοφορία Τραπεζών στις πλάτες της κοινωνίας

Το blog έχει επανειλημμένα ασχοληθεί με το ζήτημα των φορολογικών ασυλιών που έχει εξασφαλίσει το κεφάλαιο σε όλες του τις μορφές (τραπεζικό, εφοπλιστικό, βιομηχανικό) κάτι που αποτυπώνεται στην ολοένα και μικρότερη ποσοστιαία συνεισφορά του στην άμεση φορολογία. Προηγούμενα άρθρα μπορείτε να βρείτε εδώ , εδώ και εδώ. Σε αυτό το άρθρο θα αναφερθούμε διεξοδικότερα για το τελευταίο κατόρθωμα της κυβέρνησης Σαμαρά που θεσμοθέτησε τη λεγόμενη αναβαλλόμενη φορολογική υποχρέωση για τις συστημικές τράπεζες καθώς και για εταιρίες leasing. Χοντρικά, η αναβαλλόμενη φορολογική υποχρέωση για τις συστημικές τράπεζες αποτελεί μια εγγύηση της μελλοντικής κερδοφορίας των τραπεζιτών από το κράτος, δηλαδή την κοινωνία και επιπλέον ένα επίσημο τρόπο να χειραγωγούν τα στοιχεία τους οι τράπεζες για να αντεπεξέλθουν σε stress test.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Η τελευταία προσπάθεια του καπιταλιστικού κράτους να στηρίξει τις συστημικές πτωχευμένες τράπεζες στην Ελλάδα εις βάρος της κοινωνίας και της επιβίωσης του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού υλοποιήθηκε με ένα νομοσχέδιο στη βουλή από τον υπουργό οικονομίας Χαρδούβελη που εισήγαγε την αναβαλλόμενη φορολογική υποχρέωση για τις συστημικές τράπεζες στις 24 Σεπτεμβρίου 2014. Με βάση το νόμο αυτό “το δημόσιο εγγυάται ότι θα καταβάλλει τον αναβαλλόμενο φόρο στην περίπτωση που οι τράπεζες δεν παρουσιάσουν κέρδη τα επόμενα 30 χρόνια“. Σήμερα η αναγνώριση του αναβαλλόμενου φόρου δεν επιβαρύνει το δημόσιο χρέος. Αυτό θα συμβεί μόνο στην περίπτωση που οι τράπεζες δεν εμφανίσουν κέρδη και τελικά απαιτηθεί το δημόσιο να καταβάλλει το ποσό που έχει αναγνωριστεί ως φορολογική υποχρέωση. Κοινώς, το δημόσιο εγγυήθηκε την κερδοφορία των τραπεζών είτε με τον έναν είτε με τον άλλο τρόπο.

Ωστόσο, ο νόμος της αναβαλλόμενης φορολογικής υποχρέωσης για τις συστημικές τράπεζες δεν αφορά μόνο τις μελλοντικές χρήσεις και την κερδοφορία των. Η ρύθμιση είναι ευνοϊκή για τις τράπεζες καθώς περιορίζει –όπως αναφέρεται και στην εισηγητική έκθεση- τα κεφάλαια που θα χρειαστούν οι τράπεζες ενόψει και των stress tests του Οκτωβρίου (σχετικό λινκ). Μάλιστα, στο κείμενο της τροπολογίας αναφέρεται ότι “η προτεινόμενη ρύθμιση αποτελεί ένα μέτρο διευκόλυνσης στην κατεύθυνση της ρύθμισης των προβληματικών δανειακών χαρτοφυλακίων τους και συνεπώς αντιμετώπισης των επιπτώσεων της οικονομικής κρίσης“. 

Πρακτικά, το δημόσιο αναλαμβάνει μια υποχρέωση απέναντι στις τράπεζες: να τους δώσει ομόλογα σε περίπτωση που ο αναβαλλόμενος φόρος δεν συμψηφιστεί με κέρδη των επόμενων 30 ετών.

Μια σύντομη ιστορική αναδρομή

Το 2012 με το κούρεμα των ομολόγων δημοσίου, το κόστος για τις τράπεζες υπολογίστηκε σε περίπου 37-38δις. Σε αντίθεση με όλους τους άλλους που έχασαν σημαντικά ποσά από το κούρεμα ομολόγων, όπως τα ασφαλιστικά ταμεία, τα νοσοκομεία, οι δημόσιοι οργανισμοί, τα πανεπιστήμια (που με νόμο Σημίτη ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ καταθέτουν τα αποθεματικά τους στην Τράπεζα της Ελλάδας και αυτή με τη σειρά της τοποθέτησε τα αποθεματικά αυτά σε αγορές ομολόγων του δημοσίου με εντολές των κυβερνήσεων και των διοικητών όπως ο Προβόπουλος) οι συστημικές τράπεζες ανακεφαλαιοποιήθηκαν με χρήμα 41δις € που δανείστηκε για αυτό το σκοπό ο ελληνικός λαός και εγγράφηκε κανονικά ως δημόσιο χρέος (σε αντίθεση με ότι έγινε πχ για τις ανακεφαλαιοποιήσεις ισπανικών τραπεζών).

Όμως το πράγμα δεν σταμάτησε εκεί. Το δημόσιο εγγυήθηκε στις συστημικές τράπεζες επιπλέον ΝΕΟ ιδιωτικό χρέος άλλα 41 δις από το οποίο άντλησαν ρευστότητα από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Όμως η εξυπηρέτηση των συμφερόντων των τραπεζιτών δεν σταμάτησε εκεί. Οι τραπεζίτες απαίτησαν και πέτυχαν να αναγνωριστεί η ζημία 38δις από το κούρεμα και να μην πληρώσουν φόρο για τα κέρδη 38δις που θα βγάλουν για τα επόμενα 30 χρόνια!!!!

Ο φόρος που υπολογίζεται ότι γλύτωσαν οι τραπεζίτες για φορολογικό συντελεστή 26% είναι περίπου 10δις €.Αυτά τα 10δις ονομάστηκαν αναβαλλόμενη φορολογική υποχρέωση για τις συστημικές τράπεζεςπου είναι στην πραγματικότητα μια φοροαπαλλαγή των τραπεζιτών. Άρα, αποτελούν έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού που ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΥΝ ΠΟΤΕ στα δημόσια ταμεία για τα επόμενα 30 χρόνια και επομένως ο φορολογούμενος θα κληθεί να τα καλύψει και αυτά όπως και τις δεκάδες άλλες φοροαπαλλαγές του εφοπλιστικού και βιομηχανικού κεφαλαίου.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά όμως, οι τραπεζίτες μαζί με τα ενεργούμενά τους στην κυβέρνηση Σαμαρά απαίτησαν και κάτι παραπάνω. Οι τραπεζίτες ζήτησαν η αναβαλλόμενη φορολογική υποχρέωση των 10 δις € να αναγνωριστεί ως κεφάλαιο από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Ωστόσο η ΕΚΤ αναγνώρισε τα 3δις ως υπαρκτό κεφάλαιο αλλά εκεί παρενέβη η κυβέρνηση Σαμαρά εγγυόμενη και τα 10δις € στους τραπεζίτες, κάτι που σημαίνει ότι αν στα επόμενα 30 χρόνια οι συστημικές τράπεζες δεν βγάλουν τόσα κέρδη, ο φορολογούμενος θα κληθεί να καταβάλλει αυτά τα τεράστια ποσά από τον προϋπολογισμό.

Ένα πλήρες ιστορικό για το θέμα της αναβαλλόμενης φορολογικής υποχρέωσης μπορείτε να βρείτε από εκπομπή στο ραδιοφωνικό σταθμό ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ.

Ωστόσο το θέμα πάει και πολύ πιο πέρα, αφού το εργαλείο της αναβαλλόμενης φορολογικής υποχρέωσης φαίνεται ότι αποτελεί ένα μαεστρικό τρόπο για να γίνεται χειραγώγηση των αποτελεσμάτων επιχειρήσεων. Στη βιβλιογραφία υπάρχουν αρκετοί όροι που εμπεριέχουν αυτή την πρακτική προκειμένου οι καπιταλιστές να εμφανίζουν σταθερότητα στα κέρδη τους από τη μία χρήση στην άλλη ή οριακά κέρδη. Ιδιαίτερα άνθισε αυτή η μαφιόζικη πρακτική στην περίοδο της εκρηκτικής ανόδου του χρηματιστηρίου, όταν επιχειρήσεις εμφάνιζαν μαγικά κέρδη για την καταλήστευση των αφελών τζογαδόρων που πίστευαν ότι στον καπιταλισμό “όλοι κερδίζουν”.

Η πρακτική αυτή (earning management) για πολλές ελληνικές επιχειρήσεις και τράπεζες γίνεται για τη χειραγώγηση αποτελεσμάτων είτε για την εμφάνιση κερδών, είτε για την αποφυγή παρουσίασης ζημιών. Μια άλλη μέθοδο που εφαρμόζουν οι ελληνικές επιχειρήσεις είναι να επηρεάζουν την εμφάνιση ταμειακών ροών μέσω του activites manipulation. Μια μελέτη με μεθόδους ανίχνευσης και εντοπισμού τέτοιων πρακτικών ειδικά για εταιρίες που είναι εισηγμένες στο χρηματιστήριο μπορεί κανείς να βρει εδώ.

Κοινώς, οι καπιταλιστές έχουν μια τεράστια ποικιλία μεθόδων και εργαλείων για την αποφυγή εμφάνισης κερδών (βλέπε σχετικό άρθρο εδώ), χειραγώγησης αποτελεσμάτων των επιχειρήσεών τους αλλά και εργαλείων που μόνο τα ισχυρά διαπλεκόμενα οικονομικά συμφέροντα των ελίτ μπορούν να αξιοποιήσουν προς όφελός τους όπως η αναβαλλόμενη φορολογική υποχρέωση.

Εις υγείαν των κορόιδων…

EDIT: Κι εκεί που ψάχνεις σε σχετική αρθρογραφία για το θέμα της αναβαλλόμενης φορολογικής υποχρέωσης των τραπεζών, πέφτεις κυριολεκτικά πάνω σε άρθρο που προέρχεται από μη αναμενόμενη πηγή. Στο capital πριν 2 χρόνια ο Καισάριος, ακραιφνής οπαδός του νεοφιλελευθερισμού, έχει καταγγείλει την αναβαλλόμενη φορολογική υποχρέωση για τις συστημικές τράπεζες ως ξεκάθαρη φοροαπαλλαγή στις τράπεζες. Το άρθρο είναι εδώ.

Πηγή:http://freenet2004.wordpress.com/2014/ 

Οι υπογραμμίσεις δικές μου

Σχόλιο ιστολογίου: Εκτός απο την "εθελοντική φορολόγηση" (εφοπλιστές) υπάρχει και η "αναβαλλόμενη φορολογική υποχρέωση" για τις τράπεζες...εις υγείαν των κορόϊδων...Πολύ ωραία...