Με ποιούς συζητάς κ. Τσίπρα;;;

Πόσο "χρήσιμος ηλίθιος" μπορεί να είναι ο φερόμενος ως πρωθυπουργός ;

Συνομιλεί με ΠΟΙΟΝ;και για ΤΙ; 

.............................................................................

Τελευταία ενημέρωση: 08.03.2016 | 20:55

- Πριν από τη συνέντευξη Τύπου υπεγράφησαν συμφωνίες για τον τουρισμό, το εμπόριο και το προσφυγικό

- Ο Τούρκος πρωθυπουργός, Αχμέτ Νταβούτογλου δήλωσε πως το σημαντικότερο είναι η φιλία που υπάρχει με την Ελλάδα

- Το θέμα των τουρκικκών παραβιάσεων στο Αιγαίο έθεσε τον Τούρκο ομόλογό του ο Αλέξης Τσίπρας

- Υπεγράφη η συμφωνία για τη σύνδεση της Κωνσταντινούπολης με τη Θεσσαλονίκη με τρένα

- Συμφωνήθηκε να προωθηθεί άμεση η αεροπορική σύνδεση της Αθήνας με την Άγκυρα

- Εγκάρδιο το κλίμα μεταξύ των δύο ανδρών, με προσφυγικό, διμερείς σχέσεις και κυπριακό στην ατζέντα

Κοινή συνέντευξη Τύπου δίνουν ο Έλληνας πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, με τον Τούρκο ομόλογό του, Αχμέτ Νταβούτογλου, μετά τις υπογραφές για τις διακρατικές συμφωνίες Ελλάδας - Τουρκίας. Ο Τούρκος πρωθυπουργός, Αχμέτ Νταβούτογλου, τόνισε αρχικά πως πλέον υπάρχει ηρεμία και ειρήνη στην περιοχή του Αιγαίου. "Σήμερα είναι μια πολύ ιδιαίτερη ημέρα", συμπλήρωσε ο κ. Νταβούτογλου, με αφορμή την σημερινή Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.

Η συνέχεια ΕΔΩ

............................................................................

Επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Σμύρνης ο Αλέξης Τσίπρας

Για την πολιτική οικονομία μίλησε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στη τελετή αναγόρευσής του σε επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου της Σμύρνης αν και όπως διευκρίνισε «είναι κάπως παράξενο και παράδοξο να απονέμεται σε έναν αριστερό ο τίτλος του επίτιμου διδάκτορα της πολιτικής οικονομίας».

Το βασικό πρόβλημα της εποχής μας, ανέφερε ο κ.Τσίπρας στην ομιλία του, είναι η αρχιτεκτονική ενός συστήματος που είναι δομημένο με τέτοιο τρόπο όχι απλώς για να σπεκουλάρουν κάποιοι αλλά για να πειθαρχούν οικονομίες και κοινωνίες ολόκληρες στην πιο σκληρή νεοφιλελεύθερη γραμμή και στις κυρίαρχες συνταγές των τεχνοκρατών οικονομολόγων.

Μιλώ φυσικά για την αρχιτεκτονική του συστήματος που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε οικονομία του χρέους.

ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΦΑΙΔΡΑ ΕΔΩ

.............................................................................

ΣΧΟΛΙΟ  του Γ.Γ. του ΕΠΑ.Μ. στην εκπομπή "Διάλογοι" στην ERTopen 
[7 Μαρτίου 2016]

................................................................

Ας θυμηθούμε :

http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2012/12/blog-post_1277.html

...........................................................

Πηγή:http://www.rizospastis.gr/story.do?id=7198054

........................................................................

Πηγή:http://www.freepen.gr/2015/09/blog-post_551.html

..................................................................

Δεν έμεινε σταθερός ο Τσίπρας σε καμία θέση του;

Βεβαίως και αυτό δεν είναι αλήθεια!!! Πάντα μαζί με τους ιμπεριαλιστές εναντίον του λαού της Συρίας... Από το 2011 ως σήμερα και ως πρωθυπουργός:

Πηγή:http://www.pireasnews.gr/2015/08/h_20.html

.................................................................................

Άμεση Αποκατάσταση των Διπλωματικών Σχέσεων με τη Συρία – Άρση του Εμπάργκο κατά του λαού της Συρίας

[Παρασκευή, 21 Αυγούστου 2015]

Για σχεδόν πέντε χρόνια οι παγκόσμιες δυνάμεις διάγουν έναν αιματηρό πόλεμο εναντίον της Συρίας.

Εξοπλίζουν τις “ισλαμικές” μισθοφορικές οργανώσεις και, με στρατιωτικούς συμβούλους, εκπαιδεύουν στην Τουρκία και την Ιορδανία τα μέλη των τρομοκρατικών οργανώσεων. Συγχρόνως, η Σαουδική Αραβία και άλλες μοναρχίες του Κόλπου, όπως συνέβη στο Αφγανιστάν τη δεκαετία του΄70, διαθέτουν δισεκατομμύρια δολαρίων για τη στρατολόγηση κι εξοπλισμό των δυνάμεων του “ισλαμικού κράτους” (Isis) και της Al Nusra (Αλ Κάιντα).

Σε όλα τα παραπάνω, σ' αυτή τη διεθνή τρομοκρατία, ο λαός της Συρίας αντιστέκεται με όλες του τις δυνάμεις.

Η ευθύνη της ελληνικής κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι τεράστια, γιατί συμμετέχουν σ' αυτόν τον βρώμικο πόλεμο.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση επέβαλε εμπάργκο στη Συρία το 2011. Σκοπός του εμπάργκο ήταν να παραλύσει η οικονομία της χώρας και να ωθήσουν το λαό στην εξέγερση εναντίον της κυβέρνησης, με όχημα την “αραβική άνοιξη”. Η ανθρωπιστική κρίση και η οικονομική ζημιά που υπέστη η χώρα και ο λαός της, ονομάστηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση “μέτρο για τον εκδημοκρατισμό της Συρίας”. Ταυτόχρονα, η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και η Τουρκία, σε συνεργασία και συντονισμό με τις ΗΠΑ:

• πάγωσαν-δέσμευσαν τους λογαριασμούς καταθέσεων Σύρων πολιτών κι επιχειρήσεων στο εξωτερικό, ώστε να στραγγαλίσουν την οικονομία
• απαγόρευσαν εισαγωγές πετρελαίου από τη Συρία, αλλά και οποιουδήποτε προϊόντος της χώρας κι οικονομικής συναλλαγής, απαγορεύοντας έτσι την εισαγωγή στη χώρα αγαθών κοινής ωφέλειας, όπως φάρμακα, παιδικές τροφές, ανταλλακτικά αγροτικών, ιατρικών και βιομηχανικών μηχανημάτων
• απαγόρευσαν τις εξαγωγές στη Συρία για προϊόντα κι εργαλεία που σχετίζονται με τη διαβίωση του λαού, όπως θερμαντικά έλαια, υλικά κι ανταλλακτικά για την επεξεργασία πετρελαίου, υγροποίησης αερίου καύσης, με στόχο την πλήρη εξόντωση του λαού ώστε να εξεγερθεί
  Χωρίς βενζίνη και χωρίς ηλεκτρική ενέργεια η γεωργική παραγωγή, αλλά και η βιομηχανία τροφίμων, οι βιοτεχνίες κι η βιομηχανία αποτελούν γεγονότα πλήρους παράλυσης και καταστροφής.

Η οικονομία της Συρίας οδηγήθηκε στην καταστροφή. Ο πληθωρισμός στα ύψη, οι τιμές των τροφίμων διπλασιάστηκαν. Βέβαια οι πωλήσεις όπλων στους τζιχαντιστές από τις μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις (στην πρώτη θέση η Γαλλία) αποφέρουν τεράστια κέρδη και τα χρήματα προσφέρουν τα μοναρχικά δικτατορικά αραβικά καθεστώτα. Οι τρομοκράτες αποκεφαλίζουν με τη συμπαράσταση των “πολιτισμένων” δυτικών.

Ο λαός της Συρίας ζει μια τραγική κατάσταση που επέβαλε η Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο Σύρος πολίτης ζει μια τραγική κατάσταση. Τα παιδιά, οι γυναίκες κι οι γέροντες είναι τα περισσότερα θύματα αυτού του “εκδημοκρατισμού”.

H επιβολή πείνας σε έναν λαό είναι έγκλημα.

Το εμπάργκο απέναντι στη Συρία, ισοδυναμεί με άδικο πόλεμο κι είναι απάνθρωπη ενέργεια.

Το εμπάργκο τροφοδοτεί την τρομοκρατική δράση των τζιχαντιστών κι ο λαός της Συρίας πληρώνει με αίμα την ανεξαρτησία του:

• 220.000 νεκροί
• 1.000.000 τραυματίες κι ακρωτηριασμένοι
• Περισσότεροι από 10 εκατομμύρια πρόσφυγες, για τους οποίους η Ευρωπαϊκή Ένωση προσφέρει κονδύλια, χρήματα των Ευρωπαίων φορολογούμενων, για αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, που η ίδια δημιούργησε και συντηρεί.

Σημειώνουμε ότι η Συρία είναι η μόνη χώρα στη Μέση Ανατολή, όπου:

- Λειτουργεί η κοινοβουλευτική δημοκρατία... Η βουλή δεν διορίζεται από τον μονάρχη, όπως συμβαίνει στα μοναρχικά σκοταδιστικά αραβικά καθεστώτα

- Τα κομμουνιστικά κι αριστερά πολιτικά κόμματα είναι νόμιμα με κοινοβουλευτική εκπροσώπηση...

- Η ανεξιθρησκεία είναι κατοχυρωμένη Συνταγματικά...

- Επίσης η Παιδεία είναι δημόσια και παρέχεται δωρεάν, όπως και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη...

Η Ελλάδα, παραδοσιακή φίλη και σύμμαχος της Συρίας, δεν περιορίστηκε στα παραπάνω. Αδιαφορώντας για τα εθνικά μας συμφέροντα και τις αδελφικές σχέσεις με τη Συρία:

• Τον Δεκέμβρη του 2012, για τον “εκδημοκρατισμό” της Συρίας διέκοψε τις διπλωματικές σχέσεις με τη χώρα κι έφτασε στο επαίσχυντο μέτρο της ΑΠΕΛΑΣΗΣ της πρέσβειρας της Συρίας από την Ελλάδα, αναγνωρίζοντας ως νόμιμο εκπρόσωπο του συριακού λαού τους “εξεγερμένους” αντικαθεστωτικούς!
• Συμμετέχει στο μηχανισμό τρομοκρατίας και πολέμου, με την επωνυμία “Φίλοι της Συρίας”. Δηλαδή στις χώρες εκείνες που “εργάζονται” για την ανατροπή του νόμιμα εκλεγμένου προέδρου Άσαντ. Και μάλιστα συνεργάζεται σ' αυτό τον “οργανισμό” με το προτεκτοράτο του Κοσσόβου, το ψευδοκράτος της κατεχόμενης Κύπρου, τα Σκόπια με την ονομασία Μακεδονία... Κατάργησε ακόμη και την Επιτροπή Φιλίας Ελλάδας – Συρίας της Ελληνικής Βουλής, όταν αντικείμενο των Κοινοβουλευτικών Ομάδων Φιλίας της Βουλής είναι η ενίσχυση της κοινοβουλευτικής διπλωματίας σε διεθνές διμερές επίπεδο, καθώς και η προβολή και προώθηση των θέσεων της χώρας σε εθνικά και διεθνή θέματα...

Οι κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ κι η κυβέρνηση Τσίπρα, μπροστά στα κελεύσματα του διευθυντηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν ανέλαβαν τις ιστορικές τους ευθύνες κι έβλαψαν την πατρίδα μας: Παράβλεψαν τις σχέσεις φιλίας και συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας και Συρίας. Την προσφορά της Συρίας στον αντιδικτατορικό αγώνα, τη σθεναρή στάση της απέναντι στην Τουρκία τον Μάρτη του ΄87, τις ελληνικές επιχειρήσεις που είχαν προνομιακή θέση στον κατασκευαστικό τομέα και θα μπορούσαν να έχουν σημαντικό ρόλο στην ανοικοδόμηση της Συρίας, τις εξαγωγές ελληνικών προϊόντων, τους πλέον των 2 εκατομμυρίων Ελληνορθοδόξων που προστατεύει η Συρία ανά τους αιώνες...

Ήρθε η ώρα μια ελληνική κυβέρνηση ν' αναλάβει τις ευθύνες και να προχωρήσει στηνΑποκατάσταση των Διπλωματικών Σχέσεων με τη Συρία και την Άρση του Εμπάργκο κατά του λαού της Συρίας. Επιπροσθέτως να θέσει ενώπιον των ευθυνών της την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μόνον έτσι μπορούμε να συνεισφέρουμε στην ειρήνευση της περιοχής.

Η συνέχιση και διατήρηση του απάνθρωπου εμπάργκο και η συνέχιση της διακοπής των διπλωματικών σχέσεων, σημαίνει: ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ!

* Υπογράφουμε (hellassyria@gmail.com) και διαδίδουμε, για την Ειρήνη, το λαό της Συρίας, την Ανθρώπινη αξιοπρέπεια, τον ελληνικό πολιτισμό και τις παραδόσεις μας.
Επιτροπή για την Ειρήνη και τη Φιλία μεταξύ Ελλάδας – Συρίας

• Το κοινοποιούμε:
  1. Πρόεδρο Δημοκρατίας
  2. Πρωθυπουργό
  3. Πρόεδρο Βουλής
  4. Πολιτικά κόμματα
  5. Βουλευτές
  6. Φορείς Αυτοδιοίκησης
  7. Οργανώσεις
  8. Φίλους... 

Πηγή:http://hellassyria.blogspot.gr/2015/08/blog-post.html

......................................................................

Η αμερικάνικη «Μεγάλη Μέση Ανατολή»-Aνταγωνισμοί, συμμαχίες και συγκρούσεις-Ολα «μυρίζουν» πετρέλαιο

Στις 18 Δεκέμβρη του 2010, στην πόλη Σίντι Μπουζίντ  της Τυνησίας  ο 26χρονος Μοχάμεντ Μπουαζίζι, ένας πλανόδιος πωλητής λαχανικών, απόφοιτος της Πληροφορικής, αυτοπυρπολήθηκε, διαμαρτυρόμενος για την κατάσχεση των προϊόντων του από την αστυνομία επειδή δεν είχε άδεια. Η ενέργειά του αυτή είχε σαν αποτέλεσμα να ξεσπάσουν διαδηλώσεις αρχικά στη πόλη του, στις 27 Δεκέμβρη, στην Τύνιδα και σε άλλες πόλεις, με αίτημα την δημιουργία θέσεων εργασίας και σύνθημα «Αξιοπρέπεια, Ψωμί, Ελευθερία». Στις 30 Δεκέμβρη η αστυνομία διαλύει με τη βία διαδηλώσεις σε τρεις πόλεις. Στις 3 Γενάρη 2011 κατά τη διάρκεια νέων διαδηλώσεων ξεσπούν επεισόδια, όταν η αστυνομία προσπάθησε να διαλύσει με τη χρήση δακρυγόνων τους διαδηλωτές. Οι οργισμένες λαϊκές διαδηλώσεις αγκαλιάζουν όλη τη χώρα. Η άγρια καταστολή που επιχειρήθηκε από την κυβέρνηση του Μπεν Αλι, έφερε το αντίθετο αποτέλεσμα. Οι δεκάδες νεκροί και οι εκατοντάδες τραυματίες πυροδότησαν μια εκτός ελέγχου έκρηξη της λαϊκής οργής.  Στις 14 Γενάρη 2011 ο Ζιν Ελ Αμπιντίν Μπεν Αλί, πρόεδρος της χώρας επί 23 χρόνια, εγκατέλειψε την Τυνησία και κατέφυγε στη Σαουδική Αραβία. Η «Αραβική Ανοιξη» είχε ξεκινήσει και πολύ γρήγορα έβαλε φωτιά σε όλη την Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική.

Παρά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και προβλήματα που έχει κάθε χώρα, υπάρχουν σημαντικά κοινά στοιχεία: φτώχια, ανεργία, εκμετάλλευση, ανυπαρξία πολιτικών, δημοκρατικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών. Κοινό γνώρισμα των διαδηλώσεων ήταν οι μαζικές διαμαρτυρίες με καμπάνιες, απεργίες, πορείες, καθώς και η χρήση κοινωνικών δικτύων, από τη μία και η άγρια καταστολή με επιθέσεις της αστυνομίας και του στρατού από την άλλη, που κοστίζουν πολύ αίμα, νεκρούς και τραυματίες στους λαούς. Από το Μαρόκο ως το Μπαχρέιν το σύνθημα των διαδηλωτών στον Αραβικό κόσμο, που πλαισίωνε τα επιμέρους αιτήματα, ήταν «Ο λαός θέλει να πέσει το καθεστώς».

Πολύ γρήγορα πράκτορες των ιμπεριαλιστών διεισδύουν στα κινήματα προσπαθώντας να εμποδίσουν την ριζοσπαστικοποίηση της λαϊκής οργής ώστε να μην απειληθούν τα συμφέροντά τους και να οδηγήσουν τις εξελίξεις στη κατεύθυνση της υλοποίησης των στόχων της «Μεγάλης Μέσης Ανατολής», πάνω σε σχέδια  «ανασυγκρότησης» και «εκδημοκρατισμού» (δυτικοποίησης) της ευρύτερης περιοχής. Από κοντά ακραίες ισλαμιστικές οργανώσεις, πότε ενταγμένες στα παραπάνω σχέδια και πότε αυτόνομα, σπρώχνουν τους λαούς σε έναν νέο μεσαίωνα, σε μια κοινωνική οπισθοδρόμηση, ακόμα και με τα όπλα.

ΑΙΓΥΠΤΟΣ.Από τις 25 Γενάρη ως και τις 11 Φλεβάρη 2011 ξεσπούν διαδηλώσεις με συνθήματα κατά της φτώχειας, της ακρίβειας, ιδιαίτερα στο ψωμί

 και τα τρόφιμα, της ανεργίας και της αστυνομικής βίας. Κύριο αίτημα η παραίτηση του Χόσνι Μουμπάρακ. Στις 28 Γενάρη χιλιάδες διαδηλωτές συγκρούστηκαν με την αστυνομία, ο Μουμπάρακ διέταξε να βγει στους δρόμους ο στρατός. Την 1η Φλεβάρη περισσότεροι από ένα εκατομμύριο διαδηλωτές κάνουν πορεία και συγκέντρωση στην κεντρική πλατεία Ταχρίρ, στο Κάιρο. Στις 2 Φλεβάρη οπαδοί του Μουμπάρακ, μεταξύ των οποίων ήταν και άνδρες των δυνάμεων ασφαλείας με πολιτικά, επιτέθηκαν με σπαθιά, μαχαίρια και μπαστούνια κατά των διαδηλωτών που βρισκόταν στην πλατεία Ταχρίρ.  Από την 25η Γενάρη μέχρι και την 11η Φλεβάρη, σκοτώθηκαν τουλάχιστον 846 άνθρωποι και τραυματίστηκαν 6.400.

Στις 11 Φλεβάρη ο Αντιπρόεδρος Ομάρ Σουλεϊμάν ανακοίνωσε την παραίτηση του Χόσνι Μουμπάρακ και την ανάληψη της εξουσίας από το Ανώτατο Συμβούλιο των Ενόπλων Δυνάμεων. Οι διαδηλώσεις συνεχίζονται, με αιτήματα την απομάκρυνση όλων των προσώπων που είχαν συνδεθεί με τον Μουμπάρακ και τη διάλυση της «υπηρεσίας ασφαλείας». Ο διορισμένος από τον Μουμπάρακ πρωθυπουργός Αχμάντ Σαφίκ ανακοινώνει την παραίτησή του στις 3 Μάρτη.

Στις 30 Ιούνη 2012 ανέλαβε την εξουσία της χώρας ο υποψήφιος των Αδελφών Μουσουλμάνων, Μουχάμεντ Μούρσι, που είχε κερδίσει τις επαναληπτικές εκλογές της 16ης και 17ης^ςΙούνη  με ποσοστό 51,73% . Οι διαδηλώσεις και οι συγκρούσεις με τον στρατό και την αστυνομία δεν σταμάτησαν ποτέ. Ο Μούρσι ανατράπηκε από τον στρατό της χώρας στις 3 Ιούλη 2013. Στις 4 Ιούνη 2014 αναλαμβάνει τα καθήκοντα του Προέδρου ο Αιγύπτιος στρατάρχης Αμπντέλ Φατάχ Σίσι, νικητής των προεδρικών εκλογών με 94,3%,  που έγιναν στις 28 Μάη 2014.

Η Αραβική Ανοιξη στην Αίγυπτο δεν είχε ουσιαστικά αποτελέσματα υπέρ του λαού. Οι διαδηλώσεις και οι συγκρούσεις ανάμεσα στο λαό και τις δυνάμεις καταστολής, συνεχίζονται μέχρι σήμερα.

ΥΕΜΕΝΗ. Στα μέσα του Γενάρη 2011, ξεκίνησαν διαδηλώσεις με αιτήματα την αντιμετώπιση της ανεργίας και της φτώχειας, την συνταγματική διασφάλιση των ελευθεριών και την αποχώρηση του Αλί Αμπντουλάχ Σάλεχ από την εξουσία. Στις 18 Μάρτη και στις 4 Απρίλη οι διαδηλώσεις πνίγηκαν στο αίμα. Στις 22 Φλεβάρη 2012 γίνονται εκλογές και την εξουσία αναλαμβάνει ο μοναδικός υποψήφιος Αμπντ Ράμπο Μανσούρ Χάντι. Ο Σάλεχ αποχωρεί μετά από 33 χρόνια. Στο μεταξύ ο πληθυσμός της Υεμένης μαστίζεται από λιμό, σύμφωνα με τα στοιχεία της UNICEF, τον Ιούλη του 2012 ένα εκατομμύριο παιδιά πάσχουν από οξύ υποσιτισμό και τουλάχιστον 250.000 κινδυνεύουν άμεσα να πεθάνουν από πείνα. Συνολικά, το 60% των παιδιών μικρότερα των πέντε ετών πάσχουν από χρόνιο υποσιτισμό.

Τον Αύγουστο του 2013 ισχυρές δυνάμεις του στρατού έχουν κατακλύσει όλα τα νευραλγικά σημεία της πρωτεύουσας Σανάα, φρουρώντας ξένες πρεσβείες και εταιρείες αλλά και υπουργεία και δημόσιες υπηρεσίες σε μία προσπάθεια αποτροπής «ενδεχόμενων» τρομοκρατικών επιθέσεων από μέλη της «Αλ Κάιντα Αραβικής Χερσονήσου». Μπαράζ επιθέσεων από τους Αμερικανούς με μη επανδρωμένα αεροσκάφη πραγματοποιούνται στη χώρα χτυπώντας στόχους που θεωρούνται ύποπτα για δραστηριότητες της Αλ Κάιντα.

Τον Σεπτέμβρη του 2013 ογκώδεις διαδηλώσειςοργανώθηκαν από το Αποσχιστικό Κίνημα και συμμετείχαν δεκάδες χιλιάδες πολίτες, που είχαν ως κύριο σύνθημα την «ελευθερία και την ανεξαρτησία» της Νότιας Υεμένης απορρίπτοντας την πρόταση των κυβερνώντων της Σανάα για «εθνικό διάλογο» και εξεύρεση «μέσων λύσεων».Τον Ιούνη του 2014  σημειώθηκαν σφοδρές συγκρούσεις στο βορρά της χώρας μεταξύ σιιτών ενόπλων αυτονομιστών της σιιτικής φατρίας Χούθι και του στρατού της Υεμένης.

ΙΟΡΔΑΝΙΑ. Τον Γενάρη του 2011 διαδηλωτές συγκεντρώνονται κάθε Παρασκευή και ζητούν συνταγματικές μεταρρυθμίσεις για εκλογή κυβέρνησης  και ελευθερίες και μέτρα κατά της εντεινόμενης φτώχειας που κάτω από τις οδηγίες του ΔΝΤ, από το 1990, έχει προκαλέσει η «οικονομική προσαρμογή» μέσα από ιδιωτικοποιήσεις, περικοπές βοηθημάτων κλπ. Ο βασιλιάς Αμπντάλα υποσχέθηκε θέσεις εργασίας, μισθούς και βοηθήματα και διόρισε νέα κυβέρνηση, κερδίζοντας πίστωση χρόνου από την κύρια αντιπολιτευόμενη οργάνωση των Αδελφών Μουσουλμάνων. Τον Νοέμβρη του 2012 διαδήλωσαν για τις αυξήσεις στις τιμές των καυσίμων, που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός της χώρας.

ΜΠΑΧΡΕΙΝ. Το Φλεβάρη 2011 πραγματοποιούνται ογκώδεις διαδηλώσεις στη Μάναμα, οι οποίες πνίγηκαν στο αίμα. Κύρια αιτήματα των διαμαρτυρομένων είναι η περιστολή των εξουσιών του βασιλιά, η ίδρυση ενός Κοινοβουλίου που θα έχει νομοθετική εξουσία και η εκλογή κυβέρνησης,  με εκτελεστική εξουσία, ενώ ζητούν να σταματήσει η χορήγηση υπηκοότητας, κατά κύριο λόγο, σε σουνίτες από άλλες αραβικές χώρες. Από τη σκληρή καταστολή που αντιμετώπισαν σκοτώθηκαν τουλάχιστον 40 άνθρωποι ενώ δικάστηκαν και φυλακίστηκαν ακόμη και οι γιατροί που τους περιέθαλψαν. Οι διαδηλωτές παρέμειναν στους δρόμους. Στις 14 Μάρτη χίλιοι Σαουδάραβες στρατιώτες, μαζί με δεκάδες τανκς και οχήματα μεταφοράς προσωπικού και πεντακόσιοι από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα εισβάλουν στο Μπαχρέιν μετά από αίτημα που κατέθεσε στο Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου ο βασιλιάς Χαμάντ μπιν Ισά αλ Κχαλίφα, για «να προστατεύσουν κυρίως ενεργειακές εγκαταστάσεις». Στο Μπαχρέιν είναι η έδρα του 5ου αμερικανικού Στόλου και βρίσκεται πολύ κοντά στα στενά του Ορμούζ. Στις 15 Φλεβάρη 2012με βροχή δακρυγόνα και κλομπ ισχυρότατες αστυνομικές και στρατιωτικές δυνάμεις αντιμετώπισαν τους χιλιάδες διαδηλωτές που προσπάθησαν να προσεγγίσουν την πλατεία Μαργαριταριού, στο κέντρο της πρωτεύουσας του Μπαχρέιν Μάναμα. Οι διαδηλώσεις, παρά τη σκληρότητα με την οποία αντιμετωπίζονται, συνεχίζονται σποραδικά μέχρι σήμερα.

ΛΙΒΥΗ. 17 Φλεβάρη 2011Σοβαρά επεισόδια ανάμεσα σε διαδηλωτές και σε αστυνομικές δυνάμεις σημειώνονται στη Βεγγάζη με αιτήματα συνταγματικές αλλαγές και τερματισμό της κυριαρχίας του καθεστώτος Καντάφι και της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.  Οι διαδηλώσεις από την επομένη κιόλας μέρα απλώνονται σε δεκάδες πόλεις και οι συγκρούσεις με τις δυνάμεις ασφαλείας είναι αιματηρές. Μέσα σε λίγες μέρες η σύγκρουση παίρνει ένοπλο χαρακτήρα, καθώς εμφανίζονται οπλισμένοι διαδηλωτές. Μέχρι το τέλος του μήνα δυνάμεις του στρατού περνούν με την πλευρά των διαδηλωτών. Η αεροπορία χτυπά στρατόπεδα όπου σημειώνονται εξεγέρσεις στην Τρίπολη. Οι πόλεις αλ Μπάιντα και Βεγγάζη ελέγχονται από αντικαθεστωτικές δυνάμεις. Στο Κόλπο της Σύρτης μαζεύονται πολεμικά πλοία Νατοϊκών χωρών. Στις 27 Φλεβάρη αντικαθεστωτικές δυνάμεις, με έδρα τη Βεγγάζη που ελέγχουν πλήρως, προχωρούν στη συγκρότηση «Εθνικού Μεταβατικού Συμβουλίου». Στις αρχές Μάρτη η Γαλλία σπεύδει να αναγνωρίσει το Εθνικό Συμβούλιο ως«νόμιμους εκπροσώπους του λαού».

Σάββατο 19 Μάρτη 2011 γαλλικά, βρετανικά και αμερικανικά αεροσκάφη και ξεκινούν επιδρομές  και βομβαρδισμούς στη Βεγγάζη και στη Τρίπολη, με διακηρυγμένο την στόχο την επιβολή «ζώνης απαγόρευσης πτήσεων και εμπάργκο όπλων» και «προστασία των αμάχων». Τα λιβυκά αεροσκάφη έμειναν στο έδαφος. Οι δυνάμεις των αντικαθεστωτικών απέκτησαν αεροπορική κάλυψη. Στις 31 Μάρτη το ΝΑΤΟ αναλαμβάνει τη διοίκηση των στρατιωτικών επιχειρήσεων. Στις 20 Απρίλη Γαλλία και Ιταλία στέλνουν στρατιωτικούς συμβούλους στους αντικαθεστωτικούς. Στο τέλος του Απρίλη συμμετέχουν στους βομβαρδισμούς και ιταλικά αεροσκάφη. Στο μεταξύ αρχίζουν οι εξοπλισμοί των αντικαθεστωτικών με ρίψεις φορτίων με όπλα από αεροπλάνα και η χρηματοδότησή τους από του Γάλλους και τους Βρετανούς. Στις 25 Ιούλη η Ομάδα Επαφής, στην οποία συμμετέχουν οι χώρες – μέλη της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και του Αραβικού Συνδέσμου προχωράσε αναγνώριση του αντικαθεστωτικού Εθνικού Μεταβατικού Συμβουλίου ως «μοναδικής νόμιμης κυβερνητικής αρχής στη Λιβύη» προκειμένου να χρηματοδοτηθούν οι αντικαθεστωτικοί, και το ένοπλο σκέλος τους. Τον Αύγουστο οι αντικαθεστωτικοί καταλαμβάνουν τη Τρίπολη.

Στις 16 Σεπτέμβρη 2011, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υπερψήφισε σχετική πρόταση και παραχώρησε την έδρα της Λιβύης στο Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο. Σκληρές μάχες για τον έλεγχο της Λιβύης συνεχίζονται στη περιοχή της Σύρτης.

Στις 20 Οκτώβρη πέφτει νεκρός από λιντσάρισμα «δημοκρατών» αντικαθεστωτικών στη Σύρτη ο Μουαμάρ Καντάφι. Μετά το θάνατο του Καντάφι πέφτει και το τελευταίο προπύργιο του, η Σύρτη, στα χέρια των αντικαθεστωτικών. Στις 28 Οκτώβρη το ΝΑΤΟ τερματίζει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις. Την 1η Νοέμβρη το Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο ανακηρύσσει προσωρινό πρωθυπουργό τον Αμπντουραχίμ αλ Κάιμπ.

Αμέσως μετά την «απελευθέρωση» της Λιβύης και την ανατροπή της κυβέρνησης Καντάφι, ξεσπούν στη χώρα συγκρούσεις ανάμεσα σε αντίπαλες φυλές και ανάμεσα σε παραστρατιωτικές ομάδες που λυμαίνονται ανεξέλεγκτες ολόκληρη τη χώρα, θανατώνοντας, βασανίζοντας, εκτοπίζοντας και καθιστώντας κόλαση την καθημερινότητα του λιβυκού λαού.

Στις 6 Μάρτη 2012 φύλαρχοι και οι αρχηγοί των τοπικών ένοπλων ομάδωνμε επικεφαλής τον σεϊκ Αχμάντ Ζουμπάιρ αλ Σενούσι προχώρησαν σε ανακήρυξη της Κυρηναϊκής στην ανατολική Λιβύη σε ημιαυτόνομη περιοχή και στη σύσταση ενός Προσωρινού Συμβουλίου του Λαού της Κυρηναϊκής. Από τονΙούλη του 2012 στρατηγικά λιμάνια και τερματικοί σταθμοί εξαγωγής πετρελαίου ελέγχονται από ένοπλους αυτονομιστές του Ιμπραχίμ Τζεντράν. Τον Νοέμβρη οι αυτονομιστές ιδρύουν τη δική τους πετρελαϊκή εταιρεία, με την επωνυμία «Libya Oil and Gas Corp».

Στις 7 Ιούλη 2012 γίνονται εκλογές και στις 13 Σεπτέμβρη το Γενικό Εθνικό Συμβούλιο εκλέγει πρωθυπουργό τον Μουστάφα Σαγκούρ που παραιτήθηκε μετά από λίγες βδομάδες επειδή δεν μπόρεσε να σχηματίσει κυβέρνηση. Τη θέση του αναλαμβάνει ο Αλί Ζεϊντάν.  Στις 11 Μάρτη 2014 η αποτυχία των κυβερνητικών δυνάμεων να εμποδίσουν τον απόπλου του πετρελαιοφόρου «Morning Glory», από το ανατολικό λιμάνι Ες Σίντερ (παρά τις απειλές της λιβυκής κυβέρνησης ακόμη και για εναέριο βομβαρδισμό του σκάφους και των θέσεων των αυτονομιστών), οδήγησε τελικά στην αποπομπή του πρωθυπουργού, Αλί Ζεϊντάν και την αντικατάστασή του από τονυπουργό Αμυνας Αμπντουλάχ Αλ Θανί.

Στις 17 Μάρτη 2014 Αμερικανοί πεζοναύτες των ειδικών δυνάμεων «Navy Seals» καταλαμβάνουν το«Μόρνινγκ Γκλόρι» σε διεθνή χωρικά ύδατα, νότια της Κύπρου, σε συνεννόηση με τις κυπριακές και τις λιβυκές αρχές, και το επιστρέφουν στη Λιβύη.

Τρία χρόνια μετά την ιμπεριαλιστική επέμβαση που ανάτρεψε τον Μουαμάρ Καντάφι, η Λιβύη σπαράσσεται από καθημερινές συγκρούσεις, το βιοτικό επίπεδο των Λίβυων σημειώνει κατακόρυφη πτώση, η επάνοδος της Λιβύης στην αγορά πετρελαίου δεν προβλέπεται να επιτευχθεί στα επόμενα χρόνια, βιομηχανική παραγωγή έχει πέσει κατακόρυφα, οι κίνδυνοι διαμελισμού της χώρας είναι ορατοί. Είναι το τίμημα που πληρώνει η χώρα για την επιλογή του Μουαμάρ Καντάφι, που ενώ στο παρελθόν έκανε μπίζνες με Βρετανούς, Γάλλους, Ιταλούς και Καναδούς, άρχισε να αλλάζει προσανατολισμούς και να εντείνει τη συνεργασία του με ανερχόμενες οικονομικές δυνάμεις όπως η Ρωσία και η Κίνα. Μόλις την Τετάρτη 15 Ιούλη 2014, η μεταβατική λιβυκή κυβέρνηση ζήτησε την επέμβαση ξένων δυνάμεων σαν «λύση» στο χάος που επικρατεί, κύρια στην πρωτεύουσα.

ΣΥΡΙΑ

Στις 16 Μάρτη 2011 πραγματοποιήθηκε διαδήλωση στη Δαμασκό από συγγενείς πολιτικών κρατουμένων με αιτήματα σχετικά με πολιτικές ελευθερίες. Συνελήφθησαν 32 άτομα. Στις 18 Μάρτη με νέα διαδήλωση οι συγκεντρωμένοι ζητούν την απελευθέρωση των συλληφθέντων. Σοβαρά επεισόδια και συγκρούσεις σημειώθηκαν στη νότια πόλη Ντεράα, κατά τις οποίες αρκετοί άνθρωποι σκοτώθηκαν και δεκάδες τραυματίστηκαν σε σύγκρουση με δυνάμεις καταστολής, ακολούθησε πανδαιμόνιο, κατά το οποίο αυτοκίνητα και καταστήματα πυρπολήθηκαν.  Μια σειρά διαδηλώσεων ξεκινάει με αιτήματα περί εκδημοκρατισμού στην Λατάκεια, στην Ντεράα και στη Σαναμέιν στο νότο, στην Ντούμα, δίπλα στη Δαμασκό, στην Μπανιάς βορειοδυτικά και στην Καμίσι, βορειοανατολικά. Στη συριακή πρωτεύουσα πραγματοποιήθηκε επίσης διαδήλωση υποστηρικτών του Προέδρου Μπάσαρ αλ Ασαντ.  Οι δυνάμεις ασφαλείας αντιδρούν με ιδιαίτερη σκληρότητα.

Στις 24 Μάρτη 2011 η Μπουτέινα Σάαμπαν εκπρόσωπος και σύμβουλος του Προέδρου Μπάσαρ αλ Ασαντ,ανακοινώνει ότι η συριακή ηγεσία εξετάζει «σοβαρά» το ενδεχόμενο άρσης της κατάστασης έκτακτης ανάγκης που ισχύει στη χώρα αδιαλείπτως από το 1963. Υποστήριξε ότι ο Πρόεδρος έχει, ήδη, δώσει εντολή σύστασης επιτροπής που θα μελετήσει το πώς θα αρθεί η κατάσταση έκτακτης ανάγκης, ενώ προανήγγειλε νομοθεσία που θα διασφαλίζει «τη λειτουργία πολλών κομμάτων, τις πολιτικές ελευθερίες και την ελευθερία των ΜΜΕ». Την 21η Απρίλη ο Μπάσαρ αλ Ασαντ επικύρωσε με προεδρικό διάταγμα την άρση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης.  Στο πλαίσιο της συγκεκριμένης νομοθεσίας καταργείται το Δικαστήριο Εθνικής Ασφαλείας, στο οποίο δεν υπήρχε το δικαίωμα έφεσης, και επιτρέπεται η πραγματοποίηση διαδηλώσεων μετά από σχετική άδεια του υπουργείου Εσωτερικών.

14 Απρίλη 2011 ο Σύριος Πρόεδρος διορίζει νέα κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον πρώην υπουργό Γεωργίας Αντελ Σάφαρ και δίνει εντολή για απελευθέρωση εκατοντάδων συλληφθέντων στις διαδηλώσεις.Μέχρι το τέλος του Απρίλη οι διαδηλώσεις συνεχίζονται με τα αιτήματα των περισσότερων διαδηλωτών να εκφράζουν μια σειρά πραγματικών ζητημάτων που η ηγεσία Ασαντ ουδέποτε έδειξε τη διάθεση να διορθώσει και τα οποία σχετίζονται με όλα όσα, εκ των υστέρων, υπόσχεται. Οι δυνάμεις ασφαλείας της Συρίας έχουν καταστείλει, με ιδιαίτερη σκληρότητα, τις διαδηλώσεις.

Τον Μάη ξεκινάνε εκτεταμένες εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του στρατού σε διάφορες πόλεις της Συρίας και έρχονται σε σύγκρουση με ένοπλους αντικαθεστωτικούς που δρουν ανάμεσα σε διαδηλωτές. Στις 6 Μάη 2011 στη Χομς ένοπλοι σκότωσαν έναν αξιωματικό του στρατού και τέσσερις αστυνομικούς. Στο μεταξύ σημειώνεται κύμα προσφύγων προς το Λίβανο.

Στις 9 Μάη 2011 ξεκινάει η επιβολή κυρώσεων της ΕΕ σε βάρος της Συρίας που προβλέπουν εμπάργκο όπλων και πάγωμα περιουσιακών στοιχείων – ταξιδιωτικές απαγορεύσεις για Σύριους αξιωματούχους. Μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί 48 αποφάσεις και εκτελεστικοί κανονισμοί που αφορούν αποφάσεις για κυρώσεις της ΕΕ στη Συρία.

31 Μάη 2011 τη χορήγηση «γενικής αμνηστίας σε όλους τους κρατούμενους – μέλη πολιτικών οργανώσεων, συμπεριλαμβανομένων όσων ανήκουν στους «Αδελφούς Μουσουλμάνους», για οτιδήποτε κατηγορούνται μέχρι την 31η Μάη», αποφάσισε ο Σύριος Πρόεδρος.  Την ίδια στιγμή, άρχισε στην Αττάλεια της Τουρκίας τριήμερη σύνοδος αντικαθεστωτικών συριακών οργανώσεων. Σε όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού μαίνονται μάχες του συριακού στρατού με ένοπλους αντικαθεστωτικούς. Τον Ιούλη η Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον σχολιάζοντας την επίθεση πλήθους οπαδών της ηγεσίας Ασαντ κατά της αμερικανικής και γαλλικής πρεσβείας τη Δευτέρα 11 Ιούλη δηλώνει, για πρώτη φορά: «Η συριακή ηγεσία έχει χάσει πλέον τη νομιμοποίησή της» και «ο Ασαντ δεν είναι απαραίτητος και απατάται όποιος πιστεύει ότι οι ΗΠΑ έχουν επενδύσει το οτιδήποτε στην παραμονή του στην εξουσία!».

Τον Σεπτέμβρη 2011 ανακοινώθηκε στην Κωνσταντινούπολη ότι συστάθηκε ένα αντικαθεστωτικό «Εθνικό Συμβούλιο» της Συρίας κατά τα λιβυκά πρότυπα. Ως στόχο τους έθεσαν την πτώση του Ασαντ, τη διατήρηση της εδαφικής ενότητας της χώρας και τη χρήση μόνο ειρηνικών μέσων διεκδίκησης. Στις 15 Σεπτέμβρη το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τάχθηκε υπέρ της άμεσης αποχώρησης του Ασαντ από την εξουσία. Στις 12 και 20 του Οκτώβρη οργανώνονται ογκώδεις διαδηλώσεις στήριξης του Ασαντ στη Δαμασκό και το Χαλέπι αντίστοιχα.

Τον Οκτώβρη εμφανίζεται ένοπλη δύναμη αντιστασιακών, ο «Ελεύθερος Συριακός Στρατός», που ξεκινά τη δράση του στα βορειοδυτικά της Συρίας, κοντά στα σύνορα με την Τουρκία. Η Γαλλία και ηΤουρκία πρωτοστατούν στις κυρώσεις και διπλωματικές πιέσεις στη Συρία και στη δημιουργία, εξοπλισμό και εκπαίδευση των ένοπλων αντιστασιακών ομάδων, όπως ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός.

Μέχρι το τέλος του χρόνου μπαράζ αποφάσεων επιβολής οικονομικών κυρώσεων από τον Αραβικό Σύνδεσμο, τις ΗΠΑ, την ΕΕ και την Τουρκία, παίρνονται σε βάρος της Συρίας. Στον ΟΗΕ ΗΠΑ – Αγγλία – Γαλλία προσπαθούν επανειλημμένα να προωθήσουν ψηφίσματα και σχέδια απόφασης που προβλέπουν  απομάκρυνση της εξουσίας από τον Ασαντ, μονομερή καταδίκη για αγριότητες του συριακού στρατού κλπ.Συναντούν το κατηγορηματικό Όχι από τη Ρωσία και τη Κίνα που ζητούν «ισοσκελισμό των ευθυνών για τη βία που σοβεί στη χώρα» και «έναρξη ενδο-συριακού διαλόγου». Ο Αραβικός Σύνδεσμος ζητά να παραδώσει ο Πρόεδρος Ασαντ την εξουσία σε έναν από τους αντιπροέδρους του, ν’ αρχίσει διάλογος που θα καταλήξει στη σύσταση κυβέρνησης εθνικής ενότητας, υπό την αιγίδα του Αραβικού Συνδέσμου, για να διεξαχθούν νέες βουλευτικές και προεδρικές εκλογές.

Στο Λίβανο η Χεσμπολάχ συμπλέκεται σε μάχες κατά ισλαμιστών αντικαθεστωτικών μαχητών, στο πλευρό του Ασαντ. 

2012 στις 7 Φλεβάρη τα κράτη  – μέλη του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου (Ομάν, Κουβέιτ, Μπαχρέιν, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Κατάρ, Σαουδική Αραβία) ανακοίνωσαν την απόσυρση του, ήδη σημαντικά υποβαθμισμένου, διπλωματικού προσωπικού που παρέμενε στη Συρία αλλά και την απέλαση των Σύριων πρέσβεων από τις χώρες τους. Στις 12 Φλεβάρη ο Αραβικός Σύνδεσμος ζητά την ανάπτυξη«ειρηνευτικής δύναμης» παρατηρητών από τον ΟΗΕ, ενώ  δεσμεύεται για παροχή βοήθειας «υλικής και πολιτικής προς την αντιπολίτευση». Στις 17 Φλεβάρη η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ με 137 υπέρ, 12 κατά και 17 αποχές, καταλήγει σε μη δεσμευτική απόφαση που καταδικάζει τη συριακή ηγεσία«για ευρεία και μεθοδευμένη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», ζητά άμεσο τερματισμό της βίας, καλεί τον ΟΗΕ να ορίσει ειδικό απεσταλμένο και τάσσεται υπέρ της αποχώρησης Ασαντ από την εξουσία.

Στις 7 Μάη 2012, ανάμεσα σε συγκρούσεις, εκρήξεις και γενική απεργία στις πόλεις όπου υπάρχει ισχυρή παρουσία κυρίως ενόπλων της αντιπολίτευσης, διεξάγονται βουλευτικές εκλογές για την ανάδειξη 250μελούς κοινοβουλίου, για το οποίο υποψηφιότητα έχουν θέσει 7.195 υποψήφιοι.

Τον Ιούλη του 2012 οι δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και τα ΜΜΕ ανοίγουν ζήτημα περί «απειλής χρήσης χημικών όπλων» από την κυβέρνηση Ασαντ. Στα πρότυπα της Λιβύης, αλλά και της επέμβασης στο Ιράκ οι ΗΠΑ να απαιτούν την επιβολή «ζώνης απαγόρευσης πτήσεων». Η ΕΕ ήδη ανακοίνωσε την ενίσχυση του εμπάργκο όπλων για τη Συρία επιβάλλοντας μία σειρά απαγορεύσεων και ελέγχων στις μεταφορές, ισοδύναμων με αποκλεισμό, ενώ την ίδια στιγμή στηρίζουν και ενισχύουν μαζί με τις μοναρχίες του Κόλπου, τους ένοπλους της αντιπολίτευσης. Ο αρχηγός του Πολεμικού Ναυτικού της Ρωσίας δηλώνει ότι η βάση υλικό-τεχνικής συνδρομής στο ρωσικό Πολεμικό Ναυτικό, που βρίσκεται στη συριακή πόλη Ταρτούς, είναι αναγκαία και θα διατηρηθεί. Η Μεσόγειος είναι επιχειρησιακή περιοχή του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας.

Τον Σεπτέμβρη 2012 σε έκθεση του ΟΗΕ, για πρώτη φορά αναφέρεται ότι «πολλοί εξτρεμιστές ισλαμιστές έχουν εισέλθει στο συριακό έδαφος». Ορισμένοι πολεμούν στο πλευρό των αντικαθεστωτικών και άλλοι μόνοι τους.

Τον Μάρτη 2012 σχηματίζεται εναλλακτική κυβέρνηση από τους αντικαθεστωτικούς, η κυβέρνηση του Συριακού Εθνικού Συνασπισμού. Τον Νοέμβρη ο συνασπισμός της αντιπολίτευσης αναγνωρίζεται ως «μοναδικός εκπρόσωπος του συριακού λαού» από Μπαχρέιν, Κουβέιτ, Ομάν, Κατάρ, Σαουδική Αραβία και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα,  Γαλλία Τουρκία, Ιταλία, Βρετανία, Ισπανία, τον Δεκέμβρη από Δανία, Ολλανδία, Γερμανία, Βέλγιο, Νορβηγία, Ολλανδία, Γερμανία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο, ΗΠΑ Αυστραλία και τον Μάρτη του 2013 από τη Μάλτα. Την Τετάρτη 12 Δεκέμβρη 2012 η Ελλάδα προχωράει στην απέλαση της πρέσβειρας της Συρίας στην Αθήνα και δύο ακόμη Σύριους διπλωμάτες από τη χώρα, εκφράζοντας την ευχή «να επικρατήσει πλέον η λογική μεταξύ των αντιμαχομένων πλευρών στην Συρία και η φίλη χώρα να επανέλθει στην ομαλότητα» και την ελπίδα να επαναλειτουργήσουν οι πρεσβείες της Ελλάδας στη Δαμασκό και της Συρίας στην Αθήνα. Ο Ελληνας πρέσβης είχε αποχωρήσει από τη Δαμασκό από τα τέλη Ιούλη. Στις 28 Μάρτη 2013 ο Συριακός Εθνικός Συνασπισμός προσκλήθηκε να καταλάβει την έδρα της Συρίας στον Αραβικό Σύνδεσμο.

Η Αραβική Ανοιξη στη Συρία που εκφράστηκε με ογκώδεις συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις  με αιτήματα πάνω σε πραγματικά προβλήματα, βιοτικού επιπέδου και πολιτικών και δημοκρατικών ελευθεριών, αντιμετωπίστηκε με ιδιαίτερα σκληρό τρόπο από την συριακή κυβέρνηση. Γρήγορα, σαν έτοιμες από καιρό, αναπτύχτηκαν και εισέβαλαν ένοπλες αντικαθεστωτικές ομάδες που στελεχώθηκαν από λιποτάκτες του συριακού στρατού και μισθοφόρους ισλαμιστές μαχητές, οι οποίοι εξοπλίζονται, εκπαιδεύονται και χρηματοδοτούνται από όλες εκείνες τις δυνάμεις που εδώ και καιρό έφτιαχναν σχέδια αποσταθεροποίησης της Συρίας και όλης της περιοχής της Μέσης Ανατολής, με στόχο την εξυπηρέτηση των οικονομικών συμφερόντων των μεγάλων μονοπωλιακών επιχειρήσεων τους. Η Συρία σήμερα συγκλονίζεται από αιματηρές εισβολές, πολεμικές συγκρούσεις, και βομβιστικές τρομοκρατικές ενέργειες.

Τα στοιχεία του Συριακού Κέντρου Πολιτικής Ερευνας σε συνεργασία με την οργάνωση του ΟΗΕ για τους Παλαιστίνιους Πρόσφυγες (UNRWA) και το Αναπτυξιακό Πρόγραμμα του ΟΗΕ (UNDP) υπολογίζουν ότι το 54,4% του συριακού λαού ζει σε συνθήκες ακραίας φτώχειας καθώς τρεις στους τέσσερις αδυνατούν να εξασφαλίσουν τα βασικά για την επιβίωσή τους. Ενα 20% του πληθυσμού, ιδιαίτερα αυτό που ζει εντός ή κοντά σε πεδία συγκρούσεων, λιμοκτονεί, υποσιτίζεται και πεθαίνει από έλλειψη βασικών υπηρεσιών Υγείας. Η ανεργία υπολογίζεται πως πλήττει πλέον το 54,3% του εργατικού δυναμικού, περίπου 3.400.000 ανθρώπους, η χώρα έχει ουσιαστικά αποβιομηχανοποιηθεί, έχουν κλείσει και χρεοκοπήσει χιλιάδες επιχειρήσεις ενώ σημαντική είναι η διαρροή κεφαλαίων στο εξωτερικό. Σήμερα η αγροτική παραγωγή και οι δημόσιες υπηρεσίες θεωρείται πως αποτελούν το 50% του ΑΕΠ ενώ το 2010 αποτελούσαν το 30%. Το κόστος του πολέμου και των επεμβάσεων υπολογίζεται σε τουλάχιστον 144 δισ. δολάρια (ίσο με 246% του ΑΕΠ με τιμές 2010).

2011: Μάρτης. Περισσότερα από 76 σπίτια κατεδαφίστηκαν στη Δυτική Οχθη από τον ισραηλινό στρατό, ενώ την ίδια ώρα εγκρίνεται διαρκώς η ανέγερση νέων κατοικιών σε εποικισμούς κυρίως γύρω από την ανατολική Ιερουσαλήμ. Την ίδια ώρα, ετοιμάζεται ανέγερση άλλων 942 κατοικιών στον εποικισμό Γκίλο, που βρίσκεται στα όρια της ανατολικής Ιερουσαλήμ. Σήμερα στα κατεχόμενα εδάφη της Παλαιστίνης έχουν γίνει 121 εποικισμοί, όπου κατοικούν περίπου 500.000 έποικοι.

2011: Σάββατο 9 Ιούλη. Ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος ανακηρύχθηκε επίσημα το νότιο τμήμα του Σουδάν, με το όνομα Δημοκρατία Νότιου Σουδάν και προσωρινή πρωτεύουσα τη Τζούμπα, χωρίζοντας έτσι τη μεγαλύτερη χώρα της Αφρικής στα δύο – σε βορρά και νότο. Η ανεξαρτητοποίηση του Νότου ήρθε μετά από δημοψήφισμα που έγινε Γενάρη του 2011, έπειτα από αιματηρό εμφύλιο που έληξε το 2005. Τη διαίρεση της χώρας – με τεράστιο ορυκτό πλούτο, φυσικό κάλλος και αξιοσημείωτους υδροφόρους ορίζοντες – και την ανεξαρτησία του Νότιου Σουδάν, υποδαύλισαν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που βεβαίως προσβλέπουν στην εκμετάλλευση του τεράστιου πλούτου. Από εκείνη τη μέρα του Ιούνη του 2011 μέχρι σήμερα το Νότιο Σουδάν σπαράσσεται από εμφύλιες διαμάχες, πολεμικές συγκρούσεις και ξένες επεμβάσεις στο έδαφός του.

2011: Στις 23 Σεπτέμβρη ο Παλαιστίνιος πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάςκαταθέτει αίτημα στον ΓΓ του ΟΗΕγια μονομερή αναγνώριση ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους στα όρια του ’67, με πρωτεύουσα την ανατολική Ιερουσαλήμ. Στις 5 Οκτώβρη η παλαιστινιακή αντιπροσωπεία καταθέτει σχέδιο απόφασης για να γίνει δεκτή η Παλαιστίνη ως κανονικό μέλος στην Unesco (Ουνέσκο). Στις 29 Νοέμβρη 2011 η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ αναβαθμίζει την Παλαιστίνη από «οντότητα» σε «κράτος με ιδιότητα του παρατηρητή», μία πολιτική, διπλωματική αλλά και συμβολική νίκη, υπέρ του αιτήματος ψήφισαν 138 χώρες, εννέα ψήφισαν κατά και 41 χώρες απείχαν.

2013 Φλεβάρης. Το ισραηλινό υπουργείο Ενέργειας και Υδάτινων Πόρων προχώρησε σε προκλητική χορήγηση άδειας εξόρυξης πετρελαίου στα κατεχόμενα υψώματα του Γκολάν, βάζοντας τα θεμέλια για περαιτέρω ένταση της βίας με τη Συρία.

2013:28 Φλεβάρη. Οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν στη Ρώμη κατά τη Σύνοδο των Φίλων της Συρίας, την πρόθεσή τους να συνεχίσουν την ενίσχυση της συριακής «αντιπολίτευσης», με κονδύλια 60 εκατομμυρίων δολαρίων για «βοήθεια», τους επόμενους μήνες. Στο ίδιο πλαίσιο, η ΕΕ τροποποίησε κάποιες διατάξεις του εμπάργκο παροχής στρατιωτικού εξοπλισμού προς τη Συρία, προκειμένου να ξεκινήσει η ροή προς τους αντικαθεστωτικούς. Ενώ η μάχες στη Συρία συνεχίζονται με ιδιαίτερη σφοδρότητα ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών, Τζον Κέρι, δηλώνει, ομολογώντας για πρώτη φορά, ότι είναι  βέβαιος πως τα όπλα που δίνονται «από συμμάχους των ΗΠΑ στους αντικαθεστωτικούς καταλήγουν κατά πλειοψηφία σε μετριοπαθείς δυνάμεις».

2013 Μάρτης. Η ισλαμιστική οργάνωση «Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ» που συνδέεται με την «Αλ Κάιντα» κάνει την επίσημη εμφάνισή της στήνοντας ενέδρα στην οποία σκοτώθηκαν 48 Σύριοι και 9 Ιρακινοί στρατιώτες.

2013 Τρίτη 9 Απρίλη. Εκπρόσωπος της συριακής εξτρεμιστικής ισλαμικής ομάδας «Τζαπχάτ Αλ Νούσρα» (που έχει χαρακτηριστεί τρομοκρατική ακόμη και από τις ΗΠΑ, αλλά δρα στο πλευρό των δυνάμεων της «συριακής αντιπολίτευσης») ανακοίνωσε «συγχώνευση» με το «Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ» του Αμπού Μπακρ αλ Μπαγκντάντι. Η νέα οργάνωση θα αποκαλείται εφεξής «Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και στο Λεβάντε» (Λεβάντε αποκαλείται μία ευρεία περιοχή στην ανατολική Μεσόγειο που εκτείνεται από το Λίβανο, τη Συρία, την Ιορδανία φθάνει στην Κύπρο και εκτείνεται μέχρι τα βάθη της Ανατολίας στην Τουρκία). Ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, όπως οι ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία, έχουν αρχίσει να δυσφορούν με την απροκάλυπτη στήριξη – χρηματοδότηση και εξοπλισμό – που οι πετρελαιομοναρχίες της περιοχής, και σε μικρότερο βαθμό Τουρκία και Ιορδανία, δίνουν επιλεκτικά στις ισλαμιστικές οργανώσεις που δρουν στο συριακό έδαφος οι οποίες απαρτίζονται κατά κύριο λόγο από ξένους μισθοφόρους.

15 Ιούνη. Η Ουάσιγκτον αποφασίζει τη «χορήγηση άμεσης στρατιωτικής βοήθειας» προς τους ένοπλους αντικαθεστωτικούς. Στις 17 η Αίγυπτος διακόπτει διπλωματικές σχέσεις με τη Συρία και κάλεσε τη λιβανική σιιτική «Χεζμπολάχ» να αποχωρήσει από το συριακό έδαφος. Σύμφωνα με το «Ρόιτερς» οι αντικαθεστωτικοί έχουν πια στα χέρια τους αντιαεροπορικούς ρουκετοφόρους εκτοξευτήρες, που αγοράστηκαν από γαλλικές και βελγικές εταιρείες με χρήματα από τη Σαουδική Αραβία, και αντιαρματικά ρωσικής κατασκευής, που επίσης αγόρασε το Ριάντ, με τη Γαλλία να πληρώνει τη μεταφορά τους στη Συρία.

Ιούλης. Δολοφονείται ο Καμάλ Χαμάμι, μέλος του 30μελούς ΔΣ του «Ελεύθερου Συριακού Στρατού». Ο ΕΣΣ κατονομάζει ως δράστη τον επικεφαλής της οργάνωσης «Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και το Λεβάντε», εμίρη Αμπού Αϊμάν αλ Μπαγκντάντι . Το συμβάν σημειώθηκε στη βόρεια Λατάκεια και ήταν το αποκορύφωμα αντιπαράθεσης ανάμεσα στους ενόπλους των δύο οργανώσεων για τον έλεγχο της περιοχής. Κούρδοι πολιτοφύλακες συμπλέκονται σε μάχες με ένοπλους μισθοφόρους αντικαθεστωτικούς, κυρίως ακραίων ισλαμιστικές οργανώσεων όπως το «Μέτωπο αλ Νούσρα» και το «Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και στο Λεβάντε».

29 Ιούλη. Βομβιστικές επιθέσεις με εκατοντάδες νεκρούς συγλόνισαν πολλές πόλεις του Ιράκ σε Βαγδάτη, Μαχμουντίγια, Κουτ, Σαμάουα, Βασόρα.

2013 30 Αυγούστου. Καταψηφίστηκε από τη Βουλή των Κοινοτήτων το ενδεχόμενο συμμετοχής της Βρετανίας σε στρατιωτική επίθεση στη Συρία με 285 ψήφους κατά και 272 ψήφους υπέρ.

19 Σεπτέμβρη Σφοδρότατες συγκρούσεις μαίνονταν με επίκεντρο την πόλη Αζάζ στα σύνορα Συρίας – Τουρκίας για τον έλεγχο της οποίας μάχονταν ένοπλοι της οργάνωσης «Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και στο Λεβάντε» και ένοπλοι του αντικαθεστωτικού «Ελεύθερου Συριακού Στρατού.

2013 Νοέμβρης. Εξαιρετικά σημαντική εξέλιξη είναι και η ανακήρυξη αυτόνομης μεταβατικής κυβέρνησης «στο Δυτικό Κουρδιστάν Συρίας» από τους Κούρδους. Στην ανακοίνωση που εκδόθηκε, μετά από δύο μέρες διαβουλεύσεων μεταξύ των κουρδικών οργανώσεων στο Καμισλί, όπως διευκρινίζεται, αποφασίστηκε να χωριστεί η περιοχή σε τρεις περιφέρειες και η κάθε μία να εκλέγει «τοπική διοίκηση». Στις13 Νοέμβρη ο επικεφαλής της Δημοκρατικής Ενωσης Κουρδιστάν, Σαλίχ Μουσλίμ,  χαρακτηρίζει «προσωρινή» την ανακήρυξη «αυτόνομης μεταβατικής κυβέρνησης» στις κουρδικές περιοχές της βορειοδυτικής Συρίας, παραπέμποντας σε μόνιμες λύσεις μετά τη σταθεροποίηση της κατάστασης στη χώρα.

2014. 1η Γενάρη Το «Ισλαμικό Κράτος σε Ιράκ και Λεβάντε» (ΙΚΙΛ) Αρχίζει τη δράση του στο Ιράκ, καταλαμβάνοντας τη πόλη Ραμάντι και ελέγχοντας τη μισή Φαλούτζα. Η ιρακινή κυβέρνηση, παράλληλα με τα στρατεύματα που ετοιμάζεται να στείλει για την ανακατάληψη της Φαλούτζας απευθύνει κάλεσμα για συμμετοχή εθελοντών στον πόλεμο κατά των εξτρεμιστών ισλαμιστών. Βομβιστική επίθεση σε κέντρο εθελοντών στο μικρό αεροδρόμιο Μουτάνα (έξω από τη Βαγδάτη), είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο 23 ανδρών και τον τραυματισμό άλλων 36. Μάχες ξεσπούν στη δυτική επαρχία Ανμπάρ του Ιράκ. Ταυτόχρονα όσο εντείνονται οι μάχες, άλλο τόσο εντείνονται τα τυφλά τρομοκρατικά χτυπήματα βομβιστών αυτοκτονίας σε λαϊκές αγορές, δικαστήρια και αστυνομικά τμήματα της ιρακινής πρωτεύουσας. Το ΙΚΙΛ συσσωρεύει τεράστιες ποσότητες όπλων στη Φαλούτζα. Η επέλαση του ΙΚΙΛ είναι ταχύτατη, σκληρή και αιματηρή, καταλαμβάνοντας τη μια πόλη πίσω από την άλλη.

2014  7 Γενάρη. Συγκρούσεις ξεκίνησαν ανάμεσα στο παρακλάδι  της Αλ Κάιντα, «Μέτωπο Αλ Νούσρα»  και το «Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και στο Λεβάντε» μετά τη σύλληψη και δολοφονία στελέχους του «Μετώπου Αλ Νούσρα» στην πόλη Ράκα. Στις 23 Γενάρη, ο αρχηγός της «Αλ Κάιντα», Αϊμάν αλ-Ζαουάχρι, κάλεσε, με ηχητικό του μήνυμα, Σύριους και ξένους ισλαμιστές που δρουν στη Συρία να σταματήσουν «τις αδελφοκτόνες μάχες» και να σχηματίσουν κοινό μέτωπο εναντίον του Ασαντ. Ανάλογο μήνυμα επανέλαβε ο Αλ Ζαουάχρι, στις 2 Μάη 2014, δίνοντας κατεύθυνση στο «Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και στο Λεβάντε» και τον αρχηγό του Αμπού Μπακρ αλ-Μπαγκντάντι, να επικεντρωθεί «στο τραυματισμένο Ιράκ όπου χρειάζεται να διπλασιάσετε τις προσπάθειές σας για να διευρύνετε την επιρροή του σκέλους αυτού του δικτύου στο Ιράκ ακόμα κι αν αισθάνεστε μια αδικία (…) για να σταματήσει αυτή η σφαγή (στη Συρία). Αφιερωθείτε στην καταπολέμηση των εχθρών του Ισλάμ στο Ιράκ».

Στις 18 Μάρτη 2014 ο Σύριος πρωθυπουργός, Ουέλ αλ Χάλκι. κάνοντας ένα σύντομο απολογισμό, τέσσερα χρόνια μετά την έναρξη του πολέμου και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στη Συρία, υπολόγισε ως σήμερα πάνω από 200.000 νεκρούς, 9.000.000 πρόσφυγες εντός και εκτός της χώρας, ολικές ή μερικές καταστροφές στο ένα τρίτο του εδάφους και οικονομικές ζημιές άνω των 30, 1 δισ. Δολαρίων.

2014: Στις 4 Μάρτη ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου επαναλαμβάνει μιλώντας σε κεντρική εκδήλωση του ισραηλινού λόμπι στην Ουάσιγκτον την απαίτηση, προκειμένου να καταστεί εφικτή η επίτευξη μιας διμερούς ειρηνευτικής συμφωνίας, να αναγνωρίσουν οι Παλαιστίνιοι το Ισραήλ σαν «εβραϊκό κράτος», κάτι που για τους Παλαιστίνιους θα σημάνει, μεταξύ άλλων, δραματική συρρίκνωση (αν όχι απεμπόληση) των δικαιωμάτων των Παλαιστίνιων που ζουν στο Ισραήλ και των Παλαιστίνιων προσφύγων που θα θελήσουν να επιστρέψουν στα κατεχόμενα εδάφη τους.

Στις 2 Απρίλη η Παλαιστινιακή Αρχή αποφάσισε να προωθήσει την ένταξή της σε 15 οργανισμούς και διεθνείς συμβάσεις του ΟΗΕ, όπως οι Συμβάσεις της Γενεύης για τον πόλεμο και την κατοχή, έπειτα από την προκλητική ισραηλινή αδιαλλαξία, την άρνηση της κυβέρνησης Νετανιάχου να προβεί στις απελευθερώσεις δεκάδων Παλαιστίνιων πολιτικών κρατουμένων το Σάββατο 29 Μάρτη, όπως είχε υποσχεθεί, και να συνεχίσει την ενθάρρυνση εκατοντάδων νέων εβραϊκών εποικισμών στην Ανατολική Ιερουσαλήμ. Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις, ο Ισραηλινός υπουργός Τουρισμού, Ούρι Λαντάου, απείλησε τους Παλαιστίνιους «με σκληρές κυρώσεις, ακόμη και με προσάρτηση κατεχόμενων εδαφών της Δυτικής Οχθης και της Ανατολικής Ιερουσαλήμ».

Στις 11 Απρίλη 2014 ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Μπαν Γκι Μουν αποδέχτηκε το αίτημα του Προέδρου της Παλαιστινιακής Αρχής, Μαχμούτ Αμπάς για ένταξη σε τουλάχιστον 13 οργανισμούς και συμβάσεις του ΟΗΕ στην έδρα του στη Ν. Υόρκη και στη Χάγη και τη Γενεύη. Και η ελβετική κυβέρνηση ανακοίνωσε την ένταξη των Παλαιστινίων στις συνθήκες της Γενεύης που καλύπτουν το διεθνές δίκαιο πολέμου και τις περιπτώσεις κατοχής. Η ισραηλινή πολιτική εξουσία θεωρεί πως τα παλαιστινιακά εδάφη σε Λωρίδα της Γάζας και Δυτική Οχθη δεν εμπίπτουν στη δικαιοδοσία των διεθνών συνθηκών που απαγορεύουν τους εποικισμούς σε κατεχόμενα εδάφη με το πρόσχημα ότι οι περιοχές αυτές δεν είναι διεθνώς αποδεκτές ως αυτοκυρίαρχη χώρα.

2014 στις 30 Απρίλη διεξάγονται εκλογές στο Ιράκ, σε μια χώρα που σπαράζεται από τις σφοδρές συγκρούσεις που μαίνονται στην περιοχή από την αρχή του χρόνου με ισλαμιστές εξτρεμιστές της οργάνωσης «Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και Λεβάντε» (ΙΚΙΛ) και τις αντιπαραθέσεις των συμφερόντων  που διεκδικούν τον πλούτο της, βασικά, σε υδρογονάνθρακες.

2014. 21 Μάη Εκπρόσωπος της αποστολής του ΟΗΕ και του Οργανισμού για την Απαγόρευση των Χημικών Οπλων (ΟΑΧΟ), επιβεβαίωσε την καταστροφή του μεγαλύτερου μέρους των συριακών αποθεμάτων ενός χημικού προϊόντος που χρησιμοποιείται στην παραγωγή αερίου σαρίν.

3 Ιούνη.  Διεξάγονται στη Συρία Προεδρικές εκλογές. Οι συριακές Αρχές ανακοίνωσαν ότι 73,42% ήταν η συμμετοχή στην όλη διαδικασία σε σύνολο  15.800.000 εγγεγραμμένων ψηφοφόρων παρά τις συγκρούσεις στα πεδία των μαχών και το μεγάλο αριθμό προσφύγων και ο Ασαντ επανεκλέγεται πανηγυρικά πρόεδρος με ποσοστό 88,7% έναντι 4,3% που πήρε ο συνυποψήφιός του Χασάν αλ Νούρι και 3,2% ο Μάχερ αλ Χάτζαρ. Τα άκυρα ψηφοδέλτια ανήλθαν σε 442.108, δηλαδή σε ποσοστό 3,8%.

2014. Στις 10 Ιούνη το ΙΚΙΛ καταλαμβάνει τη Μοσούλη και εκτός από το κυβερνείο, τις τράπεζες και αστυνομικά τμήματα και το τουρκικό προξενείο, θέτοντας σε κατάσταση ομηρίας περίπου 80 άτομα, ανάμεσά τους τον Τούρκο πρόξενο, διπλωμάτες, μέλη των τουρκικών ειδικών δυνάμεων που φρουρούσαν το κτίριο. Στα χέρια των ισλαμιστών βρίσκεται όλη η επαρχία Νινευή (πρωτεύουσα της οποίας είναι η Μοσούλη), ενώ ισχυρή παρουσία των μισθοφόρων της οργάνωσης παρατηρείται γύρω από το Κιρκούκ, την επαρχία Ντιγιάλα, ακόμη και έξω από την πρωτεύουσα της χώρας, Βαγδάτη. Στη συνέχεια καταλαμβάνει τη γενέτειρα του Σαντάμ Χουσεΐν, Τικρίτ (130 χλμ. βόρεια της Βαγδάτης), ανατολικές περιοχές της επαρχίας Κιρκούκ, περιοχές της νοτιότερης επαρχίας Σαλαχεντίν, αλλά και τα μεγαλύτερα διυλιστήρια της χώρας στην πόλη Μπαϊτζί. Το ΙΚΙΛ προσανατολίζεται σε επίθεση κατά της Βαγδάτης με πιθανό στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης του σιίτη πρωθυπουργού Νούρι αλ Μάλικι. Στις 16 Ιούνη κατέλαβαν βόρεια ιρακινή πόλη Ταλ Αφάρ, που είναι στρατηγικής σημασίας, γιατί βρίσκεται κοντά σε οδική αρτηρία με τη συριακή μεθόριο και εξυπηρετεί το σχέδιο για τη δημιουργία «χαλιφάτου» με τη συνένωση βόρειων περιοχών της Συρίας και του Ιράκ.

Η μόνη ουσιαστική αντίσταση στους εξτρεμιστές του ΙΚΙΛ προέρχεται από τον στρατό των Κούρδων του αυτόνομου Κουρδιστάν τους «Πεσμεργκά» (δηλαδή «Γενναίοι») στο βόρειο Ιράκ ανέκτησαν πλήρως τον έλεγχο της πετρελαιοφόρου επαρχίας Κιρκούκ που τη θεωρούν, ιστορικά, έδαφος του ιρακινού Κουρδιστάν και τη διεκδικούν εδώ και χρόνια, παρά την άρνηση της κεντρικής κυβέρνησης στη Βαγδάτη.

Στις πόλεις που καταλαμβάνουν, οι εξτρεμιστές μισθοφόροι του ΙΚΙΛ ανακοινώνουν στους κατοίκους ότι τίθεται σε εφαρμογή αυστηρός ισλαμικός νόμος, απαγορεύοντας μεταξύ άλλων τις δημόσιες συναθροίσεις, την κυκλοφορία ασυνόδευτων γυναικών παρά «μόνο σε απαραίτητες περιστάσεις», τη μετάδοση και την ακρόαση μουσικής και ποδοσφαιρικών αγώνων, την κατανάλωση αλκοόλ, ναρκωτικών, καπνού, ότι οι κλέφτες θα τιμωρούνται με ακρωτηριασμό και οι «προδότες» με εκτέλεση. Ηδη στη Μοσούλη οι ένοπλοι της ISIL έχουν εκτελέσει, με συνοπτικές διαδικασίες, εκατοντάδες αστυνομικούς και στρατιώτες, προκαλώντας έντονη ανησυχία στην επικεφαλής του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, Νάβι Πιλάι.

2014 Την ώρα που οι εξτρεμιστές του «Ισλαμικού Κράτους σε Ιράκ και Λεβάντε» (ΙΚΙΛ) συνεχίζουν την προέλασή τους στην ιρακινή ενδοχώρα, μέρος των δυνάμεων της οργάνωσης που δρα στη Συρία άρχισε πλέον να μεταφέρει στο συριακό έδαφος ιρακινά και αμερικανικά όπλα, άρματα και οχήματα μάχης τύπου «Humvee» και ενδεχομένως ελικόπτερα που άρπαξε από στρατιωτικές βάσεις της Μοσούλης και του Τικρίτ.

17 Ιούνη Η κυβέρνηση του Προέδρου των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, ενημέρωνει το Κογκρέσο πως στέλνει 300 μέλη των ειδικών δυνάμεων για την προστασία Αμερικανών αξιωματούχων και πολιτών στο Ιράκ και την περιφρούρηση της πρεσβείας στη Βαγδάτη.

Στις 29 Ιούνη 2014 οι ισλαμιστές του ΙΚΙΛ κηρύσσουν την ίδρυση Χαλιφάτου από το Χαλέπι της βόρειας Συρίας ως την επαρχία Ντιγιάλα του ανατολικού Ιράκ, μετονομάζουν την οργάνωσή τους σε «Ισλαμικό Κράτος» και ανακηρύσσουν τον αρχηγό τους Αμπού Μπακρ αλ-Μπαγκντάντι «μεγάλο χαλίφη, διάδοχο του προφήτη Μωάμεθ». Ο αρχηγός του «Ισλαμικού Κράτους» κάλεσε τους απανταχού μουσουλμάνους να έρθουν στο «χαλιφάτο» που «δημιούργησε» σε βόρεια Συρία και ανατολικό Ιράκ και να συμβάλουν στην «ανάπτυξή» του, κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά «σε μηχανικούς, δικαστές, στρατιωτικούς, διοικητικούς, ακαδημαϊκούς και γιατρούς». Προέτρεψε, μάλιστα, τους ομοϊδεάτες του να ενισχύσουν τις δυνάμεις του «Ι.Κ.» και να κλιμακώσουν τον «ιερό πόλεμο».

2014 1η Ιούλη. Ο πρόεδρος του αυτόνομου Κουρδιστάν στο βόρειο Ιράκ, Μασούντ Μπαρζανί, ανακοινώνει τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος «μέσα στους επόμενους μήνες» με στόχο ένα ανεξάρτητο Κουρδιστάν. Οι Κούρδοι του Ιράκ, δήλωσε ο Μπαρζανί, δεν μπορούν να περιμένουν «άλλα 10 χρόνια», ούτε να κρύψουν πως στόχος είναι η ανεξαρτησία, την οποία χαρακτήρισε «φυσικό δικαίωμα του λαού». Σημείωσε, παράλληλα, πως οι κουρδικές δυνάμεις ασφαλείας των Πεσμεργκά θα συνεχίζουν να μάχονται την τρομοκρατία και τις επιθέσεις των ενόπλων ισλαμιστών του «Ισλαμικού Κράτους»

2014 Ιούλης. Ισλαμιστές μισθοφόροι του «Ισλαμικού Κράτους»  κατέλαβαν την 1η Ιούλη τη στρατηγική πόλη Μπουκαμάλ στη συρο-ιρακινή μεθόριο, μετά από μέρες σφοδρών συγκρούσεων με αντίπαλες ισλαμικές ένοπλες οργανώσεις, όπως το «Μέτωπο Νούσρα». Από τις 4 Ιούλη ελέγχουν πλήρως τη μεγαλύτερη πετρελαϊκή περιοχή της Ανατολικής Συρίας κοντά στην επαρχία Ντέιρ ελ Ζουρ, στη μεθόριο με το Ιράκ. Στα χέρια των μισθοφόρων του «Ισλαμικού Κράτους» έχουν περάσει πλέον όλες οι μεγάλες πετρελαιοπηγές που εκτείνονται από την ανατολική περιοχή της Συρίας Ντεΐρ Εζόρ ως τη μεθόριο με το Ιράκ. 18 Ιούλη: Πολύνεκρες ήταν οι σφοδρές συγκρούσεις του τελευταίου 48ωρου ανάμεσα σε ένοπλους μισθοφόρους διαφόρων εθνικοτήτων του «Ισλαμικού Κράτους» και Σύρων φρουρών και αστυνομικών στα πεδία γεωτρήσεων φυσικού αερίου της κεντρικής συριακής περιοχής Σάαρ (ανατολικά της αρχαίας πόλης της Παλμύρας).

2014: Δευτέρα 30 Ιούνη. Οι ισραηλινές κατοχικές δυνάμεις αρχίζουν μπαράζ αεροπορικών επιδρομών και βομβαρδισμών σε τουλάχιστον 34 περιοχές της Λωρίδας της Γάζας, με τρομοκρατικές εισβολές σε σπίτια και καταυλισμούς Παλαιστινίων στη Δυτική Οχθη μετά τον εντοπισμό των σορών τριών Ισραηλινών εφήβων, που είχαν εξαφανιστεί στις 12 Ιούνη, σε περιοχή της Δυτικής Οχθης. Οι από αέρος επιθέσεις των Ισραηλινών εστιάστηκαν σε υποτιθέμενους «στόχους» της «Χαμάς» και της «Ισλαμικής Τζιχάντ» στη Λωρίδα της Γάζας. Ισραηλινά πλοία εξαπέλυσαν πυρά επιθέσεις σε «εκπαιδευτικές εγκαταστάσεις της Χαμάς» στη βόρεια Λωρίδα της Γάζας. Τόνοι ισραηλινών πυραύλων εκτοξεύονται και χτυπούν αδιάκριτα σπίτια, σχολεία, καφενεία με εκατοντάδες νεκρούς και τραυματίες.

Τρίτη 8 Ιούλη. Οι Ισραηλινοί ξεκινούν, επίσημα, στρατιωτική επιχείρηση με την ονομασία  «Προστατευτική Αιχμή». Στο στόχαστρο των ισραηλινών βομβαρδιστικών αεροσκαφών βρίσκεται, για μία ακόμη φορά, η Λωρίδα της Γάζας, καθώς βάλλεται ανηλεώς. Την Τετάρτη 9 Ιούλη, ο Παλαιστίνιος διπλωματικός επιτετραμμένος στον ΟΗΕ, Ριγιάντ Μανσούρ, κατήγγειλε το Ισραήλ , Στην έδρα του Συμβουλίου Ασφαλείας (ΣΑ) του ΟΗΕ στη Ν. Υόρκη, που συνεδρίασε εκτάκτως για την κατάσταση στη Λωρίδα της Γάζας, για «εγκλήματα πολέμου και κρατική τρομοκρατία σε βάρος των ανυπεράσπιστων και απροστάτευτων Παλαιστίνιων πολιτών». Απαίτησε από το ΣΑ τη λήψη μέτρων για την ανάσχεση των βομβαρδισμών. Ο Παλαιστίνιος Πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς ζήτησε από την Ελβετία, θεματοφύλακα της 4ης Σύμβασης της Γενεύης για την προστασία των αμάχων σε καιρό πολέμου, να συγκαλέσει τις χώρες – μέλη της Σύμβασης αυτής του 1949 ώστε να τους ζητήσει να επιβάλουν κυρώσεις στο Ισραήλ ως «δύναμη κατοχής» και άρα υπεύθυνη για την ασφάλεια των πολιτών. Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Μπαν Γκι-Μουν ζήτησε εκεχειρία.

Πέμπτη 17 Ιούλη. Η κυβέρνηση του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπέντζαμιν Νετανιάχου ξεκίνησε χερσαία στρατιωτική επέμβαση με βασικό στόχο

την «καταστροφή τούνελ και των υποδομών της Χαμάς και άλλων τρομοκρατικών οργανώσεων» στη Λωρίδα της Γάζας. Εκτός από τις βόμβες από αεροπλάνα και πλοία, άρματα μάχης ισοπεδώνουν πόλεις, εισβάλλοντας σε ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα. Μακελειό. Αυτή η σφαγή δεν έχει προηγούμενο. Την Δευτέρα 21 Ιούλη χτυπήθηκε το νοσοκομείο Αλ Ακσα στην περιοχή Ντέιρ αλΜπάλα στην Κεντρική Γάζα, με αποτέλεσμα να υποστούν ζημιές η μονάδα εντατικής θεραπείας και τα χειρουργεία.

Δευτέρα 21 Ιούλη. Συνεδριάζει το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και καταφέρνει, έπειτα από τη δίωρη κεκλεισμένων των θυρών συνεδρίαση, να εκφράσει τη «μεγάλη του ανησυχία» για τον αυξανόμενο αριθμό των θυμάτων στη Λωρίδα της Γάζας και να κάνει έκκληση «για άμεση κατάπαυση των εχθροπραξιών». Στην ανακοίνωση που διαβάστηκε, τα 15 κράτη – μέλη «ζητούν το σεβασμό των διεθνών ανθρωπιστικών κανόνων, κυρίως ως προς την προστασία των αμάχων».

Χωρίς τέλος είναι η φρίκη και η αιματοχυσία του πολύπαθου παλαιστινιακού λαού στη μαρτυρική Λωρίδα της Γάζας από το κράτος – φονιά του Ισραήλ. Ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών, Τζον Κέρι  εκφράζοντας ανάγλυφα τον τρόπο που σκέπτονται όλοι αυτοί οι υπηρέτες που έχουν αναλάβει να υλοποιήσουν σχέδια εξυπηρέτησης των συμφερόντων των αφεντικών τους δήλωσε: «Είμαστε βαθιά ανήσυχοι για τις συνέπειες της νόμιμης προσπάθειας του Ισραήλ να υπερασπιστεί τον εαυτό του». Μερικές από τις συνέπειες, μέχρι σήμερα, μέσα σε διάστημα είκοσι ημερών, είναι 850 νεκροί, από τους οποίους πάνω από 149 παιδιά, 120 γυναίκες, 28 ηλικιωμένοι, 27 στρατιώτες του Ισραήλ, 4.000 τραυματίες, χιλιάδες οικογένειες άστεγες, εκατομμύρια κορμιά, Αραβες, Ισραηλινοί, μουσουλμάνοι, χριστιανοί, εβραίοι, αδειάζουν τον άνθρωπο από μέσα τους, γεμίζουν τα μυαλά τους μίσος και τις καρδιές τους φόβο. Εχασαν οι απόγονοι του Δαβίδ τη σφεντόνα, αλλά τη βρήκαν τα παιδιά της Παλαιστίνης στη Γάζα. Υπάρχει ελπίδα.

Ο ιμπεριαλισμός, από τη φύση του εχθρικός στους λαούς δεν έχει τελειώσει το έργο του, δεν είναι άλλωστε δυνατό μια και οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και ανταγωνισμοί αποτελούν αναπόσπαστο συστατικό του, που οδηγεί αναπόφευκτα σε σκληρούς ανταγωνισμούς για το μοίρασμα και ξαναμοίρασμα των αγορών και των σφαιρών επιρροής. Όμως όταν αυτοί αποφασίζουν να λύσουν τις διαφορές τους το κόστος το πληρώνουν οι λαοί.

Πηγή:http://www.imerodromos.gr/mesh-anatolh-otan-peftoun-oi-maskes/h-amerikanikh-megalh-mesh-anatolh-adagwnismoi-symmaxies-kai-sygkroyseis-ola-myrizoun-petrelaio/

..............................................

E.Πα.Μ.:Μεταναστευτικό - προσφυγικό: Ένα απολύτως επίκαιρο ψήφισμα