Προσδεθείτε...

Του Βασίλη Βιλιάρδου

«Στην πολιτική, οπότε και στην ιστορία, δεν υπάρχουν συμπτώσεις – ενώ οι μάζες είτε δεν κρίνουν καθόλου, είτε κρίνουν λανθασμένα»

(G. le Bon)

Άποψη

Η καινούργια (σχετικά) μέθοδος που χρησιμοποιείται από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες σε σχέση με τη χειραγώγηση του πλήθους, των μαζών, είναι η «υπερβολική υπερβολή» – με την έννοια ότι, όσο πιο κραυγαλέα ψεύτικος είναι ένας ισχυρισμός, μία υπόσχεση, μία δέσμευση ή μία αιτιολογία ενός γεγονότος, τόσο πιο εύκολα πιστευτός γίνεται.

Η αιτία είναι το ότι, οι άνθρωποι αδυνατούν να αποδεχθούν πως θα μπορούσε να είναι κανείς τόσο ανόητος, θρασύς ή ανεύθυνος, ώστε να πει ένα τόσο υπερβολικά μεγάλο ψέμα – συμπεραίνοντας αυτόματα πως κάπου βασίζεται, σε κάτι που οι ίδιοι δεν κατανοούν, οπότε οφείλουν, έστω «τυφλά», να τον πιστέψουν.

Για παράδειγμα, όταν ο συμπαθέστατος αριστερός ηθοποιός ισχυρίσθηκε πως τα 3 εκ. € που έβγαλε από την Ελλάδα, ακριβώς την εποχή που κινδύνευε να χρεοκοπήσει, προορίζονταν για «καλλιτεχνικές παραγωγές» του στο εξωτερικό, ελάχιστοι σκέφθηκαν πως επρόκειτο για μία υπερβολικά μεγάλη σύμπτωση – ή ότι δεν υπήρχε κανένας λόγος να γίνουν οι πληρωμές των «παραγωγών του εξωτερικού» από το εξωτερικό και όχι από την Ελλάδα.

Στα πλαίσια αυτά, ο εμπλουτισμός μίας προεκλογικής εκστρατείας με πλήθος υποσχέσεων, οι οποίες είναι «ηλίου φαεινότερο» πως είναι αδύνατον ποτέ να τηρηθούν, αφού δεν υπάρχουν ούτε κατ” ελάχιστον οι πόροι που απαιτούνται για να εφαρμοσθούν, οδηγεί συνήθως στη νίκη αυτόν που τις επικαλείται – που τις παρουσιάζει με ένα ανεύθυνο προφανώς θράσος στο, κατά τον ίδιο, ανόητο ή/και εύπιστο πλήθος.

Αν και όλοι λοιπόν γνωρίζουν πως όταν χρωστούν πολλά ή όταν τα εισοδήματα στο σπίτι τους μειώνονται, οφείλουν να ξοδεύουν λιγότερα, όταν πρόκειται για το κράτος τους θεωρούν πως είναι δυνατόν να συμβεί το αντίθετο – αρκεί να υπάρξει κάποιος που θα τους υποσχεθεί ότι, εάν τον εκλέξουν μπορεί να κάνει θαύματα, παραδόξως ακόμη και όταν δεν πιστεύουν σε θαυματοποιούς.

Περαιτέρω, στο παράδειγμα μίας χώρας, η οποία είναι μέλος της πλουσιότερης ένωσης παγκοσμίως, το να ισχυρίζεται κάποιος ότι έχει το δικαίωμα να μην τηρεί τους βασικούς κανόνες της, χωρίς να «αποπεμφθεί» παραδειγματικά από τους άλλους, επειδή δεν θα ήθελαν να διακινδυνεύσουν να διαλυθούν, είναι κάτι παραπάνω από ένα κραυγαλέο ψέμα – από μία υπερβολική υπερβολή.

Μοιάζει σαν να θεωρεί κανείς αυτονόητο πως θα παραμείνει μέλος ενός «ελιτίστικου κλαμπ» με το έτσι θέλω,απαιτώντας να πληρώνουν όλοι οι άλλοι τη συνδρομή του, καθώς επίσης το καθημερινό του γεύμα και επιτρέποντας του παράλληλα να τους βρίζει συνεχώς – έχοντας την πεποίθηση πως, εάν τυχόν τολμήσουν να τον διαγράψουν, το πάμπλουτο κλαμπ θα κλείσει την άλλη στιγμή, παρά το ότι υπάρχουν δεκάδες υποψήφιοι που παρακαλούν να εγγραφούν ως μέλη του.

Εν τούτοις, το κραυγαλέο αυτό ψέμα, ο απίστευτα παρανοϊκός ισχυρισμός, πείθει πολύ πιο εύκολα τις μάζες, το πλήθος, τον άβουλο όχλο, όλους εκείνους δηλαδή που αδυνατούν να κατανοήσουν τι ακριβώς σημαίνει υπεύθυνος Πολίτης, από μία απλή υπερβολή – πόσο μάλλον από το ότι, θα έπρεπε να πληρώνουν έστω με δόσεις τη συνδρομή τους, τρώγοντας λιγότερο αλλά όχι καθόλου και χωρίς να βρίζουν κανέναν από τους υπολοίπους.

Συνεχίζοντας, παρά το ότι όλοι γνωρίζουν πως οι υποσχέσεις που μοιράζονται σήμερα είναι τουλάχιστον δεκαπλάσιες από τις «λεφτά υπάρχουν» του 2009, οι οποίες οδήγησαν την Ελλάδα στη χρεοκοπία και στο ΔΝΤ, ενώ τα οικονομικά στοιχεία της χώρας τους, καθώς επίσης τα δικά τους είναι κατά πολύ χειρότερα, αρκετοί φαίνεται πως θα επιλέξουν την απόλυτη ουτοπία – ονομάζοντας την αυθαίρετα αλλαγή, ελπίδα, μελλοντική προοπτική, ανάκτηση της αξιοπρέπειας τους.

Παρά το ότι δε οι ελάχιστοι συνετοί μεταξύ τους υποψιάζονται πως ίσως πρόκειται για μία μεγάλη παγίδα, η οποία θα τους οδηγήσει στην ολοκληρωτική εξαθλίωση, καθώς επίσης στη πλήρη απώλεια της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας τους από αυτούς που χρηματοδοτούν τους «εμπόρους της ελπίδας», αδυνατούν να αμυνθούν – ακριβώς επειδή οι υποσχέσεις είναι τόσο κραυγαλέα υπερβολικές που πνίγουν κυριολεκτικά τις όποιες φωνές της λογικής.

«Προσδεθείτε λοιπόν», θα έλεγε κανείς. Η πτήση θα βυθιστεί σε λίγο χρονικό διάστημα μέσα σε μία τεράστια, φονική καταιγίδα, γεμάτη τρομακτικά κενά αέρος και εξαιρετικά επικίνδυνες αναταράξεις – με ελάχιστες πιθανότητες να διασωθεί το αεροπλάνο.

Η καλύτερη δυνατή περίπτωση θα ήταν μία αναγκαστική προσγείωση, σε πολύ ανώμαλο έδαφος – τη χειρότερη είναι προτιμότερο να μην την αναφέρουμε, αν και δεν υπάρχει κάποιος που να μην τη διαισθάνεται.

Ολοκληρώνοντας, κανένας δεν μπορεί προφανώς να αποκλείσει τα θαύματα – τα οποία δεν χρειάζονται καμία λογική τεκμηρίωση, αφού απλά συμβαίνουν. Χρειάζεται όμως πολύ μεγάλη πίστη για να στηρίξει κανείς το μέλλον των παιδιών του σε αυτά – την οποία εμείς τουλάχιστον δεν διαθέτουμε.

Πηγή:http://viliardos.analyst.gr/?p=1017

[Οι υπογραμμίσεις δικές μου]