Την Ελλάδα μ' αρέσει να την γυρνώ όταν έχουν αποσυρθεί οι ορδές των βαρβάρων.
Μιλώ για την άλλη Ελλάδα.
Σ' αυτή που συναντώ μορφές αρχετυπικές.
Υπάρχει λοιπόν ακόμη ο χωρικός που πάει να βγάλει ένα κιλό ψάρια για το τραπέζι του.Μπορεί να πηγαίνει με το σαράβαλο του και με εξοπλισμό ψαροντουφεκά να βουτήξει τέλος Οκτώβρη...
Υπάρχει η ηλικιωμένη που ζει με τρεις κότες,μία γίδα και το κήπο της.Αν έχει καμιά ψωραλέα σύνταξη σχεδόν ολόκληρη θα τη δώσει να βοηθήσει συγγενικά πρόσωπα.Στο ξωκκλήσι δε θα περάσει αδιάφορα και στη γιορτή του θα πάει.
Υπάρχει ο γέρος ο σιωπηλός μπρος στο ποτήρι που συλλογίζεται τα περασμένα λάθη και πάθη.Και στα 85 παλεύει να μην αγριέψουν τα χωράφια και τα περιβόλια στο τόπο που ερήμωσε.
Ο παλιός καφενές-παντοπωλείο και ο καφετζής.
Χαίρονται να σε δουν και αν κρατούν κάτι θέλουν να σε φιλέψουν.
Όχι δεν είναι κοινοτοπίες επαρχίας.
Ξύνω την επιφάνεια και βρίσκω μια αγιοσύνη που την καθορίζει το μέτρο,το αναγκαίο και όχι το περιττό,η αυτάρκεια.Μια μυστική γραμμή που πάει πίσω, περνάει από τον Παπαδιαμάντη και φτάνει στον Όμηρο.
Πηγή:http://lysippos-mustang.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.