Οι σεξουαλικές χάρες της (GlaxoSmith) Κλάιν Μάιν

Του Πέτρου Αργυρίου

Είναι κουραστικό να έχεις συχνά δίκιο μα το άδικο όχι μόνο να έχει συστηματοποιηθεί μα να παραμένει κάστρο συστημικό κι απόρθητο.

Έχουν περάσει δύο χρόνια από τότε που έγραφα στο βιβλίο μου «Παρά Φύση» για τις πρακτικές των μεγάλων φαρμακευτικών εταιριών και τις καταδίκες τους από αμερικάνικα δικαστήρια από το 2009 ως το 2012: «Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι αυτές οι πρακτικές συνεχίζονται. Έχουμε πολλούς λόγους να θεωρούμε ότι οι καταδικαστικές αποφάσεις των ΗΠΑ για τις φαρμακευτικές εταιρίες αποτελούν απλά ενδείξεις για τη δράση ενός παγκοσμίου δικτύου παρεμπορίας φαρμάκων με πολύ ισχυρές διασυνδέσεις τόσο στον ιατρικό κόσμο αλλά και σε οντότητες που δε σχετίζονται άμεσα με την ιατρική»

Πρόσφατα ήρθε μια ακόμη επιβεβαίωση- πολλοστή- με την καταδίκη των βρετανικών καταβολών φαρμακευτικού κολοσσού GlaxoSmithKline από κινεζικό δικαστήριο και την επιβολή προστίμου 297 εκατομμυρίων λιρών.

Ποιο ήταν το κατηγορητήριο το οποίο η GlaxoSmithKline τελικά λίγο ή πολύ αποδέχτηκε;

Η GlaxoSmithKline έστησε στην Κίνα δίκτυο δωροδοκιών για να προωθήσει τα προϊόντα της λαδώνοντας Κινέζους γιατρούς με συνολικό ποσό που άγγιζε το ύψος του προστίμου που της επιβλήθηκε.

Και η χρηματική δεν ήταν η μοναδική μορφή δωροδοκίας: η GlaxoSmithKline χρησιμοποίησε ένα δίκτυο 700 μεσαζόντων και ταξιδιωτικών πρακτορείων που προσέφεραν στους γιατρούς ανάμεσα σε άλλα και σεξουαλικές χάρες.

Ο επικεφαλής της εταιρίας, σερ Andrew Witty, εξέφρασε τον αποτροπιασμό του για τις πρακτικές του παραρτήματος της εταιρίας στην Κίνα ενώ η ίδια η εταιρία ανακοίνωσε πως οι πρακτικές αυτές αποτελούν «καθαρή παραβίαση του τρόπου που η εταιρία διοικείται και των διαδικασιών συμμόρφωσής της και είναι εξ ολοκλήρου αντίθετες στις αξίες και τα στάνταρτς που αρμόζουν στους υπαλλήλους της” και ζήτησε επισήμως συγγνώμη από την κινεζική κυβέρνηση και τους κινέζους πολίτες, υποβαθμίζοντας το θέμα ωσάν να ήταν η εξαίρεση.

Δεν είναι όμως: Όπως θα δούμε παρακάτω στο απόσπασμα του βιβλίου μου “Παρά Φύση”, το 2012 επιβλήθηκε στη GlaxoSmithKline από τις αμερικανικές αρχές πρόστιμο ρεκόρ 3 δις δολαρίων για πρακτικές ακόμη και πιο επικίνδυνες από αυτές που αφορούσαν το κινεζικό σκάνδαλο, ενώ έχουν σημειωθεί παρόμοιες καταγγελίες και σε άλλες χώρες όπως η Πολωνία, ο Λίβανος, η Ιορδανία, κάτι λίγο-πολύ αναμενόμενο: Από τη στιγμή που η εταιρία τόλμησε να κάνει κάτι τέτοιο στην Κίνα που έχει παράδοση στην παραδειγματική τιμωρία μη κρατικά εγκεκριμένης διαφθοράς, φανταστείτε τι γίνεται σε χώρες όπως πχ η Ελλάδα με ανύπαρκτους ελεγκτικούς μηχανισμούς και με ένα καθεστώς πλήρους ατιμωρησίας συντεχνιακών και μη ελίτ, με παραδειγματικά ατιμώρητη ανάμεσα τους και την ιατρική συντεχνία.

Αλλά ακόμη και η Κίνα, με το αυστηρό καθεστώς της, παρότι προχώρησε πέραν του χρηματικού προστίμου επιβάλλοντας 2ετείς και 3ετείς ποινές φυλάκισης στα στελέχη του κινέζικου κλάδου της εταιρίας, ουσιαστικά μετέτρεψε τις ποινές αυτές σε απέλαση των ενόχων από τη χώρα.

Και αυτός ο συμβιβασμός της Κίνας με την εταιρία είναι ανακόλουθος των εγκλημάτων που η εταιρία διετέλεσε. Οι ίδιες οι κινεζικές αρχές χαρακτήρισαν εμμέσως τον επικεφαλής της «κινέζικης» GSK ως Νονό, αναφέροντας για το εγκληματικό δίκτυο που στήθηκε πως «Πάντα υπάρχει ένα μεγάλο αφεντικό και σε αυτή την περίπτωση, η GSK (GlaxoSmithKline) είναι το μεγάλο αφεντικό».

Όσο για το επιχείρημα των εταιριών πως τέτοιες πρακτικές είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας, χαρακτηριστική είναι η περιγραφή των κινεζικών αρχών για τη δράση της GSK στην Κίνα: «Βρήκαμε ότι η δωροδοκία βρίσκεται στον πυρήνα των δραστηριοτήτων αυτής της εταιρίας. Για να αυξήσει τις τιμές των μετοχών της και τις πωλήσεις της, η εταιρία διέπραξε παράνομες πράξεις»

Τις λίγες φορές που κυβερνήσεις και δικαστήρια κάνουν τσακωτούς τους φαρμακευτικούς νονούς, εκείνοι χύνουν με τη σέσουλα κροκοδείλια δάκρυα και αντί για φάρμακα, όπως ψυχιατρικά, πουλούν ατόφια τρελίτσα, για να συνεχίσουν αργότερα ή αλλού αμείωτα τις εγκληματικές τους δραστηριότητες όπως καταμαρτυρείτε στο απόσπασμα που ακολουθεί από το βιβλίο μου «Παρά Φύση» (μετά κόπων και βασάνων σε λίγες μέρες σε επιλεγμένα βιβλιοπωλεία):

..................................................................................................................................................................

«…Δυστυχώς, δεν είμαστε αντιμέτωποι μονάχα με εγκληματική αμέλεια ή εγκληματικές ελλείψεις που αφορούν το θέμα των ελέγχων που κοστίζουν τη ζωή χιλιάδων φαρμακευτικών καταναλωτών κάθε χρόνο αλλά ερχόμαστε αντιμέτωποι με ποικίλες ξεκάθαρες εγκληματικές προθέσεις και πρακτικές για κάποιες από τις οποίες οι εταιρίες έχουν δηλώσει την ενοχή τους, πρακτικές τις οποίες οι μεγαλέμποροι ναρκωτικών θα ζήλευαν.

Φαρμακευτικές εταιρίες-κολοσσοί, πυλώνες της φαρμακοβιομηχανίας, έχουν πιαστεί στα πράσα: το 2009 η Pfizer δηλώνει ένοχη και έρχεται σε συμβιβασμό με τις αμερικανικές αρχές που την υποχρεώνουν να πληρώσει 2,3 δισεκατομμύρια δολάρια πρόστιμο για την παράνομη προώθηση των προϊόντων της Bextra, Geodon,  Zyvox, Lyrica. Την ίδια χρονιά η Eli Lilly πληρώνει σε συμβιβασμό 1,4 δις για την παράνομη προώθηση του προϊόντος της Zyprexa. Το 2012 πέφτει καμπάνα 1,5 δις στην Abbot Laboratories για το προϊόν της Depakote ενώ  την ίδια χρονιά η GlaxoSmithKline σημειώνει ρεκόρ προστίμου: 3 δις δολάρια για την παράνομη προώθηση των προϊόντων της Avandia/Wellbutrin/Paxil. Τι λάθος κάναν λοιπόν αυτές οι εταιρίες για το πληρώσουν τόσο ακριβά; Η απάντηση είναι πως δεν κάναν κάτι λάθος. Οι πρακτικές των εταιριών αυτών δεν ήταν απλά λάθη ή σφάλματα αλλά οργανωμένα εγκλήματα. Με αυτό το χαρακτηρισμό αναφέρονται άλλωστε στις σχετικές ανακοινώσεις του υπουργείου δικαιοσύνης των ΗΠΑ: Εγκλήματα.

Τι κάναν λοιπόν αυτές οι εταιρίες που εικάζουμε ότι όχι μόνο δεν ήταν η εξαίρεση αλλά η επιβεβαίωση του κανόνα των φαρμακευτικών πρακτικών;

Κάθε φάρμακο έχει πάρει έγκριση για κάποιες καταστάσεις. Φάρμακο πανάκεια δεν υπάρχει ακόμη. Η χρήση του φαρμάκου για καταστάσεις για τις οποίες δεν έχει εγκριθεί αποτελεί αυθαιρεσία και κρίνεται κατά περίπτωση, συνήθως αρνητικά ή καταδικαστικά καθώς ο ιατρικός καταναλωτής εκτίθεται άσκοπα σε πιθανούς κινδύνους παρενεργειών.

Οι εταιρίες αυτές και όπως φανταζόμαστε και τόσες άλλες, προώθησαν τα φάρμακα τους για χρήσεις πέρα από τις ενδείξεις. Οι εταιρίες δημιουργήσαν ένα κύκλωμα παρεμπορίας για το λάδι του φιδιού τους: Λαδώναν γιατρούς με συνέδρια (τα οποία συχνά είναι ταξίδια αναψυχής), χρηματικά μπόνους μέχρι και σπα επιχειρώντας να δημιουργήσουν στην ιατρική κοινότητα τη βεβαιότητα ότι η μη εγκεκριμένη χρήση των σκευασμάτων τους ήταν επιθυμητή και αποδεκτή.

Ουσιαστικά μιλάμε για ένα δίκτυο παρεμπορίου, για κύκλωμα «μαύρων φαρμάκων» και ναρκεμπορία, για πωλητές του λαδιού του φιδιού όπου οι εταιρίες συνεργούσαν με κυκλώματα γιατρών για να πασάρουν σε ανυποψίαστους ασθενείς φάρμακα που δεν είχαν πάρει έγκριση για τις εν λόγω χρήσεις.

Και είμαστε επιεικείς. Γιατί ακόμη και οι ναρκέμποροι σπάνια υποχρεώνουν τους πελάτες τους να πάρουν ναρκωτικά. Το φαρμακευτικό κύκλωμα έκανε ακριβώς αυτό: υποχρέωνε ασθενείς να παίρνουν φάρμακα για ασθένειες για τις οποίες τα φάρμακα δεν είχαν καμία ένδειξη και να εκτίθενται στις παρενέργειες των φαρμάκων. Και ως συνήθως τα θύματα ήταν οι πιο αδύναμοι. Σε αρκετές από τις παραπάνω περιπτώσεις ψυχιατρικά φάρμακα δίνονταν πέρα από τις ενδείξεις τους σε ηλικιωμένους με άνοια τροφίμους γηροκομείων. Σε άλλες, ψυχιατρικά φάρμακα δίνονταν παράνομα και παρά τις αντενδείξεις τους σε ανήλικα παιδιά κάτω των 18 ετών.

Στην περίπτωση των ναρκεμπόρων, οι ποινές είναι δικαίως αυστηρές. Στην περίπτωση των φαρμακευτικών αυτές τη γλίτωσαν μόνο με χρηματικά πρόστιμα τα οποία μπορεί να φαντάζουν γιγάντια, αποτελούν όμως κλάσματα των κερδών που το κύκλωμα φαρμακευτικών-γιατρών απεκόμισε από όλα αυτά τα χρόνια του παρεμπορίου καθώς και κλάσμα των διαφημιστικών δαπανών των φαρμακευτικών όλα αυτά τα χρόνια της δράσης της διεθνούς, πολυεθνικής σπείρας.

Γιατί όσον αφορά τις συγκεκριμένες δραστηριότητες, οι φαρμακευτικές και τα ιατρικά κυκλώματα  λειτούργησαν ως σπείρα. Μια σπείρα που όφειλε να διαλυθεί και τα μέλη της να συλληφθούν και να καταδικαστούν.

Αντί αυτού ήρθε στην Ιατροφαρμακευτική Μαφία ένας «λογαριασμός δημοσίου». Τα χρηματικά πρόστιμα αν και μεγάλα δεν μπορούν παρά να νοηθούν ως ακριβά συγχωροχάρτια, μια εξαγοράσιμη άφεση αμαρτιών.

Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι αυτές οι πρακτικές συνεχίζονται. Έχουμε πολλούς λόγους να θεωρούμε ότι οι καταδικαστικές αποφάσεις των ΗΠΑ για τις φαρμακευτικές εταιρίες αποτελούν απλά ενδείξεις για τη δράση ενός παγκοσμίου δικτύου παρεμπορίας φαρμάκων με πολύ ισχυρές διασυνδέσεις τόσο στον ιατρικό κόσμο αλλά και σε οντότητες που δε σχετίζονται άμεσα με την ιατρική.

Και δεν μιλάμε για εξαιρέσεις του κανόνα αλλά για επιβεβαιώσεις του…»

Πηγή:http://agriazwa.blogspot.gr/2014/09/glaxosmith.html