Η σύνοδος του εγκλήματος

Του Νίκου Καραβέλου

Λένε πως μια φωτογραφία ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις. Η ρήση αποδίδεται στην κινεζική σοφία και φαίνεται να είναι σωστή, καθώς υπό προϋποθέσεις μπορεί να αναδειχθεί σε κορυφαίο μέσο απόδειξης. Χωρίς, βεβαίως, να αναιρείται ούτε κατά διάνοιαν η δύναμη των λέξεων.

        

Πρόκειται για τη γνωστή φωτογραφία που είδε το φως της δημοσιότητος, με άλλα λόγια, το ενσταντανέ, των ηγετών των χωρών – μελών του ΝΑΤΟ, που συνήλθαν, ως γνωστόν, στο μαγευτικό Κάρντιφ της Ουαλίας (1), για να λάβουν σπουδαίες και σοβαρές αποφάσεις, γεωπολιτικού χαρακτήρα, κυρίως, όμως, αποφάσεις σε βάρος της Ρωσίας, από την οποία, κατά τα φαινόμενα, ηττήθηκαν για μία ακόμα φορά στα πεδία της Ουκρανίας. Γιατί, βεβαίως, ο πόλεμος στην ουσία είναι πόλεμος ανάμεσα στη νατοϊκή Δύση και τη Ρωσία.

        

Στη συνάντηση αυτή τα ηγετικά μέλη της γνωστής και μη εξαιρετέας αυτής συμμορίας αποφάσισαν, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τάχα την επιθετικότητα της Ρωσίας, να συστήσουν δύναμη ταχείας επέμβασης υψηλής ετοιμότητας 4.000 ανδρών, που θα συγκροτηθεί από τα κράτη – μέλη του ΝΑΤΟ με αιχμή του δόρατος τη Μεγάλη Βρετανία και μαζί της όλα τα καλά παιδιά της μεγάλης νατοϊκής αλητείας, ήτοι τις Δανία, Λετονία, Εσθονία, Λιθουανία, Ολλανδία και πιθανότατα (συνήθως στρίβει) τον Καναδά. Όλοι μαζί οι γνωστοί «θρασύδειλοι του χωριού», παλαιοί και νέοι, πλην, βεβαίως, των Αμερικανών. Αυτοί βρυχώνται εκ του ασφαλούς, υπερποντίως και ανεξόδως. Αποφεύγουν πλέον τις πολεμικές εμπλοκές στέλνοντας άλλους στη θέση τους. Όπως έπρατταν στο παρελθόν οι Εγγλέζοι, στρατολογώντας αναλώσιμους ιθαγενείς. Μόνο που τώρα, ως φαίνεται, το ρόλο του «μαύρου ιθαγενούς» έχουν οι ίδιοι οι Βρετανοί και οι λοιποί ανωτέρω «ιθαγενείς» Αγγλοσάξωνες. Είναι κι αυτό μια μικρή δικαίωση της ιστορίας.

        

Αυτή λοιπόν η φωτογραφία αποτύπωσε τα κοστουμάτα και ταγεράτα χαμόγελα των «ισχυρών» ηγετών του ΝΑΤΟ. Ήταν εκεί ο Ομπάμα, γελώντας βλακωδώς, ήταν κι ο Καναδός κι ο Γάλλος ο εραστής κι ο Δανός, ο ψηλός και η χοντρή Εσθονή (έχουσα ως νεοφώτιστη πάρει στα σοβαρά το ρόλο του μέλους του ΝΑΤΟ) και η Μέρκελ η ακατέργαστη, κρυμμένη άθελά της πίσω από τη φαλάκρα κάποιου άλλου τινός, άοσμου ηγέτη της μεγάλης αυτής εγκληματικής συμμορίας των ηγετών του ελευθέρου κόσμου.

        

Κοιτάζοντάς τους, ήρθε στη μνήμη η φράση της εκ μητρός γιαγιάς του γράφοντος, Χρυσούλας, που έχοντας την εδραία άποψη ότι οι περισσότεροι πολιτικοί είναι άσχημοι, όταν τους έβλεπε στις φωτογραφίες, βάζοντας τα γιαλάκια της, μονολογούσε «Να χαρώ εγώ ομορφιές!». Βλέποντας τις άσχημες φάτσες τους, δε μπορείς παρά να αναφωνήσεις με τον ίδιο της γιαγιάς σαρκασμό  «Να χαρώ εγώ ομορφιές!».

        

Η σύνοδος στην όμορφη Ουαλία δεν ήταν τίποτε άλλο από κοινή ληστοσύναξη. Συνάντηση μαφιόζων και τραμπούκων με τον αρχηγό, τους λοιπούς αρχηγίσκους και τα συνοδεύοντα αυτούς «ταγάρια». Συγκέντρωση δειλών, αιματοβαμμένων σταυροφόρων. Σύνοδος των εκφραστών της «ηθικής» του εγκλήματος, μα ίσως καλύτερα σύνοδος ανδρεικέλων. Αυτά τα αναλώσιμα προϊόντα της πολιτικής μαγειρικής εξυπηρετούν αποκλειστικά και μόνο την «ηθική» του ωμού υλικού συμφέροντος των οικονομικών αφεντικών τους. Αυτά τα πρόσωπα που αποτύπωσε ο φωτογραφικός φακός δεν είναι παρά τα ενεργούμενα, όμως καλοπληρωμένα και ιδιωφελή, που κατ’ εντολήν των Κυρίων τους κουρσεύουν, καταστρέφουν, λεηλατούν, ληστεύουν, απανθρακώνουν τους λαούς, εξυπηρετώντας ό,τι πιο μαζικά ωμό ανέδειξε στην ιστορία του ο ανθρώπινος «πολιτισμός» : το Κεφάλαιο.

         

Αυτοκράτορες και δειλοί πολέμαρχοι, πολιτικοί, που δε διστάζουν να βάζουν στο στόμα τους τις υψηλότερες έννοιες και τις αγιότερες λέξεις για να συγκαλύψουν και να δικαιώσουν τις αισχρότερες επιχειρήσεις τους (2).

        

Τώρα πια έχει φανεί κι έχει κατανοηθεί ως τα κατάβαθα. Ότι ο λόγος τους είναι κούφιος, ψεύτικος και δειλός. Θα πει κανείς ότι ο λαός τους εκλέγει. Τους εκλέγει σφάλλοντας οικτρά, ίσως γιατί μερίδα του αφήνει ακόμα την ακοή του να παρασύρεται από δημοκόπους. Ίσως τούτο να έχει την αιτία στην αξεδίψαστη εσωτερική ανάγκη που σε κάνει να μη θέλεις να παραδεχθείς πως η ζοφερή ηθική του στυγνού τους συμφέροντος μπορεί να είναι γι’ αυτούς η μόνη δυνατή ηθική. (3)

        

Α ! Και μια παράλειψη :  Στη σύνοδο αυτή των ανδρεικέλων του εγκλήματος, εκεί δα, στην ακρούλα της φωτογραφίας, στριμωγμένος, χλωμούλης και στεγνός, παρέστη και ο δικός μας, ο Πρωθυπουργός, ο Αντώνιος Σαμαράς ο Α΄.

        

Είναι αυτό που λέει ο λαός : «Κι η μυλωνού τον άντρα της με τους πραματευτάδες».  

(1)    Ελευθεροτυπία 3.9.2014

(2)    Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος «Η ηθική του συμφέροντος» εκδ. Φιλιππότη

(3)    Ό.π.

Πηγή:http://www.kordatos.org/