Προσφυγικό ανταπόκριση

Του Γιάννη Μακριδάκη

Προσφυγικό ανταπόκριση: όλο το απόγευμα γυρνάμε υπό βροχή τις σκηνές κ τα υπόστεγα που μένουν οι πρόσφυγες, καταγράφουμε τις ανάγκες τους σε ρούχα κ διανέμουμε ό, τι έχουμε. Η τοπική κοινωνία φέρνουν συνεχώς τρόφιμα συσκευασμένα, μαγειρεμένα κ ρούχα. Τόσα πολλά που δεν προλαβαίνουμε οι λίγοι εθελοντές να τα διαχειριστούμε. Πριν λίγο που βγήκα με ένα αυτοσχέδιο δίσκο γεμάτο ατομικές μερίδες μακαρόνια για να τα δώσω, είδα πολλούς ανθρώπους να κρατούν φαγητό κ να έρχονται από συγκεκριμένη κατεύθυνση. Ο Σύλλογος Δασκάλων είχαν μαγειρέψει εκατοντάδες μερίδες κοτόπουλα με χυλοπίτες κ τα διένειμαν στην πλατεία.

Είναι τραγικό κ συνάμα τόσο συγκλονιστικό αυτο που γίνεται στο νησί. Αλλά πολύ φοβάμαι ότι οι αντοχές κ οι προμήθειες θα εξαντληθούν σύντομα κ επειδή καμιά άλλη δομή ή ενδιαφέρον δεν υπάρχουν από δημόσιο κρατικό φορέα, θα υπάρξει επιδείνωση της κατάστασης. Ήδη τείνει να γίνει ανεξέλεγκτη. Μόλις πληροφορούμαι για νέες αφίξεις πολλων ανθρώπων στην ακτή

Να κλαις. Αφγανοί κ ιρανοί ξυπόλητοι κ με σαγιονάρες να σε ευχαριστούν συγκινημένοι όταν τους βρίσκεις παπούτσια. Πού πάτε, τους ρώτησα. Εβριγουερ νο γουορ, μου είπαν. Στο Ιράν στο Αφγανιστάν βέρυ μπάντ, Ταλιμπάν κιλ πιπλ, μαι φαμίλι ις τζέρμανυ

Περίμεναν το βαπόρι να φύγουν απόψε μεσάνυχτα για Αθήνα, χίλια συγνώμη μου είπαν για την ενόχληση κ χίλια ευχαριστώ για το ενδιαφέρον. Μετα την Αθήνα πού θα πάτε, τους ρώτησα ενώ έβαζαν τα παπούτσια. ´αφτερ γκρις, μακεντόνια, μου είπαν.

Με τα παπούτσια που τους έδωσα θα περπατήσουν τη μισή Ευρώπη

Γκουντ λακ, τους αποχαιρέτισα κ απάντηση όλοι μαζί με φωνή τα δικά τους

Μετά από δυο μέρες στη βροχή και στο δρόμο για να συνδράμω όπως μπορώ στην ανακούφιση κάποιων προσφύγων και εθελοντών που δίνουν όλο τους το είναι σε αυτή την αποστολή, αποχωρώ βρεγμένος και απογοητευμένος για το χωριό, να ταϊσω και τα ζωντανά μου, να δω και το χωράφι που το άφησα στο έλεος της ευεργετικής γι’ αυτό βροχής.

Πριν φύγω έπεσα πάνω σε ένα τσούρμο ανθρώπων της τοπικής κοινωνίας, κάθε ηλικίας, που προσπαθούσαν όλοι μαζί κάτω από ένα υπόστεγο να ντύσουν με ζεστά και στεγνά ρουχαλάκια ένα βρέφος 3 μηνών. Η μάνα του δίπλα νεαρή, μαντιλοδεμένη με βλέμμα κενό, παρακολουθούσε τη διαδικασία παραιτημένη και μουσκεμένη.

Αυτό που συμβαίνει στα ακριτικά νησιά είναι ενδεικτικό του τι θα ακολουθήσει πάρα πολύ σύντομα.

Ήδη τα λεγόμενα χοτ-σποτ μπαίνουν σε λειτουργία και όλοι αυτοί οι άνθρωποι θα διαχωρίζονται επί τόπου σε πρόσφυγες και μη, με πιθανότερη κατάληξη τον τελικό εγκλωβισμό των περισσότερων εξ αυτών εδώ.

Αυτή τη στιγμή η κατάσταση φαντάζει κάπως διαχειρίσιμη ακόμη, μόνο και μόνο επειδή είναι αρχή και η τοπική κοινωνία δεν έχει συνηθίσει στο θέαμα, δεν έχει έρθει αντιμέτωπη με επεισόδια και παραβατικές συμπεριφορές, δεν έχει νιώσει απειλή, αλλά μόνο αισθήματα οίκτου για τους ανθρώπους που βρέχονται αλλά που θα ρθει σίγουρα η ώρα να τους να πάρουν το βαπόρι να φύγουν. Όταν όμως η πολιτική της Ευρώπης οδηγήσει σύντομα στο να γεμίσουν τα νησιά και η λοιπή Ελλάδα με εγκλωβισμένους εξαθλιωμένους ανθρώπους, η κατάσταση θα αλλάξει άρδην. Τέσσερα εκατομμύρια πρόσφυγες περιμένουν στα απέναντι παράλια για να έρθουν εδώ, έτσι εκτιμάται, και αυτό δε μπορεί παρά να αποτελεί μια ιστορική καμπή για την ανθρωπογεωγραφία της περιοχής μας

Πηγή:http://yiannismakridakis.gr/?p=7248

Δες και:http://monaxeros.blogspot.gr/2015/10/blog-post_84.html