ΤΑ ΑΡΧΙΔΙΑ* ΤΗΣ Ε.Ε.

Του Περικλή Κοροβεση **

[Σχόλιο του ιστολογίου στο τέλος του άρθρου]

Οι πρώτες εκατό μέρες της νέας κυβέρνησης πέρασαν, αλλά κάποια ουσιαστική αλλαγή δεν είχαμε. Να αρχίσουμε από το χρέος και την κατάργηση των Μνημονίων. Δεν έγινε τίποτα. Το χρέος εξυπηρετείται κανονικά και, σύμφωνα με υπολογισμούς του καθηγητή Γ. Μαργαρίτη («Εφ. Συν.» 6.4.15), μέχρι τον Αύγουστο θα έχουμε πληρώσει 15 δις ευρώ. Που είναι η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους αφού πληρώνουμε τοκοχρεολύσια που ουσιαστικά επικυρώνουν το χρέος; Oι εφαρμοστικοί νόμοι έχουν την ίδια ισχύ όπως με και με την κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου. «Η δημόσια κοινή περιουσία αυτού του λαού δεν ξεπουλιέται» μας είχαν υποσχεθεί. Αλλά το ΤΑΙΠΕΔ δεν καταργήθηκε και δουλεύει κανονικά. Αν το βαφτίσουμε σε αριστερά νερά, πάλι την ίδια δουλειά δεν θα κάνει; Tι γίνεται με τα λιμάνια τα αεροδρόμια, το νερό; Αν πάνε σε κοινοπραξίες δεν είναι ιδιωτικοποίηση; Τον ΕΝΦΙΑ τον πληρώνουμε κανονικά και ο ΦΠΑ δεν μειώθηκε.

Αυτά ενδεικτικά. Μοιάζει η πολιτική Σαμαρά- Βενιζέλου να έχει επιβιώσει αλλά με άλλη ρητορική και διαφορετική επικοινωνιακή τακτική. Τι να συμβαίνει άραγε; Ο χαρισματικός Τσίπρας να δημαγωγούσε ασυστόλως για να πάρει την εξουσία για την εξουσία, όπως ο αντίστοιχος συνάδελφός του Α. Παπανδρέου, ή απλά το αρχηγικό επιτελείο –για κόμμα και όργανα δεν μιλάμε βέβαια- είχε τις καλύτερες δυνατές προθέσεις, πίστευαν σε αυτά που έλεγαν και νόμιζαν πως αυτά μπορούν να εφαρμοστούν;

Πιστεύω στην δεύτερη εκδοχή, όσο και αν υπήρχαν δημαγωγικά στοιχεία, που είναι κοινό όλων των κοινοβουλευτικών κομμάτων.

Και εδώ μια μικρή παρένθεση για την αριστερή πολιτική σκέψη στην Ελλάδα. Αυτή διαμορφώνεται από τον οδοστρωτήρα του σταλινισμού και όποια άλλη άποψη είναι ρεφορμιστική, οπορτουνιστική, άρα ο διάλογος ήταν αδύνατος. Οι άλλες απόψεις ήταν στην υπηρεσία της «αντίδρασης», άρα του ταξικού εχθρού. Γι’ αυτό έπρεπε να πολεμηθούν μέχρι θανάτου. Και όχι σπάνια, μαζί με τις απόψεις πέθαινε και ο άνθρωπος που τις εξέφραζε. Τελικός σκοπός ήταν η εξουσία, που σήμαινε πως η γραφειοκρατία του κόμματος θα θρονιαζόταν στο κράτος και, στο όνομα του λαού, θα υπηρετούσαν τα δικά της συμφέροντα. Μόνο σύμπτωση δεν είναι πως οι σημερινοί ολιγάρχες της Ρωσίας ήταν οι πρώην μεγαλογραφειοκράτες του Κ.Κ της ΕΣΣΔ. Άρα η εξουσία για την εξουσία προς ίδιον όφελος είναι στο DNA κάθε στελέχους τους εξουσιαστικού σοσιαλισμού. Και αυτό δημιουργεί τύφλωση και απογείωση από την πραγματικότητα.

Η σημερινή Ε.Ε δεν είναι ανεξάρτητη πολιτική οντότητα και κανένα κράτος μέλος δεν μπορεί να έχει τη δική του πολιτική. Βρίσκεται κάτω από μια διπλή κυριαρχία. Ιδεολογικά, πολιτικά και πολιτιστικά είναι υπό την κηδεμονία των ΗΠΑ και οικονομικά είναι στην υπηρεσία του παγκόσμιου κεφαλαίου. Γι’ αυτό και παραμένει μια οικονομική ένωση και αρνείται να γίνει μια Ευρώπη των λαών, όπως ήταν οι αρχικές προσδοκίες, και να γίνει ένας παγκόσμιος παίχτης. Ζούμε σε μια Ε.Ε. υποταγμένη, με ομοιόμορφα καθεστώτα που δεν παρεκκλίνουν από τις αρχές του νεοφιλελευθερισμού. Όποια χώρα προτείνει ένα δικό της δρόμο θα την τσακίσουν. Στις διαπραγματεύσεις με τους τοκογλύφους εταίρους μας δεν βλέπω τη δυνατότητα κανενός έντιμου συμβιβασμού. Και δυστυχώς δεν είμαι ο μόνος που τα διαπιστώνει. Αν δεν υποταχτούμε πλήρως, θα μας συντρίψουν. Και μια ανατροπή της κυβέρνησης Τσίπρα δεν μπορεί να αποκλειστεί από τους σχεδιασμούς τους. Η δεύτερη εκδοχή είναι να προσαρμοστούμε πλήρως προς τας υποδείξεις και να υπογράψουμε ένα τρίτο Μνημόνιο, που μπορεί να ονομαστεί «αντιμνημόνιο» που θα καταργεί τα προηγούμενα, ενσωματώνοντας τα. Στην πολιτική όλα παίζονται και όλα επιτρέπονται.

Το οικοδόμημα της Ε.Ε., όπως είναι χτισμένο, είναι θέμα χρόνου πότε θα καταρρεύσει. Και εδώ ήταν το δικό μας διαπραγματευτικό χαρτί: ρωγμή, η όποια ρωγμή μπορούσε να επιφέρει η Ελλάδα και ίσως ενεργοποιούσε το φαινόμενο του ντόμινο. Και αρχή θα είναι η παύση πληρωμής των τοκοχρεολυσίων. Αν κάθε πέντε μήνες ρίχναμε 15 δις στην κοινωνία,(*) κάτι δεν θα γινόταν; Τώρα αυτά χάνονται, το χρέος κάθε χρόνο μεγαλώνει. Και με αυτή τη λογική το μόνο που θα αναπτύσεται θα είναι η ανθρωπιστική κρίση που μπορεί να καταπιεί και την επόμενη γενιά. Και αυτά όλα πρέπει να τα πούμε καθαρά στο λαό. Και κάτι τελευταίο. Κακές υπηρεσίες προσφέρουν στην κυβέρνηση οι προπαγανδιστές σοβιετικού τύπου. Μόνο η αλήθεία βοηθάει όσο πικρή και αν είναι.

*Αρχαιοελληνική λέξη. Κατά το λεξικό του Σταματάκου σημαίνει μικρόν και ανάξιον λόγου υπούργημα ή αξίωμα. Και για τους Ευρωπαίους εταίρους μας θα αναφερθούμε και στον έγκριτο BAILLY: CHARGE SUBALTERNE, που συμφωνεί με το ελληνικό λεξικό χωρίς διαπραγματεύσεις.

**Πηγή: ''Εφημερίδα Συντακτών''

Σάββατο 9 Μαίου 2015

Πηγή:http://www.iskra.gr/index.php?
[Η επιλεγμένη φωτο για το αρθρο (να μας συγχωρήσει ο καλός συντάκτης) ανταποκρίνεται περισσότερο στην κοινή-λαϊκή χρήση της έννοιας που περιγράφει ο τίτλος του άρθρου...

(*) Σχόλιο ιστολογίου: ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ _ΤΙ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΤΟ Ε.ΠΑ.Μ.:

Ηλίου φαεινότερο είναι πως η δρομολόγηση της εξόδου απο την καταστροφική κρίση που βιώνουμε σαν χώρα, πρέπει να έχει ως πρώτο μελημά της ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ και ειδικά στα στρώματα της κοινωνίας που βρίσκονται κάτω απο τα όρια της φτώχειας... "ΑΝ ΡΙΧΝΑΜΕ ΓΥΡΩ ΣΤΑ 7 ΔΙΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ"...ακούστε πως: