Σάββατο 10 Ιανουαρίου 2015

Για ποια (και ποιανού) "ελευθερία της έκφρασης";

















"Η ΑΞΙΟΤΙΜΗ ΠΕΜΠΤΗ ΦΑΛΑΓΓΑ", 1942 (ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΙΑΠΩΝΙΚΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ, ΠΟΥ ΚΛΕΙΣΤΗΚΑΝ ΣΕ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΣΤΙΣ ΗΠΑ ΩΣ ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ ΥΠΟΠΤΟΙ ΑΝΤΙΠΑΤΡΙΩΤΙΚΩΝ ΕΝΕΡΓΕΙΩΝ)


"Ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΕΒΡΑΙΟΣ" (ΓΕΡΜΑΝΙΑ)






(ΑΛΛΟΙ ΤΙΤΛΟΙ: "ΤΥΝΗΣΙΑ [ΠΡΩΗΝ ΓΑΛΛΙΚΗ ΑΠΟΙΚΙΑ]: Ο ΙΣΛΑΜΙΣΜΟΣ ΑΠΕΙΛΕΙΤΑΙ ΑΠ' ΤΗ ΡΑΠ ΚΑΙ ΤΑ ΒΥΖΙΑ"· "Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΜΩΑΜΕΘ" [ΣΕ ΚΑΡΤΟΥΝ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΕΛΟΙΟΠΟΙΟΥΝ])

Το αφήγημα των ελίτ ήταν απλό: ένα αριστερό περιοδικό έβγαζε 'σατιρικά καρτούν' για όλες τις θρησκείες και τους πολιτικούς, και κάποια απ' αυτά ήταν για τον προφήτη Μωάμεθ. Αλλά μόνο οι Μουσουλμάνοι προσβλήθηκαν (εννοείται επειδή η οπισθοδρομική και βάρβαρη θρησκεία τους είναι ξένο σώμα και μισαλλόδοξη).

Ας το εξηγήσω από άλλη σκοπιά -- τη σκοπιά που βλέπουν πολύ καθαρά οι Μουσουλμάνοι.

Στις ΗΠΑ της δεκαετίας του 1930, όταν οι λευκοί έκαιγαν τους μαύρους στα δέντρα, θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν το ίδιο επιχείρημα. Στο κάτω-κάτω, υπήρχαν και γελοιογραφίες που σατίριζαν τον πρόεδρο! Αλλά το να δημιουργείς προσβλητικές γελοιογραφίες για τους λευκούς που ελέγχουν τις δομές εξουσίας δεν ήταν το ίδιο πράγμα με το να δαιμονοποιείς τους μαύρους, μια τάξη υποτελών χωρίς καμία εξουσία.

Οι εικόνες των μαύρων ως ανθρώπων ηλίθιων, βίαιων, τεμπέληδων, κλεφτών, παρόμοιων με μαϊμούδες, στήριζαν μια πολιτική πραγματικότητα. Ήταν εικόνες που ενίσχυαν τις προκαταλήψεις αυτών που είχαν την εξουσία και υπέτασσαν τους μαύρους.

Το ίδιο συνέβη με τους Εβραίους στη ναζιστική Γερμανία. Φανταστείτε τα σημερινά επιχειρήματα [για την Charlie Hebdo] να χρησιμοποιούνται από τους Ναζί. Θα μπορούσε να κρυφτεί μια γερμανική εφημερίδα πίσω απ' το επιχείρημα ότι κορόιδευε και τους Άρειους Γερμανούς; Πόσο παράλογο που μόνο οι Εβραίοι παραπονέθηκαν! Στο κάτω-κάτω δεν παραπονέθηκαν οι Άρειοι Γερμανοί! Αυτοί οι οπισθοδρομικοί Εβραίοι και η άπληστη θρησκεία τους δεν καταλάβαιναν από ελεύθερη έκφραση!

Στη σημερινή Γαλλία, οι Μουσουλμάνοι αποτελούν μια δαιμονοποιημένη κάστα υποτελών. Ένα λαό που δαιμονοποιείται και δέχεται την επίθεση των δομών εξουσίας. Ένα φτωχό λαό με πολύ λίγη ή καθόλου εξουσία. Και αυτές οι απεχθείς γελοιογραφίες χειροτερεύουν τη ζωή του και αυξάνουν τη ρατσιστική προκατάληψη εναντίον του.

Από άρθρο του Asghar Bukhari, μτφρ.: Lenin Reloaded

Πηγή:http://leninreloaded.blogspot.gr/2015/01/blog-post_57.html

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.