Έστω κάτι καλύτερο. Οτιδήποτε!...

Υπάρχουν απελπισμένοι ψηφοφόροι, που θα θέλανε να “δοκιμάσουν” και μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, μήπως και κάνει “κάτι”. Αυτό το “κάτι” μένει αδιευκρίνιστο. Τι είναι αυτό το “κάτι”: Είναι αποφυγή νέων αντιλαϊκών μέτρων; Είναι αύξηση μισθών και συντάξεων; Είναι μείωση της φορολογίας; Τι είναι τέλος πάντων αυτό το “κάτι”, που μπορεί να περιμένει κανείς; η απάντηση είναι η ίδια: “Δεν ξέρω! Κάτι! Οτιδήποτε!...”

Πρέπει οπωσδήποτε να κάνουμε μερικές σκέψεις και για το “Δεν ξέρω” και για το “Κάτι! Οτιδήποτε”.

“Δεν ξέρω”;.

Τι “δεν ξέρω”; Αυτό θα μπορούσε να το πει κάποιος που μόλις έπεσε με αλεξίπτωτο από τον ουρανό και δεν έχει ιδέα τι συμβαίνει στην Ελλάδα. Είναι δυνατόν να μην ξέρουμε είτε ψηφίζουμε για πρώτη είτε για πολλοστή φορά; Ξέρουμε και μάλιστα πολύ καλά και πόσο βαθύς είναι ο λάκκος που μας έριξε το κεφάλαιο και ποιοι είναι οι παλιοί και οι φρέσκοι εκπρόσωποί του.

Το “δεν ξέρω” στην προκειμένη περίπτωση σημαίνει δεν μπορώ να διαλέξω. Κι αυτό είναι αποτέλεσμα της εξουθενωτικής πλύσης εγκεφάλου και των εκβιασμών από τα ΜΜΕ και το ίντερνετ, που χρησιμοποιώντας τις Τεχνικές του Ψυχολογικού Πολέμου φροντίζουν με χίλιους δυο τρόπους να κάνουν το μυαλό των ψηφοφόρων κουρκούτι.

Έστω κάτι! Οτιδήποτε!...

Το να ζητάει κάποιος “κάτι! Οτιδήποτε!...” σημαίνει ότι βρίσκεται σε απόγνωση. Μπορεί να είναι οικονομικά εξοντωμένος, ψυχολογικά εξουθενωμένος, λαθεμένα ενημερωμένος, ιδεολογικά μπερδεμένος, συναισθηματικά ντοπαρισμένος, πολιτικά άσχετος, κοινωνικά περιθωριοποιημένος, ταξικά μη συνειδητοποιημένος. Τι απ΄ όλα;

Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι είναι αυτό το “κάτι” που θα μπορούσε να ελπίζει κανείς, και πόσο θα στοιχίσει τελικά στο λαό.

Το οικονομικό “κάτι”.

Ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δε δεσμεύεται να αποκαταστήσει τους μισθούς στα επίπεδα πριν τα μνημόνια, όχι μόνο δεν υπόσχεται να ανακαλέσει τις χιλιάδες απολύσεις, αλλά δεν δεσμεύεται καν να επαναφέρει τον 13ο και 14ο μισθό, ως το ελάχιστο μέτρο ανακούφισης των εργαζομένων στο Δημόσιο.

Η επαναφορά της 13ης σύνταξης για όσους παίρνουν κάτω από 700 ευρώ σημαίνει 1,28 Ευρώ τη μέρα. Δηλαδή ψίχουλα. Μένουν απέξω 1,5 εκατ. συνταξιούχων που δεν θα πάρουν ούτε αυτά τα ψίχουλα.

Η επιδότηση του ενοικίου με 3 ευρώ/τμ το μήνα για ένα διαμέρισμα 45 τ.μ., με αναφορά στα παλιά εγκαταλελειμμένα κτίρια παραπέμπει σε γκετοποίηση των ευπαθών ομάδων.

Μισθοί, ανασφάλιστη εργασία, απολύσεις, ελαστικά ωράρια, υποαπασχόληση στον ιδιωτικό τομέα θα εξακολουθήσουν να θυσιάζονται στο βωμό της ανταγωνιστικότητας. Αυτό είναι το “κάτι”, που έχει υποσχεθεί ο ΣΥΡΙΖΑ στο μεγάλο κεφάλαιο στις ΗΠΑ, στο Σίτι, στη Θεσσαλονίκη και σε κάθε προεκλογική ευκαιρία.

Το Φορολογικό “κάτι”.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρώντας το δικό του φορολογικό σύστημα πιο δίκαιο, θα ανακουφίσει την “ακραία φτώχεια”, φορολογώντας με διαφορετικό τρόπο τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα. Αντίθετα έχει εξαγγείλει φοροελαφρύνσεις για το μεγάλο κεφάλαιο ώστε να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητά του.

Θα εξακολουθήσει να ισχύει η νόμιμη φοροαποφυγή του κεφαλαίου, τα αφορολόγητα αποθεματικά, το φορολογικό πλαίσιο, που ευνοεί τους μονοπωλιακούς ομίλους. Αυτό δηλώνεται καθημερινά σε όλους τους τόνους από το ΣΥΡΙΖΑ.

Το “κάτι” για το Κεφάλαιο.

Εδώ τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Ο ΣΕΒ εγκαταλείποντας τη ζεστασιά του πιστού υπηρέτη του, δηλαδή της ΝΔ, προτιμά την “αριστερή” επιλογή. Χαϊδεμένο παιδί του κεφαλαίου σήμερα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, που έχει ήδη αποδείξει πόσο χρήσιμος είναι στο Κεφάλαιο με την ανοιχτή υπονόμευση του εργατικού και λαϊκού κινήματος.

Ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν αξιοποίησε το υψηλό ποσοστό που πήρε το 2012 για να δυναμώσει τη λαϊκή κινητοποίηση και διεκδήκηση, αλλά αντίθετα, καλλιέργησε τη λογική της αναμονής των εκλογών. Μαζί με το ΠΑΣΟΚ περιόρισε τη λαϊκή παρέμβαση στις συνδικαλιστικές εκλογές, και οι συνδικαλιστικές παρατάξεις που υποστήριζε υπέγραψαν για μειώσεις μισθών και δέχθηκαν ελαστικές μορφές εργασίας και απολύσεις.

Έχει ήδη υποσχεθεί στο κεφάλαιο ότι το 2015 θα είναι για το κεφάλαιο “Έτος Ανάπτυξης”. Από τη λαϊκή πείρα αυτό σημαίνει ότι όποια ανάκαμψη κι αν έρθει αυτή θα είναι για τα καπιταλιστικά κέρδη και όχι για να ανακτήσει ο λαός τις απώλειές του.

Τα κεφάλαια του ΕΣΠΑ που υποτίθεται ότι θα χρησιμοποιήσει απαιτούν έγκριση και τήρηση των συμφωνιών έχουν συγκεκριμένο προσανατολισμό, πράγμα που σημαίνει ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων και ομάδων που υποδεικνύει η ΕΕ.

Το Μνημονιακό “κάτι”.

«Η Ελλάδα μου δεν θα ζημιώσει την Ευρώπη» είναι ο τίτλος άρθρου του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρα, που δημοσιεύτηκε πριν λίγες μέρες στην ιταλική εφημερίδα «Κοριέρε Ντε Λα Σέρα». Η αντιμνημονιακή σημαία του 2012 αντικαταστάθηκε από θολές αντιμνημονιακές κορώνες με φιλοκοινοτικά εφέ.

Οι αντιμνημονιακές χωρίς ουσία κορώνες τώρα συνοδεύονται και από τις δηλώσεις ότι «η επόμενη ελληνική κυβέρνηση οφείλει να σεβαστεί τις δεσμεύσεις της χώρας στο πλαίσιο της ΕΕ» («Καθημερινή»). Μια βαθιά υπόκλιση στο κεφάλαιο, είναι κι αυτό “κάτι”

Ο ΣΥΡΙΖΑ εξασφάλισε μια θέση πλάι στους σωτήρες της ΕΕ και του Ευρώ οτιδήποτε κι αν χρειαστεί, “whetever it takes”. Όχι μόνο δεν προσδιορίζει αυτό το “κάτι” που υπονοεί, αλλά προσδιορίζει ακριβώς το αντίθετό του, την παραπέρα υποταγή του στην ΕΕ και τους μηχανισμούς της. Το “πολύ”, που έγινε στη συνέχεια “κάτι” και σήμερα κατρακύλησε στα εξευτελιστικά ψίχουλα προς τους εξαθλιωμένους, δηλαδή στο “τίποτα”.

Το “Κάτι”, το “Οτιδήποτε” και Ποιος θα το πληρώσει.

Με βάση όλα τα παραπάνω δεν είναι δυνατόν ένας άνθρωπος με κοινή λογική να μην καταλαβαίνει τι θα είναι αυτό το “Κάτι”:

Ή θα είναι “Τίποτα”,

Ή θα μπαίνει σαν “κάτι” στις τσέπες κάποιων εξαθλιωμένων και θα βγαίνει από την τσέπη του υπόλοιπου λαού. Αυτός που δικαιούται μια αξιοπρεπή ζωή που να ταιριάζει στις σύγχρονες ανάγκες, όχι μόνο δεν θα πάρει κάτι, αλλά θα πληρώσει κι από πάνω κάτι.

Οι όποιες “διαπραγματεύσεις” του ΣΥΡΙΖΑ με τους Κοινοτικούς εταίρους, αν γίνουν, θα γίνουν στο πλαίσιο της τήρησης των δεσμεύσεων της Ελλάδας απέναντι στους δανειστές της και της πολιτικής λιτότητας, που κλιμακώνεται σε όλες τις χώρες της ΕΕ. Αυτό σημαίνει ότι είτε με ΝΔ, είτε με ΣΥΡΙΖΑ στο τιμόνι θα παρθούν νέα αντιλαϊκά μέτρα και νέα μέτρα καταστολής του λαϊκού κινήματος.

Έξοδος κινδύνου

Δεν είναι απλό να ξεφύγει κανείς από τις παγίδες της αστικής τάξης. Ο Ψυχολογικός Πόλεμος μέσα από τα ΜΜΕ, δηλαδή τα ψέμματα, οι εκβιασμοί, οι θολές υποσχέσεις, οι μαγειρεμένες δημοσκοπήσεις, οι σκηνοθετημένες εμφανίσεις, τα κάλπικα διλήμματα είναι όλα γρανάζια του μηχανισμού υποταγής του λαού και υποκλοπής της ψήφου του προς όφελος του κεφαλαίου.

Έξοδος κινδύνου υπάρχει. Σ΄ αυτές τις εκλογές δεν κρίνεται το ποιος θα σχηματίσει κυβέρνηση. Η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι λοιποί παρατρεχάμενοι της εξουσίας του κεφαλαίου που στην ουσία προτείνουν παρεμφερείς αντιλαϊκές συνταγές μπορούν κάλλιστα να σχηματίσουν μια “εθνοσωτήρια” κυβέρνηση. Έχουν ήδη σχεδιάσει μια τέτοια προοπτική και οι δημοσκοπήσεις το επιβεβαιώνουν .

Σ' αυτές τις εκλογές κρίνεται το πόσο ισχυρή θα είναι η λαϊκή αντιπολίτευση, ώστε να μπορέσει να αντιμετωπίσει τη νέα μετεκλογική επιδρομή του κεφαλαίου. Κρίνεται το πόσο ισχυρό θα είναι το ΚΚΕ.

Πηγή:http://www.dioti.gr/index.php/8-0slider/290-2015-01-17-18-22-13