Η Ένοπλη Αγάπη

Στα αδέλφια μου στα όπλα

"Πόλεμος πάντων μὲν πατήρ ἐστι, πάντων δὲ βασιλεύς, καὶ τοὺς μὲν θεοὺς ἔδειξε τοὺς δὲ ἀνθρώπους, τοὺς μὲν δούλους ἐποίησε τοὺς δὲ ἐλευθέρους." 

Ηράκλειτος

Μόνον ψυχοπαθείς προσβλέπουν στον πόλεμο. Όσοι από εμάς τον έχουμε ζήσει γνωρίζουμε το απεχθές πρόσωπο του και ευχόμαστε κανένας από εμάς αλλά και από όλους τους άλλους ανθρώπους να ζήσει τη φρικιαστική του πραγματικότητα. 

Είναι αυτή η βαθιά ψυχοπάθεια που εκτοξεύεται ξανά εναντίον μας και ενάντια στο λαό μας. Ο ισλαμοφασισμός του καθεστώτος της Άγκυρας δείχνει καθημερινά τις προθέσεις του και την επιβουλή του πάνω στον τόπο μας; Σήμερα που τα πλοία του βρίσκονται στα ανοικτά της Λεμεσού και οι πολεμικές ιαχές του ακούγονται από την Άγκυρα μέχρι τη Λευκωσία βρισκόμαστε ξανά ενώπιον του φρικιαστικού προσώπου ενός νέου πολέμου. Μετά από σαράντα χρόνια κατοχής φαίνεται ξανά στον ορίζοντα η πιθανότητα εμείς να αναγκαστούμε να πολεμήσουμε όσο και αν δεν το επιθυμούμε.

Ας μιλήσουμε λοιπόν για πόλεμο. Ας αγγίξουμε χωρίς φόβο και πάθος την άκρη των ακρών της ανθρώπινης υπάρξης.

***

Η κόρη μου κοιμάται στο διπλανό δωμάτιο. Καμιά φορά ανοίγω την πόρτα απλώς για να απολαύσω την Ειρήνη στο πρόσωπο της, να μπολιάσω τη συνείδηση μου με την κατά φύση ύπαρξη ενός άδολου αθώου πλάσματος που ο κόσμος δεν την έχει ακόμη μολύνει με τη βρωμιά του. Οι ιαχές και οι απειλές του πολέμου φτάνουν από την Άγκυρα στη συνείδηση μου. Οι άναρθρες κραυγές του νεο-σουλτάνου και της κουστωδίας του, οι απειλές των ντόπιων νεο-γενίτσαρων για το τέλος του κόσμου δεν μου προκαλούν καμία ταραχή. Δεν τρέφω μίσος για κανένα εχθρό, ορατό, αόρατο ή φανταστικό. Η εικόνα της κόρης μου μέσα στην καλοκάγαθη ηρεμία της με καθοδηγεί. Απευθύνεται στα πιο βασικά ανθρώπινα μου ένστικτα, τα προαιώνια.Την Αγαπώ! Εξ όλης της ψυχής και εξ όλης της διανοίας μου και από τα τρίσβαθα της καρδίας μου!

Τα αδέλφια μου στα όπλα είναι σαν και μένα.

Γκριζομάλληδες, φαλακροί, στρουμπουλοί και μεσήλικες συνθέτουμε πλέον μια συμπαθητική ομήγυρη πολιτών οπλιτών οι οποίοι σε κάθε μας παρουσίαση απολαμβάνουμε ξανά την παρέα και γεμίζουμε την ώρα με ιστορίες από τη θητεία δίπλα σε κληρωτούς οι οποίοι θα μπορούσαν να είναι παιδιά μας. Καμιά φορά κάποιοι είναι κυριολεκτικά παιδιά κάποιων από εμάς. Ναι είμαστε πια τόσο μεγάλοι ώστε οι κληρωτοί στρατιώτες να μας αποκαλούν "κύριε". Η γενιά των παιδιών της εισβολής πλησιάζουμε πια στην ένταξη μας στην εθνοφυλακή ή ήδη υπηρετούμε στις μονάδες της.

Στις κουβέντες μας δε θα ακούσεις τα ευτελή πολιτικά του καφενείου. Κάτι απρόσμενο γίνεται κάθε φορά που φορούμε τη στολή και τα μαυρογέρημα τα άρβυλα. Εμείς που έχουμε μείνει, που δεν ανήκουμε στα υψηλά δώματα των κομμάτων, που δε βάλαμε μέσον για να αποστρατευτούμε ή για να χαθεί ο φάκελος μας. Στις παρουσιάσεις μας μετέχουμε μιας αρχέγονης παράδοσης ανδρών σαν και μας - δυστυχώς οι αδελφές μας δεν έχουν ακόμη το δικαίωμα στα όπλα - μεσήλικων, γκριζομάλληδων, φαλακρών και αγύμναστων στη συντριπτική μας πλειοψηφία που δεν έχουν καμία απολύτως επιθυμία να σκοτώσουν ή να σκοτωθούν. Πολλοί από εμάς έχουμε φίλους Τουρκοκύπριους και κυριολεκτικά ανατριχιάζουμε στην πιθανότητα να βρεθούμε στο πεδίο της μάχης απέναντι τους. Δεν είμαστε ούτε δεξιοί, ούτε αριστεροί στις παρουσιάσεις μας. Η βρωμιά των κομμάτων δεν μας αγγίζει. Η αδελφοσύνη των πιθανών μελλοθανάτων καταργεί κάθε έννοια διαχωρισμού ανάμεσα μας. Ακόμη κι όταν συναντιόμαστε στο δρόμο της επίσημης κοινωνίας έξω από τα στρατόπεδα, μόνο αλληλοεκτίμηση γεμίζει το αντάμωμα των ματιών μας. Γνωρίζουμε ότι κάποτε ίσως να μας θάψουν μαζί.

Στην μισή μου ζωή είμαι στρατιώτης. Γράφοντας το συνειδητοποιώ τη βαρύτητα του, αλλά και την ειδοποιό μας διαφορά από τους περισσότερους Ευρωπαίους συνανθρώπους μας που δε ζουν καθημερινά την απειλή της ολοκληρωτικής καταστροφής. Στούτα τα εικοσιπέντε χρόνια συνάντησα κυριολεκτικά χιλιάδες συμπολεμιστές μου σε πεδία ασκήσεων και παρουσιάσεις της εφεδρείας και εκατοντάδες αξιωματικούς του μόνιμου προσωπικού της ΕΦ. Δε συνάντησα ούτε έναν πολεμοχαρή, ούτε ένα "Ελληναρά" όπως αποκαλούν όλους εμάς οι νεο-γενίτσαροι κονδυλοφόροι στοχεύοντας την ηθική και το ηθικό μας. . Όσοι από εμάς υπηρετούμε γνωρίζουμε πολύ καλά τον τρόμο του πολέμου με κάθε βολή του G3 μας. Η μικρή τρύπα που αφήνει στο χάρτινο στόχο μας υπενθυμίζει τη φονικότητα των όπλων και τη θνησιμότητα της μικρής μας ύπαρξης.

Εμείς λοιπόν που πια τα φορτηγά δεν μας χωρούν είκοσι δύο όπως είναι οι προδιαγραφές αλλά δεκαεφτά ή το πολύ δεκαοχτώ, εμείς οι πατεράδες, οι γιοι, οι αδελφοί, οι εραστές, οι παππούδες - ναι έχουμε και τέτοιους στις τάξεις μας - δεν προσδοκούμε σε κανένα πόλεμο. Τον απευχόμαστε όπως κάθε σώφρων Άνθρωπος.

Η εικόνα όμως της κόρης μας, του γιού μας, της αγαπημένης μας, των εγγονιών μας, η γνώση ότι εμείς είμαστε το μοναδικό εμπόδιο ανάμεσα σε αυτούς και στις 40.000 στρατιώτες του στρατού κατοχής δεν μας επιτρέπει να κοιμόμαστε ήσυχοι τις νύχτες κάθε φορά που οι άνεμοι του πολέμου φυσούν στη μικρή μας πατρίδα.

Όσοι κονδυλοφόροι και αν επιστρατευτούν για να κάμψουν το ηθικό μας, για να μας πείσουν για το μάταιο του αγώνα μας, όσες προδοσίες κι αν υποσκάψουν τη μαχητική μας ικανότητα γνωρίζουμε ότι οι αξίες και οι αρχές που μάθαμε μέσα από τα παιδικά μας παιχνίδια δίπλα στα αντίσκηνα της προσφυγιάς θα μας συντροφεύουν αν και εφόσον παραστεί ανάγκη να πολεμήσουμε.

Την τιμή και το χρέος πολλοί από εμάς τη μάθαμε παίζοντας Έλληνες και Τρώες. Πριν μάθουμε καλά καλά για τον Όμηρο στα σχολεία, γνωρίζαμε στις γειτονιές μας πως πάνω από τη μάνα και τον πατέρα μας, πάνω ακόμη και από τους ίδιους τους Θεούς είναι η μικρή μας χρυσοπράσινη Τροία. Κι αν είναι η μοίρα μας σαν των Τρώων την αγκαλιάζουμε με ευχαρίστηση διότι γνωρίζουμε πως αν οι Αχαιοί επικρατήσουν τα παιδιά μας θα ρίχνονται από τα τείχη στα βράχια.

Και ο όρκος των άλλων εκείνων σαν και μας είναι μέσα στο πολιτιστικό DNA μας και μας παραδίδεται από γενιά σε γενιά.

"Δε θα ντροπιάσω τα όπλα τα ιερά, ούτε θα εγκαταλείψω τον παραστάτη μου όπου κι σταθώ... Και θα αμυνθώ για τα ιερά και τα όσια και μόνος και με άλλους..."

Στα τόσα -άντα μου γνωρίζω ότι αν προκύψει δε θα είμαι μόνος. Κι ότι μαζί με τα αδέλφια μου στα όπλα θα πράξουμε το χρέος μας κόντρα στους εθελόδουλους νεο-γενίτσαρους κονδυλοφόρους και απέναντι στον επιθετικό ισλαμοφασισμό. Και δίπλα στο Στέλιο, τον Ανδρέα, τον Ιωσήφ, το Γιώργο, το Χριστόδουλο, τον Μίκη και χιλιάδες άλλους θα σταθούμε καλώς! Και θα είμαστε έμπλεοι Αγάπης για όλους και όλες που βρίσκονται πίσω μας. Ακόμη και για κάποιους που θα βρίσκονται απέναντι μας!

Η εικόνα της κόρης μου που κοιμάται με θυμίζει κάθε φορά που την κοιτάζω ότι η Αγάπη είναι και Ένοπλη.

By Σόλων Αντάρτης

[Πηγή: CyprusIndyMedia, 10/11/2014]

Πηγή:http://pylitonfilon.blogspot.gr/2014/11/blog-post_81.html