Όνειρα φθινοπωρινής νυκτός...

Του Γιάννη Μακριδάκη

Κάναμε και την αντιφασιστική μας διαδήλωση απόψε, κατέβηκα κι εγώ από την εμπόλεμη ζώνη όπου ζω τον τελευταίο καιρό, και έδωσα το παρών στην κεντρική πλατεία της πόλης. Μαζεύτηκε αρκετός κόσμος, διάβασαν και τις ανακοινώσεις τους καμιά δεκαριά συνδικαλιστικοί φορείς και σωματεία, έφτιαξαν και μοίρασαν χαλβά τα παιδιά της κοινωνικής κουζίνας, έγινε και μια μικρή συναυλία στο τέλος. Τόση αστυνομία είχα να δω από τότε που έμενα στα Εξάρχεια, και τόσα ΜΑΤ στη Χίο δεν είχα ξαναδεί ποτέ.

Ο φίλος μου ο Στέλιος ο τυπογράφος είχε εκτυπώσει ένα άρθρο μου και το μοιράζαμε στους περαστικούς. Έδωσα κάποια φυλλάδια και σε μια παρέα γνωστών “ζόρικων παιδιών”, που ήταν συναγμένοι και παρακολουθούσαν από μακριά την εκδήλωση. Τους πλησίασα ήρεμα και τους είπα καλησπέρα παιδιά, πάρτε να διαβάσετε μερικές μαρτυρίες χιωτών που πήγαν πρόσφυγες στη μέση ανατολή το σαράντα. Ο ένας από αυτούς, το πρωτοπαλίκαρο, μού είπε με ύφος προσποιητά απότομο “δεν μας ενδιαφέρει”. 

Εγώ επέμεινα και έδωσα τα φυλλάδια στο χέρι ενός άλλου πλάι του. Αυτός τα κράτησε και μου είπε ευχαριστώ. Μια από τις καμπόσες γυναίκες της παρέας άρχισε τότε να γυρνάει γύρω από τον εαυτό της, να τινάζει δεξιά κι αριστερά τα χέρια της εκνευρισμένη και να φωνάζει “τι θέλει να μας πει τώρα αυτός (εγώ), ότι είναι οι Έλληνες ίδιοι με αυτούς εδώ;” Έφυγα τότε από κοντά τους, ενώ η παρέα της προσπαθούσαν να την ηρεμήσουν, δεν ξέρω τι απόκαναν, αν διάβασαν τίποτα από τα φυλλάδια, εγώ πάντως το χρέος μου το έκανα, διότι πάντοτε πρέπει να δίνεις την ευκαιρία στον κάθε άνθρωπο να δει κάτι που δεν έχει δει, να μάθει κάτι που δεν ξέρει, να γίνει καλύτερος άνθρωπος μέσα από την ανθρώπινη επικοινωνία, την κουβέντα και την κυκλοφορία της γνώσης και δη της ιστορικής, η κατάκτηση της οποίας είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να πάει η ανθρωπότητα παρακάτω δίχως άλλους πολέμους και βία.

Με την ευκαιρία που πήγα στην πόλη, μίλησα και με την εκπρόσωπο της ύπατης αρμοστείας σχετικά με την διάθεση του σπιτιού μου για φιλοξενία κατά τη διάρκεια του χειμώνα μιας οικογένειας προσφύγων και έβγαλα το συμπέρασμα ότι τίποτε δεν είναι εύκολο να γίνει, ακόμη και αν υπάρχει η αγαθή πρόθεση. Διότι αφενός, μου είπε, ότι οι περισσότερες οικογένειες που παίρνουν χαρτιά και άσυλο είναι ευπαθείς, άρα πρέπει να βρίσκονται κοντά στις υποδομές του πολιτισμού, κυρίως σε νοσοκομείο, και όπως είναι γνωστό το σπίτι μου βρίσκεται περί την μία ώρα μακριά από την πόλη, αφετέρου ακόμη και αν βρεθεί κάποια οικογένεια μη ευπαθής, πάλι δεν μπορούν να τη στείλουν εδώ αν δεν τους εξασφαλίσω εκτός από στέγη και κάποια εργασία ή χρήματα ή τα βασικά αγαθά για τον βιοπορισμό τους. Με άλλα λόγια η προσφορά στέγης δεν αποτελεί προϋπόθεση αρκετή να ικανοποιήσει τις ανάγκες των ανθρώπων αυτών, διότι έχουν πολύ περισσότερες.

Αντιπρότεινα να δώσει η ύπατη αρμοστεία χρήματα στους ανθρώπους αυτούς, τα χρήματα που θα έδινε για κάποιο ενοίκιο κατοικίας, να τους τα διαθέσει για να αγοράζουν τρόφιμα μιας και δεν θα υπάρχουν άλλα έξοδα, αλλά αυτό είναι πρόταση λογική μεν, που προσκρούει στα γραφειοκρατικά αδιέξοδα του συστήματος των ΜΚΟ και της Ύπατης δε.

Μου είπαν λοιπόν ότι παρόλα αυτά θα έχουν υπόψη τους και θα δουν τι μπορούν να κάνουν για να αξιοποιήσουν την προσφορά μου, αλλά μάλλον πρέπει να το ξεχάσουμε προς στιγμήν, δεν φαίνεται πιθανότητα φιλοξενίας προσφύγων ούτε στο σπίτι μου, ούτε στα χωριά γενικότερα, παρά μόνον στην πόλη, δίπλα στις δομές, στις υποδομές, στον πολιτισμό και στα νοσοκομεία. Ενώ θα μπορούσαν να γεμίσουν με πρόσφυγες όλα τα άδεια σπίτια των χωριών, έστω και με ενοικίαση από τους ιδιοκτήτες τους, να φέρουν ζωή στην έρημη ύπαιθρο, να φέρουν και γιατρούς που δεν έχουμε, να γεμίσει και το σχολείο του χωριού παιδιά, που υπολειτουργεί και θα το κλείσουν σύντομα, να αποσυμφορηθεί η πόλη από τον μεγάλο πληθυσμό των προσφύγων, να γίνει απογκετοποίηση, να επιτευχθεί όσμωση με τις τοπικές κοινωνίες και να αρχίσει να κυλάει η ζωή αλλιώς.

Αυτά όμως μάλλον ακόμη είναι όνειρα φθινοπωρινής νυκτός. Μόλις άρχισε να ρίχνει και  την πρώτη όμορφη βροχή εδώ, παρόλο που σε όλη την υπόλοιπη χώρα ρίχνει από καιρό τουλούμια.

ΥΓ

Ευχαριστώ τον αναγνώστη Νώντα από τους Αμπελόκηπους που με πήρε τηλέφωνο ενώ ήμουν στην αντιφασιστική συγκέντρωση και με συγκίνησε με το ενδιαφέρον και την αγάπη του

Ευχαριστώ την καθηγήτρια φιλόλογο από κάποιο σχολείο στο Πόρτο Ράφτη για την τιμή να με προσκαλέσει στο σχολείο για μια συνάντηση με τους μαθητές της, αλλά ελπίζω να κατανοούν ότι ζω πολύ μακριά (απόδειξη ότι ούτε πρόσφυγες δεν φέρνουν εδώ να μείνουν) και είναι όλα πολύ δύσκολα, κυρίως οι μετακινήσεις.

Πηγή:http://yiannismakridakis.gr/?p=8218

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ:

Για το διογκούμενο καθημερινά πρόβλημα του μεταναστευτικού-προσφυγικού υπάρχει ολοκληρωμένη πρόταση που όμως για να εφαρμοσθεί προϋποθέτει μία χώρα κυρίαρχη και όχι ευρισκόμενη υπο κατοχή, όπως συμβαίνει σήμερα. Ας την δούμε:

Η θέση του Ε.ΠΑ.Μ. για το μεταναστευτικό - προσφυγικό πρόβλημα στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου

Τον τελευταίο μήνα οι κάτοικοι των νησιών του Αν Αιγαίου (Λέσβος, Χίος, Σάμος), βρίσκονται σε αναβρασμό εξαιτίας του προσφυγικού-μεταναστευτικού προβλήματος που έχει οξυνθεί.

Αυτή τη στιγμή στα νησιά βρίσκονται περίπου 14.000 πρόσφυγες & μετανάστες εγκλωβισμένοι εξαιτίας της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας, η οποία -όπως βεβαιώνει εκπρόσωπος της γερμανικής κυβέρνησης- δεν επιτρέπει την μετακίνηση και επαναπροώθησή τους, ενώ σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές αναμένονται άλλες 50.000.

Πρόσφατα ακούσαμε να προτείνεται ο σχεδιασμός κι επιπλέον δομών, είτε ανοιχτών είτε κλειστών, στα νησιά αυτά. Είδαμε το κέντρο φιλοξενίας στη Μόρια της Λέσβου να τυλίγεται στις φλόγες και το αντίστοιχο κέντρο της Σάμου να είναι σε επιφυλακή. Κάτοικοι από τη Μόρια Λέσβου και τη Χίο να πραγματοποιούν πορείες διαμαρτυρίας, να υποκινούνται επεισόδια κατά την τελετή υποστολής της σημαίας στη Μυτιλήνη, να συγκροτούνται επιτροπές αγώνα των κατοίκων σε Χίο και Σάμο.

Η αγανάκτηση, τόσο των μεταναστών που κρατούνται έγκλειστοι εδώ σε απάνθρωπες συνθήκες, όσο και των ντόπιων κατοίκων για τις φθορές των περιουσιών τους και το κλίμα ανασφάλειας που βιώνουν, έχει ξεχειλίσει δημιουργώντας μια εκρηκτική ατμόσφαιρα, την οποία αρκετοί τείνουν να εκμεταλλευτούν.

Μια χώρα υπό οικονομική κατοχή, εδώ και έξι χρόνια, με εξαρθρωμένο το σύστημα των κοινωνικών παροχών, ανοχύρωτη αλώνεται από μαζικές εισροές ομήρων των υπερεθνικών δουλεμπορικών δικτύων, πλήρως κατευθυνόμενες από τα ίδια συμφέροντα που τους καθιστούν πρόσφυγες. Οι συνθήκες είναι πρόσφορες για καλλιέργεια κλίματος διχασμού και άτυπου εμφυλίου, σε «ξενοφοβικούς ρατσιστές» και «αλληλέγγυους ανθρωπιστές», που εντέχνως ενορχηστρώνεται από τις κατοχικές δυνάμεις και τα ΜΜΕ που τις υπηρετούν.

Προκειμένου να αποφύγουμε τον διχασμό και τις ακρότητες, που εντέχνως καλλιεργούνται, οφείλουμε ως λαός να αντιληφθούμε εγκαίρως ότι εχθρός μας δεν είναι οι μετανάστες και οι πρόσφυγες, αλλά οι πολιτικές εκείνων που τους έκαναν μετανάστες, ή πρόσφυγες, κι όσοι διαχειρίζονται με όρους δουλεμπορίου τη δυστυχία τους, ακόμα και στο όνομα ενός κατ’ επίφαση ανθρωπισμού.

Κοινός μας εχθρός είναι οι πολιτικές και τα συμφέροντα που προωθούν τους πολέμους σε χώρες όπως η Συρία, ή επιβάλλουν καθεστώς οικονομικής υποδούλωσης σε άλλες χώρες, όπως η Ελλάδα.

Η ΕΕ χρηματοδοτεί αδρά τις ΜΚΟ, αποφασίζει τον εγκλωβισμό των μεταναστών και των προσφύγων στα ακριτικά νησιά, μετατρέποντας επισήμως τη χώρα μας σε χώρο κράτησης και εγκλωβισμού ανθρώπινων ψυχών. Με δικές της επιταγές ο κυρίαρχος ρόλος των εθνικών δυνάμεων άμυνας και ασφάλειας υποκαθίσταται από υπερεθνικές αστυνομικές (Frontex) και στρατιωτικές δυνάμεις, το ΝΑΤΟ για τη φύλαξη του Αιγαίου, και τον ευρωστρατό για τη φύλαξη των συνόρων. Στη σύνοδο της Μπρατισλάβα επίσης αποφασίστηκε η μετατροπή της χώρας σε front line state (χώρα πρώτης γραμμής) της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στρατιωτικός όρος που υποδηλώνει την οικοδόμηση καθεστώτος έκτακτης ανάγκης και πολιορκίας πρωτίστως στην παραμεθόριο.

Σε αυτά τα συμφέροντα και σε αυτές τις πολιτικές οφείλουμε να αντισταθούμε, παραμένοντας ως λαός ενωμένοι και διατηρώντας τον ανθρωπισμό μας.

Το ΕΠΑΜ καταδικάζει τις ακρότητες και τις εκτροπές γεγονότων από όποιο χώρο κι αν προέρχονται, ή υποδαυλίζονται από όποιον θέλει να εκμεταλλευτεί την κατάσταση.

Καταδικάζει την εκμετάλλευση των μεταναστών από όποιον χώρο ή φορέα προωθείται.

Καταδικάζει την ανεξέλεγκτη δράση των ΜΚΟ και την υποκρισία.

Σέβεται τους πρόσφυγες και προασπίζεται την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους κατά τα το Διεθνές Δίκαιο, αλλά αξιώνει ότι κι αυτοί οφείλουν εξίσου να σεβαστούν τη χώρα που τους φιλοξενεί και τα δικαιώματα των κατοίκων της.

Τάσσεται κατά της ίδρυσης επιπλέον δομών υποδοχής και κράτησης μεταναστών στα ακριτικά νησιά και επισημαίνει ότι αυτά τα σχέδια αποδέχονται και νομιμοποιούν τον έλεγχο των συνεχιζόμενων προσφυγικών ροών από την Τουρκία, μονιμοποιούν το πρόβλημα και την ανεξέλεγκτη δράση των ΜΚΟ, θέτουν σε κίνδυνο την κοινωνική και εθνική ασφάλεια, επιτείνουν το γκριζάρισμα της ακριτικής νησιωτικής περιοχής του Αιγαίου, δίνοντας πάτημα στην κυβέρνηση Ερντογάν να αμφισβητεί την Συνθήκη της Λωζάννης και να θέτει θέμα συνόρων.

Το προσφυγικό - μεταναστευτικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα μας, μπορεί να επιλυθεί ουσιαστικά μόνο αν φύγουμε από την ΕΕ, καταργώντας τις συνθήκες Σένγκεν και Δουβλίνου, κι εφαρμόζοντας έναν εθνικό σχεδιασμό με βάση τα διεθνώς νόμιμα και προβλεπόμενα για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες.

Μπορεί να επιλυθεί αν εφαρμοστεί μια εθνική πολιτική φύλαξης των συνόρων από ίδιες, κρατικές δυνάμεις. Αν περιοριστεί και τεθεί υπό αυστηρό εθνικό έλεγχο η εθελοντική προσφορά και η ανεξέλεγκτη τώρα δράση των ΜΚΟ.

Αν καταγγελθεί επισήμως στους Διεθνείς Οργανισμούς η Τουρκία για τις τακτικές ελέγχου των προσφυγικών ροών, την καταπάτηση του Διεθνούς Δικαίου και των Ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Αν στους χώρους φιλοξενίας και υποστήριξης μεταναστών ολοκληρώνονται ταχύτατα οι απαιτούμενες υπηρεσίες ταυτοποίησης υπό κρατικό αποκλειστικά έλεγχο.

Αν διαχωρίζονται οι μετανάστες από τους πρόσφυγες κατά τα διεθνώς νόμιμα κι αν η μέριμνα ασφάλειας, υγείας, υγιεινής και παιδείας βρίσκεται υπό άμεσο κρατικό έλεγχο. Αν όσοι χρήζουν διεθνούς προστασίας προμηθεύονται τάχιστα τα κατάλληλα έγγραφα, ώστε να μεταβούν όπου θέλουν εκτός Ελλάδος δια της νομίμου οδού κι υπό την άμεση συνδρομή κι αποκλειστική εποπτεία του ΟΗΕ. Αν, αντιθέτως, όσοι ταυτοποιηθούν, από τις ελληνικές αρχές και την Interpol, για παραβατικότητα κι ότι συνιστούν οιωνεί κίνδυνο για την εθνική ασφάλεια της χώρας, επιστρέφονται πίσω στην Τουρκία, ή στις χώρες προέλευσής τους.

Αυτά θα έκανε ένα κυρίαρχο κράτος αν ακολουθούσε τα διεθνώς νόμιμα. Όμως η Ελλάδα δεν είναι κυρίαρχο κράτος, αλλά χώρα υπό κατοχή κι ακολουθεί τις επιταγές των Βρυξελλών και του Βερολίνου, που θέλουν την Ελλάδα χώρα εγκλωβισμού προσφύγων και μεταναστών.

Πρώτιστο, λοιπόν, χρέος μας η απελευθέρωση της χώρας μας και η αποκατάσταση της νομιμότητας και της δημοκρατίας. Είναι πατριωτικό μας καθήκον!!!

30 Σεπτεμβρίου 2019

Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο (Ε.ΠΑ.Μ.)

Περιφέρεια ΒΑ Αιγαίου

(www.epamhellas.gr)