Του Αλέξανδρου Ζέρβα
Οι πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις στη Βραζιλία, με την καθαίρεση της Προέδρου Ντίλμα Ρούσεφ και την εγκαθίδρυση νέας κυβέρνησης υπό τον (μέχρι πρότινος Αντιπρόεδρο) Μισέλ Τέμερ, αποτελούν το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο συντελούνται τα πραξικοπήματα στη σύγχρονη εποχή. Άλλωστε, ποιος ο λόγος να κατεβαίνουν τα τανκς, όταν υπάρχει ο οικονομικός πόλεμος και η δουλειά μπορεί να γίνει έτσι ήρεμα και (πάνω απ’ όλα) «κοινοβουλευτικά»;
Το περίεργο της υπόθεσης, βέβαια, έχει να κάνει με το γεγονός πως για να στοιχειοθετηθεί η ανατροπή της Ρούσεφ χρειάστηκε να κατηγορηθεί η ίδια για παραποίηση δημοσιονομικών στοιχείων. Κι αυτό αποτελεί παράδοξο, με δεδομένο πως οι πολιτικοί της αντίπαλοι που της απευθύνουν τις σχετικές κατηγορίες εμπλέκονται σε πολύ πιο σοβαρές υποθέσεις διαφθοράς, όπως το σκάνδαλο Petrobas. Επιπλέον, γιατί η λεγόμενη «δημιουργική λογιστική» υπήρξε μια πολύ αγαπημένη συνήθεια τόσο των ελληνικών όσο και πολλών ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, με κυριότερο παράδειγμα εκείνο του Γκέρχαρντ Σρέντερ στη Γερμανία.
Όχι πως στη σύγχρονη Ενωμένη Ευρώπη λείπουν τα πραξικοπήματα. Μόλις πρόσφατα η ευρωπαϊκή ελίτ «έκανε τα στραβά μάτια» στην ανατροπή της εκλεγμένης κυβέρνησης στην Ουκρανία, πριμοδοτώντας την άνοδο της ακροδεξιάς στην εξουσία. Παράλληλα, μόλις λίγο νωρίτερα, είχε φροντίσει η ίδια να οργανώσει στις Κάννες με απόλυτη επιτυχία ένα άλλο σχέδιο πολιτικής εκτροπής, με θύμα αυτή τη φορά την Ελλάδα.
«Είδατε εσείς κανένα coup, κύριε Χατζηνικολάου» ρωτούσε σε πρόσφατη συνέντευξή του γεμάτος απορία ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αναφερόμενος στο παγκοσμίως γνωστό hashtag του περασμένου καλοκαιριού. Πιθανότατα ο πρόεδρος της ΝΔ να ήταν τόσο απασχολημένος με τον αγώνα υπέρ της παραμονής στο Ευρώ, ώστε δεν αντιλήφθηκε πως ο κλοιός αφόρητων (εξωτερικών κι εσωτερικών) πιέσεων, στον οποίο βρέθηκε ο ελληνικός λαός την περίοδο του δημοψηφίσματος πράγματι προσιδίαζε σε απόπειρα πραξικοπήματος.
Από την άλλη βέβαια, ο ίδιος είχε εν πλήρη συνειδήσει συμμετάσχει στην υλοποίηση του σχεδίου των δανειστών για την «απόσυρση» του Γιώργου Παπανδρέου και την αντικατάστασή του από το Λουκά Παπαδήμο. Ελάχιστοι είχαν επίγνωση της πραγματικής διάστασης των πολιτικών εξελίξεων εκείνων των ημερών. Τα ΜΜΕ (κατά την προσφιλή τους συνήθεια) οργίαζαν σχετικά με «την επικείμενη χρεωκοπία», οι αρχηγοί των κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων εκείνης της εποχής ομονοούσαν προκειμένου να αναλάβει τα ηνία κάποιο οικείο στους δανειστές πρόσωπο, την ίδια στιγμή που οι κορυφαίοι πολιτειακοί παράγοντες φρόντιζαν να γίνουν όλα νομότυπα.
Ο σκοπός σαφής: να συρθεί η χώρα στην υπογραφή του δεύτερου Μνημονίου και μάλιστα με όσο το δυνατό μεγαλύτερη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, σε πλήρη όμως αναντιστοιχία με τη βούληση της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Κι όλα αυτά προς όφελος των ευρωπαϊκών τραπεζών και μόνο.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, δεν μπορεί να μη παρατηρήσει κανείς, πως σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις (όσο κι αν διαφέρουν μεταξύ τους όσον αφορά στα πολιτικά χαρακτηριστικά) υπήρχε ένα κοινό στοιχείο που καθιστούσε τα σχέδια πολιτικής εκτροπής υλοποιήσιμα. Κι αυτό έχει να κάνει με την απώλεια της κοινωνικής στήριξης προς τα ανατραπέντα πολιτικά πρόσωπα. Τόσο, δηλαδή, προς την Ντίλμα Ρούσεφ, η πολιτική της οποίας τα τελευταία χρόνια ενέτεινε τις κοινωνικές ανισότητες, ιεραρχώντας ως απόλυτη προτεραιότητα την προετοιμασία της χώρας για την επερχόμενη Ολυμπιάδα, όσο και προς το Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος ήδη από το 2010 αντιμετώπιζε έντονη κοινωνική αγανάκτηση εξαιτίας της εφαρμογής της μνημονιακής πολιτικής.
Τα παραπάνω παραδείγματα δίνουν την πιο πειστική απάντηση σε όσους εξακολουθούν να ισχυρίζονται πως η καλοκαιρινή μνημονιακή συνθηκολόγηση απέτρεψε ένα ακόμη πραξικόπημα. Ίσως να μην αντιλαμβάνονται τον πραγματικό κίνδυνο. Προϊούσης, δηλαδή, της κοινωνικής απαξίωσης που υφίσταται η κυβέρνηση Τσίπρα, την επόμενη φορά που θα κάνει ενδεχομένως την εμφάνισή του το #ThisIsACoup να αποτελεί απλά τη διαπιστωτική πράξη μιας ακόμη πολιτικής εκτροπής και μάλιστα χωρίς να έχει ανοίξει πάλι ούτε ρουθούνι.
Πηγή:http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/was-another-coup
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.