Η αρκούδα και ο δράκος

Του Αλέξη Ζακυνθινού

Μία συνδυασμένη οικονομική επίθεση της Ρωσίας με την Κίνα, εναντίον των Η.Π.Α., θα έθετε τέλος στην αμερικανική ηγεμονία – ενώ η υπερδύναμη δεν θα είχε πλέον τη δυνατότητα να χρηματοδοτήσει έναν πυρηνικό πόλεμο, κατά του V. Putin

*Αρχείο – συλλογή διαχρονικών και εκπαιδευτικών αναλύσεων

«Οι Η.Π.Α., από την εποχή της κυβέρνησης του G. Bush, προετοιμάζονται για έναν πυρηνικό πόλεμο – ενώ έχουν κατασκευάσει αμυντικά πυραυλικά συστήματα, στόχος των οποίων είναι η παρεμπόδιση της αντεπίθεσης του αντιπάλου, όταν χτυπηθεί από ατομική βόμβα. Κατά μήκος δε των συνόρων της Ρωσίας έχουν τοποθετήσει στρατεύματα μάχης, ενώ παράλληλα κατηγορούν την κυβέρνηση της χώρας, με κάθε τρόπο και με κάθε μέσον. 

Τόσο η Μόσχα βέβαια, όσο και το Πεκίνο, γνωρίζουν πολύ καλά ότι έχουν τοποθετηθεί στο στόχαστρο της υπερδύναμης – προσπαθώντας να λάβουν τα μέτρα τους, όσον αφορά τις σχεδιαζόμενες οικονομικές και στρατιωτικές επιθέσεις εναντίον τους. Άλλωστε γνωρίζουν πως πριν ακόμη οι Η.Π.Α. επιτεθούν στο Ιράκ, στη Λιβύη και στη Συρία, προηγήθηκε η «δαιμονοποίηση» των ηγετών τους – καθώς επίσης οι ψεύτικες, σκόπιμα ενορχηστρωμένες κατηγορίες εναντίον τους.

Η Ρωσία όμως δεν είναι Ιράκ, Λιβύη ή Συρία – αφού το στρατιωτικό δόγμα της επιτρέπει τη χρήση πυρηνικών όπλων, εάν η χώρα υποστεί επίθεση, ακόμη και χωρίς να είναι πυρηνική. Φυσικά κάτι ανάλογο συμβαίνει και με την Κίνα, το μέγεθος της οποίας δεν επιτρέπει να θεωρείται ως ένας εύκολος αντίπαλος. Επομένως, οι Η.Π.Α. δεν συμπεριφέρονται λογικά, ενώ η αποικία τους, η Ευρώπη, δεν φαίνεται να αντιδράει, παρά το ότι θα πληρώσει το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του λογαριασμού, από τυχόν σύγκρουση των γκάνγκστερ, με την αρκούδα και το δράκο» (Dr. Roberts).

Άρθρο

Η υπερδύναμη έχει τοποθετήσει με τέτοιο τρόπο τα πιόνια της στην παγκόσμια σκακιέρα, έτσι ώστε το 2015 να είναι ένα έτος συγκρούσεων – εξαιρετικά έντονων και πολύ επικίνδυνων.

Αναλυτικότερα, όταν το ΝΑΤΟ επεκτάθηκε μέχρι τα σύνορα της Ρωσίας, επιτιθέμενο παράνομα στη Γιουγκοσλαβία και διαμελίζοντας την σε μικρά, εύκολα ελεγχόμενα κρατίδια, η Ρωσία ήταν πολύ αδύναμη για να αντιδράσει – λόγω της χρεοκοπίας της, η οποία της είχε δημιουργήσει τεράστια προβλήματα.

Το ίδιο συνέβη όταν η υπερδύναμη κατάργησε μονομερώς τη συμφωνία ΑΒΜ, ξεκινώντας την κατασκευή αμυντικών πυραυλικών συστημάτων, κατά μήκος των συνόρων της Ρωσίας – τα οποία είχαν δήθεν σκοπό να προστατέψουν την Ευρώπη, από τις ανύπαρκτους βέβαια διηπειρωτικούς πυραύλους του Ιράν.

Φυσικά η Ρωσία γνώριζε τον πραγματικό στόχο της υπερδύναμης – τον περιορισμό δηλαδή της ικανότητας της να αντεπιτεθεί, έτσι ώστε να μπορεί να την πιέσει εύκολα να κάνει μεγάλες παραχωρήσεις, οι οποίες θα μείωναν την εθνική της ανεξαρτησία. Εν τούτοις, δεν είχε τη δύναμη να αντιδράσει – οπότε παρέμενε ουδέτερη.

Το καλοκαίρι του 2008 όμως, όπου η Δύση βυθιζόταν στη μεγαλύτερη χρηματοπιστωτική κρίση των τελευταίων δεκαετιών, η Ρωσία βρήκε ξανά τη δύναμη της. Όταν λοιπόν η Γεωργία εισέβαλλε στην νότια Οσσετία (με εντολές των Η.Π.Α. οι οποίες, μαζί με το Ισραήλ, είχαν εκπαιδεύσει και εξοπλίσει το στρατό της), με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους πολλοί άμαχοι Πολίτες, αντέδρασε έντονα.

Ο ρωσικός στρατός επιτέθηκε με μεγάλη σφοδρότητα, οπότε μέσα σε ελάχιστες ώρες η Γεωργία ηττήθηκε – με αποτέλεσμα να βρεθεί ξανά υπό την κυριαρχία της Ρωσίας, όπως ήταν κατά τη διάρκεια του 19ου και 20ου αιώνα.

Ο V. Putin θα μπορούσε τότε να συμπεριλάβει τη Γεωργία στην ρωσική ομοσπονδία, καθώς επίσης να τιμωρήσει παραδειγματικά τον ηγέτη της (M. Saakaschwili) – τον οποίο είχαν τοποθετήσει οι Η.Π.Α. πρόεδρο, μέσω της «επανάστασης των ρόδων» που είχαν οι ίδιες ενορχηστρώσει (κάτι σχετικά ανάλογο με το πραξικόπημα της Ουκρανίας).

Εν τούτοις, η Ρωσία απέσυρε τα στρατεύματα της – γεγονός που θεωρήθηκε ως ένα μεγάλο στρατηγικό της λάθος, αφού ο ηγέτης της Γεωργίας παρέμεινε στη θέση του, προκαλώντας της συνεχώς νέα προβλήματα. Σήμερα δε οι Η.Π.Α. προωθούν την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ, οπότε την κατασκευή ακόμη περισσότερων στρατιωτικών βάσεων στα σύνορα της Ρωσίας – κάτι που δεν περίμενε η χώρα, έχοντας την εσφαλμένη άποψη πως η Ευρώπη δεν ήταν αποικία της υπερδύναμης, οπότε θα μπορούσε να εμποδίσει την περαιτέρω διεύρυνση του ΝΑΤΟ στα σύνορα της.

Συνεχίζοντας, η ρωσική κυβέρνηση έχει πάψει πλέον να έχει αυταπάτες, όσον αφορά την ικανότητα της Ευρώπης να έχει τη δική της, αυτόνομη εξωτερική πολιτική – γνωρίζοντας πως οι ευρωπαίοι πολιτικοί δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα των Πολιτών τους, αλλά αυτά της υπερδύναμης. Αυτό τουλάχιστον δήλωσε επίσημα ο υπουργός εξωτερικών της Ρωσίας, ο οποίος είπε πως δεν μπορεί κανείς να πετύχει τίποτα συζητώντας σε διπλωματικό επίπεδο με τους Ευρωπαίους – οπότε είναι καλύτερα να διεξάγει συνομιλίες απευθείας με τον κυρίαρχο τους, με τις Η.Π.Α.

Επρόκειτο όμως για μία ακόμη αυταπάτη, αφού οι αμερικανοί δεν έχουν καμία πρόθεση να βρουν κάποια ειρηνική λύση με τη Ρωσία – με αποτέλεσμα να επικρατήσει ο ρεαλισμός στη χώρα, ειδικά μετά την οικονομική επίθεση που δέχθηκε, σε συνδυασμό με τις κυρώσεις που της επέβαλλε σύσσωμη η Δύση, οδηγώντας το ρούβλι σε μία τεράστια υποτίμηση (γράφημα).

Οι «αποδόσεις» των διάφορων νομισμάτων ανά ο κόσμο, καθώς και αυτές για το ασήμι και το χρυσό.

Όπως φαίνεται καθαρά από το γράφημα, το ρούβλι υπέστη τη μεγαλύτερη υποτίμηση απέναντι στο δολάριο, σχετικά με τα περισσότερα άλλα – συμπεριλαμβανομένου του νομίσματος της υπό χρεοκοπία Αργεντινής. Το γεγονός δε ότι το δολάριο, το οποίο στηρίζεται από μία υπερχρεωμένη χώρα, με τεράστια δίδυμα ελλείμματα, έχοντας εκτυπώσει απίστευτα μεγάλες ποσότητες, ανατιμάται συνεχώς, τεκμηριώνει το μέγεθος της χειραγώγησης των αγορών – κάτι που φυσικά έχει ημερομηνία λήξης, με καταστροφικά επακόλουθα για την παγκόσμια οικονομία.

Η δαιμονοποίηση του Putin

Ενώ οι Η.Π.Α. «κατακτούν» συνεχώς περισσότερες χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, βομβαρδίζοντας επτά κράτη, η H. Clinton παρομοιάζει τον Putin με το Χίτλερ – κατηγορώντας τον πως συμπεριφέρεται «μιλιταριστικά επιθετικά», σχεδιάζοντας την αναβίωση της ρωσικής αυτοκρατορίας.

Την ίδια στιγμή η αμερικανική κυβέρνηση, σε συνεργασία με τη γερμανική, βοηθάει στην εγκατάσταση μίας ναζιστικής ηγεσίας στην Ουκρανία, τροφοδοτώντας την με πολεμικό εξοπλισμό – ενώ παράλληλα ενοχοποιεί τη Ρωσία, ισχυριζόμενη πως έχει εισβάλλει στην ανατολική Ουκρανία, με στόχο να την προσαρτήσει όπως την Κριμαία.

Φυσικά έχει «μπλοκάρει» όλες τις διπλωματικές προσπάθειες της Ρωσίας, υποχρεώνοντας την να υιοθετήσει ξανά (26.12.14) το στρατιωτικό της δόγμα – σύμφωνα με το οποίο οι Η.Π.Α. και το ΝΑΤΟ αποτελούν μία πολύ σοβαρή απειλή για την ανεξαρτησία, καθώς επίσης για την εθνική της κυριαρχία. Στο ρωσικό έγγραφο γίνεται μνεία στο αντίστοιχο στρατιωτικό δόγμα των Η.Π.Α., το οποίο αναφέρεται στον κίνδυνο πυρηνικής επίθεσης, στην κατασκευή μίας πυραυλικής ασπίδας, στα διαστημικά όπλα, καθώς επίσης στην ενίσχυση των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην περιοχή της Ευρασίας.

Κατά τη Ρωσία, οι Η.Π.Α. προετοιμάζονται πυρετωδώς για τη διεξαγωγή ενός πυρηνικού πολέμου στην Ευρώπη, με άμεσο στόχο τη Ρωσία, καθώς επίσης με έμμεσο την Κίνα και το Ιράν – για έναν πόλεμο που θα ακολουθήσει τις χρηματοπιστωτικές επιθέσεις, οι οποίες έχουν ως πρώτο στόχο την αποδυνάμωση της Ρωσίας σε όλα τα επίπεδα. Δηλαδή, την ανατροπή του προέδρου της, την πολιτική και κοινωνική αποσταθεροποίηση της χώρας, την παράλυση των κυβερνητικών οργανισμών (πολιτικών και στρατιωτικών), καθώς επίσης την εξουδετέρωση των πάσης φύσεως κρατικών υποδομών.

Ένα από τα εργαλεία για την επίτευξη των παραπάνω είναι η λειτουργία ρωσικών μη κυβερνητικών οργανώσεων (ΜΚΟ), οι οποίες χρηματοδοτούνται από το εξωτερικό – επίσης τα ρωσικά ΜΜΕ που ευρίσκονται στην κατοχή αλλοδαπών και τα οποία χρησιμοποιούνται, με στόχο τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης.

Οι αντιδράσεις

Από την άλλη πλευρά, η Ρωσία έχει κατασκευάσει δύο εντελώς νέα συστήματα διηπειρωτικών πυραύλων, ενώτο 2016 θα θέσει σε λειτουργία ένα καινούργιο οπλικό σύστημα, το οποίο θα έχει τη δυνατότητα να διαπεράσει την πυραυλική ασπίδα των Η.Π.Α. – γεγονός που σημαίνει ότι, ο παραλογισμός «ένθεν κακείθεν» λαμβάνει συνεχώς μεγαλύτερες διαστάσεις, φέρνοντας όλο και πιο κοντά έναν πυρηνικό πόλεμο.

Την ίδια στιγμή η Κίνα, κατανοώντας πως αποτελεί τον έμμεσο στόχο της υπερδύναμης, αφού είναι η μοναδική χώρα που έχει τη δυνατότητα να αμφισβητήσει την ηγεμονία των Η.Π.Α. σε οικονομικό επίπεδο, αφενός μεν βοηθάει τη Ρωσία όπου και όπως μπορεί, αφετέρου προετοιμάζεται με ταχύτατους ρυθμούς να αντιμετωπίσει ανάλογες συνθήκες.

Στα πλαίσια αυτά, οι δύο χώρες αποφάσισαν να ενώσουν τις οικονομίες τους, καθώς επίσης να έχουν κοινές ανώτατες στρατιωτικές διοικήσεις – με απλά λόγια, η Κίνα και η Ρωσία σχεδιάζουν να βαδίσουν μαζί στο μέλλον, τόσο σε οικονομικό, όσο και σε στρατιωτικό επίπεδο.

Η αρκούδα και ο δράκος λοιπόν συμφωνούν μεταξύ τους, όσον αφορά τις επιδιώξεις των Η.Π.Α. – ενώ δεν φαίνεται πιθανόν πως η υπερδύναμη θα καταφέρει να πλήξει την ισχυρότατη αυτή συμμαχία. Το γεγονός αυτό είναι όμως εξαιρετικά επικίνδυνο, επειδή οι Η.Π.Α. θα θελήσουν ενδεχομένως να επιτεθούν πριν ακόμη η συνεργασία της Ρωσίας με την Κίνα ολοκληρωθεί – με τη χρήση προφανώς πυρηνικών όπλων, αφού διαφορετικά είναι αδύνατον να έχουν κάποιο θετικό αποτέλεσμα.

Η Αχίλλειος πτέρνα της υπερδύναμης

Η αμερικανική οικονομία είναι ένα χάρτινο οικοδόμημα – όπως επίσης ολόκληρη η δυτική οικονομία, από την Ευρώπη έως την Ιαπωνία. Μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση δε, όλες οι προσπάθειες επικεντρώνονται στη διάσωση ορισμένων χρεοκοπημένων τραπεζών, στον έλεγχο της υπερχρέωσης μίας σειράς κρατών, καθώς επίσης στη στήριξη του ευρώ και, κυρίως, του δολαρίου – ουσιαστικά με ελάχιστη εάν όχι με μηδενική επιτυχία, με τους Πολίτες των περισσοτέρων χωρών να έχουν φτάσει τα όρια της υπομονής τους.

Ειδικά όσον αφορά τις χρηματαγορές, βασίζονται σχεδόν αποκλειστικά και μόνο στη χειραγώγηση – η οποία όμως έχει ημερομηνία λήξης, αφού δεν  στηρίζεται σε υγιή θεμελιώδη μεγέθη. Τα αρνητικά πραγματικά επιτόκια, τα οποία προσπαθούν να «δαμάσουν» τα εκρηκτικά χρέη, δεν πρόκειται να τα καταφέρουν – πόσο μάλλον όταν τα εισοδήματα περιορίζονται διαρκώς, οι πραγματικές πιστώσεις προς τους καταναλωτές μειώνονται, φούσκες ακινήτων παρατηρούνται παντού, ενώ οι χρηματιστηριακοί δείκτες είναι απελπιστικά υπερτιμημένοι, με τους «νικητές και τους ηττημένους» να φαίνονται στο γράφημα που ακολουθεί.

Στα πλαίσια αυτά πολλές χώρες, μεταξύ τω οποίων η Ρωσία και η Κίνα, αποφεύγουν το δολάριο στις διεθνείς τους συναλλαγές – ενώ η Ρωσία υιοθέτησε ήδη μία εναλλακτική λύση, όσον αφορά τις τραπεζικές της συναλλαγές, ανεξάρτητη από το διεθνές σύστημα (Swift), με τις BRICS να έχουν ιδρύσει αντιπάλους οργανισμούς στην Παγκόσμια Τράπεζα και στο ΔΝΤ.

Την ίδια στιγμή, σε πολλά μέρη του κόσμου γίνονται προσπάθειες δημιουργίας εθνικών συστημάτων πιστωτικών καρτών, καθώς επίσης υιοθέτησης εθνικού διαδικτύου – το οποίο να μην εξαρτάται καθόλου από τις Η.Π.Α.

Επί πλέον, ολόκληρη η Δύση τυπώνει τεράστιες ποσότητες χαρτονομισμάτων χωρίς αντίκρισμα, για να σταθεροποιήσει την ισοτιμία του δολαρίου – όπου όμως, εάν καταρρεύσουν όλα αυτά τα νομίσματα, τότε ολόκληρη η Δύση, η οποία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις εισαγωγές εμπορευμάτων και πρώτων υλών, θα ακινητοποιηθεί εντελώς.

Οι ενέργειες αυτές οδηγούν στο συμπέρασμα ότι, οι Η.Π.Α. θα προσπαθήσουν να διαφύγουν από τη δύσκολη θέση, στην οποία έχουν οδηγηθεί, με τη βοήθεια ενός πυρηνικού πολέμου εναντίον της Ρωσίας– ελπίζοντας ότι η Δύση θα βοηθήσει τις προσπάθειες τους, καθώς επίσης πως η Κίνα θα διστάσει να ενισχύσει άμεσα τη Ρωσία.

Η άλλη όψη του νομίσματος

Φυσικά θα μπορούσε να επιτεθεί πρώτη η Ρωσία, έχοντας το ηθικό έρεισμα – τον οικονομικό πόλεμο δηλαδή που της έχει κηρύξει η Δύση, με οδυνηρά επακόλουθα για τον πληθυσμό της. Στα πλαίσια αυτά, ενδεχομένως θα δήλωνε στάση πληρωμών, ειδικά απέναντι στις ευρωπαϊκές τράπεζες – με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν αρκετά μεγάλα προβλήματα στο εξαιρετικά αδύναμο χρηματοπιστωτικό σύστημα της Ευρώπης.

Στη συνέχεια, θα αποφάσιζε ίσως να σταματήσει να προμηθεύει τις χώρες του ΝΑΤΟ με φυσικό αέριο, θεωρώντας τες εχθρικές με βάση το στρατιωτικό δόγμα που έχει υιοθετήσει – οπότε ένα πολύ μεγάλο μέρος της ευρωπαϊκής βιομηχανίας θα κατέρρεε, αδυνατώντας να λειτουργήσει χωρίς την απαιτούμενη ενέργεια, με αποτέλεσμα να εκτοξευθεί η ανεργία στα ύψη, καθώς επίσης να χρεοκοπήσουν πολλές επιχειρήσεις, συμπεριλαμβανομένων των τραπεζών που τις δανείζουν.

Εάν αποφάσιζε δε η Κίνα να ενισχύσει τις ρωσικές προσπάθειες, θα μπορούσε να πουλήσει τις τεράστιες ποσότητες ομολόγων του αμερικανικού δημοσίου που έχει στη διάθεση της – αναγκάζοντας τη Fed να τυπώσει ανάλογες ποσότητες δολαρίων για να τα αγοράσει. Διαφορετικά τα επιτόκια των Η.Π.Α. θα εκτινάσσονταν στα ύψη, εκτοξεύοντας τις δαπάνες εξυπηρέτησης του τρομακτικού χρέους της υπερδύναμης (18,2 τρις $), σε επίπεδα που θα ήταν αδύνατον να εξυπηρετηθούν – οπότε ο χάρτινος πύργος της αμερικανικής οικονομίας θα κατέρρεε σε χρόνο μηδέν.

Εάν τώρα η Κίνα διέθετε τα δολάρια, τα οποία θα εισέπραττε από την πώληση των ομολόγων στην ελεύθερη αγορά, τότε το δολάριο θα κατέρρεε – επειδή η Fed μπορεί μεν να τυπώσει δολάρια για την αγορά των ομολόγων του αμερικανικού δημοσίου, αλλά όχι ξένο συνάλλαγμα για την αγορά των δολαρίων που θα διέθετε η Κίνα.

Μία τέτοια συνδυασμένη οικονομική επίθεση της Ρωσίας με την Κίνα, θα έθετε προφανώς τέλος στην αμερικανική οικονομική ηγεμονία – ενώ η υπερδύναμη δεν θα είχε πλέον τη δυνατότητα να χρηματοδοτήσει έναν πόλεμο εναντίον της Ρωσίας.

Όπως φαίνεται λοιπόν, οι Η.Π.Α. δεν έχουν όλα τα χαρτιά στα χέρια τους – αρκεί να ενεργούσαν με τον παραπάνω τρόπο η Ρωσία μαζί με την Κίνα, βήμα προς βήμα ή μαζικά, χωρίς καμία προειδοποίηση.

Εάν συνειδητοποιήσει δε κανείς πως τα παράγωγα, τα οποία διαθέτουν μερικές μόνο αμερικανικές τράπεζες, είναι πολλαπλάσιας αξίας του παγκόσμιου ΑΕΠ, ενώ θα κατέρρεαν σε χρόνο μηδέν, θα κατανοήσει πως οι συνδυασμένες ενέργειες της Ρωσίας με την Κίνα θα έμοιαζαν κυριολεκτικά με έναν πυρηνικό χρηματοπιστωτικό πόλεμο – ο οποίος θα οδηγούσε ολόκληρη τη Δύση στο μεσαίωνα.

Επίλογος

Αυτή τη στιγμή ο Ρώσος πρόεδρος προσπαθεί να απομακρύνει τη χώρα του από τη δυτική εξάρτηση, να αδιαφορήσει για τις «προβοκάτσιες», καθώς επίσης να συνδεθεί περισσότερο με την Ασία – ενώ ταυτόχρονα προτείνει τη συνεργασία της ΕΕ με την οικονομική ένωση των χωρών της Ευρασίας, την οποία ίδρυσε πρόσφατα, αντί με τις Η.Π.Α. (TTIP).

Εν τούτοις, οι απειλές δεν έχουν πάψει να υπάρχουν, ενώ κανένας δεν μπορεί να αποκλείσει τις επιθετικές κινήσεις των Η.Π.Α. εναντίον της χώρας του, σε στρατιωτικό επίπεδο – όπως τις αναλύσαμε στην αρχή του κειμένου.

Επομένως, η Ρωσία συνεχίζει να κινδυνεύει, παρά τις προσεκτικές κινήσεις του προέδρου της – μαζί της δε και ο υπόλοιπος πλανήτης, ειδικά η Ευρώπη, η οποία θα αποτελούσε το κεντρικό «πεδίο μάχης» των δύο αντιπάλων μεγάλων δυνάμεων.

Αλέξης Ζακυνθινός, Senior Analyst (Geopolitics) [Ιανουάριος 2015]