Η πρώτη ήττα

Του Σωτήρη Σιδέρη

Αν η επίσπευση των διαδικασιών για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας αιφνιδίασε τον ΣΥΡΙΖΑ, η πρώτη ψηφοφορία με τις 160 ψήφους υπέρ του Σταύρου Δήμα και οι 135 κατά, αιφνιδίασαν την κυβέρνηση, αν δεν προκάλεσαν ήδη πανικό. 

Το Μέγαρο Μαξίμου διοχέτευε πληροφορίες τις τελευταίες ημέρες ότι οι ψήφοι εκκίνησης θα ήταν πάνω από 165 και θα δημιουργούσαν μια δυναμική για τις επόμενες δύο που θα κορυφώνονταν στην τελευταία ψηφοφορία. Δεν είναι μόνο οι 160 υπέρ που αιφνιδίασαν δυσάρεστα την κυβέρνηση. Είναι και οι 135 κατά που ξεπερνούν και τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Όπως εκτιμούσαν κομματικές πηγές, είναι σχετικά εύκολο για κάποιους από τους 5 βουλευτές που απουσίαζαν να ψηφίσουν υπέρ του κ. Δήμα. Είναι όμως μεγάλη η απόσταση από τους 135 που ψήφισαν κατά, οι 15 να μετακινηθούν.

Προφανώς το αρνητικό κλίμα για την κυβέρνηση το γνώριζε λίγες ώρες νωρίτερα ο Ευάγγελος Βενιζέλος, γιατί μιλώντας την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ , επιχείρησε ουσιαστικά να αλλάξει τους όρους του παιχνιδιού αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο , η κυβέρνηση να συμφωνήσει σε ημερομηνία εκλογών με αντάλλαγμα την εκλογή προέδρου, ακόμη και αν αυτό σημαίνει την αντικατάσταση του Σταύρου Δήμα με άλλη, συναινετική υποψηφιότητα. 

Σε κάθε περίπτωση, η επιχείρηση γοητείας ή τρομοκράτησης των βουλευτών είναι πολύ πιο δύσκολη στο εξής για τον κ. Σαμαρά. Το μεγάλο γεγονός της πρώτης ψηφοφορίας , πέρα από το αποτέλεσμα, ήταν το γεγονός ότι η εκστρατεία φόβου και εκβιασμού που εξαπέλυσαν οι τραπεζοκεντρικοί παράγοντες στην Ελλάδα και τις Βρυξέλλες, από τον κ. Στουρνάρα μέχρι τον κ. Σόιμπλε και τον κ. Γιούνκερ, έπεσε κυριολεκτικά στο κενό. Αν αυτή η εκστρατεία είχε αποδώσει στο ελάχιστο, τα ίχνη της έστω θα τα διαπιστώναμε στην ψηφοφορία της βουλής.

Στον ΣΥΡΙΖΑ επικρατεί αισιοδοξία με το σκεπτικό ότι και η ψηφοφορία κατέδειξε αυτό που ήδη υποστηρίζουν, ότι το 2014 δεν είναι 2012. Οι δηλώσεις Κατάινεν ότι η ΕΕ θα συνεργαστεί με την νέα κυβέρνηση στην Ελλάδα, δεν είναι παρά μια νέα κατανομή ρόλων για κάθε ενδεχόμενο. Δηλαδή κάποιοι θα συνεχίσουν να απειλούν, άλλοι θα είναι συναινετικοί, άλλοι διαλλακτικοί, άλλοι θετικοί ή αρνητικοί. Ωστόσο, οι κυβερνητικές διαρροές ότι η ΕΕ δεν ενδιαφέρεται για το ποια κυβέρνηση θα υπάρχει στην Ελλάδα είναι ένα μεγάλο ψέμα. Αν δεν ενδιαφέρονταν δεν θα εξαπολύονταν αυτός ο πρωτοφανής πόλεμος από όλα τα μεγάλα ΜΜΕ της Ευρώπης και των ΗΠΑ, δεν θα επικεντρώνονταν στην Αθήνα όλο το διεθνές ενδιαφέρον και δεν θα έκαναν τόσα σενάρια επί σεναρίων για το μέλλον της Ελλάδας.

Όχι μόνο ενδιαφέρονται όλα αυτά τα διεθνή κέντρα, αλλά κυριολεκτικά φλέγονται από αγωνία. Η πιθανή επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ και η αλλαγή των όρων διαπραγμάτευσης θα μεταδοθεί ως ιός και σε άλλες χώρες , σε πολλά περισσότερα πολιτικά κόμματα και όσα κατάφερε ο νεοφιλελευθερισμός και η Γερμανία θα τεθούν σε κίνδυνο. Και μάλιστα σε συστημικό κίνδυνο, υπό την προυπόθεση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιμείνει σε βασικές θέσεις του. 

Υπό αυτό το πρίσμα ο επικοινωνιακός πόλεμος, οι εκβιασμοί και ταυτόχρονα κάποιες διαλλακτικές φωνές θα συνεχίσουν να είναι στην πρώτη σελίδα. Ο κ. Σαμαράς είναι υποχρεωμένος πλέον ή να εντείνει την πολεμική στον ΣΥΡΙΖΑ με ό,τι αυτό συνεπάγεται ή να αλλάξει τακτική προς συναινετική υποψηφιότητα ελπίζοντας στην διάσπαση της ΔΗΜΑΡ και των ΑΝ.ΕΛ.

Προφανώς ο πρωθυπουργός είναι σε πολύ δύσκολη θέση. Ίσως γιατί κατά βάθος πιστεύει ότι η αδυναμία να συγκεντρωθούν πάνω από 160 ψήφοι, ήταν και μια αποδοκιμασία προς το πρόσωπό του. Αυτό σημαίνει ότι κυριολεκτικά θα κάθεται σε αναμμένα κάρβουνα μέχρι την τελευταία ψηφοφορία, στις 29 Ιανουαρίου…

Πηγή:http://www.omegapress.gr/33-mainnews/331-proti-itta