The Doors - The End (original)

Μισώ την πρωτοχρονιά

Toυ Αντόνιο Γκράμσι

Κάθε πρωί, καθώς ξυπνώ άλλη μια φορά κάτω από το πέπλο του ουρανού, νιώθω πως για μένα είναι πρωτοχρονιά. Γι΄ αυτό μισώ τις πρωτοχρονιές με καθορισμένη ημερομηνία, που μετατρέπουν τη ζωή και το ανθρώπινο πνεύμα σε μια εμπορική επιχείρηση, με τον ωραίο τους απολογισμό, με τον ισολογισμό τους και την πρόβλεψη για το νέο διαχειριστικό έτος. 

Ακυρώνουν την αίσθηση της συνέχειας της ζωής και του πνεύματος. Καταλήγει κανείς να πιστεύει πραγματικά ότι μεταξύ των ετών υπάρχει ασυνέχεια, κι ότι ξεκινά μια νέα ιστορία, και βάζει κανείς στόχους, και μετανιώνει για τις αστοχίες κτλ κτλ. Αυτό είναι ένα γενικότερο σφάλμα των ημερομηνιών.

Λένε πως η χρονολογία είναι η ραχοκοκαλιά της ιστορίας - αυτό το παραδεχόμαστε. Όμως, οφείλουμε να παραδεχτούμε πως υπάρχουν τέσσερις ή πέντε θεμελιώδεις ημερομηνίες, τις οποίες κάθε άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του τις έχει πάντα κατά νου, που έχουν περιπαίξει την ιστορία. Κι αυτές είναι πρωτοχρονιές. Η πρωτοχρονιά της ρωμαϊκής ιστορίας ή του μεσαίωνα ή της νεωτερικότητας.

Γκράμσι: Η αυστηρή συναίσθηση του καθήκοντος

Αγαπητή Τάνια,

Αρχίζει και πάλι ένας καινούργιος χρόνος. Όπως συνηθίζεται, θα έπρεπε να κάνω σχέδια για μια καινούργια ζωή. Αλλά, όσο και αν προσπάθησα, δεν κατόρθωσα ποτέ να κάνω τέτοια σχέδια. Αυτή υπήρξε μια μεγάλη δυσκολία στη ζωή μου, ακόμα και από τα πρώτα χρόνια της λογικής δραστηριότητας μου. Στα δημοτικά σχολεία, κάθε χρόνο, έδιναν τότε σαν θέμα έκθεσης το εξής:

"Τι θα κάνετε στη ζωή;"

Δύσκολο ερώτημα, στο οποίο εγώ έδωσα απάντηση για πρώτη φορά στα οκτώ χρόνια μου, επιλέγοντας για επάγγελμα αυτό του καροτσιέρη. Έβρισκα ότι το επάγγελμα του καροτσιέρη συγκεντρώνει όλα τα χαρακτηριστικά του χρήσιμου και του ευχάριστου: κροταλίζει το καμτσίκι και οδηγεί τ’ άλογα, αλλά ταυτόχρονα εκτελεί ένα έργο που εξευγενίζει τον άνθρωπο και του παρέχει τον επιούσιο.

Το πάσο τού Γκράμσι για είσοδο στο Κρεμλίνο κατά το τέταρτο συνέδριο τής Κομμουνιστικής Διεθνούς (1922).

Ήταν το τελευταίο συνέδριο της Διεθνούς υπό την καθοδήγηση του Λένιν.

Έμεινα πιστός σ’ αυτή την κατεύθυνση και τον επόμενο χρόνο, αλλά, θα έλεγα, μόνο για λόγους εξωτερικούς. Αν ήμουν ειλικρινής με τον εαυτό μου θα είχα εκδηλώσει την πιο ζωντανή επιθυμία μου, που ήταν να γίνω δικαστικός κλητήρας. Γιατί; Διότι τον ίδιο χρόνο είχε έρθει στο χωριό μου, σαν δικαστικός κλητήρας, ένας ηλικιωμένος κύριος που είχε ένα πολύ συμπαθητικό μαύρο σκυλάκι, όλο στολίδια: κόκκινο φιογκάκι στην ουρά, ζακετούλα στην πλάτη, γυαλισμένο κολάρο και στολίδια στο κεφάλι.

2015, η προετοιμασία για το μεγάλο τελικό

[ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ]

Στο έτος που παρέρχεται έχουν συσσωρευτεί τεράστια άλυτα προβλήματα τόσο στην Ελλάδα, όσο στην Ευρωζώνη και στον υπόλοιπο πλανήτη, οπότε ο λογαριασμός μάλλον θα πληρωθεί το 2016 – ραδιοφωνική συζήτηση  

.Από όποια πλευρά και αν εξετάσει κανείς τι ακριβώς συνέβη το 2015, θα καταλήξει στο συμπέρασμα πωςεπρόκειτο για μία μεγάλη προετοιμασία, όσον αφορά τη διεξαγωγή του τελικού παιχνιδιού – εν πρώτοις σε σχέση με τα πάγια περιουσιακά στοιχεία, στα οποία επικεντρώθηκαν οι φούσκες και ο πληθωρισμός, ως αποτέλεσμα των πρωτοφανών παρεμβάσεων των κεντρικών τραπεζών (επιτόκια, πακέτα ποσοτικής διευκόλυνσης).

Όπως φαίνεται, οι ιδιοκτήτες χρηματικών απαιτήσεων (καταθέσεις, ομόλογα, δάνεια στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα) θα είναι οι μεγάλοι χαμένοι – ενώ αυτοί που κατέχουν ποιοτικά πάγια (ακίνητα, μετοχές καλών εταιρειών όπως οι φαρμακευτικές, καθώς επίσης τα τρόφιμα κοκ.), θα έχουν κάποια δυνατότητα να διασώσουν την περιουσία τους, αφού ολοκληρωθεί ο τελικός.

Ο Μικρός Οιδίπους και η Τρόικα

Μ’ αυτόν τον ευρηματικό τίτλο, η Αμερικανίδα καθηγήτρια πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια και εκδότρια περιοδικού για την κινηματογραφική τέχνη Luciana Bohne, αφιερώνει στον «Aλεξέϊ Τσίπρα», το πιο κάτω άρθρο, που δημοσιεύθηκε στις 28-12-15.στην έγκυρη όσο και δημοφιλή ιστοσελίδα Counterpunch.

Μετάφραση Μιχ.Στυλιανού

«Μα τι έπαθε ο Σύριζα; ΄Ηταν ένα καλό κόμμα που είχε κακό τέλος, ή ένα κακό κόμμα με άθλιο τέλος; Είναι η διαφορά ανάμεσα στην τραγωδία και στη φάρσα.

Με 86 δις. το Γιουρογκρούπ αγόρασε την Ελλάδα. Το περασμένο φθινόπωρο η Τρόικα διέθεσε 10 δις για την ανακεφαλαίωση των τραπεζών. Την πρώτη βδομάδα του Δεκεμβρίου η ελληνική βουλή ψήφισε (153 υπέρ,145 κατά) το «πρόγραμμα σταθεροποίησης» για το 2016, προκειμένου να εξασφαλίσει 16  από τα 26 συνολικά δισεκατομμύρια της πρώτης δόσης, που θα καταβληθεί με την επιτυχημένη «ιδιωτικοποίηση» των ελληνικών περιουσιακών στοιχείων, συνολικής αξίας 50 δις ευρώ, μέχρι το τέλος του 2015…

Ο προϋπολογισμός που ψήφισε η βουλή μειώνει τις δημόσιες δαπάνες κατά 5,7 δις ευρώ ( 1,8 δις κόβονται οι συντάξεις, 500 εκατομμύρια η Εθνική ΄Αμυνα) και αυξάνει τους φόρους κατά 2 δισεκατομμύρια. Στα επόμενα τρία χρόνια θα εκταμιευθούν τα 80%  των 86 δις του προγράμματος «διάσωσης» για να αναχρηματοδοτηθεί το παλαιό χρέος (53%) και για να ανακεφαλοποιηθούν οι τράπεζες (30%). Στην ελληνική κυβέρνηση θα μείνουν 10 δις για τις κρατικές ανάγκες, ενώ οι επενδύσεις της για την επανεκκίνηση της οικονομίας θα είναι υποθηκευμένες στην επιτυχία των λεγομένων ιδιωτικοποιήσεων.

KYΠΡΟΣ-Στόχος της Τουρκίας λύση βοσνιακής κοπής λέει ο Αξελός: Υπό τον έλεγχο της το νησί

Του Κώστα Βενιζέλου

Το δεσπόζον στοιχείο της τουρκικής πολιτικής, ήταν, είναι και θα είναι η κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και η δημιουργία ενός φρανκενσταϊνικής κατασκευής μεταμοντέρνου υβριδιακού κρατικού μορφώματος, με προεξάρχοντα στοιχεία τον συνομοσπονδιακό (βοσνιακής κοπής) χαρακτήρα.

Αυτό τονίζει σε συνέντευξή του στο «Φιλελευθερο», ο Λουκάς Αξελός συγγραφέας, διανοούμενος της ελληνικής αριστεράς, διευθυντής των εκδόσεων Στοχαστής και του περιοδικού Τετράδια, πρώην μέλος της Κ.Ε. και της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ σημειώνοντας πως στόχος της Άγκυρας είναι   η επιβολή ενός θεσμικού πλαισίου, που θα λειτουργεί νομιμοποιημένο όμως  αφετηριακά με διεθνείς όρους και συμβάσεις κατ’ εξαίρεσιν παντός διεθνούς και ευρωπαϊκού δικαίου, και στο οποίο επικυρίαρχος αλλά και άμεσος εκτελεστής των παραπάνω θα είναι η Τουρκία.

Στη συνέντευξή του, ο κ. Αξελός αναφέρεται στη διαχείριση της οικονομίας από την ελληνική κυβέρνηση. Σημειώνει πως η υπό τον Αλέξη Τσίπρα νεοδιαμορφούμενη ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, μια ομάδα που ανεξάρτητα από τις επιμέρους διαφοροποιήσεις της, δεν μπορούσε ως σύνολο να ξεπεράσει την γνωσιολογική, ιδεολογική, πολιτιστική αλλά και πολιτική της ανεπάρκεια στο να διαχειριστεί τις τύχες του κόμματος, πολλώ δε μάλλον της Αριστεράς και του ελληνικού λαού.

Ξεχάσαμε τα βασικά

Του Γιάννη Μακριδάκη

Το ότι ο σύγχρονος Homo Catanaloticus είναι τελείως πλανεμένος και αποπροσανατολισμένος είναι νομίζω πια κοινό μυστικό.

Σήμερα, κατεβαίνοντας στην πόλη από τη Βόρεια Χίο όπου ζω, άκουσα σε ένα γραφείο τον υπάλληλο να μιλάει προφανώς για την ξηρασία την ασυνήθιστη για την εποχή και να λέει ότι υπάρχουν στη Βόρεια Χίο τόσα νερά που πάνε χαμένα.

Πλησίασα λοιπόν και ρώτησα τι εννοείτε πάνε χαμένα;

Μου λέει πάνε στη θάλασσα.

Λέω, στο δημοτικό θυμάστε τι μάθατε; Τον κύκλο του νερού. Εξατμίζεται από τη θάλασσα, πάει στον ουρανό, σχηματίζει συννεφάκια, βρέχει στα βουνά, κατεβαίνουν τα ρυάκια, γίνονται ποταμάκια, ποταμοί και χείμαρροι, γεμίζουν τον υδροφόρο ορίζοντα, τα πηγάδια, τις στέρνες, ποτίζουν δέντρα, φυτά, πουλιά, ζώα, ανθρώπους και εκβάλουν στη θάλασσα, σχηματίζοντας παραλίες με τις φερτές τους ύλες και κλείνοντας τον κύκλο του νερού για να ξανανοίξει πάλι.

Τι θέλουν να πουν αυτοί που φεύγουν;

Του Στέλιου Ελληνιάδη

Ως πότε πια υπομονή, ως πότε με την προσμονή,

ως πότε με την προσμονή κάτι καινούργιο να φανεί;

Χάνονται τα νιάτα,

τα μαραίνει η προσμονή,

ψεύτικη η ελπίδα για ζωή αληθινή…

Ως πότε πια υπομονή;

(Άκης Πάνου, 1967)

Δεν είναι χωρίς λόγο που κάποια αγαπημένα πρόσωπα έφυγαν πρόωρα από τη ζωή. Ο Άκης Πάνου, ο Τάσος Φαληρέας, ο Μανώλης Ρασούλης, ο Νίκος Παπάζογλου, η Κατερίνα Γώγου, ο Ηλίας Λάγιος, η Φλέρυ Νταντωνάκη, ο Παύλος Σιδηρόπουλος, ο Νικόλας Άσημος, αλλά κι ο Γιώργος Ζαμπέτας, ο Μάνος Χατζιδάκις και ο Στέλιος Καζαντζίδης. Δεν είναι οι μόνοι, αλλά είναι μερικοί απ’ αυτούς που γνώριζα προσωπικά και τους παρακολουθούσα από κοντά. Κανένας δεν έφυγε φυσιολογικά και κανένας δεν προσέγγισε το προσδόκιμο της εποχής μας. Σαν να ήταν η αποχώρησή τους ένα μήνυμα γι’ αυτούς που μένουν πίσω. Και νομίζω πως ήταν. Το πώς πέρασαν οι ίδιοι τη ζωή τους δεν ήταν το κριτήριο για το μήνυμα, γιατί μερικοί πέρασαν από πολύ άσχημες καταστάσεις και μερικοί άλλοι έζησαν καλύτερα, ενώ όλοι άφησαν ένα ανεκτίμητο έργο για κληρονομιά σε μας τους υπόλοιπους που τους αγαπήσαμε ειλικρινά. 

Πιστεύω ότι αυτό που χαρακτηρίζει τον πρώιμο θάνατό τους ήταν ότι κάηκαν από την ακραία ευαισθησία τους. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι καίγεται κάθε ευαίσθητος. Σίγουρα, όμως, κάποιων οι ευαισθησίες δεν έχουν υψηλό βαθμό προστασίας και η ύπαρξή τους συνθλίβεται από τις διαρκείς πιέσεις ή τις σκληρές επιθέσεις που υφίστανται από ένα μη συμβατό περιβάλλον. Και πολύ συχνά, είναι ο πόνος και η δυστυχία των άλλων, αλλά και η αδιαφορία και η απάθεια των άλλων, που φθείρουν τους ευαίσθητους συμπολίτες μας.

Θριάμβευσε πάλι το ΟΧΙ. Η περιφέρεια Ιονίων νήσων διεξήγαγε δημοψήφισμα για τα αεροδρόμια

Βροντερό "όχι" στην ιδιωτικοποίηση των αεροδρομίων είπαν οι πολίτες της περιφέρειας Ιονίων Νήσων, σύμφωνα με τα αποτελέσματα του ηλεκτρονικού δημοψηφίσματος, που έδωσε στη δημοσιότητα την Τρίτη (29/12) ο περιφερειάρχης, Θοδωρής Γαλιατσάτος.

Στο δημοψήφισμα, που διεξήχθη το τελευταίο 20ήμερο, έλαβαν μέρος 6.426 άτομα. Οι 4.887 από αυτούς, ποσοστό 76,05% ψήφισαν "ναι" στην πρόταση της περιφέρειας ενάντια στην παραχώρηση των αεροδρομίων στην κοινοπραξία Fraport – Κοπελούζος ενώ 1.539 πολίτες, ποσοστό 23,95% είπαν "όχι".

Να θυμίσουμε ότι στις 8 Ιανουαρίου πρόκειται να εκδικαστεί στο Συμβούλιο της Επικρατείας η προσφυγή που έχει καταθέσει η περιφέρεια κατά της ιδιωτικοποίησης των αεροδρομίων.

"Σεβασμός στους πολίτες και τη γνώμη τους"

"Διαθέτουμε πλέον την πιο αξιόπιστη καταγραφή της άποψης των πολιτών. Δεν υπάρχει άλλη, ούτε εδώ ούτε σε όλη την Ελλάδα. Και η άποψη αυτή έχει άρνηση και θέσεις: αρνείται την ιδιωτικοποίηση, προκρίνει το δημόσιο χαρακτήρα της λειτουργίας των αεροδρομίων με συμμετοχή της αυτοδιοίκησης και των παραγωγικών φορέων.

Συγχαρητήρια στους συμπολίτες και τις συμπολίτισσες που πήραν μέρος στη διαδικασία. Έβαλαν τη δική τους σφραγίδα στο μεγάλο βήμα δημοκρατίας και συλλογικότητας που πραγματοποίησε η ΠΙΝ, εξαγγέλλοντας και υλοποιώντας το ηλεκτρονικό δημοψήφισμα. Αψήφησαν το “πυρ ομαδόν” που εκτοξεύθηκε από όσες πλευρές είτε τοπικά είτε πανελλαδικά είχαν συμφέρον να μην εκφρασθεί η φωνή του λαού.

Χιονοστιβάδα τα ληξιπρόθεσμα χρέη των φορολογουμένων – Φτάνουν τα 84 δισ. ευρώ!

Toυ Μ. Χριστοδούλου

Όσα δημιουργήθηκαν μόνο από την αρχή του έτους μέχρι και τα τέλη Νοεμβρίου έφτασαν στα 11,83 δισ. ευρώ

Το ένα ρεκόρ μετά το άλλο έχουν φτάσει να σπάνε οι απλήρωτες υποχρεώσεις νοικοκυριών και επιχειρήσεων που προσεγγίζουν τα 84 δισ. ευρώ.

Τον Νοέμβριο οι ληξιπρόθεσμες οφειλές που δεν πληρώθηκαν σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα έφτασαν σε 1,453 δισ. ευρώ μετά τη μεγάλη καταιγίδα των εκκαθαριστικών σημειωμάτων που έπληξε τον συγκεκριμένο μήνα το σύνολο των υπόχρεων.

Τα «φρέσκα» ληξιπρόθεσμα χρέη, αυτά δηλαδή που δημιουργήθηκαν από την αρχή του έτους μέχρι και τα τέλη Νοεμβρίου, έφτασαν στα 11,83 δισ. ευρώ αποτυπώνοντας το οικονομικό αδιέξοδο στο οποίο έχουν περιέλθει εκατοντάδες χιλιάδες φορολογούμενοι.

Η μεγάλη αύξηση των χρεών τον περασμένο μήνα προκαλεί έντονο «πονοκέφαλο» στο οικονομικό επιτελείο και ήδη εκφράζονται φόβοι για νέα έκρηξη των ληξιπρόθεσμων χρεών τον Δεκέμβριο, αφού μέχρι και την Πέμπτη, τελευταία εργάσιμη ημέρα του 2015, οι φορολογούμενοι καλούνται να πληρώσουν μαζεμένους φόρους και τέλη για τα εισοδήματα και τα περιουσιακά τους στοιχεία.

Ειδικότερα, μέσα στις τρεις τελευταίες εργάσιμες ημέρες του έτους θα πρέπει να πληρωθούν:

H μνημονιακή Ελλάδα μετατρέπεται σε "νεκροταφείο " επιχειρήσεων το 2016

''ZOMBIES'' TO 40%, ΠΕΡΙΠΟΥ, ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΜΕ ΕΣΟΔΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 10ΕΚ. ΕΥΡΩ  - ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 250.000 ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΛΟΓΩ ΛΟΥΚΕΤΟΥ Ή ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ  

Το βάθεμα της ελληνικής κρίσης εξαιτίας των μνημοναικών πολιτικών λειτουργεί και ως μηχανισμός εξουθένωσης και εξόντωσης των ελληνικών επιχειρήσεων.  

Τα θύματα του ελληνικού μνημονιακού καπιταλισμού δεν είναι μόνο οι εργαζόμενοι, ιδιαίτερα στον ιδιωτικό τομέα, οι νέοι και οι νέες και βεβαίως τα μικρομεσαία στρώματα (επαγγελματίες, έμποροι κλπ.) και τελευταία οι αγρότες αλλά και οι μεσαίες και μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις.  

ΜΑΖΙΚΟ ''ΛΟΥΚΕΤΟ'' ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ

Πρόσφατη έρευνα της Price Water House (PwC) [Σημείωση ιστολογίου: διαβάστε την έρευνα ΕΔΩ] σε 2.824 επιχειρήσεις με έσοδα άνω των 10εκ. ευρώ, έβγαλε το 40%, περίπου, εξ' αυτών να βρίσκονται υπερδανεισμένες, χωρίς καμιά ή σχεδόν καμιά, πιθανότητα επιβίωσης (655 σχεδόν ''Zombies'' και 464 ''Ζombies'').  

Το ως άνω ποσοστό αυτών των επιχειρήσεων οδηγείται μέσα στο 2016 μάλλον σε λουκέτο, ενώ με απόλυτη βεβαιότητα κλείνει το 17% του συνόλου των επιχειρήσεων με έσοδα άνω των 10εκ. ευρώ, που βρίσκονται στην κατηγορία των ''Zombies''.  

Ποτέ στην Ελλάδα δεν θα έχουμε γνωρίσει ένα τόσο μαζικό κλείσιμο μεσαίων και μεγάλων επιχειρήσεων όσο αυτό που θα ζήσει ως τραγωδία η πατρίδα μας μέσα στο 2016.

ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΣ ΚΥΜΑ ΑΠΟΛΥΣΕΩΝ 

Η κοινωνία επαναστήνει αξίες και σχέσεις

Του Γιάννη Μακριδάκη

Σήμερα κατέβηκα μια σύντομη βόλτα στην πόλη και ήταν η πρώτη φορά κατά τα τελευταία 5 χρόνια, που γύρισα στο χωριό ευχαριστημένος. Πολύ ευχαριστημένος μπορώ να πω.

Η διάθεση ανασυγκρότησης, αξιολόγησης, αυτοκριτικής, επανεκτίμησης και επανεκκίνησης, που αναπόφευκτα έρχεται στους ανθρώπους κατά τη διάρκεια των τελευταίων ημερών του έτους, μας κάνει όλους πιο γλυκούς, πιο ανθρώπινους.

Επίσης οι εκπεφρασμένες ξεκάθαρες απόψεις και η απόλυτη προσήλωση στις αξίες και όχι στην ευτέλεια, είναι στάση ζωής που αποδεικνύεται πολύτιμη κρησάρα, η οποία προφυλάσσει από τις άσκοπες και ψυχοφθόρες συναναστροφές.

Συνάντησα λοιπόν αρκετούς νεώτερους, συνομίληκους και παλαιότερους ανθρώπους και ανταλλάξαμε, χαμόγελα ειλικρινά, ευγένεια ψυχής, κατανόηση, εκτίμηση, σεβασμό και κουβέντες μεστές και τίμιες.

Τί έχουμε παιδιά την πρώτη ώρα; Χίτλερ...

Όταν πρωτοείδα την ειδησούλα, ομολογώ ότι την θεώρησα ως ένα ακόμη από τα αμέτρητα δικτυακά τρολλαρίσματα και δεν της έδωσα σημασία. Όμως, άλλαξα γνώμη όταν την είδα να δημοσιεύεται σε μια σειρά ιστοτόπων, οι οποίοι διαθέτουν κάποια ψήγματα σοβαρότητος και αξιοπιστίας. Και τότε ήρθε η ανατριχίλα:

- Η ομοσπονδιακή υπουργός παιδείας της Γερμανίας πρότεινε την διδασκαλία τού βιβλίου τού Αδόλφου Χίτλερ "Ο αγών μου" στα σχολεία όλης της χώρας. Η απόφαση αυτή έρχεται λίγο πριν ανατυπωθεί μια κριτική έκδοση του βιβλίου για πρώτη φορά μετά τον θάνατο του Χίτλερ, προκαλώντας έντονες αντιπαραθέσεις (RT - Question more).

- Η ομοσπονδία των καθηγητών τής Γερμανίας λέει ότι το "Ο αγών μου" πρέπει να διδάσκεται στα σχολεία ώστε να δημιουργεί "αντισώματα" στην μόλυνση των εφήβων από το φυλετικό μίσος (Metro).

- Η υπουργός παιδείας, Γιοχάνα Βάνκα, απαντά στις αντιδράσεις σε συνέντευξή της σε γερμανική εφημερίδα όπου δηλώνει ότι η κίνηση αυτή του υπουργείου στοχεύει «στην προώθηση της πολιτικής παιδείας, και είναι εύκολα κατανοητό». Παράλληλα, υπογράμμισε ότι οι ισχυρισμοί του Χίτλερ δεν θα προβάλλονται «χωρίς σχολιασμό», ενώ προθέτει ότι «οι μαθητές έχουν ερωτήματα, και είναι καλύτερα να τα ξεφορτωθούν μιλώντας ανοιχτά στην τάξη». Η εισαγωγή του «ο Αγών μου» στη διδακτέα ύλη των γερμανικών σχολείων ήρθε μετά από αίτημα της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας της Γερμανίας, που τονίζει ότι το βιβλίο θα «προστάτευε τους εφήβους από τα κελεύσματα του πολιτικού εξτρεμισμού» (Alfavita).

Προσφυγικό και ελληνοτουρκικά: Ένας γόρδιος δεσμός για το 2016

Της Κύρας Αδάμ

Η προσφυγική κρίση και η διαχείρισή της ήταν το 2015 -και θα παραμείνει και το 2016- το μείζον θέμα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, καθώς επηρεάζει βαθύτατα και μέχρι τώρα αρνητικά, την σχέση της χώρας με τους υπόλοιπους 27 της Ευρωπαϊκής Ένωσης - σε βαθμό ίδιο, ίσως και μεγαλύτερο, από την κρίση του grexit τον περασμένο Ιούλιο. Η προσφυγική κρίση όμως μπερδεύει ακόμα περισσότερο της ελληνοτουρκικές σχέσεις και το Κυπριακό, που χάνουν το μέχρι τώρα πλεονέκτημα της άσκησης μόνιμης πίεσης στην Τουρκία στις διαπραγματεύσεις της με την ΕΕ.

Η ελληνική κυβέρνηση, προσπαθώντας να κρατήσει τα ρουθούνια της έξω από το νερό, φορτωμένη ένα βαρύ μνημόνιο ύστερα από την καταστροφική μη-διαπραγμάτευση με την ευρωζώνη μέχρι τον περασμένο Ιούλιο, ουδόλως μπόρεσε να εκτιμήσει και πολύ περισσότερο να διαχειριστεί την προσφυγική κρίση, που κτύπαγε τα ελληνικά παράλια από το καλοκαίρι με ολοένα αυξανόμενους ρυθμούς, μέχρι τις 800.000 και πλέον πρόσφυγες που πάτησαν το ελληνικό έδαφος μέσα στον χρόνο.

Οι υπερφίαλες και ανόητες μέσα στην άγνοια υπουργικές δηλώσεις της πρώτης περιόδου ( από το ανέκδοτο με τους πρόσφυγες που λιάζονται και μετά εξαφανίζονται μέχρι την «απειλή» ότι η Ελλάδα θα στέλνει τζιχαντιστές στο Βερολίνο, αν οι εταίροι δεν «υπέκυπταν» στους ελληνικούς όρους της διαπραγμάτευσης στο eurogroup), κάθε άλλο πάρα βελτίωσαν τις βαριά διαταραγμένες σχέσεις εμπιστοσύνης ανάμεσα στην Αθήνα και στις Βρυξέλλες, με αποτέλεσμα καμία από τις δυο πλευρές να μην επιδιώξει μια στοιχειώδη αλληλοκατανόηση και συνεργασία στην αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης- με πρώτο και μεγάλο θύμα σε ευρωπαϊκό έδαφος την ίδια την Ελλάδα.

Ο κανόνας του Ευρώ

Του Αλέξη Ζακυνθινού

Προβλέπεται η κυριαρχία των ακροδεξιών κομμάτων στην Ευρώπη, καθώς επίσης η κατάρρευση της Ευρωζώνης, εάν δεν επιλυθούν τα τρία βασικά της προβλήματα: η υπερχρέωση, οι οικονομικές ασυμμετρίες και η μεταναστευτική πολιτική

«Για τις έννοιες «χρέος και ένοχος» οι Γερμανοί έχουν την ίδια λέξη – γεγονός που ταιριάζει με την αυστηρή, προτεσταντική ηθική της χώρας, σύμφωνα με την οποία ο ένοχος (άρα και ο οφειλέτης), πρέπει να τιμωρείται παραδειγματικά και δημόσια.Αν είναι δυνατόν να αποκεφαλίζεται σε μία «γκιλοτίνα», η οποία να τοποθετείται στο κεντρικότερο σημείο της Ευρώπης, σε υπερυψωμένο βάθρο, έτσι ώστε να μπορούν να την βλέπουν όλοι – για να μην τολμήσουν ποτέ να κάνουν κάτι ανάλογο.

Στα πλαίσια αυτά, εάν περιμένει η κυβέρνηση την αλληλεγγύη ή τη βοήθεια της καγκελαρίου στο θέμα του δημοσίου χρέους, μη υπακούοντας στις εντολές της, αρνούμενη δηλαδή να υποταχθεί γονυπετής στην παράλογη πολιτική που της επιβάλλεται δικτατορικά, κάνει ένα πολύ μεγάλο λάθος.

Ακόμη όμως και αν υποταχθεί, αποδεχόμενη τα πάντα, δεν θα αλλάξει απολύτως τίποτα – απλά θα συνεχίσει να κρέμεται η δαμόκλειος σπάθη επάνω από τα κεφάλια των Ελλήνων στο διηνεκές, αφού τόλμησαν να αμαρτήσουν» (πηγή).

Άρθρο

Ανεξάρτητα από τις πολιτικές τους πεποιθήσεις, όλες οι κυβερνήσεις που ήταν στην εξουσία κατά τη διάρκεια μίας οικονομικής κρίσης αντικαθίσταντο από άλλες, με την ακριβώς αντίθετη ιδεολογία – σύμφωνα με μία πρόσφατη έρευνα (πηγή-Σημείωση ιστολογίου: το άρθρο δημοσιεύεται και ΕΔΩ ), η οποία μελέτησε πάνω από 800 δυτικές εκλογικές αναμετρήσεις των τελευταίων 150 ετών, κατά τη διάρκεια 100 περίπου χρηματοπιστωτικών κρίσεων.

Ο πολιτικός απόηχος της χρηματοοικονομικής κρίσης: Πηγαίνοντας στα άκρα...

Τα πρόσφατα γεγονότα στην Ευρώπη παρέχουν επαρκείς αποδείξεις ότι οι πολιτικοί μετασεισμοί των χρηματοπιστωτικών κρίσεων μπορεί να είναι σοβαροί. Το άρθρο αυτό χρησιμοποιεί ένα νέο σύνολο δεδομένων που καλύπτει τις εκλογές και κρίσεις σε 20 προηγμένες οικονομίες πηγαίνει πίσω στο 1870 για να μελετήσει συστηματικά το πολιτικό απόηχο της χρηματοοικονομικής κρίσης. Ακροδεξιά κόμματα είναι οι μεγαλύτεροι κερδισμένοι  της οικονομικής κρίσης...

Των Manuel Funke, Moritz Schularick, Christoph Trebesch [21 Νοέμ, 2015]

Recent events in Europe provide ample evidence that the political aftershocks of financial crises can be severe. This column uses a new dataset that covers elections and crises in 20 advanced economies going back to 1870 to systematically study the political aftermath of financial crises. Far-right parties are the biggest beneficiaries of financial crises, while the fractionalisation of parliaments complicates post-crisis governance. These effects are not observed following normal recessions or severe non-financial macroeconomic shocks.

The Crisis has dealt a severe blow to Europe’s political system. Rushing from one emergency summit to the next, crisis fighting has become the new normal for Europe’s political class. At the national level too, two-party systems that were stable for decades have been swept away in recent years, with new parties seeing landslide victories in elections. Mass demonstrations, strikes and political turmoil make daily headlines.

Ελληνισμός:“Ασκός κλυδωνιζόμενος μηδεπώποτε βυθιζόμενος”;;;;

Πολύ ενδιαφέρουσα (όπως πάντα) η συνέντευξη του Γ.Γ. του Ε.ΠΑ.Μ. Δημήτρη Καζάκη στον Πέτρο Ιωάννου (SPOR NEWS 90,1 FM) την Πέμπτη 24η Δεκεμβρίου. 

Χαρακτηριστικά αποσπάσματα μπορείτε να ακούσετε παρακάτω, με θέμα την εσωτερική και εξωτερική επικαιρότητα αλλά και σχολιασμό-κριτική για τη συμπεριφορά της σημερινής κυβερνώσας "αριστεράς".

Ι. ΡΩΣΣΙΑ-ΤΟΥΡΚΙΑ-ΚΟΥΡΔΟΙ-ΣΥΡΙΑ-ΚΥΠΡΟΣ:..." ο Πούτιν έκανε πίσω" [1]..." η Τουρκία έχει τρομακτική υπεροπλία...", "...πολιτικό προσωπικό στην Κύπρο κατώτερο των περιστάσεων...", "...το νησί δεν πρόκειται να ορθοποδήσει ποτέ...", "...Γερμανικές βάσεις στο νησί..." 

ΙΙ. Ελληνες: “Ασκός κλυδωνιζόμενος μηδεπώποτε βυθιζόμενος”;;;;- ...ο Ελληνας δυστυχώς έχει χάσει την εθνική του ταυτότητα...-περί εθνικισμού, παιδείας και ιστορίας...-η αριστερά του ιστορικού συμβιβασμού-...Ο Καποδίστριας "πέθανε!!!"...

ΙΙΙ. ...πλήρης παράδοση κυριαρχικών δικαιωμάτων [2] -περί "Ευρωπαϊκού πολιτισμού"..."σβήνουν -μόνο- τα "θαλασσοδάνεια" [3]  ...Κυβερνώσα αριστερά: "...επαναφέρει τον Καλβινίστικο οικουμενισμό...αποτελεί το alter ego του φασισμού...είναι ικανή να χύσει αίμα..."

Σημειώσεις:

[1]: http://www.zougla.gr/kosmos/article/keri-ke-lavrof-kino-edafos-gia-tous-simetexontes-stis-sizitisis-gia-ti-siria-1272052

[2]:  Η κυβέρνηση Τσίπρα υπονομεύει ανοιχτά την εδαφική ακεραιότητα της χώρας. VIDEO 

http://monaxeros.blogspot.com/2015/07/video.html

Οι Αμερικανοί επανέρχονται προς την Ελλάδα για τα drones

http://monaxeros.blogspot.gr/2015/10/drones.html

Η ΕΕ μετέτρεψε επίσημα το προσφυγικό σε μοχλό διάλυσης των εθνών και των λαών.


Η ΕΕ δεν αναγνωρίζει ούτε καν τη φύλαξη των συνόρων ως κυριαρχικό δικαίωμα της Ελλάδας ενώ ημείς καθεύδομεν...

[3]:http://www.paron.gr/v3/new.php?colid=3&id=94104&dt=2015-12-20%200:0:0

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ: Και μία  πολύ ενδιαφέρουσα παληά έκδοση που σας συνιστούμε να διαβάσε τε:

Μπορείτε να την κατεβάσετε ΕΔΩ

Ο Σόιμπλε κουνάει το δάχτυλο στην Ελλάδα για το προσφυγικό

Χαρακτηρίζοντας την προστασία των εξωτερικών συνόρων εκ των ων ουκ άνευ για την αντιμετώπιση του προσφυγικού, ο Σόιμπλε εκτιμά ότι το 2016 θα κυριαρχήσει η αντίληψη ότι η κρίση αυτή μπορεί να λυθεί μόνον από κοινού.

Σε εκτενή συνέντευξη του στη Bild της Κυριακής, που έχει τίτλο «Ο Γκάμπριελ έχει την πλήρη στήριξη μου» και με έναν πρόλογο στον οποίο η εφημερίδα σημειώνει ότι το 2015 «Ήταν η χρονιά του: Ο 73χρονος Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ήταν ο πιο δημοφιλής πολιτικός στη Γερμανία και από την ελληνική κρίση μέχρι την προσφυγική κρίση λειτούργησε ως να ήταν καγκελάριος» ο γερμανός υπουργός Οικονομικών μιλά για το προσφυγικό, αλλά και τους στόχους που θέτει για την ανάπτυξη η Γερμανία το 2016. 

Σε ερώτηση εάν είναι ευτυχής που η Ελλάδα παραμένει μέλος της ευρωζώνης, με δεδομένο ότι η χώρα παίζει σημαντικό ρόλο στη διασφάλιση των ευρωπαϊκών συνόρων και την καταγραφή και μετεγκατάσταση των προσφύγων, ο γερμανός πολιτικός σχολιάζει ότι τα δυο ζητήματα δεν σχετίζονται, καθώς η διασφάλιση των εξωτερικών συνόρων είναι καθήκον όλων των ευρωπαϊκών κρατών.

Η Ελλάδα δεν τηρεί εδώ και χρόνια τις διατάξεις του Δουβλίνου 

Στον ειδικό λογαριασμό και τα διαθέσιμα των... ΚΨΜ

Επιστολή με την οποία υπενθυμίζει στο υπουργείο Άμυνας και στις αρμόδιες υπηρεσίες του ότι έως τις 31 Δεκεμβρίου θα πρέπει να έχουν μεταφέρει τα ταμειακά τους διαθέσιμα στον ειδικό λογαριασμό του κράτους που τηρείται στην Τράπεζα της Ελλάδος έστειλε τις προηγούμενες ημέρες το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους. 

Μεταξύ των υπηρεσιών που θα πρέπει να μεταφέρουν τα διαθέσιμά τους στον ειδικό λογαριασμό είναι τα πρατήρια του στρατού, οι λέσχες αξιωματικών και τα γνωστά ΚΨΜ. Το θέμα δεν είναι μόνο ότι πρέπει να μεταφερθούν τα ποσά αυτά στον λογαριασμό γιατί το προβλέπει ο νόμος. Το θέμα είναι ότι στο υπουργείο Οικονομικών βρίσκονται στα... όριά τους με το υπουργείο Αμυνας που έχει και άλλες υποχρεώσεις που εκκρεμούν, όπως ο προσδιορισμός της περικοπής των δαπανών του κατά 500 εκατ. ευρώ φέτος και το 2016.

Τράπεζα της Αγγλίας

Η Μ. Βρετανία έχει το υψηλότερο έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της όσον αφορά τις χώρες του ΟΟΣΑ, μαζί με την Τουρκία, καθώς επίσης μία μεγάλη φούσκα ακινήτων – οπότε εύλογα δεν αυξήθηκαν τα βασικά της επιτόκια

Μετά την άνοδο των αμερικανικών επιτοκίων, δυόμιση χρόνια περίπου από την πρώτη φορά που τέθηκαν ως ενδεχόμενο, πολλοί θεώρησαν πως επρόκειτο για μία λανθασμένη ενέργεια της Fed – κάτι που άλλωστε συμπεραίνεται από την ίδια την ανακοίνωση της, η οποία αναφέρεται σε μία πολύ προσεκτική συνέχιση της ανοδικής τους πορείας.

Πριν από την κεντρική τράπεζα των Η.Π.Α., μία μόνο βιομηχανική χώρα δοκίμασε κάτι ανάλογο: η Νέα Ζηλανδία, η οποία αύξησε το 2014 το βασικό της επιτόκιο τέσσερις φορές, με την αιτιολογία των κλιμακούμενων πληθωριστικών προσδοκιών (ανάλυση). Εν τούτοις, οι προβλέψεις της δεν επαληθεύτηκαν, οπότε το 2015 άρχισε να μειώνει ξανά τα επιτόκια, επιστρέφοντας στην αφετηρία.

Οι ασφαλιστικές εισφορές γονατίζουν τους ελεύθερους επαγγελματίες

Γιώργος Παπασπυρόπουλος

Γιατί οι περισσότεροι ελεύθεροι επαγγελματίες σήμερα, δεν απέχουν εισοδηματικά από τους ανέργους παρότι εργάζονται. Ο μόνος τρόπος για να επιβιώσουν σήμερα οι ελεύθεροι επαγγελματίες είναι… αυξάνοντας τα χρέη τους.

Οι ασφαλιστικές εισφορές του ελεύθερου επαγγελματία καθορίζονται βάσει τριετιών στο επάγγελμα και ΟΧΙ ΒΑΣΕΙ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ.

Στον πίνακα 1 (αφορά Δημόσιο Υπάλληλο) βλέπουμε ασφαλιστικές εισφορές και φόρο εισοδήματος να μην ξεπερνούν ΑΝΑΛΟΓΙΚΑ το 20% του ακαθάριστου εισοδήματος.

Τι ισχύει όμως για τον/την μικρομεσαίο/α ελεύθερο/η επαγγελματία, αυτοαπασχολούμενο/η που αποτελούν το 97% της ελληνικής επιχειρηματικότητας;

Οι κατηγορίες  στον πίνακα 2 (Π) σημαίνουν 1η τριετία, 2η τριετία κλπ - δεξιά διαβάζεις την εισφορά - ενδιάμεσα την ανάλυση σε συνταξιοδοτική και ιατροφαρμακευτική. Αυθαίρετη και ΑΝΕΛΑΣΤΙΚΗ; Αντισυνταγματική; Κι όμως, από την χούντα αυτό το καθεστώς ισχύει. Κι αν δεν φαινόταν πολύ η αδικία όταν υπήρχαν εισοδήματα (δηλωμένα ή αδήλωτα) από το 2009 που άρχισε η κρίση, είδαμε ολόκληρο το παγόβουνο του ΟΑΕΕ μπροστά μας.

Δημήτρης Γληνός: Ο μεγάλος αναγεννητής του λαού και της πατρίδας

Του Αριστομένη Ι. Συγγελάκη

«Kάτω λοιπόν τα ψέμματα όλα. Eίμαστε σύμφωνοι. Tο σχολείο το θέλετε σεις όργανο της κυριαρχίας σας. Kαι μεις (οι σοσιαλιστές) αγωνιζόμαστε να σας το πάρουμε. Γιατί εμείς αγωνιζόμαστε για μια δικαιότερη και ανθρωπινότερη κοινωνία, λιγότερο υποκριτική, λιγότερο απάνθρωπη. Kι η δύναμη θα περάσει αργά ή γρήγορα στο μέρος της δικαιοσύνης.».  

(Δ. Γληνός,  «Aναγέννηση», 1927).

«Μη μένεις λοιπόν αργός. Δούλεψε. Αγωνίσου. Πάλεψε. Σε περιμένει η νίκη, η λευτεριά, η πολιτισμένη ζωή, η ευτυχία. Από τα βάθη μιας τρισχιλιόχρονης ιστορίας σε ατενίζουν οι πρόγονοί σου, οι ήρωες και οι μάρτυρες. Οι αγωνιστές του Μαραθώνα και της Σαλαμίνας, οι αγωνιστές του 21, οι ήρωες των αλβανικών βουνών. Μη ντροπιάσεις την ιστορία σου και μην προδώσεις τον εαυτό σου. Γίνου και συ ένας αγωνιστής της λευτεριάς μαζί μ’ όλα τα’ αδέρφια σου. Εμπρός! όλοι οι Έλληνες, όλοι οι ζωντανοί άνθρωποι τούτης της γης, ενταχθείτε στο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο.». 

(Δ. Γληνός, «Τι είναι κι τι θέλει το ΕΑΜ», 1941).

Αυτές τις μέρες συμπληρώνονται 72 χρόνια από το θάνατο του Δημήτρη Γληνού. Ο Δημήτρης Γληνός υπήρξε μία φωτισμένη και σπάνια μορφή της Ελλάδας. Μεγάλος παιδαγωγός, πρωτοπόρος μεταρρυθμιστής, ασυμβίβαστος δημοκράτης, από την αρχή έως την τελευταία μέρα της πολυτάραχης ζωής του. Σπουδαίος στοχαστής και διανοούμενος αλλά και συνεπής αγωνιστής, πάλεψε όσο λίγοι για ελευθερία, δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη. Υπέρμαχος της δημοτικής γλώσσας, αγωνίστηκε σκληρά για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, την οποία θεωρούσε αναγκαία προϋπόθεση και μοχλό για την κοινωνική αλλαγή.

Τί μας κληροδοτεί το 2015 και τί μας επιφυλάσσει το 2016

Tου Σταύρου Λυγερού

Πριν ένα χρόνο τέτοιες ημέρες, η Ελλάδα χόρευε στον ρυθμό της επικείμενης τρίτης ψηφοφορίας για την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας. Όλα έδειχναν ότι η τότε κυβερνητική πλειοψηφία δεν θα κατάφερνε να συγκεντρώσει τον μαγικό αριθμό των 180 βουλευτικών ψήφων με αποτέλεσμα την άμεση προκήρυξη πρόωρων εκλογών. Έτσι και έγινε.

Από τότε οι εξελίξεις άρχισαν να τρέχουν με φρενήρη ρυθμό. Όπως αναμενόταν, ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου και ο Τσίπρας σχημάτισε κυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ του Καμμένου. Μπορεί αυτή η σύμπραξη να εξέπληξε πολλούς και να κρίθηκε παράδοξη, αλλά δεν ήταν. Οι δύο εταίροι είχαν πολύ διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες, αλλά είχαν και πολλούς κοινούς πολιτικούς παρονομαστές (πρωτίστως την αντιμνημονιακή θέση) και συγκλίνοντα συμφέροντα.

Τα όσα ακολούθησαν είναι γνωστά: Ο γεμάτος αυταπάτες πρώτος κύκλος των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές που κατέληξε στη μεταβατική συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου. Ακολούθησε ο δεύτερος και αδιέξοδος κύκλος, το ναυάγιο των διαπραγματεύσεων, η προκήρυξη του δημοψηφίσματος και το εντυπωσιακό "όχι" στις ασφυκτικές συνθήκες των capital controls. Ο κύκλος έκλεισε στη σύνοδο κορυφής της 12ης-13ης Ιουλίου με τη δραματική συνθηκολόγηση του Τσίπρα.

“Kόκκινα δάνεια” και υφαρπαγή της ιδιωτικής περιουσίας

Της Ελένης Πορτάλιου

Ι. ΣΤΟΧΟΙ ΚΑΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Ο τροποποιημένος νόμος 3869/2010 για τα υπερχρεωμένα φυσικά πρόσωπα – γνωστός ως νόμος Κατσέλη (τελευταία τροποποίηση 19/11/2015) και ο νόμος 4354/16-12-2015 για τις εταιρείες διαχείρισης και μεταβίβασης μη εξυπηρετούμενων δανείων, αφορούν σε ρυθμίσεις σχετικές με τα «κόκκινα δάνεια» και την ιδιωτική περιουσία των πολιτών. Για τα θέματα αυτά ακολουθεί αναλυτική παρουσίαση. Χρειάζεται όμως να δούμε αρχικά τις νέες ρυθμίσεις/απορυθμίσεις μέσα στη μεγάλη εικόνα των οικονομικών και κοινωνικών ανατροπών που συντελούνται στη χώρα μας μετά την ψήφιση του τρίτου επαχθέστερου μνημονίου. Η κυβερνητική ρητορική προσπαθεί να πείσει ότι, αν και απεχθείς, οι μνημονιακοί νόμοι ανοίγουν τον δρόμο στην προσέλκυση επενδύσεων που θα οδηγήσουν σε ανάπτυξη, απαλλαγή από τα μνημόνια και έξοδο της χώρας στις αγορές. Πρόκειται για τα κατά συνθήκην ψεύδη της εξουσίας. Αυτό που συμβαίνει, μέσα από τις συμφωνίες με τους «θεσμούς», είναι ότι επιχειρείται η πώληση/υφαρπαγή από ξένα κεφάλαια του συνόλου της ελληνικής οικονομίας : τράπεζες, δημόσια και ιδιωτική περιουσία.

Η σκανδαλώδης παραχώρηση – καθώς δόθηκαν σε εξευτελιστικές τιμές – των ελληνικών τραπεζών σε ξένους επενδυτές ανοίγει τον δρόμο για υφαρπαγή της ιδιωτικής περιουσίας μέσω των κόκκινων δανείων και των εγγυήσεων που κατέχουν οι τράπεζες. Όπως σημειώνει ο οικονομολόγος – ερευνητής κ. Δερμενάκης  (Δρόμος της Αριστεράς,12/12/2015) «οι τράπεζες έχουν στο ενεργητικό τους δάνεια 200 δις ευρώ και τις συνδεδεμένες με αυτά εγγυήσεις (επιχειρήσεις, κτίσματα, γη) και το σύνολο του ενεργητικού τους ανέρχεται σε 350 δις €, δηλαδή δύο φορές το ΑΕΠ της χώρας». Το πρώτο βήμα αφορά στη λεγόμενη αναδιάρθρωση/εξυγίανση των μεγάλων επιχειρήσεων ώστε αυτές ν’ αλλάξουν ιδιοκτήτες με τον πιο συμφέροντα τρόπο για τους νέους και να εφαρμοστεί η εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ στα εργασιακά (περιλαμβάνεται στο νόμο 4354).

Κατοικίες με θέα…

Μιλάω με φίλη από ευκατάστατη οικογένεια η οποία είναι εμφανώς προβληματισμένη έως ταραγμένη καθώς οι γονείς της -  που ευτυχώς είναι καλά στην υγεία τους – έχουν εδώ και χρόνια μεριμνήσει για την αγορά της τελευταίας τους κατοικίας σε ευυπόληπτο κοιμητήριο καλής περιοχής αλλά τώρα δηλώνουν δυσαρεστημένοι από τη θέση της «οικίας»– είναι πίσω και χωμένη – και θέλουν να μετακομίσουν σε ζώνη υψηλότερης κατηγορίας -μπροστά που έχει και θέα (???) – αλλά δεν βρίσκουν κάποια διαθέσιμη καθώς πρόλαβαν και τις καπάρωσαν άλλοι εξ αρχής – είναι νεόδμητος ο «οικισμός» – βάζοντας μάλιστα πολιτικό μέσο το οποίο οι ίδιοι δεν διέθεταν  – τότε.

Για αρκετή ώρα παρακολουθώ βουβή την έντονη και αναλυτική εξιστόρηση των γεγονότων και την υπαρξιακή αγωνία της οικογένειας για την μετέπειτα ζωή, κατανοώ τον φόβο και την άρνηση, κατανοώ τον πόνο που κρύβεται μέσα στα λεγόμενα της φίλης μου και στενοχωριέμαι, κατανοώ και υπομένω στωικά το χειμαρρώδες μακάβριο Χριστουγεννιάτικο ξέσπασμα, ανακατεύω νευρικά ένα φλιτζάνι πράσινο τσάι παρότι το πίνω σκέτο και ακούω, ακούω, ακούω … μέχρι που αναφέρει ένα αμύθητο χρηματικό ποσό που έχει ήδη δαπανηθεί για την εν λόγω αγορά και ένα ακόμα πιο αμύθητο που είναι διατεθειμένοι να δαπανήσουν για να πάρουν κάτι «καλύτερο». Εκεί μου φεύγει το κουταλάκι απ΄ το χέρι, δεν προλαβαίνω να μαζέψω τη γλώσσα μου και της λέω αυθόρμητα «και γιατί δεν αγοράζετε ένα περιβόλι;».

Εκείνη με κοιτάει αγριεμένη και μου λέει «Καλά τίποτα δεν έχεις ακούσει από όσα σου λέω τόση ώρα;».

Οι σημερινοί απολογητές του Γ Ράιχ

Toυ Δημήτρη Καζάκη

[7  Δεκ. 2014]

[Σημείωση ιστολογίου: Με αφορμή την πολύκροτη δίκη του Γερμανού ακαδημαϊκού Χ. Ρίχτερ, θυμηθήκαμε ένα παλαιότερο σχετικό άρθρο του Γ.Γ. του Ε.ΠΑ.Μ. Δημήτρη Καζάκη. Σας  συνιστούμε να το διαβάσετε...]


Η αναγόρευση του Γερμανού ιστορικού Χάινζ Ρίχτερ σε επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου της Κρήτης, έγινε αφορμή για να αναμοχλεύσουμε την ιστορία μας. Να θυμηθούμε επιτέλους τους αδικαίωτους αγώνες του ελληνικού λαού. Όχι μόνο το αίμα των εκατοντάδων χιλιάδων θυμάτων της ναζιστικής κατοχής, που από τότε περιμένουν ακόμη τη δικαίωσή τους, αλλά και τα παλλαϊκά αιτήματα της απελευθέρωσης για εθνική ανεξαρτησία και λαοκρατική αναγέννηση της Ελλάδας, που ενέπνευσαν την αντίσταση του ελληνικού λαού και παραμένουν έως σήμερα ανεκπλήρωτα.

Σε μια εποχή όπου η ιστορία των αγώνων και της αντίστασης του ελληνικού λαού, βιάζεται με τον πιο κατάφορο τρόπο, τόσο από τα δεξιά, όσο και από τα αριστερά, προκειμένου να σβήσουν οι συλλογικές μνήμες από τα ιστορικά αιτήματα της εθνικής αξιοπρέπειας, της εθνικής ανεξαρτησίας και κυριαρχίας, η κοινή γνώμη επέδειξε μια αξιοθαύμαστη ευαισθησία. Βλέπετε ο λαός μας προορίζεται για δουλοπάροικος νέων καταχτητών και δεν μπορεί να ζει με "μύθους", δηλαδή με ηρωικές παραδόσεις και μνήμες αγώνων για την ελεθερία.

Ένας ακόμη απολογητής των ναζί

Louis Armstrong and the All Stars 1957 - "Dear Old Southland"

Nίκου Κατηφόρη:"Χριστούγεννα χωρίς Χριστό" (Διήγημα)

Τό διήγημα του Νίκου Κατηφόρη, "Χριστούγεννα χωρίς Χριστό" είναι ψηφιοποιημένο απόσπασμα απο το βιβλίο "Απο την Εθνική μας Αντίσταση-διηγήματα για παιδιά" / Εκδόσεις ΑΡΔΗΤΤΟΣ-1987.

Μπορείτε να το κατεβάσετε και απο ΕΔΩ

Σας τα ‘παν άλλοι...

Του Θεόδωρου Παντούλα

-«Nα τα πούμε»;

-«Nα τα πείτε», μας αποκρίνονταν.

Kι εμείς τα λέγαμε συνεχίζοντας, εν αγνοία μας, μια παλιά, προχριστιανική παράδοση. «Xριστός γεννάται». Nέο κρασί σε παλιούς ασκούς.

Mπορεί τα κάλαντα να πήραν την ονομασία τους από τις ρωμαϊκές καλένδες αλλά την καταγωγή τους την έλκουν από την ομηρική εποχή κι άσε τους όψιμους θιασώτες της ασυνέχειας να σκανδαλίζονται με την μορφολογική συνέχεια και το ήθος της ημετέρας εμπειρίας.«Nα τα πούμε»; …

Tα λέγαμε ακέρια. Oλόκληρα. Aπό την αρχή ίσα με το τέλος. Iστορούσαμε το γεγονός και λέγαμε και παινέματα στους νοικοκυραίους. «Σ’ αυτό το σπίτι πού ’ρθαμε πέτρα να μην ραγίσει». Ξυπνάγαμε αξημέρωτα. Nτυμένοι βαριά με σκούφους και κασκόλ, που θα μας φύλαγαν από το πρωινό κρύο. Παιδιά της Aθήνας εμείς γυρνάγαμε στα χωριά των γονιών μας κι ανακαλύπταμε συγγενείς και φίλους. Άλλα κάλαντα στην Ήπειρο, άλλα στην Πελοπόννησο. Mαθαίναμε γρήγορα κι όταν μπερδευόμαστε είχαμε την συμπάθεια των ακροατών μας. Eκ γενετής εσωτερικοί πρόσφυγες. «Tίνος είστε εσείς;», μας ρώταγαν όσοι δεν μας ήξεραν. Mας έβαζαν σπίτι τους -όχι στην εξώθυρα.

Έθνος, πατριδα, τάξη...[Δημήτρης Καζάκης, πάντα επίκαιρος...]

Του Δημήτρη Καζάκη

[21 Νοε. 2013...]

To σύγχρονο έθνος που γεννήθηκε μέσα από τους αγώνες των λαών εναντίον της τυραννίας τον 18ο και 19ο αιώνα, αποτέλεσε και αποτελεί μέχρι και σήμερα το ιστορικό λίκνο των κοινωνικών τάξεων. Δεν μπορούν να υπάρξουν τάξεις χωρίς τόπο, χωρίς έθνος, χωρίς πατρίδα. Γι' αυτό και οι μετανάστες δεν έχουν ταξικό προσδιορισμό, είναι ξεριζωμένοι πληθυσμοί που μετακινούνται με τους δουλικούς όρους που επιβάλουν οι αγορές και το κεφάλαιο. Είναι δουλοπάροικοι του κεφαλαίου κι όχι εργάτες.

Οι εργάτες συγκροτούν τάξη μόνο και εφόσον διεκδικούν την πανεθνική ενότητά τους μέσα από τον αγώνα τους για κοινωνικά δικαιώματα και δημοκρατία, διεκδικώντας δηλαδή την πολιτική ηγεμονία στο ήδη συγκροτημένο έθνος τους, το οποίο δεν μπορεί να υπάρξει παρά μόνο αν ασκεί κυριαρχία σ' έναν συγκεκριμένο τόπο όπου έχει καταγραφεί η ιστορική διαδρομή των αγώνων ενός λαού για το δικαίωμα στην αυτοδιάθεσή του. Διαφορετικά δεν γίνεται.

Να γιατί ο ιμπεριαλισμός, δηλαδή ο αγώνας για την παγκόσμια κυριαρχία, που σηματοδοτεί την εξόρμηση του κεφαλαίου για αποικίες, προσαρτήσεις και επενδυτικές ευκαιρίες παγκόσμια, δεν μπορεί να ανεχθεί το έθνος ως υλική δύναμη. Δηλαδή ως κυρίαρχο έθνος που συγκροτείται και διεκδικεί το δικαίωμα στην αυθυπαρξία του, στην αυτονομία του, στην αυτοδιάθεσή του σ' έναν συγκεκριμένο τόπο. Κι αυτό γιατί χωρίς συγκροτημένα έθνη δεν υπάρχουν, ούτε μπορούν να υπάρξουν λαοί και τάξεις που μάχονται συγκροτημένα και οργανωμένα την εξουσία του κεφαλαίου σε κάθε τόπο, αλλά και διεθνώς.