Του Δημήτρη Καζάκη
Πληθαίνουν οι φωνές που βλέπουν την κατάρρευση του ευρώ, της ευρωζώνης και της ΕΕ εν μέσω μιας νέας φάσης της παγκόσμιας ύφεσης στην οποία συνεχίζει να βυθίζεται η οικονομία των κεφαλαιαγορών από το 2007. Ο Ντράγκι έχει φτάσει να χρηματοδοτεί το 36% του ΑΕΠ της ευρωζώνης για να πετύχει μια εικονική και εντελώς ασθενική άνοδο της τάξης του 1,7%.
Καμιά άλλη κεντρική τράπεζα στον ανεπτυγμένο κόσμο δεν έχει οδηγηθεί σε τόσο μεγάλο αδιέξοδο. Ούτε καν η αμερικανική FED, η οποία χρηματοδοτεί το 25% του ΑΕΠ των ΗΠΑ με τα ενεργητικά της για να πετύχει μια εικονική άνοδο της τάξης του 2-2,5%.
Καθώς τα οικονομικά μέσα και τα "μπαζούκα" της νομισματικής πολιτικής αποτυχαίνουν να ανακόψουν την πορεία της ύφεσης και της επερχόμενης δύνης αποπληθωρισμού - δηλαδή γενικευμένης κατάρρευσης προσφοράς και ζήτησης - για το σύνολο της ευρωζώνης, τόσο ενισχύονται οι τάσεις για χρήση πολιτικών μέσων. Η ιστορία έχει δείξει ότι όταν οι ισχυροί αντιμετωπίζουν τέτοια αδιέξοδα σαν τα σημερινά, όπου τα οικονομικά μέσα αποδεικνύονται τουλάχιστον ατελέσφορα, τότε το μόνο που τους μένει είναι να καταφύγουν στην επιβολή των συμφερόντων του με εξωοικονομικό καταναγκασμό. Κυρίως με στρατιωτικοπολιτικά μέσα.
Σ' αυτή τη βάση βρισκόμαστε σήμερα μέσα στην ευρωζώνη και την ΕΕ. Η Μέρκελ απαιτεί την "πολιτική ένωση" της Ευρώπης με κάθε μέσο. Αυτό σημαίνει την πολιτική επιβολή των κυρίαρχων συμφερόντων με πολιτικά μέσα κι όχι μόνο ή κυρίως με οικονομικά.
Την ίδια ώρα έχουν κηρύξει πόλεμο στον "λαϊκισμό" - που γι' αυτούς είναι κάθε προσπάθεια να επανέλθει ο έλεγχος των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών συνθηκών κάθε χώρας σε εθνικό επίπεδο. Και φυσικά προετοιμάζονται για τον χειρότερο πόλεμο που πιθανά θα γνωρίσει η ανθρωπότητα σε ευρωπαϊκό έδαφος και παγκόσμια.