Του Γιάννη Μακριδάκη
Ήλιος με δόντια σήμερα Γιαννάκη, μου είπε ο Θωμάς και η φωνή του τρεμόπαιζε από το τούρτουρο. Θυμήθηκα στιγμιαία το βιβλίο μου. Κάθε χειμώνα έρχονται μέρες τέτοιες που το παθαίνω αυτό. Οι άνθρωποι μιλούν για τον καιρό αλλά εμένα ο νους μου πάει στον Κωσταντή τον αποσυνάγωγο. Ίσως να είναι κάποιου είδους έπαρση του καλλιτεχνικού εαυτού αυτή και να χρίζει άμεσης πάταξης, θα το σκεφτώ..
Τον ρώτησα τον Θωμά κατόπιν για το μπόλιασμα της καϊσιάς. Του είπα ότι θα πάω να βρω μάτια αυτές τις μέρες, τώρα που δεν έχουν σκάσει ακόμη φυλλαράκι τα δέντρα και θα τα βάλω στο ψυγείο για να μπολιάσω με αυτά την άνοιξη. Με απέτρεψε. Να πας στο τέλος του μηνός, μου είπε, μετά από τις εκλογές. Δεν τον ρώτησα αν θα παίξει ρόλο για την επιτυχία του κεντρίσματος, ποια θα είναι η νέα μας κυβέρνηση αλλά δεν το νομίζω. Διότι οι κυβερνήσεις όπως και οι κρίσεις του συστήματος δεν είναι φυσικά φαινόμενα, είναι επιλογές ζωής ανθρώπινες.Τέλος πάντων, στο τέλος του Γενάρη, μου είπε ο Θωμάς, να πάρω μάτια της βερυκοκιάς και να μπολιάσω αμέσως, να μην περιμένω την άνοιξη να φανεί.