Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2015

Πολιτισμός και πόλεμος...(ή ένα μικρό γατί τιγρέ...)

Του Γιάννη Μακριδάκη

Ο νεαρός πρόσφυγας με το τυλιγμένο στο στήθος του πανί σαν μάρσιπο, είχε μέσα ένα μικρό τιγρέ γατάκι. Το πήρε από τα ερείπια του σπιτιού του φεύγοντας και το κουβάλησε μαζί του τόσο δρόμο για να το σώσει από τον θάνατο.

Ήτανε χαμογελαστός σαν έφτασε, παρ’ όλη την εξάντληση από το πολυήμερο ταξίδι. Ένιωθε ανακούφιση λόγω που ήξερε πως πάτησαν τα έξι πόδια τους Ευρώπη επιτέλους κι ας μην είχε αφήσει ακόμη το γατί από το στήθος του να κατεβεί στη γη. Σε λίγο θα το άφηνε να κατουρήσει στο νέο χώμα κι αυτό, να κάνει τη βόλτα του στις νέες μυρωδιές, μιας και ένιωσε ότι είναι ασφαλείς πια για πρώτη τους φορά ύστερα από πολύν καιρό.
Δεν είχε φανταστεί ότι τα ζώα που περνούν τα σύνορα των πολιτισμένων ευρωπαίων μπαίνουν σε καραντίνα, ούτε ότι όσα καταφτάνουνε σε μέρη όπου δεν υπάρχει κρατική υποδομή για να κρατηθούν, πόσω μάλλον όσα συλληφθούν έχοντας μπει “λαθραία”, θανατώνονται.

Πεθαίνεις στα δεκαεπτά, κηδεύεσαι στα εβδομήντα...


Η Βουλή των Εφήβων είναι το απόλυτο θέατρο του παραλόγου

Toυ Βαγγέλη Μακρή

Έβλεπα μερικά αποσπάσματα από την φετινή συνεδρίαση της Βουλής των Εφήβων. Κάποια στιγμή ένας μαθητής με γυαλιά και καρό πουκάμισο ανέβηκε στα έδρανα και ξεκίνησε να λέει για τις αλλαγές που γίνονται κάθε τόσο στο εξεταστικό σύστημα. Αυτό που μου κατέβασε το σαγόνι δεν ήταν η αυθάδικη και επαναστατική γλώσσα της εφηβείας (που θα έπρεπε να είναι αυτό, έστω κι αν παπαγάλιζε τα κλισέ που είχε ακούσει) αλλά η φρικτή γλώσσα του σώματος. Το παιδί είχε αντιγράψει όλες τις κινήσεις των πολιτικών που ανεβαίνουν στα έδρανα της βουλής. Στηριζόταν με τα χέρια μπροστά, ανέβαζε τα γυαλιά του, έκανε την κατάλληλη παύση και κοιτούσε καρφί το κοινό στα μάτια για να δώσει την αίσθηση ότι θα πει κάτι σημαντικό, ύψωνε τον τόνο της φωνής, κουνούσε τα χέρια δεξιά και αριστερά σαν να διεύθυνε μια αόρατη ορχήστρα. Έτοιμος! Μια μικρογραφία πολιτικού. Η καρικατούρα της καρικατούρας.

Αργότερα ένας άλλος μαθητής ανέβηκε. Με σακάκι και γραβάτα. Για να πει τι; Εάν οι φοιτητές των παιδαγωγικών σχολών πρέπει να περνάνε από ψυχολογικά τεστ, όμοια με αυτά των στρατιωτικών, για να δούμε εάν στο μέλλον γίνουν κατάλληλοι εκπαιδευτικοί! Άφωνος. Αυτά απασχολούν τους 18χρονους του 2015;

Ο αρχιερέας της μαύρης λίστας ψεύδεται...


Του Δημήτρη Καζάκη

Ο κ. Χατζηνικολάου για μια ακόμη φορά ασκήθηκε στο γνωστό του επάγγελμα, το ψέμα. Αρνήθηκε ότι υπάρχει μαύρη λίστα, λέγοντας ψευδώς ότι με καλεί και εγώ δεν πάω. Η αλήθεια είναι ότι έχει απαγορέψει ρητά στη φάμπρικα ενημέρωσης που διευθύνει κάθε επικοινωνία με εμένα.

Η τελευταία φορά που επιχείρησε να έρθει σε επαφή μαζί μου ο εν λόγω επιχειρηματίας της δημοσιογραφίας ήταν κατά την προεκλογική περίοδο των ευρωεκλογών το 2014. Από τότε δεν υπήρξε καμιά προσπάθεια επικοινωνίας. Μάλιστα, δασκάλεψε τους υπαλλήλους του στη φάμπρικα που διευθύνει να λένε όλοι το ίδιο ψέμα όταν τους πιέζουν οι ακροατές τους: τον κ. Καζάκη τον καλούμε, αλλά δεν ανταποκρίνεται. Μέγα ψέμα!