Του Θοδωρή Αθανασιάδη
Να, λοιπόν, που άλλη μια χρονιά έφτασε στο τέλος της, επιβεβαιώνοντας αυτό που κάποτε ήταν κάτι σαν ανέκδοτο αλλά που πλέον έχει γίνει αδήριτη πραγματικότητα: κάθε πέρσι και καλύτερα. Όμως, τώρα που έρχεται η ώρα του απολογισμού, το ιστολόγιο έχει κάθε λόγο να αιθάνεται ικανοποίηση, μιας και κατάφερε να προσθέσει ακόμη 285 κείμενα, που κρύβουν πίσω τους πολλές εκατοντάδες ωρών δουλειάς.
Σίγουρα, η κορωνίδα δεν μπορεί να είναι άλλη από την -ιστορική, πολιτική και οικονομική- σειρά των 36 κειμένων για την Τράπεζα της Ελλάδος, η οποία υλοποιήθηκε χάρη σε πολλούς μήνες ατέλειωτων ωρών μελέτης, αναζήτησης και προετοιμασίας. Είμαι σίγουρος ότι αυτή η σειρά πρόσφερε στον αναγνώστη μια άλλη γωνία θέασης των γεγονότων που διαδραματίστηκαν σε τούτον τον τόπο τα τελευταία 80-90 χρόνια. Στα απόνερά της δε, στάθηκε αφορμή να αποκαλυφθεί με -απροσδόκητο, είναι η αλήθεια- τρόπο η ουτιδανότητα του "επαναστάτη" Δημήτρη Καζάκη ("Ο θλιβερός κύριος Καζάκης", "Και θλιβερός και συκοφάντης (Καζάκης, Vol. II)").
19/9/1962: Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Παναγιώτης Κανελλόπουλος εγκαινιάζει το εργοστάσιο της Ελληνικής Χημικής Βιομηχανίας Ντάου στο Λαύριο. Δεξιά του ο υφυπουργός συντονισμού Ιωάννης Μπούτος.
Η πιο σπάνια φωτογραφία της χρονιάς ("Τράπεζα της Ελλάδος - 26. Η περίοδος Μπούτου..."
Μικρότερη σε έκταση αλλά σαφώς δυσκολώτερη σε υλοποίηση ήταν η ιδιαίτερη σειρά των οκτώ κειμένων για την Πηγάδα του Μελιγαλά, η οποία προκάλεσε πολλές αντιδράσεις, από συγχαρητήρια μέχρι ύβρεις. Το ιστολόγιο δεν καμώνεται πως ανακάλυψε την αλήθεια γι' αυτή την ιστορία αλλά τίμησε την προμετωπίδα του ("συλλογάται καλά όποιος συλλογάται λέφτερα") και δεν λογόκρινε κανένα σχόλιο, αποδεικνύοντας σε εχθρούς και φίλους ότι η πραγματική αναζήτηση της αλήθειας δεν μπορεί να έχει οποιοδήποτε πρόσημο.