ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (56) : Sun Ra:Call For All Demons (Angels & Demons at Play)

Το Χαλιφάτο ως πολιτικό αποτέλεσμα... ενενήντα χρόνια μετά την κατάργησή του (1924 – 2014)

Του Πάνου Κουργιώτη*

Εντός του καλοκαιριού, ένας Ιρακινός οπλαρχηγός, ονόματι Αμπού Μπάκρ αλ Μπαγντάντι, αυτοανακηρύσσεται Χαλίφης όλων των μουσουλμάνων κατά την διάρκεια μιας προσευχής σε ένα τζαμί της, «απελευθερωμένης» από τους Τζιχαντιστές, Μοσούλης. Παράλληλα, οι αρχές του «Ισλαμικού Κράτους» εξέδωσαν αυστηρές οδηγίες για το πως πρέπει να συμπεριφέρονται οι άνδρες και οι γυναίκες υπήκοοί του, βάσει όσων ορίζει η Σαρία, την ώρα που οι μουσουλμάνοι καταστηματάρχες του Λονδίνου λάμβαναν φυλλάδια με το χαρμόσυνο μήνυμα: “The Caliphate has been established”. Αναμφίβολα, η «επανίδρυση του Χαλιφάτου» ενενήντα ολόκληρα χρόνια μετά την κατάργησή του εγείρει ενδιαφέροντα ζητήματα προς αναστοχασμό σε συνάρτηση με την ιστορική εξέλιξη του θεσμού, τις προκλήσεις που αντιμετώπισαν τα διάφορα ισλαμιστικά ρεύματα κατά τα τελευταία χρόνια, καθώς και τα ρευστά γεωπολιτικά δεδομένα στην δοκιμαζόμενη από διακοινοτική βία Μέση Ανατολή.

Το 1925, ένα χρόνο μετά την κατάργηση του Χαλιφάτου στον απόηχο της κοσμικής κεμαλικής επανάστασης, ο Ουλεμάς του ισλαμικού πανεπιστημίου Άζχαρ, Αλή Άμπντ αρ – Ράζεκ, διατύπωσε στο περίφημο έργο του Το Ισλάμ και οι βάσεις της εξουσίας (al Islam wa Usul al Hokm) την τολμηρή για την εποχή της άποψη, ότι το Χαλιφάτο δεν χρειαζόταν να ανασυσταθεί, διότι δεν είχε καμία σχέση με την θρησκευτική αποστολή του Μωάμεθ και πως αποτελούσε καθαρά μία επινόηση των ανθρώπων που τον διαδέχτηκαν[1]

30/10/2014 - Ο Δημ. Καζάκης ΣΤΟ ΜΙΚΡΟΦΩΝΟ του e-roi

Στρατηγός ε.α Ν.Καρατουλιώτης:”Ελλάδα και Κύπρος στο κέντρο των εξελίξεων”

Στο επίκεντρο του τόξου αστάθειας που εκτείνεται από τις χώρες του Μαγκρέπ μέχρι τη θάλασσα της Νότιας Κίνας είναι οι ενεργειακές πηγές και οι ενεργειακοί αγωγοί τους.

Ελλάδα και Κύπρος βρίσκονται στο κέντρο των εξελίξεων στη ΝΑ Μεσόγειο χωρίς να μπορούν να χαράξουν μία κοινή γεωστρατηγική.

Η Τουρκία την ίδια στιγμή δηλώνει έτοιμη ακόμη και για θερμό επεισόδιο θέλοντας να κατοχυρώσει δικαιώματα στις ενεργειακές πηγές σε Αιγαίο και Μεσόγειο.

Στο μεγάλο κάδρο η σύγκρουση Δύσης και Ρωσίας και ο ρόλος της Κίνας.

Παράλληλα ο στρατηγός ε.α. Νίκος Καρατουλιώτης, μιλώντας στο Ράδιο 9,84 και στον Γιώργο Σαχίνη, αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές για την έρευνα και διάσωση από την Ελλάδα και την Κύπρο στη Μεσόγειο.

Πηγή:http://seisaxthia.wordpress.com/

ΤΕΕ: Δίνουν «τζάμπα» το Ελληνικό στον Λάτση!

Του Νίκου Περπερά

Το Ελληνικό δόθηκε στην Lamda Development, 222% κάτω από την πραγματική του αξία. Αυτό προκύπτει και από την οικονομικοτεχνική μελέτη του ΤΕΕ που παρουσιάστηκε σήμερα και σύμφωνα με την οποία η Lamda του Λάτση απέκτησε μια δημόσια έκταση αξίας τουλάχιστον 3 δισ. ευρώ, με μια προσφορά αξίας μόλις 915 εκ. ευρώ, που θα αποπληρωθεί μάλιστα σε βάθος δεκαετίας! Σημειώνεται ότι ακόμη και το ίδιο το υπουργείο Οικονομικών είχε εκτιμήσει την αξία του σε 5 δισ. ευρώ το 2008…

Επιβεβαιώνεται έτσι ότι η λεγόμενη «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας δεν είναι τίποτε λιγότερο από το ξεπούλημά της σε διάφορους επιχειρηματίες για να κερδοσκοπήσουν και να βγάλουν σίγουρα κέρδη στις πλάτες του λαού.

Θα πρέπει να προσθέσουμε επίσης – κάτι που δεν πήρε υπόψη της η μελέτη του ΤΕΕ – ότι σύμφωνα με μελέτη του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, μόνο η μετεγκατάσταση των δημόσιων υπηρεσιών (ΕΜΥ, ΥΠΑ, ΕΛΚΕΘΕ, αμαξοστάσιο του ΟΑΣΑ, Κοινωνικό Ιατρείο και αρκετές άλλες) για να παραδοθεί «καθαρή» η έκταση στον επενδυτή, θα στοιχίσει στο κράτος περί τα 2 με 2,5 δις. Ευρώ. Δηλαδή τρεις τουλάχιστον φορές περισσότερα από το αναμενόμενο τίμημα! Επομένως η ζημιά για το δημόσιο συμφέρον είναι πολλαπλή.

Ένας μηχανισμός φαύλου κύκλου από την ΕΚΤ

Του system failure

Η αυξανόμενη δύναμη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) και η συσσώρευση εξουσιών, αποδείχθηκε άλλη μια φορά. Eννέα Ιταλικές τράπεζες απέτυχαν να περάσουν τα τελευταία stress tests. Από το Bloomberg:

"Οι Ιταλικές τράπεζες παρουσίασαν την μεγαλύτερη κεφαλαιακή ανεπάρκεια συνολικά, σύμφωνα με την επιθεώρηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για τους δανειστές της περιοχής, καθώς η χώρα παλεύει να βγει από την τρίτη της ύφεση σε έξι χρόνια. [...] Από τις εννέα Ιταλικές τράπεζες που απέτυχαν στα stress tests, τέσσερις παρουσίασαν κενά μετά από μέτρα που πήραν κατά τη φετινή περίοδο, σύμφωνα με την αναφορά της ΕΚΤ." (http://www.bloomberg.com/news/2014-10-26/italy-banks-emerge-as-biggest-losers-in-ecb-health-check.html)

Η ηγεμονία της ΕΚΤ άρχισε πριν από δύο χρόνια με την απόφαση Ντράγκι για την απεριόριστη αγορά κρατικών ομολόγων στην ευρωζώνη: "Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα γίνεται ο απόλυτος κυρίαρχος, με την απεριόριστη αγορά κρατικών ομολόγων στην ευρωζώνη και οι τραπεζίτες της Φρανκφούρτης ετοιμάζονται για το μεγαλύτερο πάρτι τους. Όπως ήταν φυσικό, τα τραπεζοκρατούμενα ΜΜΕ, έσπευσαν - για άλλη μια φορά - να θριαμβολογήσουν." (http://failedevolution.blogspot.gr/2012/09/blog-post_8431.html)

Η σύγκρουση με το συγκριτικά καλύτερο

H κριτική που γίνεται στον ΣΥΡΙΖΑ -καλόπιστη και με ειλικρινή ανησυχία από φίλους, κακόπιστη και παραπειστική από εχθρούς- για την στροφή του προς το πιο μετριοπαθές, γίνεται μέχρι τώρα με βάση όσα ο ΣΥΡΙΖΑ λέει από μόνος του. Ας μη λησμονούμε δηλαδή αυτόν τον βασικό παράγοντα: ότι αν ακούγεται πιο προσγειωμένος σε σχέση με παλιότερα, ακούγεται μέχρι τώρα με δική του επιλογή κι ενώ μιλά αποκλειστικά εξ ονόματός του. 

Ένα φαινομενικά προβοκατόρικο λοιπόν, αλλά νομίζω, βάσιμο, ερώτημα, είναι αν το -κάθε άλλο παρά απίθανο με τα σημερινά δεδομένα- ενδεχόμενο μη αυτοδύναμης πρωτιάς του, θα αποτελεί στην πραγματικότητα για τον ίδιο πρόβλημα που θα του δένει τα χέρια ή, αντίθετα, ένα ανακουφιστικό άλλοθι που σε μεγάλο βαθμό θα του τα λύνει, προκειμένου να μπορεί να κάνει αναδιπλώσεις χωρίς να είναι ο ίδιος ο αποκλειστικά υπόλογος: δεν φταίμε εμείς, δεν μας έδωσε αυτοδυναμία ο λαός, δεν μπορούμε να κάνουμε όλα όσα θα θέλαμε και με τον τρόπο που θα θέλαμε, για να μπορέσουμε να κάνουμε όμως τα περισσότερα από αυτά είναι αναγκαίο να συμβιβαστούμε με τον κυβερνητικό μας εταίρο (είτε Ποτάμι λέγεται αυτός είτε όπως λέγεται). Για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε είναι αναγκαίο να υποχωρήσουμε.

Ας σκεφτούμε λοιπόν το σενάριο στο τέλος του δρόμου να προκύψει κυβέρνηση συνεργασίας με βασικό κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ να δίνει μεν τον τόνο, αλλά με τον τόνο να είναι υπονομευμένος και πάντως χαλιναγωγημένος. Τι είδος τέλος του δρόμου θα είναι αυτό; Πόσο αναντίστοιχο θα είναι με όλη την προηγούμενη διαδρομή του;

Οι Τούρκοι ξεφεύγουν - Θέμα χρόνου το θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο;

Σε περίοδο όξυνσης οι ελληνοτουρκικές σχέσεις 

Γράφει ο Σωτήρης Σιδέρης 

Προς πλήρη ανατροπή οδηγούνται οι σχέσεις Ελλάδας - Τουρκίας, ενώ ενδείξεις αποσταθεροποίησης υπάρχουν και στις ευρωτουρκικές σχέσεις, παρά το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση στα συμπεράσματα της Συνόδου Κορυφής της 24ης Οκτωβρίου ήταν ιδιαίτερα ανεκτική έναντι της επιθετικότητας της γείτονος στην Κύπρο. Στην Αθήνα, στο υπουργείο Εξωτερικών αλλά και στην κυβέρνηση συνολικά, ζουν με τον εφιάλτη της επόμενης κίνησης της Τουρκίας εντός της ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας ή στο Αιγαίο, κυρίως κοντά στο Καστελόριζο, με πολλούς διπλωμάτες να θεωρούν θέμα χρόνου να υπάρξει μεγάλη όξυνση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Στο παρασκήνιο τα πνεύματα έχουν οξυνθεί, και, σύμφωνα με έγκυρες πηγές, διατυπώνονται πολύ σκληρές φράσεις από Έλληνες και τούρκους διπλωμάτες. Στην Άγκυρα δηλώνουν σε όλους τους τόνους ότι θα στηθεί εξέδρα στην Κυπριακή ΑΟΖ, αφήνουν υπαινιγμούς για έρευνες στο Καστελλόριζο και απειλούν ανοιχτά με θερμό επεισόδιο!

Από ελληνικής πλευράς σημειώνουν ότι η τοποθέτηση εξέδρας στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας ή οι έρευνες στο Καστελλόριζο ξεπερνούν τα όρια και κατά συνέπεια τέτοιες εξελίξεις δεν θα γίνουν ανεκτές.

Οι επαναστάσεις; του μέλλοντος

Γαλλική Επανάσταση: Μια προσφορά για εσάς από την αστική τάξη.

Ρωσική Επανάσταση: Μια προσφορά για εσάς από την εργατική τάξη.

Αν ποτέ υπάρξει επανάσταση στον 21ο αιώνα σύντομα, αυτή θα γίνει από εκείνους που κατέληξαν να είναι στατιστικά νούμερα καταγραφής της φτώχειας, της ανεργίας, της ανισότητας και του κοινωνικού αποκλεισμού από αυτό το ανελέητο σύστημα.

Άνθρωποι χωρίς ελπίδες και όνειρα, χωρίς να αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον, χωρίς ταξική συνείδηση. Άνθρωποι που δεν έχουν τίποτα να χάσουν.

Θα είναι άσχημο, χαοτικό, ανεξέλεγκτο, απρόβλεπτο και μάλλον αμφίβολο αν θα μπορούσε να το αποκαλέσει κανείς "επανάσταση" ...

Πηγή:http://failedevolution.blogspot.gr/2014/10/blog-post_30.html

Το e-roi.gr σας καλεί σε πάρτι

Ακροατές και ακροάτριες,

Αυτό το Σάββατο 1 Νοεμβρίου θα γίνει το πρώτο μεγάλο πάρτι 

του διαδικτυακού σταθμού E-ROI.gr

Σας περιμένουμε μετά τις 20:00 το βράδυ, στην περιοχή του Κεραμικού, Σφακτηρίας 23 και Πλαταιών, στον πολυχώρο Ανάδυση.

- Θα έχουμε (κόρτε!) με τους παραγωγούς του e-roi.gr

- Δυνατή χορευτική μουσική, κρασί, τσίπουρο, ποτά και καλή διάθεση.

- Μπίρες και μικρό μπουφέ

- και στα πλατό τον Βασίλης Καραμπάτσας και τον Δαμιανός Νικολάου

Είσοδος: Δεν έχει ευρώ...

Γιατί ξύπνησε και πάλι ο αλβανικός εθνικισμός

Του Σταύρου Λυγερού

Το τηλεκατευθυνόμενο ελικοπτεράκι με τη σημαία της “μεγάλης Αλβανίας” στον ποδοσφαιρικό αγώνας Σερβίας-Αλβανίας πριν μερικές ημέρες θα μπορούσε να είναι μία χωρίς πολιτικό βάρος πρόκληση θερμοκέφαλων Αλβανών εθνικιστών. Αυτό που της προσδίδει ιδιαίτερο πολιτικό βάρος είναι ο τρόπος που την αγκάλιασε όχι μόνο ο Αλβανός πρωθυπουργός Έντι Ράμα, αλλά σύσσωμο σχεδόν το πολιτικό σύστημα των Τιράνων.

Ο αλβανικός μεγαλοϊδεατισμός συντηρήθηκε σε χαμηλή ένταση από το καθεστώς του Χότζα και αναζωπυρώθηκε όταν η Αλβανία εισήλθε στην μεταψυχροπολεμική εποχή. Η ευκαιρία, όμως, δόθηκε όταν στη δεκαετία του 1990 το καθεστώς Μιλόσεβιτς έγινε το μαύρο πρόβατο για τη Δύση. Ο περιβόητος αλβανικός UCK άρχισε τον ανταρτοπόλεμο στο Κοσσυφοπέδιο, γεγονός που έδωσε το πρόσχημα στη Δύση να επέμβει στρατιωτικά.

Το αποτέλεσμα ήταν η de facto απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου από τη Σερβία και μετά από αρκετά χρόνια η αναγνώρισή του ως ανεξάρτητο κράτος. Η εξέλιξη εκείνη τροφοδότησε τον αλβανικό εθνικισμό και του προσέδωσε μία επιθετικότητα. Οι Αλβανοί θεώρησαν τότε ότι ήταν η ώρα να διεκδικήσουν και να αποσπάσουν όσα περισσότερα μπορούσαν από τις γειτονικές χώρες.

Ανισορροπίες...

Απορεί το blog και εξίσταται, με την ψυχολογία, την ψυχοσύνθεση, την ψυχανάλυση που ίσως χρειάζεται ο φερόμενος ως ''πρωθυπουργός''  της χώρας.

Δεν υπάρχει δείκτης και γράφημα στατιστικό που η Ελλάδα να μην βρίσκεται πρώτη ή μεταξύ των πρώτων, όταν πρόκειται για αρνητική διαπίστωση και τελευταία, ή μεταξύ των τελευταίων όταν πρόκειται για έρευνα προς κάποια θετική εξέλιξη.

Στις εικονιζόμενες για παράδειγμα έρευνες φαίνεται πως στην Ελλάδα, οι οικογένειες με παιδιά έχασαν το ισοδύναμο 14 ετών εισοδηματικής προόδου, πρώτη μεταξύ των πρώτων και πως με βάση τη μεταβολή στην παιδική φτώχεια με έτος βάσης το 2008 η Ελλάδα καταλαμβάνει την 2η θέση παρουσιάζοντας επιδείνωση κατά 17,5 ποσοστιαίες μονάδες (από 23% το 2008 σε 40,5% το 2012).

40,5% παιδική φτώχεια!  

Και αυτός το μόνο που κάνει είναι να βουρλίζεται, να τρέχει πάνω κάτω, να συναντιέται με διάφορους, να βυσσοδομεί, να αγωνιά μόνον για το αν θα παραμείνει στην εξουσία λίγους μήνες παραπάνω.

Πράσινοι “ήρωες”

Του Γιάννη Μακριδάκη

Στην Γαλλία σκοτώθηκε 21χρονος που διαδήλωνε ενάντια στην κατασκευή φράγματος σε κάποια περιοχή στα νότια της χώρας.

Μα γιατί διαδηλώνουν οι άνθρωποι ενάντια σε τέτοιου είδους έργα; Το φράγμα δεν είναι πράσινη ανάπτυξη; Είναι δυνατόν τόσο νερό που τρέχει στα ποτάμια να πηγαίνει χαμένο στη θάλασσα (και όχι να έρχεται στα καζανάκια των διαμερισμάτων μας); Τι επιτέλους θέλουν όλοι αυτοί οι μηδενιστές, οι μόνιμοι διαφωνούντες με όλα και στέκονται τροχοπέδη στην ανάπτυξη;

Ερωτήματα ασυνείδητων και απαίδευτων που έχουν αυτοαναγορευθεί παράγοντες και μπροστάρηδες της ανεξέλεγκτης πλέον πορείας των καταναλωτών προς την ύβρη και την κατάρρευση.

Προφανώς το εν λόγω φράγμα όπως και όλα τα τέτοιου είδους φράγματα και άλλα παρόμοια έργα εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων και των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας σταματούν να είναι “πράσινα” όταν η κλίμακά τους ξεπερνά τα όρια αντοχής του τόπου και του τοπίου, όταν, απλούστατα, η καταστροφή που προξενούν για να κατασκευαστούν είναι περισσότερη από το όφελος που θα προσφέρουν αφού και αν λειτουργήσουν.

Περισσεύει η οργή στη Γαλλία

Η υπόθεση παίρνει έντονα πολιτική τροπή μετά την αρχική έρευνα: Ο νεαρός πέθανε ακαριαία εξαιτίας, όπως όλα δείχνουν, έκρηξης -κάτι που ενισχύει τις καταγγελίες της οικογένειας πως σκοτώθηκε από χειροβομβίδα που έριξαν οι δυνάμεις ασφαλείας. Ο Ολάντ προανήγγειλε έρευνα που θα φτάσει μέχρι το τέλος, αλλά η κυβέρνηση διαμαρτύρεται για «εμπρηστικές δηλώσεις» με φόντο την υπόθεση.

Λίγες ημέρες μετά το περιστατικό, η υπόθεση έχει πάρει έντονα πολιτικό χαρακτήρα. Πολιτικοί των Οικολόγων, εκτός από την Αριστερά, στρέφονται ανοικτά εναντίον της κυβέρνησης ενώ ευρωβουλευτές κάλεσαν σε ανάκληση του σχεδίου για το φράγμα με φόντο το θάνατο του διαδηλωτή.

Το βράδυ του Σαββάτου, περίπου 2.000 άτομα προχώρησαν σε ειρηνική διαμαρτυρία εναντίον της κατασκευής φράγματος στο Σιβέν, έργο που έχει εγκριθεί από την διοίκηση του διαμερίσματος της Ταρν, διαδήλωση που μετά από μερικές ώρες εξελίχθηκε σε συγκρούσεις με την χωροφυλακή.

Στο ίδο μπορντέλλο

Έχω αρχίσει να βαριέμαι τα λογής-λογής "χαράς ευαγγέλια", τα οποία προσπαθούν να χαϊδέψουν τ' αφτιά μας, πότε από την κυβέρνηση, πότε από την αντιπολίτευση, πότε από τις Βρυξέλλες και πότε -ακόμη κι αυτό- από το ΔΝΤ. Και νά τα σαξές στόρυ... και νά η έξοδος στις αγορές... και νά το τέλος τής κρίσης... και νά η απαρχή τής ανάπτυξης... και νά που πιάσανε τόπο οι θυσίες... και νά ο άνεμος ο καινούργιος που έρχεται... Ποτέ τόσοι πολλοί δεν έσωσαν έναν τόπο τόσο πολλές φορές.

Παρ' όλα ταύτα, εμείς επιμένουμε να φτωχαίνουμε καθημερινά. Και ως χώρα και ως πολίτες, επιμένουμε να φτωχαίνουμε, τόσο από μόνοι μας όσο και με την συνδρομή των ξένων σωτήρων μας. Οι γερμανοί, για παράδειγμα, έχουν λυσσάξει να καταργήσουν κάθε μορφής εξισωτικές επιδοτήσεις, επειδή -λένε- οι επιδοτήσεις δημιουργούν στρεβλώσεις στην ελεύθερη οικονομία (καταπώς έλεγε κι ο Φρήντμαν). Τί κι αν χάρη σ' αυτές τις επιδοτήσεις επιβιώνουν μερικές δεκάδες εκατομμυρίων ευρωπαίοι πολίτες; Το παν είναι ο ορθολογισμός. Με άλλα λόγια, αρκεί να πετύχει η εγχείριση κι ας πεθάνει ο ασθενής.

Είναι η Ιταλία η επόμενη εστία της «ευρωκρίσης»;

Του Σταμάτη Ασημένιου

Στην Ιταλία εντοπίζουν γερμανοί οικονομολόγοι την επόμενη εστία της «ευρωκρίσης». Τα αποτελέσματα των στρες τεστ για τις ιταλικές τράπεζες εντείνουν τις ανησυχίες.

«Η Ιταλία είναι στην παρούσα φάση μία από τις πιο προβληματικές περιπτώσεις της ευρωζώνης», εκτιμά ο Κλέμενς Φουστ. «Μια χώρα, της οποία η οικονομία δεν αναπτύσσεται δεν μπορεί να έχει και υγιείς τράπεζες», υπογραμμίζει στο Der Spiegel, o γερμανός οικονομολόγος και πρόεδρος του Κέντρου Ευρωπαϊκών Οικονομικών Μελετών, ZEW. Στο ίδιο μήκος κύματος και ο οίκος πιστοληπτικής αξιολόγησης Standard & Poor`s, που εκτιμά ότι η κακή εικόνα των ιταλικών τραπεζών στα τεστ αντοχής «δεν εκπλήσσει κανέναν δεδομένων των δύσκολων οικονομικών συνθηκών στην Ιταλία».

Στα τάρταρα για τρίτη συνεχή μέρα το χρηματιστήριο

ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΓΟΡΕΣ ΑΠΑΞΙΩΝΟΥΝ ΤΑ STRESS TEST 

ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ

Eν μέσω δυσμενών οικονομικών εξελίξεων και του αδιεξόδου της κυβερνητικής πορείας, οι περίφημες αγορές, στις οποίες στηρίζεται και εναποθέτει την προοπτική της χώρας το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο απαντούν, στέλνοντας το Χρηματιστήριο Αθηνών (ΧΑΑ) στα τάρταρα και τα επιτόκια των δεκαετών ομολόγων του ελληνικού δημοσίου σε άνοδο.

Συγκεκριμένα, αυτήν την ώρα το ΧΑΑ σημειώνει καταβύθιση κοντά στο -4%, γνωρίζοντας μεγάλη πτώση για τρίτη συνεχόμενη συνεδρίαση, ενώ τα επιτόκια του δεκαετούς ομολόγου έχουν "τσιμπήσει" σκαρφαλώνοντας στο 7,66%.

Πρωταγωνιστές στη Χρηματιστηριακή κατάρρευση είναι οι μετοχές των τραπεζών. Όλα δείχνουν ότι οι λεγόμενες "αγορές" και ειδικότερα τα ξένα επενδυτικά κεφάλαια δεν δείχνουν καμμιά εμπιστοσύνη στα πρόσφατα Stress  test και την προοπτική των τραπεζών, για τα οποία πανηγύρισαν και δυστυχώς συνεχίζουν να πανηγυρίζουν , η κυβέρνηση και τα κάθε λογής κυβερνητικά "παπαγαλάκια".

Η ενεργειακή διάσταση της τουρκικής προκλητικότητας

Του Κωνσταντίνου Φίλη*

Η Τουρκία φαίνεται αποφασισμένη να οξύνει τα πνεύματα στην Ανατολική Μεσόγειο. Προκρίνει, λοιπόν, την κλιμάκωση ως την ενδεδειγμένη απάντηση στην (αυτο)περιθωριοποίησή της από τις ενεργειακές διεργασίες στην περιοχή.

Πράγματι, η Αγκυρα παρακολουθεί τα τελευταία χρόνια διαπραγματεύσεις, συνεννοήσεις, συμφωνίες, τόσο σε διακρατικό όσο και σε εταιρικό επίπεδο, ανήμπορη να τις επηρεάσει προς όφελός της. Η «απουσία» της από τον καθορισμό Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών (ΑΟΖ) και τη συνακόλουθη συνεκμετάλλευση κοιτασμάτων που διαμοιράζονται σ’ αυτές, όπως επίσης και η περιφρόνηση για τις εκπεφρασμένες ενστάσεις της έναντι των διαγωνισμών για την εξόρυξη του ορυκτού πλούτου, που επισφραγίστηκε με τη συμμετοχή σημαντικών εταιρειών, αποδυναμώνουν αισθητά τις ηγεμονικές της βλέψεις, εφόσον εμφανίζεται να μην ελέγχει (ιδίως προς όφελός της) το υπό διαμόρφωση ενεργειακό γίγνεσθαι. Η χώρα, στο πρόσωπο της οποίας διάφοροι κύκλοι, κατά το παρελθόν, έβλεπαν την απάντηση στην ενεργειακή εξάρτηση της Ε.Ε. από τη Ρωσία, ως δυνάμει κόμβο διαμετακόμισης όλων των projects που παρακάμπτουν την τελευταία, δεν έχει λόγο σε αντίστοιχες διαδικασίες στη γειτονιά της.

Ψωμί από αλεύρι Ζέας, όλη η αλήθεια

Τον τελευταίο καιρό όλο και περισσότεροι φούρνοι παράγουν ψωμί από αλεύρι ζέας σε σχέση με το παρελθόν. Ας πούμε λοιπόν ορισμένες πραγματικότητες για το αλεύρι ζέας.που παράγεται οχι μόνο ψωμί αλλα και παξιμάδια, κουλούρια,ζυμαρικά κ.λπ. Η Ζειά ή Ζέα προέρχεται από τη λέξη "Ζείδωρος" (αυτός που δωρίζει ζωή) και προέρχεται από το δημητριακό ζέα. Η πόλη της Αθήνας ονομαζόταν Ζείδωρος γιατί τα εδάφη της χάριζαν στους κατοίκους το ντόπιο δημητριακό. Ακόμα, η μαρίνα της Ζέας στον Πειραιά ονομάστηκε έτσι επειδή από εκεί γινόταν η διακίνηση της ζέας προς τα άλλα λιμάνια.

Του Νίκου Κατσαρού *

Η Ζέα (Triticum dicoccum) είναι ένα από τα αρχαιότερα δημητριακά γνωστά στον άνθρωπο. Αναφέρεται και ως Ζειά και ορισμένες φορές μπλέκεται με το γερμανικό Dinkel ή την σίκαλη, ακόμα και με το καλαμπόκι, αφού ή λέξη ζέα (Zea mais) είναι η επιστημονική ονομασία του αραβοσίτου. Το δίκοκκο σιτάρι (Triticum dicoccum) ή ζέα δηλαδή παρέμενε για χιλιάδες χρόνια και το κυριότερο δημητριακό για τις χώρες της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής όπου ονομαζόταν aja ή Emmer και χρησιμοποιούνταν και ως ζωοτροφή.