TTIP: αδιαφάνεια, κοινωνική απειλή και διεύρυνση της ανισότητας.

Του Γ. Κουτσαντώνη

Τους τελευταίους δώδεκα μήνες με συναδέλφους μεταφραστές απ’ όλη την Ευρώπη και τις ΗΠΑ γίνεται μια μεγάλη προσπάθεια μετάφρασης σε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες των κειμένων που σχετίζονται με τα σχέδια της επικείμενης συμφωνίας TTIP (η οποία ενδέχεται να ολοκληρωθεί το 2015), ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τις ΗΠΑ. 

Οι διαπραγματεύσεις αυτής της συμφωνίας (o 6ος γύρος διαπραγματεύσεων ολοκληρώθηκε στις 18/07/2014) η οποία είναι γνωστή ως Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων (TTIP: Transatlantic Trade and Investment Partnership) γίνονται με απόλυτη μυστικότητα και αδιαφάνεια.

Μάλιστα σε επιστολή προς τον Αμερικανό ομόλογό του ο επικεφαλής διαπραγματευτής της Ε.Ε. Ιγνάθιο Γκαρθία Μπερθέρο επιβεβαίωσε ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα εμποδίσει την πρόσβαση των πολιτών σε όλα τα έγγραφα που σχετίζονται με τη διαπραγμάτευση ή την εξέλιξη της TTIP και ότι αυτά θα παραμείνουν απόρρητα για χρονικό διάστημα που μπορεί να φτάσει τα τριάντα χρόνια.  

Πρέπει να τονιστεί εξαρχής ότι η TTIP είναι τόσο σημαντική που θεωρείται ότι θα αλλάξει τον παγκόσμιο οικονομικό χάρτη καθώς ανάλογη συμφωνία δεν έχει ποτέ επαναληφθεί στην οικονομική ιστορία της ανθρωπότητας. 

Η δικαιοσύνη του τσιφλικά

Αθώοι όλων των κατηγοριών κρίθηκαν σήμερα, Τετάρτη, από το Μικτό Ορκωτό Εφετείο της Πάτρας, ο επιχειρηματίας που κατηγορείτο για την υπόθεση της επίθεσης εναντίον των μεταναστών τον Απρίλιο του 2013 στη Νέα Μανωλάδα, καθώς και ο ένας επιστάτης της επιχείρησης. Στα μαλακά οι άλλοι δύο επιστάτες, που αφέθηκαν ελεύθεροι μετά την έφεση. (in.gr 30/7/2014)

Με την αθώωση του τσιφλικά και του επιστάτη του στη Μανωλάδα, η δικαιοσύνη επιβεβαιώνει πανηγυρικά ότι όχι μόνο δεν είναι τυφλή αλλά, αντιθέτως, είναι προκλητικά μονόπλευρη και αυστηρά ταξική.

Ουσιαστικά οι δικαστές (επαγγελματίες και ένορκοι) της Πάτρας μας είπαν σήμερα δύο πράγματα άμεσα και άλλο ένα πολύ πιο σημαντικό, έμμεσα. Πρώτο απ τα άμεσα, ότι ο τσιφλικάς και οι επιστάτες του προσέλαβαν και απασχολούσαν νόμιμα τους μετανάστες εργάτες γης (αθωώθηκαν όλοι από τις κατηγορία για εμπορία ανθρώπων) και δεύτερο ότι, στις 17 Απριλίου του 2013, δύο επιστάτες σκέφτηκαν μόνοι τους και αποφάσισαν μόνοι τους να πάνε να πυροβολήσουν -τραυματίζοντας 28- τους δεκάδες μετανάστες εργάτες γης που διαμαρτύρονταν για τις συνθήκες εργασίας και ζωής στο τσιφλίκι (καταδικάστηκαν σε εξαγοράσιμες ποινές και με αναστολή έκτισης της ποινής μέχρι να δικαστεί η έφεση).

Έμμεσα όμως οι δικαστές (επαγγελματίες και ένορκοι) μας είπαν ότι όποιος θέλει μπορεί να συνεννοηθεί με κάποιον δουλέμπορο, να βάλει να δουλεύουν στο χωράφι ή τη βιοτεχνία του άνθρωποι από άλλη γη, χωρίς χαρτιά, να τους εκμεταλλευτεί άγρια για να ρίξει το κόστος παραγωγής και να αυξήσει το κέρδος του και, στη συνέχεια, να τους πληρώσει με ξύλο και σφαίρες βάζοντας μπροστά τους επιστάτες του και κάνοντας ο ίδιος τον ανίδεο.

Δεν χρεοκοπεί η Αργεντινή, εμείς χρεοκοπούμε!

Του Δημ. Κωνσταντινίδη

Έχουν βγει κάποιοι και αναπαράγουν κάποιες δηλώσεις του Αλέξη Τσίπρα για την Αργεντινή. Δεν είναι ο ρόλος μου, ούτε έχω διάθεση να υπερασπιστώ τον Αλέξη Τσίπρα, άλλωστε δεν νομίζω ότι το χρειάζεται.

Θα υπερασπιστώ όμως την Αργεντινή που διάφορα παπαγαλάκια μιλούν για χρεοκοπία της.

Η κυβέρνηση της Αργεντινής επέλεξε την επιλεκτική χρεοκοπία (δηλαδή, επέλεξε να μην πληρώσει μόνο το συγκεκριμένο κερδοσκοπικό fund) μετά από μια απόφαση δικαστηρίου των ΗΠΑ και την αποτυχία των συνομιλιών μεταξύ της κυβέρνησης και των εν λόγω κερδοσκόπων.

Οι πανηγυρισμοί κάποιων εδώ, δεν φανερώνουν τίποτε άλλο παρά την ανικανότητα και την αμάθεια που τους διέπει.***

Για να βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους.

Η Αργεντινή έχει μόνο 7% ανεργία, χρωστάει μόνο το 58 % του ΑΕΠ της κι έχει αυτήν την στιγμή 13% ανάπτυξη.

Οι φωστήρες που φωνασκούν για να μην γίνουμε Αργεντινή, έχουν καταφέρει 25% και βάλε ανεργία, χρέος 180% περίπου του ΑΕΠ και ανάπτυξη κάτι σαν τις θερμοκρασίες της Σιβηρίας τον χειμώνα.

Επιπλέον, η κυβέρνηση της Αργεντινής για να τα καταφέρει όλα αυτά είπε πολλά ΟΧΙ στους κερδοσκόπους ενώ οι δικοί μας εδώ λένε μόνο ναι.

Δολάριο: Όργανο κρατικής οικονομικής τρομοκρατίας!

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Σε σημείο καμπής για την παγκόσμια οικονομία εξελίσσεται το εξοντωτικό πρόστιμο ύψους 9 δισ. δολαρίων, που επέβαλαν οι αμερικανικές αρχές στην γαλλική τράπεζα BNP Paribas, που είναι η μεγαλύτερη τράπεζα της Γαλλίας και μια από τις πέντε μεγαλύτερες στον κόσμο, με βάση το ενεργητικό της.

Το πρόστιμο που επέβαλλε η Ουάσινγκτον είχε καθαρά πολιτικό σκεπτικό. Η BNP Paribas, με 190.000 εργαζόμενους σε όλο τον κόσμο και 34 εκ. πελάτες, τιμωρήθηκε γιατί δεν έγινε όργανο επιβολής της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Το ολίσθημά της αφορούσε τη διενέργεια συναλλαγών με την Κούβα, το Ιράν και το Σουδάν, τρεις χώρες που βρίσκονται σταθερά στο στόχαστρο της επεκτατικής αμερικάνικης πολιτικής, επί πολλές δεκαετίες. Αρκεί μια ματιά στο σκεπτικό της καταδικαστικής απόφασης για να γίνει αντιληπτός ο αυθαίρετος, τιμωρητικός χαρακτήρας του προστίμου. Αναφέρεται ενδεικτικά στο κεφάλαιο της απόφασης που αφορά στην Κούβα (Statement of facts, United States District Court, Southern District of New York, United States of America –v.- BNP Paribas, SA Defendant) ότι με βάση νόμους του 1960 και 1962 η κυβέρνηση των ΗΠΑ επιβάλλει εμπάργκο κατά της Κούβας «επειδή η Κούβα απειλεί την ασφάλεια των ΗΠΑ και του ημισφαιρίου» (παρ. 11)! Η γαλλική τράπεζα επομένως τιμωρείται επειδή υπονομεύει την ασφάλεια των ΗΠΑ, με βάση μάλιστα νόμους που ψηφίστηκαν επί Κένεντυ. Η δε απόφαση σχετικά με το Ιράν και το Σουδάν στηρίζεται σε πιο πρόσφατους νόμους του Κλίντον και του Μπους!

Χάσμα μεταξύ "παγκοσμιοποιημένων" και "περιθωριοποιημένων"

Του Νικόλαου Λ. Μωραΐτη,
BA., M.A., Ph.D Διεθνείς Σχέσεις, Συγκριτική Πολιτική

1. ΟΙ ΩΦΕΛΟΥΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ

Κάποιος μπορεί να δώσει στους αρχιτέκτονες αυτού του παγκόσμιου εγχειρήματος το ευεργέτημα της αμφιβολίας. Ενδεχομένως, μπορεί στην πραγματικότητα να πίστευαν ότι το σύστημα θα συνέτεινε σε μια γρήγορη ανάπτυξη μέσα από την οποία θα μπορούσαν να αντλήσουν πραγματικά οφέλη οι φτωχότεροι λαοί και θα συνέβαλε στην προστασία του περιβάλλοντος. Σίγουρα τους έχουμε ακούσει να επαναλαμβάνουν ξανά και ξανά τα προσφιλές «Η παλίρροια θα σηκώσει όλες τις βάρκες». Συνεχίζουμε να το ακούμε από τους επικεφαλείς του ΠΟΕ, της Παγκόσμιας Τράπεζας, και από τους περισσότερους αρχηγούς κρατών, συμπεριλαμβανομένου και του Προέδρου George W. Bush. Είναι όμως αλήθεια;

Τα προβλήματα αρχίζουν με την υπόθεση ότι η υπερ-ανάπτυξη μπορεί να συνεχιστεί στο διηνεκές. Πως μπορεί αυτή η γεωμετρικά αυξανόμενη ανάπτυξη  να διατηρηθεί τη στιγμή που υπάρχουν όρια στο συγκεκριμένο πλανήτη μας; Από που θα προέλθουν οι πηγές - τα ορυκτά, η ξυλεία, το νερό και το έδαφος - προκειμένου να «ρίξουν νερό σ' αυτό το μύλο» της τπερ-ανάπτυξης χωρίς την καταστροφή του ίδιου του πλανήτη και ημών των ιδίων; Ήδη έχουν εμφανιστεί τα όρια του δικού μας κόσμου. Πόσα αυτοκίνητα και ψυγεία μπορούν να παραχθούν και να αγοραστούν; Πόσοι δρόμοι μπορεί να καλύψουν αυτή τη γη; Πόσα ψάρια μπορούν να αντληθούν από τη θάλασσα πριν από την εξάλειψη των ειδών και την καταστροφή των οικοσυστημάτων; Πόση ακόμη μόλυνση του περιβάλλοντος μπορεί να ανεχθεί ο κόσμος μας; Τί θα γίνει με το φαινόμενο του θερμοκηπίου, τα τοξικά απόβλητα, και το πρόβλημα του όζοντος;

Ο αμερικανισμός, θανάσιμη απειλή για την ανθρωπότητα

Του Κώστα Λάμπου

Κάποιοι, σήμερα, αντιλαμβάνονται την αμερικάνικη απειλή και προσπαθούν να αποτρέψουν αυτή την εφιαλτική εξέλιξη, με γιατροσόφια, προτείνοντας την αναβάθμιση του ΟΗΕ σε ένα είδος παγκόσμιας κυβέρνησης ή κάτι άλλο αντίστοιχο[1]. Όμως ο Ηγεμόνας δεν αφήνει περιθώρια για ψευδαισθήσεις και διευκρινίζει πως, «η μοναδική παγκόσμια κυβέρνηση που μπορούμε έστω και κατά το ελάχιστο να πούμε ότι θα ήταν δυνατή σήμερα, είναι μια παγκόσμια αμερικανική δικτατορία»[2].

Και φυσικά κανένας σοβαρός άνθρωπος δεν πιστεύει πως ο Ηγεμόνας είναι πρόσωπο, ένα οποιοδήποτε από αυτά τα θλιβερά ανθρωπάκια που κατά καιρούς παριστάνουν τον πλανητάρχη, αλλά στην ουσία «δεν είναι παρά ασήμαντοι υπάλληλοι των πολυεθνικών εταιριών», όπως χαρακτηριστικά δηλώνει ο αμερικανός συγγραφέας Γκορ Βιντάλ. Ο σύγχρονος Ηγεμόνας είναι ο 'αμερικανισμός', η σύγχρονη αμερικάνικη ολιγαρχία που λειτουργεί σαν το συλλογικό κέντρο καθοδήγησης του παγκόσμιου καπιταλισμού[3], με τη βοήθεια του σιδηρού βραχίονα των 1000 περίπου αμερικανικών βάσεων ανά τον κόσμο και τους περίπου 2 500 000 μισθοφόρους με στόχο την εδραίωση της Pax Americana[4]. Η παρακάτω, μεταξύ πολλών αντίστοιχων, περιγραφή, μας δίνει την πραγματική εικόνα της Ηγεμονίας:

Κυρώσεις στη Ρωσία, αλλά όχι στο Ισραήλ;

Του Γιώργου Παυλόπουλου

Η Ε.Ε. ενέκρινε και τυπικά χθες τις νέες κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας, οι οποίες έχουν άμεση εφαρμογή. Οι ΗΠΑ αναμενόταν από στιγμή σε στιγμή να ανακοινώσουν αντίστοιχα μέτρα. Ας υποθέσουμε, παρακάμπτοντας τα (εύλογα) επιχειρήματα της Μόσχας, ότι έχουν δίκιο και ο Πούτιν πρέπει να τιμωρηθεί για τις πράξεις του στην ανατολική Ουκρανία. Δικαιούμαστε, όμως, όπως ο καθένας, να θέσουμε ένα ερώτημα: Αν αυτό αξίζει στη Ρωσία και την πολιτική της ηγεσία, γιατί να μην ισχύει το ίδιο για την περίπτωση του Ισραήλ και της κυβέρνησής του, με βάση τα όσα γίνονται στη Γάζα;

Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, ας πάρουμε με τη σειρά τις κατηγορίες για τις οποίες κρίθηκε ένοχη και τιμωρείται η Μόσχα. Μία από αυτές είναι ότι, κατακτώντας την Κριμαία και ενισχύοντας τους φιλορώσους αυτονομιστές, αμφισβητεί την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας. Μόνο που αυτό το οποίο κάνει το Ισραήλ είναι πολύ χειρότερο: Αφαιρεί από έναν ολόκληρο λαό το αυτονόητο δικαίωμα να αποκτήσει το δικό του ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος, ενώ όχι μόνο αρνείται να αποχωρήσει από τα εδάφη που έχει κατακτήσει με πολέμους, αλλά συνεχίζει και εντατικοποιεί τον εποικισμό τους.

Η συζήτηση για το γήπεδο της ΑΕΚ

Του Λευτέρη Ριζά

Η συζήτηση στη Βουλή [29 και 30 Ιουλίου] για το Ρυθμιστικό Σχέδιο της Αττικής – αυτό της Θεσσαλονίκης αποσύρθηκε – απέκτησε ιδιαίτερο ενδιαφέρον γιατί σε αυτό συμπεριλαμβανότανε και η ρύθμιση για το νέο γήπεδο της ΑΕΚ (άρθρο 81).

Η συζήτηση για το γήπεδο της ΑΕΚ απέκτησε ιδιαίτερο ενδιαφέρον από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ πραγματοποίησε (μια ακόμα) κωλοτούμπα. Άλλαξε στάση σε σχέση με  αυτά που είχε συμφωνήσει με τη διοίκηση της. Από την απόλυτη συμφωνία ΑΕΚ - ΣΥΡΙΖΑ - ΥΠΕΚΑ για το γήπεδο που είχε επιτευχθεί στα τέλη Μαΐου – και  που κατά την επεξεργασία του Σχεδίου Νόμου στη αρμόδια επιτροπή της Βουλής οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ την  είχαν τηρήσει  - «ξαφνικά» όλα ανατράπηκαν.    

Το πώς και πότε παρουσιάστηκε και επιβλήθηκε αυτή η αλλαγή στάσης το έχω θίξει σε παλιότερο άρθρο μου [1]. Εδώ μόνο να υπενθυμίσω ότι το «κακό» ξεκίνησε από ένα άρθρο των Γ. Μηλιού και Σπύρου Λαπατσιώρα, το ««Ο ΣΥΡΙΖΑ σε σταυροδρόμι: Για μια στρατηγική αναδιανομής υπέρ των υποτελών τάξεων» και την αναφορά τους σε σχετικό δημοσίευμα του περιοδικού Unfollow. Τι στην πραγματικότητα συνέβη: Οι Μηλιός - Λαπατσιώρας  μπορεί να υπήρξανε για πολύ καιρό στις πρώτες θέσεις  των οικονομικών συμβούλων του ηγετικού «απαράτ» του ΣΥΡΙΖΑ.

Η Αργεντινή δεν πτοείται ενώπιον των ληστρικών αμοιβαίων κεφαλαίων

Solidarité & Progrès (Γαλλία)    
(μτφ. Κριστιάν)

Μετά από δύο ημέρες μαραθώνιων διαπραγματεύσεων στη Νέα Υόρκη μεταξύ της Αργεντινής και των ληστρικών γυπών αμοιβαίων κεφαλαίων, δεν επιτεύχθηκε συμφωνία σχετικά με την καταβολή 1,6 δις. δολαρίων (1, 33 δις. συν τους τόκους) που είχε διατάξει ο  δικαστής Thomas Griesa με προθεσμία 30ής Ιουλίου 2014.

Ο οργανισμός αξιολόγησης των ΗΠΑ Standard & Poors έσπευσε αμέσως να δηλώσει ότι η Αργεντινή βρίσκεται σε στάση πληρωμών, παρέχοντας με το ίδιο κτύπημα νομιμότητα σε αυτά τα ληστρικά αμοιβαία κεφάλαια γύπες που εδρεύουν σε φορολογικούς παραδείσους και που αναπτύχθηκαν από την αυτοκρατορία της Wall Street και του Σίτι.

Σε συνέντευξη Τύπου στο προξενείο της Αργεντινής στη Νέα Υόρκη, ο υπουργός Οικονομικών της Αργεντινής Axel Kicillof κατήγγειλε δριμύτατα αυτή την κατάσταση, δηλώνοντας ότι η κυβέρνησή του δεν είχε καμία πρόθεση να θυσιάζει την κυριαρχία της ούτε την ελευθερία απόφασης  της σε σχέση με τη στρατηγική της οικονομικής ανάπτυξης:

ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (4):Eleni Karaindrou & Jan Garbarek - To Vals Tou Gamou

O Melissokomos (Bee Keeper) - Soundtrack (1986) - Theodoros Angelopoulos

Πλησιάζει ο πόλεμος

Paul Craig Roberts* (ΗΠΑ) 

(Μετάφραση Κριστιάν)

Η εξαιρετική προπαγάνδα που ασκείται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο και τα Υπουργεία Προπαγάνδας τους (δηλαδή τα «Δυτικά μέσα ενημέρωσης») κατά της Ρωσίας έχει ως στόχο να οδηγήσει τον κόσμο σε έναν πόλεμο που κανείς δεν μπορεί να κερδίσει. 

Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα πρέπει να βγούνε από αυτήν την απερισκεψία επειδή η Ευρώπη θα είναι η πρώτη που θα εξαφανιστεί σε καπνό, λόγω των αμερικανικών πυραύλων που φιλοξενεί και που υποτίθεται εγγυώνται την «ασφάλεια» της.

Ένα διεφθαρμένο Δικαστήριο στην Ολλανδία, αν και παράνομο να αποφασίσει για αυτό το θέμα, καταδίκασε τη Ρωσία να καταβάλει πρόστιμο ύψους 50 δισεκατομμυρίων δολαρίων για το όφελος των μετόχων της Yukos, μια διεφθαρμένη οντότητα που λεηλατούσε τη Ρωσία και φοροδιέφευγε. 

Όπως επισημαίνεται από τον Tyler Durden στο μπλογκ Zero Hedge , η αντίδραση της Ρωσίας ενώπιον αυτής της απόφασης είναι αποκαλυπτική: «Πλησιάζει ένας πόλεμος στην Ευρώπη.  Πιστεύετε ότι αυτή η απόφαση έχει καμία σημασία;», απάντησε ένας σύμβουλος του Πούτιν.

Η Δύση συνωμοτεί εναντίον της Ρωσίας, επειδή οι ​​Δυτικοί είναι τελείως διεφθαρμένοι.

Ο πλούτος της ελίτ δεν βασίζεται μόνο στη λεηλασία των ασθενέστερων χωρών, των οποίων οι ηγέτες μπορούν να αγοραστούν (διαβάστε  τις Εξομολογήσεις ενός Οικονομικού Δολοφόνου  του John Perkins για να μάθετε πώς λειτουργεί αυτή η λεηλασία), αλλά και στη λεηλασία των ίδιων των πολιτών τους. 

Aφαιρείται η αρμοδιότητα της διαχείρισης απορριμάτων απο την Αυτοδιοίκηση

Από παλαιότερη δραστηριότητα
της ΠΡΩΣΥΝΑΤ

Του Γιώργου Κόλλια

Κείμενο καταγγελίας των ρυθμίσεων του ενιαίου κώδικα αυτοδιοίκησης

Να μην απογυμνωθούν από αρμοδιότητες οι δήμοι,

στον τομέα της διαχείρισης απορριμμάτων

Ανάμεσα στις πολλές ρυθμίσεις του νέου ενιαίου κώδικα αυτοδιοίκησης, που κατατέθηκε στη Βουλή και πρόκειται να αντικαταστήσει τον κώδικα δήμων και κοινοτήτων, υπάρχει μια που αποτελεί τορπίλη στις αρμοδιότητες των δήμων, στον τομέα της διαχείρισης των απορριμμάτων. Πιο συγκεκριμένα, η αρμοδιότητα των δήμων στη διαχείριση των απορριμμάτων περιορίζεται στη συλλογή και στη μεταφορά στερεών αποβλήτων. Όταν το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο τους αναγνωρίζει ένα ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων: «διαχείριση στερεών αποβλήτων, σε επίπεδο προσωρινής αποθήκευσης, μεταφόρτωσης, επεξεργασίας, ανακύκλωσης και εν γένει αξιοποίησης, διάθεσης, λειτουργίας σχετικών εγκαταστάσεων, κατασκευής μονάδων επεξεργασίας και αξιοποίησης, καθώς και αποκατάστασης υφιστάμενων χώρων εναπόθεσης (Χ.Α.Δ.Α.)». Δραστηριότητες που αρκετοί δήμοι έχουν αρχίσει να ασκούν ή προσανατολίζονται να ασκήσουν.

Το πρόβλημα δεν βρίσκεται, τόσο, στην αφαίρεση μιας ακόμη αρμοδιότητας των δήμων, όσο στις σκοπιμότητες που αυτή υποκρύπτει. Και αυτές δεν είναι άλλες από:

-    την  επιδίωξη να «απονομιμοποιηθούν» οι δήμοι που προσπαθούν να μειώσουν τον όγκο των σύμμεικτων απορριμμάτων, με πολιτικές διαλογής στην πηγή και ανάκτησης. Ιδιαίτερα, όταν οι κυβερνώντες αντιλαμβάνονται τη μεγάλη απήχηση του μοντέλου της αποκεντρωμένης διαχείρισης, με έμφαση στη διαλογή στην πηγή. Μοντέλο το οποίο, άλλωστε, είναι συμβατό με τις τελευταίες αλλαγές στο νομοθετικό πλαίσιο και εξασφαλίζει τη μικρότερη περιβαλλοντική επιβάρυνση, το χαμηλότερο κόστος, τις περισσότερες θέσεις εργασίας και τη μεγαλύτερη συμμετοχή των πολιτών.

Ένα γήπεδο για τα πολιτικά και οικονομικά παιχνίδια της ελληνικής elite

Του Σ. Πολίτη

Λίγες ώρες πριν τη-σχεδόν βέβαιη-ψήφιση στη Βουλή του νομοσχεδίου για το Ρυθμιστικό Σχέδιο Αττικής, πολλοί θεωρούν ότι ο Δημήτρης Μελισσανίδης δεν έχει διάθεση να υλοποιήσει το ''σχέδιο Μελισσανίδη'' για το γήπεδο της ΑΕΚ.

Όσο περνάει ο καιρός, ολοένα και περισσότεροι αρχίζουν να πιστεύουν ότι το ''σχέδιο Μελισσανίδη'' δεν αφορά το γήπεδο της ΑΕΚ, αντίθετα, ότι το γήπεδο αποτελεί ένα περιφερειακό έργο που χρησιμοποιεί την ΑΕΚ για προσωπικές business και πολιτική εκμετάλλευση των συμμάχων του.

Πώς γίνεται αυτό; Για να εκμεταλλευτεί το Άλσος η οικονομική και πολιτική διαπλοκή της χώρας, χρειαζόταν το γήπεδο. Αλλά όχι οποιοδήποτε γήπεδο. Για να βάλει χέρι στο Άλσος, χρειαζόταν ένα γήπεδο που να μην χωράει στο παραχωρητήριο. Δεν είναι οι προδιαγραφές των γηπέδων ELITE της UEFA* που υποδεικνύουν την άρση του δασικού χαρακτήρα. Είναι η άρση του δασικού χαρακτήρα που με το πρόσχημα της αναγκαίας καταπάτησης για το γήπεδο θα ωφελήσει τις οικονομικές και τοπικές ελίτ.

Η απεργία, η επιστράτευση και η Ελληνική Δημοκρατία

Tου Γιώργου Γεωργή*

Δυο μέρες απεργίας στάθηκαν αρκετές! Δυο μέρες χωρίς διακοπές ρεύματος, χωρίς κανένα κίνδυνο black out! Δυο μέρες απεργία, χωρίς ψηλά ποσοστά συμμετοχής, ιδιαίτερα στην Αττική! Η φερόμενη ως ελλη-νική κυβέρνηση, προχώρησε στο γνωστό έκτακτο μέτρο της επιστράτευσης των εργαζομένων στον Όμιλο ΔΕΗ Α.Ε. Το κύριο καθήκον της, η βασική της υποχρέωση είναι να προασπίζεται το «κοινό» καλό απέναντι σε κάθε «προνομιούχα συντεχνία», το «εθνικό» συμφέρον απέναντι σε κάθε επιβουλή!

Δε γίνεται κατανοητή η πρεμούρα των κυβερνώντων, αν δεν υπογραμμίσουμε ότι, σε ολόκληρη τη Δυτική Μακεδονία η απεργία είχε απόλυτη επιτυχία, ενώ οι τοπικές κοινωνίες συστρατεύθηκαν με τους απεργούς και στήριξαν τον αγώνα τους. Και σε άλλες περιοχές της χώρας καταγράφηκαν όχι ευκαταφρόνητα ποσοστά συμμετοχής. Βιάζονται να ξεπουλήσουν, γι’ αυτό και βιάστηκαν να μας επιτάξουν! Δεν έχουν καιρό, φοβούνται το ξύπνημα της λαϊκής οργής, τη Νέμεση!

Δείτε τους δικούς τους στο συνδικαλιστικό κίνημα: Όσο μεγαλύτερη η συστράτευση στον αγώνα, τόσο μεγαλύτερος ο τυχοδιωκτισμός στην επιλογή των μορφών πάλης, τόσο μεγαλύτερη η αδημονία της επίταξης από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, τόσο ταχύτερη η λήψη της απόφασης για «λήξη» του αγώνα, τόσο μεγαλύτερες οι εκ του ασφαλούς μεγαλοστομίες!