Οι λαγοί του εναλλακτικού νομίσματος, ή ποιοί προετοιμάζουν την επιβολή του σχεδίου Σόιμπλε.

Του Δημήτρη Καζάκη

Το πρόγραμμα του 3ου μνημονίου δεν προχωράει. Η δημοσιονομική κατάσταση της χώρας χειρότερη από αισχρή. Η ρευστότητα στην αγορά ανύπαρκτη με τις τράπεζες και τα ιδιωτικά χρέη να "ρουφάνε" ότι ικμάδα έχει απομείνει στην οικονομία. Η ελληνική κοινωνία διαλυμένη έχει επιστρέψει πολιτικά και κοινωνικά στην κατάσταση πριν το 1909. Η ελληνική πολιτεία πλέον δεν υφίσταται. Έχει υποβαθμιστεί σε οικόπεδο της Γερμανίας.

Πολύ γρήγορα οι ίδιοι οι "θεσμοί" θα μας πουν για μια ακόμη φορά, ότι δεν πετύχαμε του στόχους του μνημονίου. Λες και μπορούσαν να επιτευχθούν. Θα χρεώσουν για μια ακόμη φορά την ευθύνη στον ελληνικό λαό και στη συνέπεια της εφαρμογής του προγράμματος. Κι έτσι ο Σόιμπλε θα ξαναβάλει στο τραπέζι το σχέδιο του. Εικονική μείωση ασήμαντου μέρους του χρέους. Ακόμη πιο άγρια λιτότητα και ξεπούλημα των πάντων. Εναλλακτικό ή παράλληλο νόμισμα δίπλα στο ευρώ ώστε να επιταχυνθεί η υποτίμηση όλων των περιουσιακών στοιχείων της χώρας. Ειδικό καθεστώς για την Ελλάδα εντός της ΕΕ, ώστε ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας να έχει δικαίωμα ζωής ή θανάτου πάνω στη χώρα.

Για να γίνει κάτι τέτοιο χρειάζονται επειγόντως λαγοί. 

«Προοίμιο» συμφωνίας έως την Τρίτη με δύο ξεχωριστά κείμενα ΔΝΤ και Ε.Ε.

ΣΧΟΛΙΟ του Γ.Γ. του Ε.ΠΑ.Μ. Δημ. Καζάκη [e-roi/07 Απριλίου 2016]

Δύο ξεχωριστά κείμενα από Ευρωπαϊκή 'Ενωση και ΔΝΤ και το πακέτο μέτρων των 5,4 δισ. ευρώ θα αποτελέσουν τη βάση της συμφωνίας με τους δανειστές – μιας συμφωνίας, που το «προοίμιό» της αναμένεται την Τρίτη και, όπως προαναγγέλλει η κυβέρνηση, θα έχει ολοκληρωθεί έως το Πάσχα.

Μετά τον νέο 48ωρο γύρο επαφών με το κουαρτέτο στον απόηχο των wikileaks, κυβερνητικές πηγές ανέφεραν χθες το βράδυ ότι «οι διαπραγματεύσεις για την πρώτη αξιολόγηση θα ολοκληρωθούν σύντομα, καθώς είναι κοινή η βούληση όλων των πλευρών να υπάρξει συμφωνία. Τα σενάρια των καθυστερήσεων φαίνεται να «καίγονται», καθώς τώρα όλοι συμφωνούν ότι μέχρι το Πάσχα θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί η συμφωνία, ενώ το αργότερο μέχρι την Τρίτη, θα έχει ολοκληρωθεί και η επεξεργασία του κειμένου των θεσμών».

«Το ΔΝΤ κατέθεσε δικό του κείμενο»

Οι ίδιες πηγές επιβεβαίωσαν ότι οι διαφορές μεταξύ των δανειστών παραμένουν ανοιχτές και το ΔΝΤ θα παρουσιάσει δικό του κείμενο, σημειώνοντας: «Η κοινή βούληση για συμφωνία δεν αποκλείει και διαφοροποιήσεις όπως, άλλωστε, συμβαίνει σε όλες τις διαπραγματεύσεις. Να σημειωθεί ότι το ΔΝΤ, ως όφειλε, κατέθεσε και το δικό του κείμενο στο οποίο καταγράφονται κάποιες διαφοροποιήσεις του».

Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία

Του Γιώργη Γιωργή

Το Ε.ΠΑ.Μ., από την ίδρυσή του ακόμα, προτάσσει την ενότητα του λαού ως όρο για την ανατροπή του καθεστώτος χρεοκρατίας που μας επέβαλαν οι αγορές, οι ντόπιες ελίτ και το εγχώριο πολιτικό προσωπικό που λυμαίνονται τον εθνικό πλούτο.

Το Ε.ΠΑ.Μ. θεωρεί την λαϊκή ενότητα και οργάνωση ως αναγκαία αλλά και ικανή συνθήκη για να αναγεννηθεί η ελπίδα, για να ανοίξει ο δρόμος για την εθνική και κοινωνική απελευθέρωση! Γι’ αυτό και δεν έχει την πολυτέλεια να διευκολύνει το καθεστώς στο επικίνδυνο παιχνίδι του διχασμού για λόγους ιδεοληπτικούς! Είτε αυτοί οι λόγοι εδράζονται στη θρησκευτική πίστη, είτε στις αρχές του ανθρωπισμού, είτε στις αιώνιες δημοκρατικές αξίες, είτε σε πολιτικο-ϊδεολογικές δοξασίες, είτε στην εικονική πραγματικότητα που δημιουργούν τα Μ.Μ.Ε.!

Άλλωστε το καθεστώς προκρίνει τον κοινωνικό αυτοματισμό όπου μπορεί! Στρέφει τη μια επαγγελματική ομάδα ενάντια στην άλλη, τους αγρότες ενάντια στους φορτηγατζήδες, όλους μαζί ενάντια στους δημοσίους υπαλλήλους… Τους τελευταίους ενάντια στους “φοροφυγάδες” ελευθεροεπαγγελματίες… και ο χορός καλά κρατεί!

Έτσι, την ίδια στιγμή που η χώρα καταστρέφεται, που όλα τα κοινωνικά δικαιώματα έχουν πλέον καταργηθεί, που υγεία, παιδεία, πρόνοια από στοιχειώδη αγαθά γίνονται πολυτελή εμπορεύματα, που εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά δεν έχουν πρόσβαση σε θέρμανση, σε ηλεκτρική ενέργεια, σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, που χιλιάδες χάνουν τη δουλειά τους και κινδυνεύουν να μείνουν άστεγοι, που…, που…, που τελειωμό δεν έχει… εμάς, μας βρίσκουν λόγους για να τρωγόμαστε μεταξύ μας!

Γιατί ο περισσότερος κόσμος προτιμά να ψηφίζει τους δημίους του;

Toυ Δημήτρη Καζάκη

Το ερώτημα δεν είναι καινούργιο. Ούτε αφορά μόνο στην Ελλάδα του σήμερα. Ίσως το "γιατί" μπορεί να το φωτίσει μια ιστορία από τις "Δουλειές του Κυρίου Ιουλίου Καίσαρος" του Μπέρτολτ Μπρεχτ. Το έργο αυτό του Μπρεχτ είναι ελάχιστα γνωστό και προσπαθεί μέσα από μια πιστή και συνεπή ιστορική αναφορά στη δημοκρατία της αρχαίας Ρώμης να εξηγήσει πολλά από τα φαινόμενα της εποχής του. Πολλά από τα φαινόμενα και της δικής μας εποχής.

Ένα από τα πιο ζωτικά προβλήματα της ολιγαρχικής δημοκρατίας στην αρχαία Ρώμη είναι το γιατί οι τεράστιες μάζες των προλεταρίων, δηλαδή των άνεργων ακτημόνων Ρωμαίων πολιτών, δεν μπορούσαν δια των εκλογών να επιβάλλουν τη θέλησή τους. Παρά το γεγονός ότι συνιστούσαν τη μεγάλη πλειοψηφία των Ρωμαίων πολιτών. Γιατί προτιμούσαν να σέρνονται πίσω από τους πιο πλούσιους πατρικίους για να τους πουλήσουν την ψήφο τους με αντάλλαγμα λίγο σικελικό σιτάρι και μερικά χάλκινα νομίσματα, αντί να επιβάλλουν την αναδιανομή της γης υπέρ τους.

Ο διάλογος που ακολουθεί από το έργο του Μπρεχτ δίνει μια απάντηση, που όσοι απ' εμάς έχουν ασχοληθεί με τη Ρώμη αυτής της εποχής την έχουν διαβάσει σ' όλους σχεδόν τους σημαντικούς ιστορικούς της περιόδου. Ο διάλογος είναι ανάμεσα στον αφηγητή και τον Αλέξανδρο, Έλληνα δούλο και βιβλιοθηκάριο του Ρωμαίου κροίσου Κράσσου, ο οποίος θεωρούνταν τότε στη Ρώμη ως ο πιο διαβασμένος και τιμιότερος άνθρωπος στην πόλη.