Του Νίκου Μελέτη
Οι πρωτοβουλίες και οι συναντήσεις που λειτουργούν εκτονωτικά και απορροφούν κραδασμούς στις ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι επιβεβλημένες.
Όμως συναντήσεις όπως αυτή που είχε στο Πεκίνο ο Αλέξης Τσίπρας με τον Τ. Erdogan, την πρώτη μετά από περισσότερο από έναν χρόνο και εν μέσω μιας περιόδου υψηλής έντασης στο Αιγαίο και στην Κύπρο, δεν πρέπει να λειτουργούν αποπροσανατολιστικά ούτε να δημιουργούν αυταπάτες στην εξωτερική πολιτική της χώρας.[1]
Πολύ περισσότερο πρέπει να αποφεύγονται αυθαίρετες ερμηνείες και αφελείς διαρροές των όσων λέει ο τούρκος ηγέτης, καθώς και η χρήση τέτοιων αναφορών για να προβληθεί ένα success story που τουλάχιστον στα ελληνοτουρκικά κρατά μόλις λίγες ώρες.
Στη συνάντηση που είχε ο πρωθυπουργός με τον τούρκο πρόεδρο είναι προφανές και από την σύνθεση της ελληνικής αντιπροσωπείας που τον συνόδευε, ότι θα γινόταν μια γενική προσπάθεια αποκατάστασης των διαύλων επικοινωνίας των δυο κυβερνήσεων. Οι δίαυλοι αυτοί είχαν διαρραγεί, λόγω της γνωστής υπόθεσης της μη έκδοσης των οκτώ τούρκων αξιωματικών, τους οποίους ο κ. Erdogan κατηγορεί ως πραξικοπηματίες και θεωρεί ότι είχε λάβει υποσχέσεις από την ελληνική κυβέρνηση για την παράδοση τους.