Ο Βαρουφάκης σε νέες περιπέτειες στη χώρα της Μπαρούφας

Του Δμήτρη Καζάκη

Για μια ακόμη φορά ο κ. Βαρουφάκης διέπρεψε σε μια συνέντευξη ποταμό ψεύδους, επινοήσεων και ιδιοπαθούς συνδρόμου. Ειλικρινά, έως την εποχή που έτυχε να αναμετρηθούμε στην πλατεία Συντάγματος με τον εν λόγω κύριο το καλοκαίρι του 2011, σπάνια είχα την ευκαιρία να αντιμετωπίσω κάποιον που διαθέτει τέτοια ευκολία στο να κατασκευάζει μυθεύματα και να επικαλείται ψεύδη.

Δεν είναι μόνο η τραγική έλλειψη γνώσης του αντικειμένου, η οποία τον διακρίνει και εντείνει στο έπακρο όσα κόμπλεξ κατωτερότητας τον ταλανίζουν, αλλά και η παθολογική ανάγκη του για αυτοπροβολή, που τον εξωθεί στο ψέμα. Για τους ίδιους λόγους έλκεται από την εξουσία, αλλά και από τη συναναστροφή με ισχυρούς επώνυμους "φίλους" (όπως τον φίλο Μάριο, όπως ο ίδιος αποκαλεί τον Ντράγκι) για να να υφίσταται ως προσωπικότητα. Γνωρίσματα που τον κάνουν άκρως επικίνδυνο γιατί δεν έχει όρια, ούτε αναστολές. Αμφιβάλω προσωπικά αν ο κ. Βαρουφάκης έχει στοιχειώδη  αίσθηση καλού και κακού. Ειδικά όταν ο ίδιος βρίσκεται στην εξουσία.

Τα αναφαίρουμε όλα αυτά, τα οποία είναι οφθαλμοφανή για όποιον διαθέτει αναλυτική ματιά, γιατί οι εποχές είναι άκρως πονηρές και τύποι σαν τον κ. Βαρουφάκη είναι ιδανικοί για το ρόλο του μοιραίου ανθρώπου σε μια τραγωδία όπως είναι η ελληνική σήμερα. Δείτε τον απερίγραπτο αυτόν τύπο τι σκαρφίστηκε να πει στην πρόσφατη συνέντευξη που έδωσε στο ΣΚΑΙ. Επινόησε το Plan Χ.

Η πάλη των τάξεων

Η επικράτηση της αριστεράς στην Ελλάδα, ήταν μάννα εξ ουρανού για το νεοφιλελευθερισμό – αφού του έδωσε τη δυνατότητα να αποδείξει ότι, δεν υπάρχει άλλος δρόμος για μία χώρα, εκτός από την πλήρη υποταγή της στους κανόνες του.

«Τι γνωρίζω αλήθεια για τον εαυτό μου, όταν συνειδητοποιώ πως η εικόνα, την οποία έχω για εμένα τον ίδιο, είναι στο μεγαλύτερο μέρος της ένα τεχνητό, ψεύτικο προϊόν – ενώ οι περισσότεροι άνθρωποι, χωρίς να αποκλείω τον εαυτό μου, ψεύδονται χωρίς καν να το γνωρίζουν; Τι γνωρίζω όσο δεν ξέρω πως η άμυνα σημαίνει πόλεμο, πως το καθήκον υποταγή, πως η αρετή είναι συνώνυμη με την υπακοή και πως η ανυπακοή θεωρείται αμαρτία;

Τι γνωρίζω αλήθεια όσο δεν συνειδητοποιώ πως η εντύπωση, σύμφωνα με την οποία οι γονείς αγαπούν ενστικτωδώς τα παιδιά τους, είναι μύθος; Πώς η φήμη και η δόξα πολύ σπάνια οφείλονται σε αξιοθαύμαστες ανθρώπινες ιδιότητες, ενώ συνήθως δεν βασίζονται σε πραγματικές επιδόσεις; Πως η συγγραφή της Ιστορίας είναι αλλοιωμένη, επειδή γράφεται από τους νικητές; Πως η σκόπιμα τονισμένη σεμνότητα δεν αποτελεί απαραίτητα την απόδειξη της έλλειψης ματαιοδοξίας; Πως η αγάπη είναι το ακριβώς αντίθετο την έντονης νοσταλγίας και της απληστίας;

Τι γνωρίζω αλήθεια για μένα, όταν δεν κατανοώ πως ο καθένας προσπαθεί να εξορθολογήσει κακές προθέσεις και δράσεις, έτσι ώστε να τις κάνει να φαίνονται ευγενείς και καλοπροαίρετες; Πως η επιδίωξη της εξουσίας σημαίνει, στην πραγματικότητα, το ποδοπάτημα της Δικαιοσύνης και της Αγάπης; Ότι η σημερινή βιομηχανική κοινωνία διέπεται από τις αρχές του άκρατου εγωισμού, της κατοχής και της κατανάλωσης – σε καμία περίπτωση από τις αρχές της αγάπης και του σεβασμού για τη ζωή που διακηρύσσει;

Εάν δεν είμαι σε θέση να αναλύσω τις ασυνείδητες πτυχές της κοινωνίας, στην οποία ζω, τότε πράγματι δεν μπορώ να ξέρω ποιός είμαι – επειδή δεν γνωρίζω με ποιόν τρόπο εγώ δεν είμαι εγώ» (Erich Fromm).

.Άρθρο

Η νεοφιλελεύθερη σκέψη πηγάζει από πολλές διαφορετικές πηγές, ενώ δεν πρόκειται για μία ενιαία οικονομική και κοινωνική αντίληψη. Υπάρχει όμως μία πολιτικά οργανωμένη και εξαιρετικά ισχυρή αντίστοιχη τάση, η οποία ουσιαστικά ονομάζεται «υπαρκτός νεοφιλελευθερισμός» – κατά τα πρότυπα του πολιτικού «υπαρκτού σοσιαλισμού» της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, ο οποίος δεν έχει καμία σχέση με την κομμουνιστική οικονομική και κοινωνική θεωρία.

Habemus Kyriakum

ΤΟΥ ΑΝΤΙΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΥ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ

Πεντακαθαρίδης και πατριώτης…

Επιτέλους! Ανασάναμε! Ένα τεράστιο βάρος έφυγε πάνω από τα στήθια μας. Το κύριο και βασικό κόμμα του δωσιλογισμού, της ρεμούλας και της σαπίλας, η Νέα Δημοπρασία, εξέλεξε νέο αρχηγό. Τον λαοπρόβλητο και εμπνευσμένο ηγέτη, Κούλη. Νέες σελίδες προδοσίας, διαπλοκής, φτώχειας και απολύσεων ετοιμάζονται να γραφτούν στο παλμαρέ αυτής της άμοιρης χώρας. Να το χαιρόμαστε το παλικάρι. Και πολύ περισσότερο, να χαιρόμαστε αυτούς που πήγαν και το ψήφισαν. Αυτούς, δηλαδή, που αποτελούν το ίζημα της ελληνικής κοινωνίας. Ή κοινώς, το κατακάθι.

Τι είχαν στο μυαλό τους όταν ψήφιζαν Κυριάκο; Γιατί διάλεξαν τον ένα γιό δωσίλογου και όχι τον άλλο γιό δωσίλογου; Ποιο ήταν το κριτήριο για να επιλέξει κάποιος, ποιον γιό δωσίλογου θέλει για αρχηγό; Πίστεψαν με πάθος το πρόγραμμα που κατέθεσε ο Κυριάκος του Μητσοτάκη; Είδαν πως με τα οράματά του θα δει φως η Πατρίδα και ο λαός μας; Μπαααα. Απλά άκουσαν τι τους έλεγε η μαύρη ψυχούλα τους ή άκουσαν τα μέσα μαζικής εξημέρωσης και εξαπάτησης για άλλη μια φορά, όπως μόνιμα κάνουν. Τα οποία, με τη σειρά τους, προώθησαν αυτόν που τους διέταξε ο ανώτατος άρχων, κύριος Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.