Αχίλλειος πτέρνα

Του Γιάννη Μακριδάκη

Αριστερή πολιτική στροφή δίχως αμφισβήτηση εκ βάθρων του συστήματος δεν μπορεί να συμβεί. Διότι αν σε ενδιαφέρουν οι αγορές το χρηματιστήριο, το ΑΕΠ, το χρέος, η ανάπτυξη, οι επενδύσεις, αν λειτουργείς με βάση όλα αυτά και με το μυαλό σε αυτά, αν δεν έχεις απεμπλακεί από τα ανυπόστατα κατασκευάσματα του καταναλωτισμού και δεν έχεις πολιτική που να τα αγνοεί και να οραματίζεται-οδηγεί την κοινωνία σε ευημερία δίχως ανάπτυξη, αργά ή γρήγορα θα υποκύψεις στις πιέσεις.

Προσωπικά είμαι πολύ ευχαριστημένος με τα πρώτα δείγματα διακυβέρνησης αλλά το βασικό κριτήριο για το οποίο δεν εμπιστεύτηκα τον Σύριζα στις εκλογές ισχύει ακόμη και μάλιστα είναι αυτό ακριβώς που με προβληματίζει, για να μην πω με τρομάζει για την συνέχεια.

Το ότι δεν έχει υιοθετήσει ούτε καν ως ρητορική έννοιες και πολιτικές μιας εποχής απεξάρτησης από τον καταναλωτισμό, τις αγορές και τους όρους-ορισμούς του. Απεναντίας, ακούω ολοένα και περισσότερο για προσκλήσεις διεθνών επενδυτών με στόχο την ανάπτυξη που θα βοηθήσει στην αποπληρωμή του χρέους και αυτό με κάνει ακόμη πιο επιφυλακτικό για την αριστερή μας, όντως σε σχέση με την προηγούμενη ακροδεξιά, κυβέρνηση.

Η πολιτική χαλάρωση του κ. Ντράγκι

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Η ΕΚΤ επεκτείνει, μέχρι τον Ιούλιο, το χρονοδιάγραμμα διαπραγμάτευσης με τη νέα κυβέρνηση – Ταυτόχρονα επισημοποιεί τον κατακερματισμό της νομισματικής πολιτικής αλά γερμανικά.

Στεναγμοί ανακούφισης ακούστηκαν από διάφορες πλευρές, όταν ο επικεφαλής της ΕΚΤ ολοκλήρωνε χθες τις ανακοινώσεις του για το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης. Το βασικό μέλημα του Μάριο Ντράγκι είναι να καταστεί σαφές το ποσό που, δυνητικά, μπορεί να φτάσει το πρόγραμμα της ΕΚΤ. Γιατί ο πρώτος αποδέκτης των ανακοινώσεων ήταν οι παίκτες των αγορών. Μόλις έγινε ο πρόχειρος υπολογισμός ότι η ΕΚΤ, από τον προσεχή Μάρτιο μέχρι και τον Σεπτέμβριο του 2016, μπορεί να κυκλοφορήσει φρέσκο χρήμα μέχρι και 1,1 τρισ. ευρω, ο «τζόγος» στις αγορές έριξε το ευρώ κάτω από το 1,15 δολ., ανέβασε τις μετοχές στα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια, έριξε και τις αποδόσεις των ομολόγων των υπερχρεωμένων αγορών του Ευρωπαϊκού Νότου. Η Wall Street που δεν «μασάει», αφού έχει καταπιεί ένα τετραπλάσιο αμερικανικό QE από το 2009 και εν μέρει και ένα βρετανικό και ένα ιαπωνικό, δεν πέταξε κι απ’ τη χαρά της.

Οι αγορές και το βαρύ πυροβολικό του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου που παίζει σ’ αυτές, είχαν κάθε λόγο να είναι ικανοποιημένες, παρά το γεγονός ότι η ηγεσία της ΕΚΤ έθεσε κάποιες στοιχειώδεις δικλείδες ασφαλείας ώστε το χρήμα που τους προσφέρει να φτάσει, έστω εν μέρει, στην πραγματική οικονομία: Οι τράπεζες που θα επωφεληθούν από το χρήμα αυτό θα πρέπει είτε να το δανείσουν στις επιχειρήσεις, είτε να το αποταμιεύσουν στην ίδια την ΕΚΤ, αλλά επί ποινή αρνητικού επιτοκίου. Λογικό, γιατί χωρίς ένα στοιχειώδη φραγμό, η ποσοτική χαλάρωση του Ντράγκι θα αποδειχθεί μια τρύπα στο νερό. Και δεν θα υπηρετήσει καν τον στόχο εν ονόματι του οποίου -υποτίθεται- ότι υιοθετείται: Να ξεκολλήσει την Ευρωζώνη από τον αποπληθωρισμό και την προοπτική νέας ύφεσης. Βεβαίως, θα απαιτηθεί μια αρκετά περίπλοκη εποπτεία για να αντισταθούν οι τράπεζες στον πειρασμό να επενδύσουν όπου νιώθουν πιο ασφαλείς: στα θησαυροφυλάκιά τους, στα γερμανικά ομόλογα, στις γερμανικές επενδύσεις ή στο δολάριο.

Κερδίζει έδαφος η επιλογή του συμβιβασμού

Αλλά το παιχνίδι μόλις τώρα αρχίζει... 

Γράφει ο Σταύρος Λυγερός 

Διαθέτοντας μία άνετη πλειοψηφία στη Βουλή, η νέα κυβέρνηση καλείται από τα πρώτα βήματά της να διαχειριστεί τη δύσκολη σχέση με τα αφεντικά της Ευρωζώνης. Η συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ήταν η χειρότερη εξέλιξη για το Βερολίνο και τα υπόλοιπα μέλη της. Το κόμμα του Καμμένου έχει άλλες ιδεολογικές αφετηρίες από το κόμμα του Τσίπρα και διαφορετικές θέσεις κυρίως για θέματα εξωτερικής πολιτικής κα παράνομης μετανάστευσης. Από την άλλη πλευρά όμως είναι κατηγορηματικά αντιμνημονιακό, γεγονός που το καθιστά σταθερό κυβερνητικό εταίρο ενόψει της διαπραγμάτευσης – αντιπαράθεσης με τους δανειστές.

Από τη στιγμή που7 κατέστη σαφές πως η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αναπόφευκτη, είχαν εναποθέσει τις ελπίδες τους στον σχηματισμό κυβέρνησης με το «Ποτάμι», ώστε ο Τσίπρας να είναι ουσιαστικά όμηρος στη διαπραγμάτευση – αντιπαράθεση με το ευρω-ιερατείο. Ήταν από πριν προφανές ότι θα αντιμετώπιζαν με διαφορετικό τρόπο τη νέα κυβέρνηση εάν πατούσε σε σταθερό αντιμνημονιακό έδαφος και διαφορετικά εάν εξαρτιόταν από την υποστήριξη φιλομνημονιακού κόμματος. Είναι ενδεικτικό ότι οι πρώτες αντιδράσεις Ευρωπαίων αξιωματούχων προϊδεάζουν ότι το ευρω-ιερατείο τελικώς θα επιλέξει την οδό των εποικοδομητικών διαπραγματεύσεων και του συμβιβασμού.

Πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση; Δύσκολο...

Φαντάζομαι ότι την είδατε την σύνθεση του υπουργικού συμβουλίου, έτσι; Δεν ξέρω πόσοι από σας, λοιπόν, πανηγυρίζουν ακόμη για την "πρώτη φορά αριστερά", διότι αυτή η ρημάδα η αριστερά είναι μάλλον καλά κρυμμένη και δεν πολυφαίνεται ανάμεσα στα πρόσωπα που απαρτίζουν το "πρώτη φορά αριστερό" υπουργικό συμβούλιο. Και, βεβαίως, τον υπουργό άμυνας Πάνο Καμμένο δεν τον λες με τίποτε αριστερό, όπως δεν λες αριστερές τις βουλευτίνες τού κόμματός του Έλενα Κουντουρά και Μαρία Κόλλια-Τσαρουχά (αναπληρώτρια υπουργός τουρισμού και υφυπουργός Μακεδονίας - Θράκης αντίστοιχα, αμφότερες πρώην βουλευτίνες Νέας Δημοκρατίας) αλλά νά 'ταν μόνο αυτοί των ΑνΕλ...

Μήπως λες αριστερό τον υπουργό οικονομικών; Ο Γιάνης (με ένα νι, παρακαλώ!) Βαρουφάκης είναι μεν διακεκριμμένος οικονομολόγος (καθηγητής σε πολλά ξένα πανεπιστήμια αλλά και στην Αθήνα), πλην καθαρόαιμος κεϋνσιανιστής. Δηλαδή, ανήκει στους αντιπάλους τής κρατούσας στην Ευρωπαϊκή Ένωση νεοφιλελεύθερης θεωρίας, εκτιμά πως οι νεοφιλελεύθερες επιλογές βαθαίνουν την κρίση και υποστηρίζει τις κεϋνσιανές επιλογές, οι οποίες έχουν δημιουργήσει αλλεπάλληλες κρίσεις στο παρελθόν. Με λίγα λόγια, ο Γιάνης Βαρουφάκης βρίσκεται στην ίδια καπιταλιστική κατεύθυνση με τους προκατόχους του (τουλάχιστον θεωρητικά), απλώς πάει από άλλον, παράλληλο δρόμο. Κάτι πρέπει να καταλάβατε από την αποστροφή του "όχι στην λιτότητα, ναι στον λιτοδίαιτο τρόπο ζωής". Όχι στον Γιάννη, ναι στον Γιάνη.

Έλεος πια με τη νοοτροπία του "ψηφολαού"...

Του Δημήτρη Καζάκη

Όταν άρχισα να γράφω για την εφημερίδα το Ποντίκι (αρχές Μαρτίου 2010) και να γίνομαι γνωστός για τις θέσεις μου, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που έπαιρναν στην εφημερίδα, ή με έβρισκαν κάπου και μου έλεγαν: "Σαν χοντρά μας τα λες! Ο Γιώργος (Παπανδρέου) δεν είναι σαν τους άλλους..." Όταν είδαν κι απόειδαν, μερικοί απ' αυτούς εναπόθεσαν τις προσδοκίες τους στον τότε αντιμνημονιακό Σαμαρά. Το τι χαρά πήραν όταν ο Κοντομηνάς έκοψε την Εκπομπή ΑΕ τον Φεβρουάριο του 2012, γιατί επιτέλους δεν θα ακουγόταν πια η φωνή που ισοπέδωνε τα πάντα, κρίνοντας δίκαιους και άδικους συλλήβδην.

Οι περισσότεροι απ' αυτούς συνήλθαν μετά τα παθήματα που υπέστησαν. Βρήκαν όμως νέο βιολί. Ένα νέο πατερούλη σωτήρα. Κι έτσι σήμερα με το ίδιο μένος κάποιοι απ' αυτούς και ορισμένοι άλλοι με την ίδια φιλοσοφία ζωής, ζητούν να σιωπήσει η λογική, να καταργηθεί η κριτική. "Ας τους δώσουμε λίγο χρόνο..." Κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου και δεν θέλουν κανείς να τον ταράξει. Και μάλιστα με απαιτήσεις που σ' ολόκληρη τη μίζερη ζωή τους δεν είχαν ούτε καν διανοηθεί. Στοχάσου λεύτερα, βάλε το μυαλό σου να δουλέψει, μείνε καχύποπτος προς όλους, δοκίμαζε την αλήθεια με την εμπειρία και τη λογική σου, μην περιμένεις κανέναν να σε σώσει, εσύ θα το κάνεις για τον εαυτό σου, για τους άλλους και για την πατρίδα.

Η αναδυόμενη τζιχάντ της Ευρώπης

Tου Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

Οι διεθνείς εξελίξεις μέσα στο 2014 - Ουκρανία, Μέση Ανατολή, Ασία - έδειξαν ξεκάθαρα ότι ο απώτερος στόχος της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής είναι να καταστρέψει την Ρωσία, παράλληλα όμως στοχεύουν και την Κίνα όσα λαμβάνουν χώρα στην Μέση Ανατολή σήμερα...

Το κρίσιμο ζήτημα που θα απαντηθεί στο άμεσο μέλλον είναι πώς η ρωσική, υπό τον Βλαδιμήρ Πούτιν, ελίτ, που ηγείται της αντινεοταξικής, μονοπολικής τάσης, θα αποτρέψει τις καταστροφικές συνέπειες της παγκοσμιοποίησης και την ισοπέδωση των κυρίαρχων εθνών-κρατών που αντέχουν ακόμα.

Οι Αμερικανοί, μέσω του "βομβαρδισμού" του ISIS, όπως πιστεύουν οι Ρώσοι, επιδιώκουν να ηρωοποιήσουν και να ενδυναμώσουν την οργάνωση που ελέγχουν για να νικήσει, ύστερα, τον Άσαντ.

Τα σχέδια τους είναι ανελέητα: Το ISIS έχει τώρα εδάφη, αρχηγό, χαλιφάτο, χρήματα, στρατό... και στον άλλο κόσμο τους περιμένουν οι πιο ωραίες γυναίκες..., όπως άφησε να εννοηθεί ο Ρώσος αξιωματούχος Araik Stapanyan, γραμματέας του Προεδρείου της Ακαδημίας για τα Γεωπολιτικά Προβλήματα, σε αποκαλυπτική συνέντευξή του στην Pravda (english.pravda.ru/08-10-2014).