ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (37) : LOU DONALDSON, Blues Walk

ΜΜΕ, social media και δημοκρατία

Του Αλέξανδρου Παναγόπουλου 

Η υπόσχεση της τεχνολογικής εξέλιξης, ιδίως στον χώρο της επικοινωνίας και της ενημέρωσης, ως διαδικασίας που συντελεί στον συνεχή εκδημοκρατισμό και άρα ως τεκμήριο προόδου παραμένει στα μέσα περίπου της δεύτερης δεκαετίας τού 21ου αι. σε εκκρεμότητα. Η εκτεταμένη και διαρκώς αυξανόμενη διεθνώς χρήση των τεχνολογιών πληροφορίας δεν δείχνει να συνοδεύεται από το αντίστοιχο βάθεμα της δημοκρατίας αλλά ούτε κι από την επέκταση των ατομικών και συλλογικών ελευθεριών.

«Οι επαναστάσεις του μέλλοντος θα είναι ηλεκτρονικές», «η κοινωνική χειραφέτηση θα προέλθει από το διαδίκτυο», «τα social media αποξενώνουν τους ανθρώπους», «το διαδίκτυο φθείρει τα παιδιά και τους εφήβους», «οι ζωές μας είναι πλέον εικονικές»… Όλες αυτές οι διατυπώσεις, εκφρασμένες ευθέως ή υπαινικτικά, δεν αποτελούν παρά ουτοπικές και δυσ-τοπικές αναγνώσεις τής εντυπωσιακής εισβολής των νέων τεχνολογικών μέσων σε όλον τον κόσμο κατά τα τελευταία 20 περίπου χρόνια. Αντανακλούν ταυτόχρονα τους τρόπους πρόσληψης των αλλαγών και των μετασχηματισμών που συνεπάγονται η είσοδος και η χρήση τους ενώ, ανεξάρτητα από το στενό τους περιεχόμενο, ενσωματώνουν μία κοινή συλλογική πεποίθηση: ότι δηλαδή η τεχνολογία ως αυτόνομος παράγοντας έχει τέτοια διαμορφωτική δύναμη που υπερβαίνει τις ανθρώπινες προσδοκίες και επιλογές και, ως εκ τούτου, οι εκβάσεις φαίνονται καθορισμένες εκ των προτέρων. 

H τρομακτική νέα Κομισιόν...

Κλίκ στην εικόνα για μεγέθυνση

Τελικά, δίνεται στον εκλεκτό των Άγγλων καπιταλιστών, Λόρδο Χιλ, η νέα θέση Επιτρόπου Χρηματοπιστωτικών Αγορών ενάντια σε όλα τα σενάρια που τεχνηέντως κυκλοφορούσαν. Έτσι λοιπόν, οι Άγγλοι συντηρητικοί έχουν ένα κίνητρο να μη βάλουν τη Βρετανία σε τροχιά εξόδου από την ΕΕ. Το τι πρόκειται να δούμε όσο αφορά την περεταίρω απελευθέρωση του Χρηματοπιστωτικού τέρατος δεν περιγράφεται, βέβαια! 

Η Γερμανία δεν πήρε για τον εαυτό της το Εμπόριο, αλλά περιορίστηκε στη Ψηφιακή Οικονομία. Το Εμπόριο πήγε στην αρκετά στοιχισμένη με τις θέσεις τους Σουδέζα φιλελεύθερη Μάλστορμ.

O Kατάινεν επιβεβαιώνεται σε επιτελικό οικονομικό ρόλο αλλά φαίνεται ότι κομμάτι της επίβλεψης των κοινωνικών πολιτικών και του Ευρώ θα πέσει και στο Λετονό (!) Dombrovskis.  Η Γαλλία παίρνει λοιπόν το ECFIN (Γενική Διεύθυνση που συμμετέχει στην Τρόικα και που καταρτίζει τις “συστάσεις” προς τις κυβερνήσεις στα πλαίσια της οικονομικής διακυβέρνησης) υπό την επίβλεψη όμως των δύο παραπάνω. Ο Γιουνκέρ είπε ότι ο Μοσκοβίτσι θα εκπροσωπεί την Κομισιόν στο Γιούρογκρουπ, αλλά ότι θα δούμε ποιος από τους τρεις θα εκπροσωπεί κάθε φορά την Ευρωζώνη στο εξωτερικό (ή τους τέσσερις μαζί με Ντάισελμπλουμ/Ντε Χίντος)

Σπύρος Ασδραχάς, ιστορικός: Ο σύγχρονος καπιταλισμός δεν έχει ανάγκη τη δημοκρατία

«Χάνεις την τάξη σου αλλά δεν απαλλάσσεσαι εύκολα απ΄ αυτήν…»

συνέντευξη στον Σταμάτη Μαυροειδή

Είναι άραγε αυτός ο πραγματικός λόγος -η αναντιστοιχία δηλαδή των υποκειμενικών με τους αντικειμενικούς όρους- που δεν μας επιτρέπουν να συνειδητοποιήσουμε τι ακριβώς συμβαίνει τα τέσσερα τελευταία χρόνια; Είναι δηλαδή η κοινωνική «απάθεια» δείγμα ενός παρατεταμένου πένθους και το έλλειμμα δυναμικής απέναντι στην τρομακτική αποδιάρθρωση του τόπου και των ανθρώπων του φυσική απόρροια του ευδαιμονικού μικροαστισμού που συνόδευσε τα μεταπολιτευτικά χρόνια; Τα ερωτήματα είναι δύσκολα όσο και οι απαντήσεις. Και γίνονται ακόμη πιο κρίσιμα όταν οι προτιμήσεις και οι πολιτικές ερμηνείες του καθενός δεν συμβαδίζουν υποχρεωτικά με τις παραδοχές του άλλου. Στην προσπάθεια να ξετυλιχθεί όσο γίνεται το πολιτικο-κοινωνικό κουβάρι, ας προσμετρηθεί η συζήτηση με τον ιστορικό Σπύρο Ασδραχά, βαθύ γνώστη της οικονομικής και κοινωνικής ιστορίας του τόπου. Τον ευχαριστούμε θερμά (και απ’ αυτή τη θέση), για την ευγένεια και την προθυμία του να ανταποκριθεί.

Σε πολύ κόσμο υπάρχει διάχυτη η ανησυχία ότι κάτι κακό συμβαίνει. Πιο σημαντικό απ’ ό,τι εντοπίζουν και συνειδητοποιούν οι κοινωνικές κεραίες και βεβαίως απ’ ό,τι παπαγαλίζουν οι κυβερνήσεις και οι εκπρόσωποί τους. Θα ήθελα το δικό σας εισαγωγικό σχόλιο κ. Ασδραχά…

Παρά το γεγονός ότι δεν έχω -εσχάτως- την απαιτούμενη πληροφόρηση, παρά το γεγονός ότι αγνοώ τη βιβλιογραφία που αφορά αυτό το ζήτημα, ωστόσο, επιστρατεύοντας μία ιστορική, αν θέλετε, εμπειρία είμαι απολύτως σύμφωνος ότι κάτι συμβαίνει στους ανθρώπους το οποίο όμως δεν έχει συνειδητοποιηθεί επαρκώς. Μου αρέσει να αναφέρομαι στο ελληνικό παράδειγμα.

Μούγκα στη στρούγκα του χρέους

Μια συμβολική ψηφοφορία στον ΟΗΕ φωτίζει τη διόλου συμβολική διαιώνιση της μνημονιακής τιμωρίας της χώρας

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Σ’ αυτόν τον κόσμο όλοι χρωστάνε σε όλους. Από μιαν άποψη η λύση του προβλήματος θα ήταν μια συμφωνία αμοιβαίας διαγραφής χρέους όλων προς όλους. Ή, τουλάχιστον, κάποιοι ενιαίοι κανόνες αναδιάρθρωσης των κρατικών χρεών. Κανείς δεν λέει ότι η διαδικασία θα είναι απλή. Θα είναι πολύπλοκη, γιατί στην πλευρά των οφειλετών υπάρχουν κράτη και κοινωνίες, ενώ στην πλευρά των πιστωτών υπάρχουν ιδιώτες (τράπεζες ή κερδοσκοπικά κεφάλαια) ή κράτη που δανείζουν ακριβώς σαν ιδιώτες, δηλαδή με στόχο το κέρδος. Όμως, πέρα από τον «κοινωνικό» καταμερισμό του χρέους (πολίτες οφειλέτες, κεφάλαιο πιστωτής) υπάρχει και ο γεωγραφικός του καταμερισμός που εξηγεί μερικά από τα μυστήρια της επικαιρότητας.

Το 70% του παγκόσμιου χρέους

Όσοι έχουν απορία γιατί όλες οι χώρες της Ε.Ε., μαζί με ΗΠΑ, Καναδά και Ιαπωνία, καταψήφισαν ή απείχαν στην πρόσφατη ψηφοφορία στον ΟΗΕ για το ψήφισμα των αναπτυσσόμενων χωρών (σ.σ. υιοθέτηση ενιαίου νομικού πλαισίου για τις αναδιαρθρώσεις χρεών) δεν έχουν παρά να ρίξουν μια ματιά στα χρέη τους. Μόνον οι έντεκα χώρες που καταψήφισαν (ανάμεσά τους ΗΠΑ, Καναδάς, Βρετανία, Ιαπωνία και Γερμανία) μαζί με τη Γαλλία και την Ιταλία που απείχαν, βαρύνονται με χρέος άνω των 38 τρισ. δολαρίων. Δηλαδή, πάνω από το 70% του παγκόσμιου δημοσίου χρέους (54 τρισ. δολάρια). Το χρέος των 77 αναπτυσσόμενων χωρών που υποστήριξαν το ψήφισμα είναι μικρό μέρος του υπόλοιπου. Οι πιστωτές, όμως, των φτωχών είναι οι χώρες με το τεράστιο χρέος, αλλά και με τα χρηματοπιστωτικά, κερδοσκοπικά κεφάλαια που εδρεύουν σ’ αυτές. Μ’ αυτόν τον ιδιότυπο καταμερισμό, οι φτωχότερες χώρες, με το ελάχιστο χρέος τους, διασώζουν από τη χρεοκοπία τις πλουσιότερες.

Το ότι η Ελλάδα δεν έγινε Σουηδία δεν σημαίνει πως η Σουηδία δεν μπορεί να γίνει Ελλάδα…

Σημειώνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος 

Όταν αναφέρομαι στη Σουηδία δεν είμαι αμερόληπτος. Όπως δεν είμαι αμερόληπτος όταν αναφέρομαι στην Ελλάδα. Όταν πρόκειται περί αγάπης ή έρωτος η αμεροληψία υποχωρεί! Στη δημοκρατική και ανθρώπινη Σουηδία νοιώθω να οφείλω τόσα πολλά που μάλλον δεν θα μπορέσω ποτέ να «ξεπληρώσω»! Στη Σουηδία η οικογένεια μου βρήκε χώρο για πρόοδο, την στιγμή κατά την οποία στην Ελλάδα έχανε ακόμη και την ανάσα της, εξαιτίας του αποκλεισμού!

Γιατί αυτό;Επειδή ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 το καθεστώς στην Ελλάδα είχε αποκτήσει ολοκληρωτικά χαρακτηριστικά, κατασκευάζοντας με έναν σικέ τρόπο νικητές και ηττημένους, ενώ το δραματικά αποδυναμωμένο σοσιαλδημοκρατικό καθεστώς ευημερίας στη Σουηδία διατηρούσε ακόμη την αύρα του Κράτους Δικαίου και μια σχετικά ανοιχτή και αξιοκρατική - ακόμη και για τους ξένους μέχρι κάποιο επίπεδο - κοινωνία και πολιτεία. Κατά το τέλος της δεκαετίας του ’90, το καθεστώς ηγεμονίας στην Ελλάδα είχε «κλείσει» ως πελατειακή δομή, με τον δικομματισμό μάλιστα «ΝΔ-ΠΑΣΟΚ» να διαμορφώνει υπό την διαπλοκή ένα ασφυκτικό περιβάλλον στην αγορά και στην ευρύτερη διοίκηση για τους εκτός αυτού. 

ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τις δηλώσεις Τσίπρα στη ΔΕΘ: Αναποτελεσματικά μέτρα ανακούφισης μέσα στα πλαίσια της κυρίαρχης πολιτικής

Η ομιλία του Α. Τσίπρα στην ΔΕΘ επαναβεβαίωσε και ενίσχυσε το πνεύμα των «μειωμένων προσδοκιών» που καλλιεργεί όλο και πιο πολύ το τελευταίο διάστημα η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Οι εξαγγελίες συνιστούν ουσιαστικά μια "σοσιαλφιλελεύθερη" πολιτική, με στόχο την "αποφυγή της ανθρωπιστικής καταστροφής" και την "επανεκκίνηση της οικονομίας" και κεντρικό διακύβευμα το «διαπραγμάτευση ή μη διαπραγμάτευση» με τους δανειστές. Σύμφωνα με την λογική αυτή η όποια λύση θα προκύψει θα κινηθεί στα πλαίσια και σε συμφωνία με τους «δανειστές» και τους θεσμούς τους και πρώτα από όλα την Ευρωπαική Ένωση, που καθορίζεται ως το πεδίο αυτής της "διαπραγμάτευσης".

Κρίσιμα ζητήματα απουσιάζουν από τις εξαγγελίες, όπως οι αυξήσεις στους μισθούς στα προς μνημονίων επίπεδα, (πέραν της επαναφοράς του βασικού μισθού), η επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού (μόνο για τμήμα των συνταξιούχων), η ανάκληση των ιδιωτικοποιήσεων (που θα «επανεξεταστούν») και η κατάργηση του αμαρτωλού ΤΑΙΠΕΔ, η επαναπρόσληψη των απολυμένων από το δημόσιο.

Το σχέδιο δεν αναφέρεται στην εθνικοποίηση των τραπεζών, αλλά στην «ανάκτηση του ελέγχου του ΤΧΣ», χωρίς καταγγελία των δανειακών συμβάσεων, στις οποίες κατοχυρώνεται η "ανεξαρτησία του", δηλαδή ο έλεγχος της τρόικα. Δεν θα υπάρξει ανάκτηση των χρημάτων που κλάπηκαν χυδαία από τα ταμεία με το PSI, αλλά ενίσχυσή και αξιοποίηση της δημόσια περιουσίας.

Δείτε την αναλυτική κοστολόγηση του σχεδίου ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ

Στην αναλυτική κοστολόγηση του Εθνικού Σχεδίου Ανασυγκρότησης που εξήγγειλε από τη ΔΕΘ ο Αλέξης Τσίπρας προχώρησε το απόγευμα της Δευτέρας ο ΣΥΡΙΖΑ. Σύμφωνα με την ανακοίνωση-κωδικοποίηση του κόστους και των εσόδων των προτάσεων που παρουσίασε ο πρόεδρος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, οι παροχές και τα μέτρα όπως η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και η σεισάχθεια που εξαγγέλθηκαν θα κοστίσουν περί τα 11,3 δισ. ευρώ.

Παράλληλα, ο ΣΥΡΙΖΑ προχώρησε και σε εκτίμηση των εσόδων που θα έχει από την πάταξη της φοροδιαφυγής, την ανακατανομή πόρων από ΕΣΠΑ-ΤΧΣ και την άρση καταστολής της πραγματικής οικονομίας υπολογίζοντας τα σε 12 δισ. ευρώ. Με άλλα λόγια οι επιτελείς της Κουμουνδούρου προβλέπουν και περίσσευμα 700 εκατ. ευρώ από την εφαρμογή του εθνικού σχεδίου που εξήγγειλε ο Αλέξης Τσίπρας.

Σε κομματικά στελέχη επικρατεί ικανοποίηση για τον αντίκτυπο, που, όπως τονίζουν, είχε η ανακοίνωση του προγράμματος, ενώ υποστηρίζουν ότι η σοβαρότητα και η πληρότητα με την οποία ο Αλ. Τσίπρας παρουσίασε τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ έχουν προκαλέσει αμηχανία στην κυβέρνηση.

Η ακριβής κοστολόγηση του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ έχει ως εξής:

Η τύχη της ευρωζώνης δεν θα κρατήσει για πάντα

Του Wolfgang Munchau

Η ευρωζώνη ξεπέρασε την κρίση από τύχη. Το μοντέλο του ευρώ -ο διαχωρισμός οικονομίας και πολιτικής- είναι μη βιώσιμο και οι επιπτώσεις ήδη αισθητές. Η διεθνής επιρροή της Ευρώπης αποδυναμώνεται και η τύχη... εξαντλείται.

Η τύχη της ευρωζώνης δεν θα κρατήσει για πάντα

Μέχρι πριν από μία δεκαετία, συμμετείχα σε ένα ετήσιο συνέδριο όπου συζητούσαμε το μέλλον της Ευρώπης. Πάντα χωριζόμασταν σε δύο ομάδες: η μία επικεντρωνόταν στην εξωτερική πολιτική και η άλλη στην οικονομία. Κάθε ομάδα όριζε έναν εισηγητή του οποίου η δουλειά ήταν να διαβιβάζει τα συμπεράσματα της ομάδας στην τελική ολομέλεια. Όλοι άκουγαν ευγενικά.

Ο διαχωρισμός πολιτικής και οικονομίας είναι στο DNA της Ευρώπης. Η νομισματική ένωση είναι, λίγο ή πολύ, μια συλλογή από μικρές, ανοικτές οικονομίες, και ενεργεί αντίστοιχα. Τα μέλη ενδιαφέρονται περισσότερο για την ενίσχυση της δικής τους ανταγωνιστικότητάς έναντι του υπόλοιπου κόσμου από ό,τι για την εκμετάλλευση των οικονομικών τους εργαλείων ώστε να ενισχυθεί η επιρροή τους. Μέχρι σήμερα, οι κόσμοι της εξωτερικής και της οικονομικής πολιτικής επικοινωνούν κυρίως μέσω εισηγητών. Στις ΗΠΑ, είναι απολύτως φυσιολογικό think-tanks για την εξωτερική πολιτική να έχουν μεγάλα τμήματα οικονομίας. Τα ευρωπαϊκά think-tanks δεν τα μπερδεύουν.

Tι δεν άκουσα στη ΔΕΘ από τον κ. Τσίπρα

Tου Θέμη Συμβουλόπουλου*

1. Δεν άκουσα τι θα γίνει με την πώληση της μικρής ΔΕΗ, και γενικά την ιδιωτικοποίηση δημόσιων οργανισμών. Επίσης αν για όλους τους υπόλοιπους εκτός τους 300000 του κοινωνικού τιμολογίου, θα υπάρξει δραστική μείωση της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος.

2. Δεν άκουσα τι θα γίνει με το Εθνικό Σύστημα Υγείας και την διασφάλισή - χρηματοδότησή του, παρά την παροχή δωρεάν ιατρικής περίθαλψης σε όλους. Προβλέπεται δημόσια δαπάνη για το κατεστραμμένο σύστημα υγείας; Θα χτυπηθούν προμηθευτές πολυεθνικές και κυκλώματα που νέμονται τον χώρο;

3. Δεν άκουσα τι θα γίνει με τον 14ο μισθό. Αν η αποκατάσταση του 13ου μισθού θα προβλέπεται έως τα 700 ευρώ, αυτός που παίρνει 750 δεν θα το δικαιούται; Γιατί μόνο στους συνταξιούχους, και τι σημαίνει το σταδιακά και σε συνάρτηση με τις οικονομικές συνθήκες; Υπάρχει πιθανότητα, ανάλογα με τις οικονομικές συνθήκες να ξανακοπεί;

4. Επαναφορά της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης στα 0,90 ευρώ. Δεν άκουσα το χτύπημα...

στην χειραγώγηση της τιμής από τις μεγάλες εταιρείες και το καρτέλ των διυλιστηρίων στην χώρα μας. Το 0,90 ήταν και τότε ακριβό.

Οι Γερμανοί εξάγουν...οργάνωση νεολαίας

Του Διονύση Ελευθεράτου

Αιφνιδιάζονται οι «σκεπτικίστριες» Κασσάνδρες που υποστηρίζουν ότι σε λίγο το βαλάντιο των κοινών θνητών στη Νότια Ευρώπη δεν θα επαρκεί στο ελάχιστο για αγορές γερμανικών αυτοκινήτων ή ηλεκτρικών συσκευών. Δέσμιοι του χυδαίου υλισμού τους, αδυνατούν οι γκρινιάρηδες να αντιληφθούν πως το γερμανικό μεγαλείο τροφοδοτεί την εξαγωγή ιδεών, αντιλήψεων και - άμα λάχει- «οργανώσεων Νεολαίας».

Συγκροτείται, λεει, στην Ελλάδα οργάνωση Φιλελεύθερης Νεολαίας, την «γενεσιουργό» συνδιάσκεψη της οποίας (Θεσσαλονίκη, 26-27 Σεπτεμβρίου) διοργανώνει το Ίδρυμα Φρίντιχ Νάουμαν. Πρόκειται για think tank του γερμανικού κόμματος των Φιλελευθέρων, του FDP. Θα θυμάστε ασφαλώς τον άλλοτε αρχηγό του, τον Ράσλερ με τα κάπως σχιστά, «ασιατικά» ματάκια, να διερωτάται γιατί η Ελλάδα δεν είχε ακόμη «κινεζοποιηθεί» πλήρως στα εργασιακά, γιατί οι μεταρρυθμίσεις άφηναν επιζώντες, γιατί, γιατί...

Η εξαγωγή φιλελευθερισμού, όμως, δεν επιδέχεται «γιατί». Τα πράγματα είναι καθαρά: «Εξαφανίστηκε» στις εκλογές το FDP, άρα τα ιδεολογικά του προϊόντα, που τώρα μένουν στα αζήτητα της εσωτερικής αγοράς (άτιμη Μέρκελ, δεν αφήνεις χώρο στα παιδιά), έπρεπε να βρουν το δρόμο προς το εξωτερικό. Στην Ελλάδα, πάλι, παρατηρείται τεράστιο, διαχρονικό  έλλειμμα στην αυτοτελή, πολιτική εκπροσώπηση των καθαρόαιμων φιλελεύθερων: από το αλήστου μνήμης βοοειδές («Ταύρος») του Στέφανου Μάνου μέχρι τις «Δράσεις», τις «Φιλελεύθερες Συμμαχίες» και της «Δημιουργίες - Ξανά», «Ξανά - Μανά», «Ματά- Ξανά - Μανά»,  τίποτα δεν στεριώνει. «Ανακατεύτηκε» αρκετές φορές η ομάδα,  μήπως και βρεθεί το κατάλληλο σχήμα, αλλά τζίφος.

28 μέρες μετά...

Μιζέρια είναι να σου έχουν πάρει τα πάντα και να νοιώθες ανακούφιση όταν σου επιστρέφουν 0.20 λεπτά...

Μιζέρια είναι να δολοφονούν τα παιδιά σου αργά και βασανιστικά κι εσύ να παρακολουθείς το θέαμα σαν να είναι κάποιο ριάλιτυ της πλάκας...

Μιζέρια είναι να μην έχεις καταλάβει καν πως τα δολοφονούν και να ονομάζεις τη κατάσταση "μεταβατικό στάδιο"

Κινούμαστε πλέον σ΄ενα κόσμο τυφλών που έχουν εναποθέσει τη μοίρα τους στον μονόφθαλμο, στη μοίρα, στο θεό... σ΄ένα κόσμο που οι ελάχιστοι αντιλαμβάνονται πάρα πολλά για να τ΄αντέξουν και οι πολλοί τίποτα....

Εχετε αναρωτηθεί καλοί και άγιοι νοικοκυρέοι τι ποσοστό ανθρώπων χαπακώνεται? Πόσα εκατομύρια άνθρωποι κινούνται, υπάρχουν, ανασαίνουν με τη βοήθεια μια κάποιας πρέζας? Πόσα κουτάκια φάρμακα κυκλοφορούν σε κάθε σπίτι πρόθυμα να αναλάβουν τη διακυβέρνηση της ζωής του κάθε διδαταραγμένου?

Χαπάκια για να κοιμηθείς, για να χωνέψεις το φαί, για να συνέλθεις από τις αλεργίες, για να κυκλοφορήσει το σαπισμένο αίμα σου, για να δουλέψει η χαλασμένη σου καρδιά, χαπάκια για να μπορείς να συλάβεις ένα παιδί, χαπάκια για να αδυνατίσεις, για να παχύνεις, για να λειτουργήσει ο θυρεοειδής σου, να λειτουργήσει το συκώτ σου, το στομάχι σου, σκευάσματα για να  μπορείς να κατουρήσεις να χέσεις, βοηθήματα για να θυμάσαι, βοηθήματα για να ακούς, να μασάς, να παίρνεις ανάσες, αλοιφές για τα έντομα, αλοιφές για τα έλκη, αλοιφές για τα πρησμένα πόδια, για τα πιασμένα κόκκαλα, για τους ξεφούσκωτους και σακουλιασμένους μυες που σαπίζουν μαζί με τους ακίνητους, ανήμπορους, μεταλλαγμένους κατόχους....

Τα φονικά σύνορα της Ευρώπης

Κατά μήκος των συνόρων μεταξύ Ισπανίας και Μαρόκου, Ελλάδας και Τουρκίας, Ουγγαρίας και Σερβίας, η Ευρωπαϊκή Ένωση αναπτύσσει βίαιες μεθόδους για να κρατήσει μακριά τους πρόσφυγες. Χιλιάδες άνθρωποι, οι οποίοι βάζουν σε κίνδυνο τη ζωή τους για διεκδικήσουν ένα καλύτερο μέλλον στην Ευρώπη καταλήγουν στον θάνατο. Νέο ναυάγιο σήμερα στα ανοιχτά των λιβυκών ακτών. 

Επιμέλεια: Μαρία Αγγελοπούλου

Η Ευρωπαϊκή συνοριακή δύναμη, Frontex, σαρώνει τα σύνορα της Ευρώπης για να παρεμποδίσει τις εισροές προσφύγων από το 2005. Πλέον ο εμφύλιος της Συρίας έχει δημιουργήσει εκατομμύρια νέους πρόσφυγες ενώ ένα νέο μεγάλο κύμα εξόδου αναμένεται να ξεκινήσει από το Ιράκ εξαιτίας των επιδρομών του Ισλαμικού Κράτους.  

Στη Μεσόγειο η ιταλική ακτοφυλακή συλλαμβάνει απελπισμένους ανθρώπους από ετοιμόρροπες βάρκες σχεδόν κάθε μέρα. Στη Γερμανία, περίπου 20.000 άνθρωποι έχουν κάνει αίτηση για άσυλο μέσα στον Ιούλιο. Πρόκειται για τον μεγαλύτερο αριθμό που καταγράφεται τα τελευταία 20 χρόνια. Περίπου 200.000 πρόσφυγες αναμένεται να φθάσουν στη Γερμανία συνολικά για φέτος. Σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη πάνω από 50 εκατομμύρια άνθρωποι εκτοπίστηκαν πέρυσι. Ο αριθμός είναι μεγαλύτερος από αυτόν του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. 

«Με δεδομένους αυτούς τους αριθμούς, τις εικόνες των σκαφών που κοντεύουν να βουλιάξουν από το βάρος των ανθρώπων στη Μεσόγειο, των φραχτών στα σύνορα αλλά και αυτές από τα υπερπλήρη κέντρα πρόσληψης στις πόλεις όλης της Ευρώπης, το ζήτημα της συνοριακής πολιτικής της ΕΕ εξελίσσεται σε ζήτημα αμφισβήτησης του χαρακτήρα και των αξιών της» σημειώνει χαρακτηριστικά το γερμανικό Spiegel.

Δεν υπάρχει σχεδόν κανένας νόμιμος δρόμος για να έρθει ένας πρόσφυγας στην Ευρώπη. Όσοι επιθυμούν να υποβάλλουν αίτηση ασύλου σε κάποια χώρα – μέλος της Ένωσης πρέπει πρώτα να φτάσουν παράνομα δίνοντας μεγάλα χρηματικά ποσά σε διακινητές και διακινδυνεύοντας τη ζωή τους μέσα σε βάρκες ή κρυμμένοι σε λεωφορεία και ταξιδεύοντας με πλαστά διαβατήρια.

Μπίζνες και πολιτική στα συριακά ερείπια!

Πάνω από 200 δισεκατομμύρια δολάρια θα απαιτηθούν για την ανοικοδόμηση της Συρίας, σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα. Ποια κράτη υπέγραψαν συμφωνίες με την κυβέρνηση Άσαντ. Οι τομείς ενδιαφέροντος. Ανασταλτικός παράγοντας οι τζιχαντιστές.

Η οικονομία τής Συρίας είναι σε εξαιρετικά δεινή θέση. Η πλειοψηφία των πετρελαϊκών κοιτασμάτων της χώρας, κάποτε η ψυχή τής οικονομίας (μαζί με τη γεωργία), βρίσκονται υπό τον έλεγχο της εξτρεμιστικής οργάνωσης «Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και την al-Sham» (ISIS), επίσης γνωστής ως Ισλαμικό Κράτος (IS), στερώντας από τη χώρα περίπου 2 εκατομμύρια δολάρια την ημέρα.

Εν τω μεταξύ, η Παγκόσμια Τράπεζα εκτιμά, ότι το κόστος της ανοικοδόμησης όσων έχουν ήδη καταστραφεί στη Συρία, θα είναι πάνω από 200 δισεκατομμύρια δολάρια. Η έκθεση Doing Business 2014 του οργανισμού κατατάσσει τελευταία τη χώρα στην κατηγορία της «αντιμετώπισης των οικοδομικών αδειών», η οποία μετρά τα διαδικαστικά και οικονομικά εμπόδια προς την οικοδόμηση μιας απλής αποθήκης.

Ο Άσαντ φαίνεται να κατανοεί ότι οι τρέχουσες οικονομικές σχέσεις της χώρας θα διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στον προσδιορισμό της μελλοντικής πολιτικής γραμμής της και έτσι επέτρεψε στην Κίνα, το Ιράν, τη Βόρεια Κορέα και τη Ρωσία, να καλύψουν το κενό. Το Δεκέμβριο του 2013, η ρωσική εταιρεία πετρελαίου και φυσικού αερίου Soyuzneftegaz συνήψε μια συμφωνία 90 εκατομμυρίων δολαρίων με το Υπουργείο Πετρελαίου της Συρίας, για εξερεύνηση και παραγωγή στα ύδατα της Μεσογείου (μεταξύ των οχυρών τού Άσαντ, Ταρτούς και Μπανιάς). Η αξία των συμβάσεων της Συρίας με τη ρωσική αμυντική βιομηχανία (η Ρωσία είναι ένας από τους μεγαλύτερους προμηθευτές όπλων προς το καθεστώς), εκτιμάται ότι υπερβαίνει τα 4 δισ. δολάρια.

4ο ΕΓ/95 ΑΔΤΕ: «Μάθαμε από τον Τύπο ότι πωλείται το στρατόπεδό μας» (ΟΛΟ ΤΟ ΦΕΚ)

• Έτοιμοι να ξεπουλήσουν τα πάντα

• Απίστευτο αλαλούμ επικρατεί με τις υπό αποκρατικοποίηση εκτάσεις. Πέντε υπουργοί υπέγραψαν για να πωληθεί στρατόπεδο στη Ρόδο μέσω ΤΑΪΠΕΔ και το υπουργείο Εθνικής Άμυνας... κοιμόταν!

«Πόδι» σε μια από τις πιο μάχιμες και ετοιμοπόλεμες στρατιωτικές μονάδες της Ελλάδας έχει πατήσει εδώ και ενάμιση χρόνο το ΤΑΪΠΕΔ, μετά την... αφελέστατη απόφαση της αρμόδιας Διυπουργικής Επιτροπής Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων (ΔΕΑΑ) να ξεπουλήσει στρατόπεδο τάγματος καταδρομών στη Ρόδο, με σκοπό την «ανακούφιση» του δημοσίου χρέους!

«ΠΑΙΖΟΥΝ» ΜΕ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ

Η απίστευτη αυτή ιστορία, που αναμένεται να ανατρέψει το σχεδιασμό για την ασφάλεια σε ένα ευαίσθητο σημείο του Αιγαίου, ξεκίνησε την άνοιξη του 2013 με τις υπογραφές των πρώην υπουργών Οικονομικών, Γιάννη Στουρνάρα, Ανάπτυξης Κωστή Χατζηδάκη, Περιβάλλοντος Ευάγγελου Λιβιεράτου, Παιδείας Κωνσταντίνου Αρβανιτόπουλου και της υπουργού Τουρισμού, Όλγας Κεφαλογιάννη. Την ίδια στιγμή, ο τότε καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός, Πάνος Παναγιωτόπουλος φαίνεται πως είχε πλήρη άγνοια, ενώ το υπουργείο Εθνικής Άμυνας ενημερώθηκε για το θέμα μόλις πριν από λίγες εβδομάδες μετά από ερώτηση της ανεξάρτητης βουλευτή Δωδεκανήσου, Μίκας Ιατρίδη.

Η Χώρα μου

Του Αντώνη Αντωνάκου

Ζω σε μια χώρα σχεδόν ισλαμική, με φανατικούς χριστιανούς, που αύριο μπορεί να γίνουν χίτες, γερμανοτσολιάδες, λογοκριτές. Εδώ, που οι ξιπασμένοι παπάδες, στήνουν μεγάφωνα έξω απ’ τους ναούς για να ακούγεται η λειτουργία τους στο υπερπέραν. Για να σκεπάσουν το αηδόνι και το κελάρυσμα του νερού. Για να φιμώσουν τον κυριακάτικο ερωτικό οίστρο του νοικοκύρη που τόλμησε να έχει καύλες.

Ζω σε μια χώρα που βασιλεύει η αυθάδεια της υπερβολής. Απ’ την ακραία ζωώδη χαρά στην κατάθλιψη κι απ’ την απόλυτη ομορφιά του τοπίου στα σκατά. Απ’ τις επαναστατικές ιαχές των καφενείων στα δουλικά σπασίματα της μέσης. Κι απ’ το αρχαίο ένδοξο κλέος στο ξεπούλημα της αγοράς. Εκεί που η σκοτεινιά της συναλλαγής του πλούτου με τους πρόθυμους ανθρωποδιορθωτές καρπίζει πόνο, δυστυχία, γρίνια και συστημικούς στοχαστές.

Ζω σε μια χώρα που έχει χάσει το μέτρο προ πολλού και επιτρέπει στους δυνάστες της, με πανηγυρικό τρόπο να της πασπατεύουν τα κωλομέρια. Ζω σε μια χώρα όπου πολιτική διακονούν οι γραμματιζούμενοι ηλίθιοι του εθελοντισμού και των δράσεων. Ζω σε μια χώρα με οθόνες και κάφρους που περιμένουν να δούνε μπάλα και μόνο μπάλα. Με ανθρωπόμορφες μαϊμούδες που νομίζουν πως το σκυλάδικο είναι παράδοση και η μαγκιά ελληνική πατέντα.

Ζω σε μια χώρα που την ξεπάστρεψαν οι νεοέλληνες, αναθέτοντας την καταστροφή της στους βλαχοδήμαρχους. Ζω σε μια χώρα όπου εκπαίδευση σημαίνει πρωινή προσευχή, μάντρωμα, παρελάσεις, στρατωνισμός. Ζω σε μια χώρα όπου ο γυμνισμός είναι παράπτωμα και η ζωή στη φύση ποινικό αδίκημα. Σε μια χώρα με ξαπλώστρες και ομπρέλες φυτεμένες στα ιδιωτικά χοιροστάσια της παραλίας. Ζω σε μια χώρα που έχει πάνω απ’ το μισό πληθυσμό της στοιβαγμένο στις τσιμεντένιες φαβέλες των Αθηνών.

Η ΝΕΡΙΤ καταρρέει. Μόνη λύση η επαναλειτουργία της ΕΡΤ

Tου Νίκου Μιχαλίτση

Κουρελιασμένες διακηρύξεις τα περί ανεξάρτητου φορέα

Πριν λίγες ημέρες συμπληρώθηκαν 15 μήνες από το πραξικόπημα του λουκέτου της ΕΡΤ. Μετά το μαύρο που κράτησε μερικούς μήνες, η κυβέρνηση υποκατέστησε τη δημόσια ραδιοτηλεόραση, αρχικά με τη ΔΤ και αργότερα με τη ΝΕΡΙΤ. Στην άλλη όχθη, οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ που αντιτάχθηκαν στο πραξικόπημα του μαύρου, συνεχίζουν να παράγουν τηλεοπτικό και ραδιοφωνικό πρόγραμμα και διατηρούν έναν δημοφιλή διαδικτυακό ιστότοπο, με εθελοντική εργασία.

Είναι ενδιαφέρον, 15 μήνες μετά το μαύρο, να εξετάσουμε σε ποια κατάσταση βρίσκονται οι δύο πλευρές, σε σχέση με τους διακηρυγμένους στόχους τους.

Τα «επιτεύγματα» της ΝΕΡΙΤ...

 Ξεκινώντας από την κυβερνητική πλευρά και τη ΝΕΡΙΤ: Οι αιτίες του λουκέτου της ΕΡΤ και της εγκαθίδρυσης της ΝΕΡΙΤ ήταν η δημιουργία ενός φορέα ανεξάρτητου, που θα ήταν απαλλαγμένος από τον κυβερνητικό εναγκαλισμό, από τις σπατάλες και τη διαφθορά και με προσωπικό που θα προσληφθεί με αξιοκρατικά κριτήρια. Τέλος, θα ήταν ένας Οργανισμός που η τηλεθέαση και η ακροαματικότητά του θα αυξανόταν σημαντικά. Όλα αυτά, κατά την κυβέρνηση, δεν μπορούσαν να γίνουν με την ΕΡΤ σε λειτουργία.

«Ετσι εκτελέσαμε την Ελλάδα»

Πώς η Ελλάδα και άλλες χώρες της ευρωζώνης έγιναν τα θύματα «οικονομικών δολοφόνων» και παγιδεύτηκαν στον φαύλο κύκλο του χρέους;

Ένας πρώην «οικονομικός δολοφόνος», ο Τζον Πέρκινς***, περιγράφει το πώς η χώρα μας μπήκε στο στόχαστρο των διεθνών τοκογλύφων πολύ πριν ξεκινήσει η οικονομική κρίση με απώτερο σκοπό την αφαίμαξη του φυσικού της πλούτου και την αρπαγή των υποδομών του.

Ο αμερικανός συγγραφέας έγινε ευρύτερα γνωστός το 2004 όταν εξέδωσε  το βιβλίο «Confessions of an Economic Hit Man» στο οποίο πραγματευόταν τον τρόπο που οι «ελεύθεροι σκοπευτές» του ΔΝΤ και των αγορών χτύπησαν χώρες εγκλωβίζοντάς τις στη δίνη της οικονομικής κρίσης.

Σε συνέντευξή του στο δημοσιογραφικό site Dialogos Media (http://dialogosmedia.org/) η οποία δημοσιεύεται και στο Truth Out (http://truth-out.org/news/item/26112-an-economic-hit-man-speaks-out-john-perkins-on-how-greece-has-fallen-victim-to-economic-hit-men), περιγράφει τον τρόπο που παγιδεύτηκε η Ελλάδα.

Ο Πέρκινς, κατ’ αρχήν περιγράφει το τι είναι οι «οικονομικοί δολοφόνοι» (hit men) λέγοντας ότι είναι στην ουσία ανιχνευτές «ευκαιριών» και οι οποίοι ταξιδεύοντας από χώρα σε χώρα καταγράφουν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές αλλά και τους τρόπους που θα μπορούσαν κάποιοι να τις βάλουν στο χέρι. Μόλις εντοπίσουν μία χώρα στην οποία αξίζει τον κόπο να επιτεθούν ξεκινάει το παιχνίδι:

Πάνος Καμμένος για ομιλία Τσίπρα και άλλα...

Τι θέση παίρνει η ΕΕ σχετικά με το Ψήφισμα του ΟΗΕ για τα χρέη; (ηχητικό)

Ερώτηση προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, κατέθεσε σήμερα, ο αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρης Παπαδημούλης, με την οποία ζητά να πληροφορηθεί τη θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το Ψήφισμα του ΟΗΕ υπέρ της αναδιάρθρωσης κρατικών χρεών.

Πιο συγκεκριμένα, ο Δ. Παπαδημούλης στην ερώτησή του αναδεικνύει το θέμα της πρόσφατης υιοθέτησης από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, ψηφίσματος με το οποίο προωθείται, σε διεθνές επίπεδο, η δημιουργία ενός «πολυμερούς νομικού πλαισίου για τη διαχείριση των διαδικασιών αναδιάρθρωσης κρατικών χρεών», που στόχο θα έχει, τόσο «την αύξηση της αποτελεσματικότητας, της σταθερότητας και της προβλεψιμότητας των χρηματοοικονομικών αγορών», όσο και την επίτευξη «διατηρήσιμης, χωρίς αποκλεισμούς και ισομερούς οικονομικής μεγέθυνσης και βιώσιμης ανάπτυξης, σύμφωνα με τις εθνικές συνθήκες και προτεραιότητες».

Στη συνέχεια της ερώτησής του ο Έλληνας ευρωβουλευτής, αφού σημειώνει τη στάση των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, «τα οποία, δυστυχώς, αρνήθηκαν τη θετική ψήφο», ρωτούσε την Κομισιόν «πως κρίνει το ψήφισμα του ΟΗΕ για την υιοθέτηση ενός διεθνούς νομικού πλαισίου αναδιάρθρωσης κρατικού χρέους», καθώς επίσης, «με ποιους τρόπους σκοπεύει η Ένωση να συμμετάσχει στις διακυβερνητικές διαπραγματεύσεις που θα ξεκινήσουν».