Ανοιχτή επιστολή 20 επιστημόνων και μελών του ΔΙΔΕΑΔΥ
Τον τελευταίο καιρό παρατηρούμε με αυξανόμενη ανησυχία τις δράσεις των δημόσιων αρχών που έχουν αναλάβει τη διαχείριση της επιδημίας COVID-19 στην Ελλάδα. Η προσέγγιση τους πολλές φορές χαρακτηρίζεται από αντικρουόμενες εκτιμήσεις και δηλώσεις, αποτυχία στην επικοινωνία για την υγεία, δημιουργία κλίματος φόβου, αδιαφάνεια, επιστημονικά ατεκμηρίωτες αποφάσεις και εμμονή στη διαχείριση με αποκλειστική χρήση οριζόντιων και ακραίων περιορισμών.
Είναι απορίας άξιο πώς το οριζόντιο lockdown, ένα μέτρο δημόσιας τάξης που έχει αποδεδειγμένα καταστροφικές επιπτώσεις στην υγεία του πληθυσμού και που αποτελεί πρακτικά τη μοναδική επιλογή των αρχών, χαρακτηρίζεται «έξυπνο μέτρο» και θεωρείται ενδεδειγμένη στρατηγική αντιμετώπισης ενός προβλήματος Δημόσιας Υγείας. Δεν είναι τυχαίο ότι φορείς όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας χαρακτηρίζουν το lockdown ως την τελευταία και προσωρινή λύση ανάγκης, με σκοπό να κερδηθεί χρόνος για την ενίσχυση και αναπροσαρμογή των στοχευμένων μέτρων διαχείρισης της επιδημίας. Ενώ η φυσική απόσταση είναι ένα από τα σημαντικά εργαλεία αντιμετώπισης του προβλήματος, η μονοδιάστατη και συνεχής εφαρμογή οριζόντιων και ακραίων περιορισμών αποτελεί περισσότερο ένδειξη αμηχανίας και απόγνωσης, παρά ισορροπημένης και έξυπνης διαχείρισης. Εφαρμόζεται μάλιστα πολλές φορές αναίτια και ατεκμηρίωτα, όπως για παράδειγμα πρόσφατα στο σύνολο του Νομού Φθιώτιδας, όπου σημαντικός αριθμός κρουσμάτων καταγράφεται μόνο σε συγκεκριμένα δημοτικά διαμερίσματα, 90 χλμ. μακριά από την πρωτεύουσα του Νομού.
