Ξόανα...

Μάχη οπισθοφυλακής στο ΝΑΤΟ

Της Κύρας Αδάμ

Το ΝΑΤΟ θα διαθέσει την μόνιμη ναυτική δύναμη STANAG FORMED, η οποία θα αναλάβει σε μόνιμη βάση όλες τις υποχρεώσεις της ΕΕ για το προσφυγικό στο Αιγαίο.

Αυτό αναμένεται να είναι το πολιτικό πλαίσιο της Συμφωνίας των υπουργών Αμύνης του ΝΑΤΟ, κατά τη λήξη , σήμερα Πέμπτη, της διήμερης συνάντησης τους στις Βρυξέλλες, ύστερα από την σχετική πρόταση του SACEUR ( Ανώτατου Συμμαχικού Διοικητή Δυνάμεων Ευρώπης).

Με τη Συμφωνία αυτή, τα κράτη μέλη της ΕΕ επί της ουσίας αποδέχονται πλήρως την αδυναμία και ανικανότητα τους να αντιμετωπίσουν μόνες τους ένα καθαρά ευρωπαϊκό πρόβλημα, όπως το προσφυγικό κύμα από τη Συρία. Γι' αυτό προσβλέπουν στην βοήθεια της Συμμαχίας - και ως εκ τούτου της Ουάσιγκτον - η οποία, με μέσο το ευρωπαϊκό προσφυγικό πρόβλημα, αποσκοπεί να συμπαρασύρει την Ευρώπη σ' ένα «αρραγές» μέτωπο εναντίον της Ρωσίας στη Συρία.

Η Τουρκία θέλει να εκμεταλλευθεί αυτή τη νατοϊκή συμφωνία, με στόχο να μετατρέψει όλες τις παρανομίες και επεκτατικές βλέψεις της σε βάρος της Ελλάδας, σε νόμιμα τουρκικά κεκτημένα.

Τραπεζική καταιγίδα

Σχόλιο του Δ. Καζάκη (Οικονομολόγου-αναλυτή-Γ.Γ.του Ε.Πα.Μ.στο e-roi.gr-10 Φεβρ. 2016):

...........................................................................

Του Βασίλη Βιλιάρδου

Είναι υπερβολικό να παρομοιάζει κανείς τη ναυαρχίδα της Γερμανίας με μία νέα Lehman Brothers, από την οποία θα ξεκινούσε η προβλεπόμενη κατάρρευση του παγκοσμίου χρηματοπιστωτικού συστήματος; Ίσως, εάν δεν επενέβαινε ο Α. Σόιμπλε

«Το σενάριο που βιώνουμε θυμίζει, αν και υπό μερικώς διαφορετικές συνθήκες, την εποχή μεταξύ της μέσης και του τέλους της δεκαετίας του 1990. Τότε οι Η.Π.Α. είχαν περιορίσει επίσης τη νομισματική τους πολιτική, με αποτέλεσμα να αυξηθεί η ισοτιμία του δολαρίου – η οποία με τη σειρά της έστειλε τις τιμές της ενέργειας στο υπόγειο.

Αμέσως μετά τόσο τα ισοζύγια εξωτερικών συναλλαγών, όσο και οι προϋπολογισμοί των ισχυρά εξαρτημένων από την ενέργεια χωρών, κατέρρευσαν. Η συγκεκριμένη διαδικασία κορυφώθηκε το 1994 με τη χρηματοπιστωτική κρίση του Μεξικού. Μερικά χρόνια μετά, το 1997, ακολούθησαν η Ταϊλάνδη και η Ινδονησία – αργότερα η Βραζιλία και η Ρωσία, ενώ η καταστροφή ολοκληρώθηκε με την Αργεντινή το 2001.

Η ιστορία δεν πρέπει υποχρεωτικά να επαναλαμβάνεται, αλλά οι παραλληλισμοί του τότε με το σήμερα είναι εντυπωσιακοί – ενώ τόσο ο χρηματοπιστωτικός κλάδος της Ευρώπης είναι υπερδιογκωμένος, με τη βόμβα να υπολογίζεται μεγαλύτερη από τα 30 τρις €, όσο και ο αντίστοιχος της Κίνας, ο οποίος υπερβαίνει τα 34 τρις $«.

Άρθρο

Δεν είναι μόνο η Deutsche Bank βυθισμένη στα προβλήματα – αλλά, επίσης, η ελβετική Credit Suisse, η οποία ανακοίνωσε πρόσφατα τεράστιες ζημίες, η ιταλική UniCredit, η ισπανική Santander και η βρετανική Barclays– ένα γεγονός που επιβεβαιώνεται από την πτώση τόσο των μετοχών, όσο και των μετατρέψιμων ομολόγων τους (γράφημα).

Πόσες μέρες ακόμα θα αντέξει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ;

Του Ανδρέα Ζαφείρη

«Ποιος επιτέλους κυβερνά αυτό τον τόπο;» είχε αναρωτηθεί ο Καραμανλής ο πρεσβύτερος το 1963. Σήμερα το ερώτημα μάλλον είναι: «Ποιος επιτέλους θέλει να κυβερνήσει αυτό το τόπο;» και η πιθανότερη απάντηση «Κανείς».  

Για πρώτη φορά μετά το 2012, η Ελλάδα της «ανάθεσης» φαίνεται να έχει μεταμορφωθεί. Και αυτή η μεταμόρφωση έχει σημεία θετικά, έχει όμως και σημεία σκοτεινά, που οφείλει η Αριστερά να προσέξει ιδιαίτερα.  

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κατάφερε, ακολουθώντας με συνέπεια το δικό της «ρόλο» στην εφαρμογή των «μνημονιακών πολιτικών» ότι δεν μπόρεσαν οι προηγούμενες: δημιούργησε την αντικειμενική βάση μιας μεγάλης συνάντησης ανάμεσα στο εργατικό κίνημα και τα ευρύτερα μικροαστικά στρώματα.