Ιταλία: ζητείται διέξοδος

Του Θοδωρή Αθανασιάδη

Για την κατάσταση στην Ιταλία έχουμε γράψει σε τούτο το ιστολόγιο εδώ και πολύ καιρό ("Η Ιταλία τρέμει", 20/7/2016). Χτες, δυο οίκοι αξιολόγησης (Moody's, DBRS) υποβάθμισαν την Banco Popular, η Monte dei Paschi έχει πάντα τα γνωστά της χάλια που όλο και χειροτερεύουν και η Veneto Banca τρίζει συθέμελα. Παράλληλα, η Πορτογαλία αγκομαχάει, η Ισπανία δεν λέει να βγει από τα αδιέξοδα και για την Ελλάδα και την Βρεττανία δεν χρειάζεται να πούμε τίποτε, αφού όλα είναι γνωστά.

Είναι γεγονός πως χρόνια τώρα η Ευρωπαϊκή Ένωση βουλιάζει σε κρίση. Μια κρίση πρωτίστως δόμησης της ευρωζώνης αλλά και γενικώτερα της ευρωπαϊκής οικοδόμησης. Όσο κι αν σε πολλές αναλύσεις προβάλλονται οι -υπαρκτές ή μη- κόντρες βορρά-νότου, η κρίση απλώνεται παντού και είναι κυρίως κοινωνική. Από την ισχυρή Γερμανία, όπου ο εκφυλισμός της αγοράς εργασίας οδηγεί στην συνεχή διεύρυνση της κατηγορίας των φτωχών εργαζομένων, μέχρι την αδύναμη Ελλάδα της καταστροφής των εργασιακών και κοινωνικών θεσμών, αυτό που χαρακτηρίζει το ευρωπαϊκό τοπίο συνολικά είναι η επίθεση του κεφαλαίου στους εργαζόμενους μέσα από -κλασσικές ή και νεόκοπες- νεοφιλελεύθερες πρακτικές. Η εθνικιστική υστερία της γερμανικής οικονομικής και πολιτικής ελίτ δεν σηματοδοτεί το θρίαμβο ενός εθνικού μοντέλου εξόδου από την κρίση, αλλά την αξιοποίηση μιας ιστορικής οικονομικής υπεροχής για την ενίσχυση της συμμαχίας του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου με σημαντικές κατηγορίες των μεσαίων στρωμάτων και ορισμένες κατηγορίες μισθωτών, ένα σκηνικό που, ως προς τα βασικά χαρακτηριστικά του, δεν μας είναι άγνωστο.

«Μπλοκάρουν» στα σύνορα χιλιάδες Έλληνες που θέλουν να φύγουν στο εξωτερικό

Του Προκόπη Χατζηνικολάου

Χιλιάδες αιτήσεις φορολογούμενων για μεταφορά της φορολογικής τους έδρας στο εξωτερικό εκκρεμούν στην αρμόδια εφορία Κατοίκων Εξωτερικού.

Ο αριθμός των αιτήσεων υπερβαίνει σύμφωνα με πληροφορίες τις 5.000 και ξεπερνά κάθε προηγούμενο καθώς οι υπηρεσίες δημιουργούν προσκόμματα και καθυστερούν τις διαδικασίες σε όσους όσους επιθυμούν να ζήσουν και να εργαστούν στο εξωτερικό. 

Ουσιαστικά χιλιάδες φορολογούμενοι που μπορεί να είναι στελέχη επιχειρήσεων, εργάτες ή μεταπτυχιακοί φοιτητές, είναι μπλοκαρισμένοι εντός των ελληνικών συνόρων σε μια ιδιότυπη προσπάθεια της Πολιτείας να εμποδίσει τη διαρροή εγκεφάλων με «κατασταλτικά» μέτρα.

 Το ανησυχητικό πάντως είναι ότι πολλοί Έλληνες εξακολουθούν να αφήνουν τη χώρα βλέποντας ότι δεν υπάρχει μέλλον εδώ για αυτούς. Αναζητούν εργασία σε ευρωπαϊκές χώρες, έχοντας στην βαλίτσα πτυχία και μεταπτυχιακά και ήδη έχουν προσληφθεί από ευρωπαϊκούς κολοσσούς καθώς το «κασέ» των Ελλήνων είναι πλέον αρκετά χαμηλό, ενώ τα προσόντα τους σε αρκετές περιπτώσεις καλύτερα από των ευρωπαίων συναδέλφων τους.  

Για παράδειγμα Έλληνας που δουλεύει σε μεγάλη εταιρεία στη Ντόχα λαμβάνει αποδοχές κατά 30% χαμηλότερες από τον συνάδελφο του από τη Γαλλία.

Το Κατάρ σε καραντίνα – Tρομοκρατία και γεωπολιτικά παίγνια

Του  Ζαχαρία Μίχα 

Η σουνιτική συμμαχία υπό τη Σαουδική Αραβία διέκοψε τις σχέσεις με το Εμιράτο του Κατάρ, με στόχο να απομονωθεί ακόμα περισσότερο το Ιράν. Το Εμιράτο διατηρεί προνομιακές σχέσεις με την Τεχεράνη, παρά το γεγονός ότι το ίδιο είναι μέλος του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου (GCC Gulf Cooperation Council).

Το Κατάρ έχει κοινά συμφέροντα με τους Ιρανούς και λόγω της συνιδιοκτησίας του μεγαλύτερου σήμερα γνωστού κοιτάσματος φυσικού αερίου στον κόσμο (South Pars), ενώ λόγω γεωγραφικής θέσης και μεγέθους, δεν επιθυμεί να εμπλακεί ενεργά –με την πλευρά του ενός ή του άλλου– στην αέναη διένεξη σουνιτών και σιιτών στην ευρύτερη περιοχή. Πλέον, καλείται να επιλέξει στρατόπεδο.

Η διένεξη αυτή αφορά την ηγεμονία και την επιρροή σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή, με κύριους αντιπάλους τη Σαουδική Αραβία και το Ιράν. Κατά συνέπεια, όταν το Ριάντ σκληραίνει τη στάση του και επιχειρεί να στριμώξει την Τεχεράνη, η Ντόχα έπαιρνε παραδοσιακά αποστάσεις.

Επιθετική κίνηση από το σουνιτικό μπλοκ

Το σουνιτικό μπλοκ προχωρά σε αυτή την ακραία διπλωματικά ενέργεια που επιδεινώνει σοβαρά την κατάσταση σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή, έχοντας ολοκληρώσει τη συμφωνία αγοράς οπλικών συστημάτων από τις ΗΠΑ ύψους έως και 350 δισ δολαρίων. Η εν λόγω συμφωνία, πέραν της ενίσχυσης της αμυντικής ικανότητας του βασιλείου των Σαούντ, αγοράζει μεγάλη επιρροή στην Ουάσιγκτον.

Η ησυχία πριν από τη μεγάλη καταιγίδα;

Το μέλλον του πλανήτη στους επόμενους μήνες ίσως δεν κριθεί από την Ευρώπη, τις Η.Π.Α., τον Καναδά, την Αυστραλία ή την Ιαπωνία – αλλά από την Κίνα, η οποία προκάλεσε ήδη δύο σεισμούς στις παγκόσμιες χρηματαγορές τα προηγούμενα χρόνια: τον Αύγουστο του 2015 και τον Ιανουάριο του 2016

Ανάλυση

Στις αρχές του 2000 ο μεγάλος ασθενής της Ευρωζώνης ήταν η Γερμανία, η οικονομία της οποίας αδυνατούσε να αναπτυχθεί, με αποτέλεσμα να αυξάνεται επικίνδυνα η ανεργία – κάτι που προσπάθησε να αντιμετωπίσει η ΕΚΤ αδιαφορώντας για τα υπόλοιπα κράτη, με τη μείωση των βασικών επιτοκίων στο 2% (ανάλυση).

Η ενέργεια της αυτή αποδείχθηκε εντελώς καταστροφική για τις χώρες του Νότου που παρουσίαζαν υψηλό ρυθμό ανάπτυξης, καθώς επίσης για τη Γαλλία, αποτελώντας την αφετηρία της απώλειας της ανταγωνιστικότητας τους – αφού τα φθηνά χρήματα της κεντρικής τράπεζας πυροδότησαν την άνοδο της επί πιστώσει κατανάλωσης και της αγοράς ακίνητης περιουσίας, εμποδίζοντας τα κράτη να υιοθετήσουν μεταρρυθμίσεις. Αν και αρκετοί λοιπόν ενοχοποιούν μόνο την Ελλάδα, επειδή δεν κατανοούν πόσο σημαντική είναι η νομισματική πολιτική για την οικονομία, η πραγματικότητα είναι διαφορετική.

Τρομονόμος του ΣΥΡΙΖΑ φιμώνει τον δημόσιο λόγο...

Πως θα πηγαίνετε φυλακή από μια φράση αγανάκτησης στο διαδίκτυο...

Την επέκταση του λεγόμενου τρομονόμου και στο δημόσιο λόγο προωθεί αδίστακτα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖ-ΑΝΕΛ με νέες παραγράφους που έθεσε δήθεν προς διαβούλευση για την Τροποποίηση των απαράδεκτων και τρομοφοβικών άρθρων 187 («περί εγκληματικής οργάνωσης») και 187Α (τρομονόμου) του Ποινικού Κώδικα

Συγκεκριμένα, oι νέες παράγραφοι που τίθενται προς διαβούλευση προβλέπουν ποινές κατ’ ευθείαν φυλάκισης έξι μήνες για όποιον «δημόσια με οποιονδήποτε τρόπο» (!) ”προκαλεί ή διεγείρει ” (!) σε τέλεση των αδικημάτων που περιγράφονται στο άρθρο 187 και 187Α. Πρόκειται για ιδιαίτερα αόριστη και ευρεία διατύπωση που μπορεί εύκολα να ποινικοποιήσει την δημόσια έκφραση γνώμης, ιδιαίτερα αν είναι φορτισμένη με δικαιολογημένη οργή και αγανάκτηση, φαινόμενα καθημερινά και συχνότατα στο διαδίκτυο.

Χιλιάδες πολίτες με μια τέτοια νομοθεσία θα μπορούν να βρίσκονται καθημερινά και ανά πάσα στιγμή στα νύχια της αστυνομίας και των εισαγγελικών αρχών, οι οποίες θα μπορούν να τους χρησιμοποιούν ως παραδείγματα προς αποφυγήν και ως ”σάκο του μποξ”, σύροντας τους σε περιπέτειες, όπως αυτή του Φιλιππάκη, στα δικαστήρια και στις φυλακές.

Διακοπές με πολιτικό περιεχόμενο

Του Γιάννη Μακριδάκη

Όταν πάρεις το βαπόρι και φύγεις από τη Χίο, νομίζεις ότι άλλαξες πλανήτη. Εδώ, στο νησί, το κύριο θέμα της ζωής μας είναι το προσφυγικό. Πόσοι ήρθαν, πόσοι φεύγουν, πού θα κατασκευαστεί η φυλακή, τι λένε οι αιρετοί και ο δεσπότης, τι κάνουν οι ακροδεξιοί και τι φρασεολογία χρησιμοποίησε η επιτροπή αγώνα, τι θα γίνει τώρα που φεύγουν οι ΜΚΟ, τι κάνουν οι αλληλέγγυοι και οι πρόσφυγες και μετανάστες μέσα στη Σούδα και στη ΒΙΑΛ. Όλη μέρα αυτά μας απασχολούν, την ίδια ώρα που στην άλλη Ελλάδα η ζωή υπό επιτροπεία των δανειστών κουτσά – στραβά συνεχίζεται και το καλοκαίρι φέρνει όσο να ‘ναι μια πιο ανάλαφρη αίσθηση.

Στη Χίο η κατάσταση των προσφύγων – μεταναστών είναι τραγική αφού κοιμούνται πια στο ύπαιθρο, έξω από τον καταυλισμό της Σούδας και της ΒΙΑΛ, λόγω υπερπληθυσμού και αδυναμίας των χώρων φιλοξενίας να τους χωρέσουν όλους.

Η Συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας όρισε το νησί της Χίου ως πλωτή φυλακή προσφύγων και μεταναστών, ως φυσικό ανάχωμα στην πορεία τους για την Ευρώπη, όρισε και εμάς, τους κατοίκους του νησιού ως υποψήφιους κανίβαλους ή αμνούς στο θυσιαστήριο, αφού αφεθήκαμε μόνοι να υποστούμε τις συνέπειες αυτής της Συμφωνίας και όλοι μαζί βράζουμε στο ζουμί μας, με μόνη συμμετοχή του κράτους την κατασταλτική με την παρουσία των ΜΑΤ και της ΦΡΟΝΤΕΞ.

Η Χίος αποτελεί πλέον γκρίζα ζώνη στο Αιγαίο, αφού έχει αποκτήσει εσωτερικά σύνορα με την Ευρώπη και την υπόλοιπη Ελλάδα, από τα οποία για να βγει κάποιος πρέπει να ελεγχθεί η ταυτότητά του και να διαπιστωθεί Ευρωπαίος πολίτης.