Του Δημήτρη Καζάκη*
Εκεί όμως που για μια ακόμη φορά ο κ. Τσίπρας ξεπέρασε τον εαυτό του, είναι η αναφορά του στο προσφυγικό και μεταναστευτικό. Στις τρεις ομιλίες που έδωσε οι αναφορές στο διεθνές δίκαιο έδωσαν και πήραν, αλλά ούτε μια φορά δεν αναφέρθηκε στην ανάγκη εφαρμογής της Διεθνούς Σύμβασης της Γενεύης για το προσφυγικό, ούτε των σχετικών πρωτοκόλλων που ακολούθησαν. Έστω κι αν η Ελλάδα τα έχει συνυπογράψει.
Γιατί ο κ. Τσίπρας δεν έκανε καμία μνεία σ' αυτά; Διότι πολύ απλά ούτε η Ελλάδα, ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση - ειδικά με τη συμφωνία της με την Τουρκία - τα εφαρμόζει. Αν τα εφάρμοζε τότε τι θα έπρεπε να κάνει;
(α) Θα είχε δημιουργήσει κατάλληλους χώρους υποδοχής και υποστήριξης των προσφύγων και μεταναστών με όλες τις απαιτούμενες υπηρεσίες ταυτοποίησης.
(β) Θα διαχώριζε τους πρόσφυγες από τους μετανάστες κατά τα διεθνώς νόμιμα και θα προμήθευε τάχιστα με τα κατάλληλα έγγραφα όσους χρήζουν διεθνούς προστασίας.
(γ) Θα προμήθευε τους μετανάστες με τα κατάλληλα ταξιδιωτικά έγγραφα ώστε να πάνε δια της νομίμου οδού όπου θέλουν εκτός Ελλάδας.
(δ) Ενώ όσους συνιστούν οιονεί κίνδυνο για την εθνική ασφάλεια της χώρας και επιδεικνύουν παραβατική συμπεριφορά, αφού ταυτοποιηθούν από τις ελληνικές αρχές σε συνεργασία με την Interpol, επιστρέφουν πίσω στην Τουρκία.
Κι όλα αυτά με την άμεση συνδρομή του ΟΗΕ και πιο συγκεκριμένα της Ύπατης Αρμοστείας για το προσφυγικό και το μεταναστευτικό. Σ' αυτή την περίπτωση το πού θα πάνε οι πρόσφυγες και οι μετανάστες θα ρυθμιζόταν πρωτίστως από τις υπηρεσίες του ΟΗΕ κι όχι από την Ελλάδα.
Αυτά θα έκανε ένα κυρίαρχο κράτος αν ακολουθούσε τα διεθνώς νόμιμα. Όμως η Ελλάδα δεν είναι κυρίαρχο κράτος, αλλά χώρα υπό κατοχή. Κι αντί να ακολουθήσει τα διεθνώς νόμιμα και προβλεπόμενα, ακολούθησε και ακολουθεί τις επιταγές των Βρυξελλών και του Βερολίνου, που θέλουν την Ελλάδα χώρα εγκλωβισμού προσφύγων και μεταναστών.
