Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2014

Η μάταιη αναζήτηση του Άγιου Δισκοπότηρου της Οργάνωσης*


Του Γκι Φαρζέτ
(μετάφραση: Ν. Μάλλιαρης)

Υπάρχουν εποχές κατά τις οποίες μεγάλος αριθμός ατόμων αντιλαμβάνονται ότι είναι αναγκαία μια ριζική αλλαγή των κοινωνικών μηχανισμών. Μέσα στις σύγχρονες κοινωνίες, όταν αυτή η τάση παίρνει το δρόμο της πολιτικής δράσης, η συμμετοχή στα κατεστημένα κόμματα αποκλείεται, καθώς αυτά είναι απλώς και μόνον οι ενοικιαστές του κρατικού μηχανισμού, που έχουν για σκοπό τους τη διαχείριση των τρεχουσών υποθέσεων. Τι είδους συνομαδώσεις, κατά συνέπεια, επιθυμούμε και προς ποιά κατεύθυνση να στραφούμε; Αυτό είναι το ερώτημα που αντιμετωπίζουμε εδώ και πάνω από σαράντα χρόνια.

1) Η απλότητα της διαύγειας

Τα άτομα που «στρατεύονται» σε μια υπόθεση πάσχουν σχεδόν πάντοτε, κατά την πρώτη περίοδο της στράτευσής τους, από έλλειψη της απαραίτητης αυτοανακλαστικής ικανότητας η οποία θα τους επέτρεπε να προσεγγίσουν με κριτική απόσταση το εγχείρημά τους. Αυτό που είναι όμως πιο εντυπωσιακό είναι ότι συνεχίζουν να διατηρούν σε ολόκληρη την πορεία του πολιτικού τους βίου αυτά τα μειονεκτήματα, δίνοντας την εντύπωση ότι θα τα αναπαράγουν σχεδόν εσαεί, λες και στο μεταξύ αυτές οι συνήθειες αποκρυσταλλώθηκαν με τρόπο μη αναστρέψιμο. Όπως είναι προφανές, αυτή η στάση παρουσιάζει έντονες αναλογίες με τον θρησκευτικό προσηλυτισμό.

«Λαιμητόμος» το μνημόνιο για την παιδεία


Του Θανάση Ηλιοδρομίτη

Περισσότερα από ένα στα επτά δημοτικά σχολεία και γυμνάσια έκλεισαν την εξαετία της ύφεσης, περίπου το 36% των καθηγητών γυμνασίου απομακρύνθηκαν από τις αίθουσες διδασκαλίας, ενώ αν πάμε λίγο πιο πάνω, στα ΤΕΙ, βλέπουμε ότι το διδακτικά προσωπικό μειώθηκε κατά 50%!

Στην Ελλάδα των μνημονίων και του ακραίου νεοφιλελεύθερου ‘’εκσυγχρονισμού’’, στη χώρα όπου όλα πωλούνται αφού πρώτα οι εκποιητές του δημόσιου πλούτου κάνουν τα πάντα για να εξευτελίσουν την τιμή τους, δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση η Παιδεία, ή μάλλον κυρίως η Παιδεία. Άλλωστε, ο Αντ. Σαμαράς προωθεί, λέει, τη συνταγματική μεταρρύθμιση, με την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων να είναι ένας από τους πιο βασικούς νεωτερισμούς που σκοπεύει να εισάγει.

Τις τελευταίες εβδομάδες η ΕΛΣΤΑΤ δημοσιοποίησε στατιστικά στοιχεία για όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Με βάση αυτά τα στοιχεία και τις χρονοσειρές που διαθέτει η ΕΛΣΤΑΤ για τα προηγούμενα χρόνια, αποφασίσαμε να κάνουμε κάποιες συγκρίσεις με έτος εκκίνησης το 2008/2009. Για την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση τα στοιχεία φθάνουν μέχρι και το σχολικό έτους 2013/2014, ενώ για την τριτοβάθμια σταματούν στο ακαδημαϊκό έτος 2012-2013.

Αρον-άρον υπεγράφη παράνομα το ξεπούλημα του ελληνικού στον όμιλο Λάτση

Άρον-άρον προχώρησε το ΤΑΙΠΕΔ στο ξεπούλημα του Ελληνικού. Υπογράφτηκε αιφνιδιαστικά και απολύτως παράνομα , την Παρασκευή (14/11) το απόγευμα η σύμβαση εκποίησης του φιλέτου του Ελληνικού στη Lamda Development του Ομίλου Λάτση, χωρίς να έχει ακόμη κοινοποιηθεί η απόφαση του 6ου Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου στους διάδικους, που είχαν προσφύγει.

Χωρίς να έχει περάσει το δεκαπενθήμερο που ο νόμος ορίζει για τις ενστάσεις των εμπλεκομένων (μεταξύ των οποίων και η Περιφέρεια Αττικής), και βέβαια χωρίς την εκδίκασή τους στην Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου, όπως επίσης προβλέπει ο νόμος. Είναι φανερό ότι επιδιώκουν τη δημιουργία τετελεσμένων. 
Την ίδια στιγμή τα στοιχεία βοούν , μετά μάλιστα από την παρουσίαση της μελέτης του ΤΕΕ. Πρόκειται για ένα πελώριο σκάνδαλο, που θα έπρεπε να έχει ήδη προκαλέσει την παρέμβαση της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου.
Βεβαίως ο αγώνας για της σωτηρία του Ελληνικού δεν τελείωσε. Μπαίνει σε κρίσιμη φάση. Είναι βέβαιο ότι στις μέρες που ακολουθούν θα υπάρξουν σοβαρές εξελίξεις, καθώς η σύμβαση πρέπει να περάσει και από τη Βουλή.

Η ΓΑΜΑΤΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ...

Πατήστε για zoom
Πόσο γαμάτο είναι το Σύστημα, πόσο τέλεια κι αποτελεσματικά κάνει τη δουλειά του!

Ας μην είμαστε μίζεροι όσοι δεν ανήκουμε σε αυτό και τα επόμενα χρόνια είτε θα πεθάνουμε είτε θα εξαθλιωθούμε. Πρέπει να του αναγνωρίσουμε ακομπλεξάριστα την αποτελεσματικότητά του, γιατί όχι και να το θαυμάσουμε που καταφέρνει να κάνει το μαύρο άσπρο μπροστά στα μάτια μας.

Τί έκανε το Σύστημα το 2010 στην επερχόμενη κρίση;

Πρώτα φρόντισε μέσω των φανερών γαλαζοπράσινων πυλώνων του, να σπείρει τη συλλογική ευθύνη. Άσε τον Υπουργό απέξω, εσύ δεν έκλεβες το κράτος; Άσε τον Τραπεζίτη απέξω, εσύ δε πέταγες το αποτσίγαρο στον δρόμο; Τέσσερα χρόνια τώρα τα μπασταρδοκάναλα βομβαρδίζουν τους Ελληνες με μεμονωμένα παραδείγματα που σκοπό έχουν να μας πείσουν ότι όλα αυτά που γίνονται, καλώς γίνονται, γιατί είμαστε σάπιοι, διεφθαρμένοι, απατεώνες και κλεφτοκοτάδες. Αυτό δεν ήταν εξ ολοκλήρου ψέμμα τελικά διότι εδώ που τα λέμε, η σαπίλα και η απατεωνιά είναι γνώρισμα ενός πολύ μεγάλου κομματιού Ελλήνων. Τό ότι το Σύστημα κατάφερε όμως να μείνουν στο απυρόβλητο οι  σάπιοι YΠΕΡαπατεώνες και ΥΠΕΡδιεφθαρμένοι, (πχ οι τραπεζίτες που φτιάχναν εταιρείες στο εξωτερικό που αγόραζαν τα κόκκινα δάνεια των τραπεζών τις οποίες παρατούσαν αναγκάζοντας τους πολίτες να πληρώσουν τα χρέη τους κι ύστερα έρχονται διεκδικώντας την αποπληρωμή των κόκκινων δανείων τους)

γίνεται να μη θαυμάσεις κάτι τέτοιο; 

Γίνεται να μη θαυμάσεις ότι μόλις πρόσφατα αποκαλύφθηκε ότι το 1% των Ελλήνων κατέχει το 56% του πλούτου
κι αυτό να περνάει έτσι ξυστά, μη βάζοντας στο μυαλό παρά ελάχιστων ότι για να συμβαίνει κάτι τόσο φρικιαστικό, δε συμβαίνει τυχαία, υπάρχει ένα σύστημα που δημιουργεί τις προϋποθέσεις αυτής της φρίκης, ένα οικοδόμημα προσεκτικά θεμελιωμένο ώστε το 1% να κατέχει το 56% του πλούτου, (το ποσοστό είναι σχεδόν το ίδιο παγκοσμίως)

Το τέρας των τζογαδόρων


Του Παναγιώτη Ηφαιστου

Είπε ο Κύριος Γιούνκερ: «Είναι αλήθεια ότι ορισμένες φορές σε ό,τι αφορά την εφαρμογή διαφορετικών φορολογικών κανόνων που είναι κάποιες φορές εκ διαμέτρου αντίθετοι, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αποτελέσματα που δεν συνάδουν με τα γενικά εφαρμόσιμα ηθικά στάνταρ». «Ό,τι συνέβη ήταν σε συμμόρφωση με την εθνική και διεθνή νομοθεσία επί του ζητήματος» δήλωσε αποδίδοντας το LuxLeaks στην έλλειψη εναρμονισμένης φορολογικής πολιτικής στην Ευρώπη. «Εάν δεν υπάρχει εναρμονισμένη φορολογική πολιτική, τότε αυτό μπορεί να είναι το αποτέλεσμα» ανέφερε αυτός ο Κύριος εντολοδόχος των τζογαδόρων που κατέχει υψηλές πολιτικές θέσεις μάλιστα όχι μόνο του μικροσκοπικού φορολογικού παράδεισου της μικρής του χώρας αλλά και στους θεσμούς της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Συχνά και πολλοί αφελείς, κακόπιστοι ή μερικοί που έχουν μαύρα μεσάνυχτα για την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση ή είναι προκατειλημμένοι εσχατολόγοι του επερχόμενου παγκόσμιου χλοερού τόπου όπου όλοι θα ησυχάσουμε και του οποίου η ΕΕ δεν είναι παρά μόνο η αφετηρία, διερωτώνται γιατί είμαι τόσο κριτικός με τους προσανατολισμούς της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης μετά το 1991-2.

Ελπίδα εν αναμονή


Του Γιάννη Μακριδάκη

Χθες που κοινωνικοποιήθηκα στην πόλη της Χίου, κατάλαβα σαφέστατα για μια φορά ακόμη ότι για να ασχοληθεί με τα λεγόμενα “Κοινά” οποιασδήποτε βαθμίδας, κάποιος αξιοπρεπής άνθρωπος, κάποιος που διαθέτει εγκύκλια μόρφωση, κριτική ικανότητα, πολιτική άποψη, συναισθηματική νοημοσύνη και οικουμενική όσο το δυνατόν ματιά, το πρώτο που έχει να κάνει είναι ο επαχθής συμβιβασμός του να υποτιμήσει, ίσως και να προσβάλει κάποιες φορές, τον εαυτό του.

Έπεσα λοιπόν χθες πάνω σε μία συγκυρία σπάνια για το νησί αφού βρισκόντουσαν εδώ δύο εκπρόσωποι της κεντρικής πολιτικής σκηνής, ο υφυπουργός “ανάπτυξης” Ν. Μηταράκης, ο οποίος, παρεμπιπτόντως, βλέποντας το “μαύρο” που έρχεται ακάθεκτο στην Α’ Αθηνών όπου εκλέχτηκε με την ΝΔ, προαλείφεται τώρα για υποψήφιος βουλευτής της στην Χίο και η υπεύθυνη “παιδείας”, βουλευτής Επικρατείας του Σύριζα Θ. Φωτίου.

Ε.ΠΑ.Μ.: Πιο Επίκαιρο παρά ποτέ το Νόημα της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

1973 – 2014. Σαράντα ένα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Από τότε που  το αγωνιστικό φοιτητικό κίνημα κορύφωσε την αντίσταση του λαού μας απέναντι στο φασιστικό καθεστώς της δικτατορίας των συνταγματαρχών, ενώνοντας την κοινωνία κάτω από το σύνθημα με την παλλαϊκή απήχηση:

«ΨΩΜΙ - ΠΑΙΔΕΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»

Η μεγαλειώδης εξέγερση του 1973, παρ’ότι τελείωσε με την αιματηρή εισβολή του τανκ στο Πολυτεχνείο, σήμανε και την αρχή του τέλους της αμερικανοκίνητης χούντας, που ολοκλήρωσε το καταστροφικό της έργο με την προδοσία στην Κύπρο.

Αν και κάποιοι από τους μετέχοντες στην εξέγερση του Πολυτεχνείου στην συνέχεια, όχι μόνο δεν τίμησαν αλλά πρόδωσαν τα ιδανικά για τα οποία αγωνίστηκαν, οι μέρες εκείνες του Νοεμβρίου του ’73 ανέδειξαν τον διαχρονικό αγώνα του ελληνικού λαού για Κοινωνική Απελευθέρωση, Λαϊκή Κυριαρχία, Εθνική Ανεξαρτησία και την δίψα για την εγκαθίδρυση της πραγματικής Δημοκρατίας στον τόπο μας.

Σήμερα, μετά από 40 χρόνια «μεταπολίτευσης», η Ελλάδα κι ο λαός της βρίσκονται σε χειρότερη θέση και τα παλλαϊκά αιτήματα των αγωνιστών του Πολυτεχνείου αναβιώνουν πιο επίκαιρα παρά ποτέ.