Καλή Ανάσταση...

Ο 3ος Παγκόσμιος Πόλεμος ως "ατύχημα"...

Toυ Μάκη Ανδρονόπουλου

Η επιστροφή του καουμπόι - ο ψεύτης ο βοσκός – Οι αστάθμητοι παράγοντες - 7 λόγοι για να τον αποφύγουμε

Το αν τα χημικά του Άσαντ ήταν μια εσωτερική προβοκάτσια στρατιωτικών του καθεστώτος για να προωθήσουν το τέλος του πολέμου ή για να δοθεί άλλοθι στην αμερικανική εμπλοκή, κάποια στιγμή θα αποκαλυφθεί, όπως έγινε και στο Ιράκ με τον Σαντάμ. Μπορεί να ήταν και προβοκάτσια των ισλαμιστών. Πάντως, ο Άσαντ που μόλις άρχισε να νικάει και να σταθεροποιείται δεν είχε κανένα λόγο να διαπράξει αυτή την βλακεία. Έτσι, ότι και να πει ο Τραμπ στο Κογκρέσο, όσο πιο πειστικά στοιχεία και να προσκομίσουν οι μυστικές υπηρεσίες, θα ισχύσει ο μύθος του Αισώπου για τον ψεύτη τον βοσκό που όταν επιτέθηκε ο λύκος στα πρόβατά του κανείς δεν τον πίστεψε, γιατί είχαν κουραστεί να τους λέει ψέματα και να τους κοροϊδεύει. 

Συνεπώς, το θέμα είναι εάν οι 59 Τόμαχοκ ήταν ένα αμερικάνικο εσωτερικό παιγνίδι αναστήλωσης του ποδοπατημένου κύρους του Τραμπ, οπότε δεν θα υπάρξει σοβαρή συνέχεια ή είναι μια σκόπιμη παρέμβαση μια να μπει η Αμερική στο παιγνίδι του διαμελισμού της Συρίας με δικούς της όρους; Κι αν είναι το δεύτερο, ποιες είναι άραγε οι φιλοδοξίες του Τραμπ; Τι έχει στο μυαλό του;

Το κράτος της τράπεζας και η τράπεζα του κράτους...

Του Γιώργου Κυρπιγιάν

Τώρα που ακόμα και οι «ειδικοί» σ’αυτήν τη χώρα ανακάλυψαν πως βιώνουμε τη χειρότερη ύφεση στη σύγχρονη ιστορία, μη ρωτήσετε τους ταλαίπωρους γιατί και πώς. Ατυχήσατε. Είναι ένα «πρωτοφανές δισεπίλυτο πρόβλημα». Οφείλεται σε «ενδογενείς παθογόνους παράγοντες». Τα μνημόνια ήταν το «φάρμακο» που δεν χορηγήθηκε σωστά - πρός θεού, όχι στην «ολέθρια» συζήτηση περί Grexit! Καλά θα κάνει ο λαουτζίκος, που δεν γνωρίζει τους «μηχανισμούς της οικονομίας», να αφήσει τη λύση στους τεχνοκράτες. Αυτούς δηλαδή που κατέχουν την τέχνη. Την τέχνη της καταστροφής...

Γιατί, η βασική παθογένεια που συντηρεί και βαθαίνει την κρίση είναι μία: η υποδούλωση της χώρας στους δανειστές της. Δεν θα απαλλαγούμε από την τυραννία των δανειστών εάν δεν απαλλαγούμε από την τυραννία του χρέους. Και δεν θα απαλλαγούμε από το χρέος εάν δεν απαλλαγούμε από το χρήμα που-παράγεται-ως-χρέος. Το χρήμα δεν είναι κάτι ουδέτερο που απλά υπάρχει. Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι μόνο ποιός το κατέχει, αλλά, κυρίως, ποιός κρατά τη μηχανή που το εκδίδει, πού το δίνει και με τί όρους.

Αν και οι άνθρωποι μοχθούν για να το αποκτήσουν, το χρήμα δημιουργείται από το μηδέν και η φυσική του ύπαρξη είναι κατά κύριο λόγο άυλη.  Στη διάρκεια της κυκλοφορίας του μέσα στην κοινωνία εναλλάσσεται σε δύο μορφές: «ρευστό» (χαρτονόμισμα και κέρματα), που έχει τυπώσει η κεντρική ή εκδοτική τράπεζα, και τραπεζικές καταθέσεις. Ποιός μονοπωλεί το δικαίωμα να δημιουργεί χρήμα;